Na een reis van 3 miljard kilometer is een Amerikaanse sonde aangekomen op zijn bestemming. De Juno is in de nacht van maandag op dinsdag in een baan rond Jupiter gekomen. De manoeuvre was een ongekend precisiewerk.
De Juno naderde Jupiter met 200 keer de snelheid van het geluid. Op precies het juiste moment moest de motor van de sonde precies lang genoeg branden. Zo kon de Juno precies genoeg snelheid verliezen om te worden gegrepen door de aantrekkingskracht van Jupiter. Als dat niet was gelukt, zou de sonde langs de planeet zijn gevlogen en was de missie van een miljard dollar mislukt.
Jupiter is de grootste planeet in ons zonnestelsel, de aarde past er meer dan duizend keer in. De Juno gaat er het komende jaar onderzoek doen. Ze moet onder meer de atmosfeer van de planeet in kaart brengen. Wetenschappers willen bijvoorbeeld weten hoeveel water Jupiter heeft. Dat kan duidelijk maken hoe de planeet is ontstaan. Jupiter bestaat vrijwel helemaal uit gas, het heeft geen vast oppervlak zoals de aarde.
Juno werd in 2011 gelanceerd. Ze vloog voorbij Mars, werd door de zon teruggetrokken en kreeg daarna een zet van de aarde om de oversteek naar Jupiter te kunnen maken. Juno was de vrouw van de Romeinse god Jupiter en kon volgens de mythe door wolken heen kijken.
Voor het grote publiek is deze missie minder spectaculair dan die naar Mars en Pluto, denken wetenschappers. ,,Die waren vooral gericht op het vinden van water, en dus leven. Voor de wetenschap is de Juno-missie baanbrekend. Zie het als een soort archeologische missie. De gegevens die we daar verzamelen, vertellen ons meer over de geschiedenis van het zonnestelsel en dus ook over de geschiedenis van de aarde'', aldus Boudewijn Ambrosius, hoogleraar Ruimtemissies aan de Technische Universiteit Delft.
Foto
. Er is iets aan de hand met de zon, de aarde kan er wel 1,3 miljoen keer in.
. Maar het betekent wel dat de huidige zonnevlekkencyclus, cyclus 24, die in december 2008 is begonnen, al binnen acht jaar op het dieptepunt is aangekomen. De gemiddelde duur van een zgn. Schwabe-cyclus is 11 jaar en een zwakke cyclus als deze duurt meestal langer, de verwachting is dat deze cyclus zeker een duur van 12 jaar of zelf nog meer zal hebben. Dat betekent dat we nog vier jaar van zeer geringe zonne-aktiviteit zullen voordat de volgende cyclus, cyclus 25 gaat beginnen. En kenners beweren dat die volgende cyclus nog zwakker zal zijn dan de huidige cyclus. Wat betekent dat voor ons op aarde: een langdurige periode van afkoeling staat ons te wachten. Slechte koele zomers en heel strenge winters. De Elfstedentocht komt weer terug, maar kleedt u warm als u daaraan wilt meedoen, want het zullen barre tochten worden.
Hahahahaha, leuk woordgrapje! 


