Covidcoaster

Vrijdag 11 december heb ik samen met bewoners de kerstbomen in de woonkamers opgezet. Het was warm in het gebouw. En dan ook nog werken met de mondkapjes op. Pfew... maar we houden ons strak aan de regels. Handen wassen en ontsmetten. Zoveel mogelijk proberen afstand te houden. Lastig als je gezellig bezig bent met de boom.
'S morgens om tien uur waren we begonnen en we waren rond drie uur 's middags klaar.
Ik was kapot, maar wel met dat lekkere gevoel.

Maandag 14 december belt mijn nicht me op. Ze werkt voor het bedrijf waar ik als vrijwilliger werk. Via haar ben ik er ook gekomen.
Ze vraagt of ik me ziek voel. Nee ik voel me niet ziek. Er zijn 5 medewerkers en een paar bewoners positief getest voor covid. Het verzoek om ook een test te doen.

Dinsdag 15 december om twee uur 's middags de test gedaan.
Donderdag ochtend ..... GGD aan de lijn.
Ik heb een positieve uitslag. Nou... zo positief vond ik hem niet.

Als ik binnen zes dagen geen klachten heb die passen bij het covid virus dan mag ik vrijdag de 18e (de volgende dag al) weer naar buiten.
Besmettingsdag is 11 dec. Plus zeven dagen is dus 18 dec.
Dus ik vraag haar, 7 dagen maar, geen 14 dagen in quarantaine? Dat klinkt zo kort.
Ze geeft aan dat ik ook 10 dagen aan kan houden. Dat klinkt me al beter in de oren. Maar blijf het kort vinden.

Op de website van de GGD heb ik gelezen wat er theoretisch bekend is, en waar ik me aan moet houden. Ik was al goed geïnformeerd en dus niets nieuws. Gewoon doorgaan waar ik mee bezig was.

Donderdagmiddag begin ik klachten te krijgen. Pijn tussen mijn schouderbladen. Mijn nicht belt me op, en vraagt of ik al klachten heb. Haar collega's hebben ook pijn in schouder. Net zo als de spierpijn op sommige plekken en af en toe een pijnlijke scheut door mijn hoofd.
Het voelt niet alsof ik covid heb. Ik heb geen verhoging. 35.5 is mijn gemiddelde temperatuur. Ik voel ook geen koorts.
In paar uur verander ik een een lamlendig persoon die met lichte verkoudsheids-, en griepklachten op de bank lig. Maar wel doodmoe. Televisie en slapen is voorlopig het beste medicijn.

Vrienden om me heen houden me goed in de gaten, en krijg heel wat appjes daarover binnen. Boodschappen worden geregeld. Lieve berichtjes met sterkte komen binnen.

Zondag 20 oktober maak ik me zorgen. Ik lig al vanaf donderdagmiddag op de bank, volledig uitgeput, en ontzettend veel geslapen.
Ik heb nooit lang de griep. Meestal ben ik maar 24 uur lang lamlendig en zielig en ziekjes enzo, maar nu bleef dit maar aanhouden.
Maandagochtend GGD gebeld, en opnieuw een test gedaan.
Dinsdagmiddag uitslag, nog steeds positief.

Maar vanaf maandagmiddag ging het ineens heel snel goed met mij.
Wolken die door de zon verdwijnen. Heerlijk, weer energie om wat te doen.

Er is ook nog een 24 uurs regel. Als je geen klachten meer hebt, dan neem je nog 24 uur quarantaine tijd en dan mag je weer naar buiten.

Ik probeer het kort te houden hier, maar ik heb met heel wat mensen gesproken over de gang van zaken op het moment dat je er zelf mee te maken hebt.

En dan komt het er op neer dat je zelf een keuze moet maken.
Want morgen is het eerste kerstdag, en mijn moeder heeft COPD. We wilden stoer doen, en het gewoon door laten gaan, maar we twijfelden. Mijn broer stelde voor om een sneltest te doen. Dan heb je zekerheid. Dus dat heb ik vandaag gedaan.
Nu geen swap in je mond met daarna een stok die bijna je hersenen ingeduwd wordt via je neusgat, maar een priktest. Druppeltje bloed op sneltester, en dat was het.
En toen ik thuiskwam las ik met mijn jas nog aan de uitslag die ik via de mail had binnen gekregen.



Ja ik mag weer uit quarantaine
Pfffff wat een intense ervaring als je ineens er zelf mee te maken hebt.
En wat komt er ineens veel op je af, vooral ook veel onduidelijkheid over het ziektebeeld.
Ik heb me geen coronapatient gevoelt.
Alsof ik gewoon een lange zeurderige griep heb gehad.
Beetje smaak en reuk verlies. En geen koorts.

Morgen naar mijn ouders.... heb ze gemist al die dagen. En eindelijk weer onder de mensen zijn

Gelukkig dat het met een sisser afgelopen is! En ben je nu weer helemaal fit?

Wees blij dat het maar voelde als een griepje. Ik hoorde van iemand vlakbij me dat die ook een griepje had en ineens lag die in het ziekenhuis en op de intensief care.
Dan is het ineens heel spannend.
Maar ik ben blij voor je dat je er zo makkelijk doorheen gerold bent.

@Mamsie: Ja helemaal weer fit. Nergens last van.

@Buick: Ja ben ik ook blij mee. Daarvoor was ik ook gewaarschuwd. Een vriendin had telefoon naast haar bed voor mij.

@Questyn, fijn dat je zulke goede vrienden hebt.

@Questyn, fijn dat je zulke goede vrienden hebt.
Zelfs zonder drank op praat ik dubbel

Laatste edit 24-12-2020 19:32

Spierpijn en pijn in de schouder kan begin covid zijn??!

...ik ga een test plannen

Verder, um, gefeliciteerd dat je beter bent!

Ik mag weer werken

Van eind december tot vorige maand mocht ik niet meer werken met mijn lieve mensen van de Panfluit.
Covid

Gelukkig had het bedrijf creatieve medewerkers die de bewoners van de Panfluit de nodige afleiding gaven.

Sinds 4 weekjes ben ik weer aan het werk. Alleen op woensdag middag, want ik zelf zit niet zo lekker in mijn velletje als ik zou willen.

En... tja... hoe leg ik dit uit ... Iedereen was blij me weer te zien, en ze herkenden me ook nog eens allemaal. Wat een super fijn gevoel is dat. Als het mocht, had ik de hele middag knuffels gehad. Maar we hebben netjes met mondkapjes voor, afstand kunnen houden.

Mijn broer was ondertussen zijn schuur aan het opruimen. En vond het nodig om zijn visspullen weg te doen, want zo vaak viste hij toch niet meer. Of ik er belangstelling voor had, voor de Panfluit, en voornamelijk voor Wietse.

Jawelzekers

Wietse mag nu nog even niet vissen. Kleine operatie aan zijn hand, lange snee met hechtingen. Dus vissen is niet zo'n strak plan.
Wietse;"Maar ik kan wel vissen. Kijk, ik kan mijn vingers al goed bewegen." Ik zijn vingers amper bewegen, maar grinnik in mezelf. Hij is best stoer en zeker geen klager. Dus vertel ik hem, dat als we nu gaan vissen, hij waarschijnlijk problemen met zijn hand krijgt, en de hele zomer niet kan vissen.
Hij denkt even na... tja, dan wachten we nog even.

Gisteren zijn we dus wezen toeren met ons tweetjes.
Vind hij ook leuk. Veel landerijen in de omgeving. En op elk land staat iets te groeien, en hij weet precies waar mais staat, waar de tarwe begint op te komen, waar aardappels groeien.

Eerst maar es visvoer gehaald. Ook leuk even de viswinkel in, shoppen en rondkijken. De medewerkers herkenden hem nog, en hij hun. Heel verwonderend.
Daarna even chocola gehaald, want mijn broer is gek op chocola. Voor de hengels, het viskistje en andere spulletjes moest mijn broer nog even leuk bedankt worden. Ik wist dat hij thuis was, dus hoppa naar mijn broer toe.
Wietse heeft het overal over, behalve over het bedankje naar mijn broer toe. Dat weet ik. Want zodra we weer aan het rijden waren praatte hij voluit over mijn broer.

We zijn wezen kijken bij een veld met zonnepanelen waar schapen onder liepen te grazen.
We zijn wezen kijken naar windmolens.
Toen hebben we een kort museum bezoek gehad bij een echte molen waar meel gemalen wordt.
Daarna nog even een helikopter bekeken.
Doorgereden naar Pottendijk, waar mensen aan het karten en motorcrossen waren.
Dat motorcrossen vond Wietse heeeel interessant. Hij lacht het uit toen ze hoog over de bulten sprongen met de motoren. Heerlijk om te zien.
Daarnaast lag nog een schietbaan, waar ze kleiduiven aan het schieten waren.
Even stil gestaan en uit het raampje van de auto gekeken.

Dus toen we terug kwamen, heb ik de begeleiding maar even verteld dat we veel hadden gezien vandaag. Dus als Wietse van hot naar her gaat met zijn verhalen, dan weten ze waarom

@Questyn: gefeliciteerd
en dubbel gefeliciteerd, want je bent vandaag 15 jaar lid

@allone: Dank je wel

@Questyn: heerlijk als je weer aan het werk mag na zo een tijd. Ik kan erover meepraten, want ook ik heb een half jaar lui zitten doen, althans, zo voelde het .

Leuk verhaal over je broer en het uitje. Vissen mis ik ook. Mijn hengels liggen te verstoffen in de schuur. De laatste keer dat ik viste was in Finland bij de Russische grens (Kitka) lekkere beekforel gevangen, en gegeten natuurlijk.

@Ronnymij: Ik zelf ben niet van het vissen. Mijn broer ergerde zich vroeger al aan mij, hij was meer bezig met mijn haak uit de boom te halen, dan dat hij kon vissen.

Dat ik dan met Wietse vis, is iets heel aparts voor mij. Ik vind het wel leuk om te kijken of er iets aan de haak komt, door naar de dobber te kijken, maar een vis er van af halen, en in die oogjes te kijken, dat weer net niet. Gelukkig kan Wietse dat zelf heel goed.

Maar ik vermaak me juist om hem. Hoe interessant een individu als hij is, kan zijn. Hij onthoudt de vreemdste dingen, en dat wat ik onthoud, dat weet hij vaak niet meer. Dus let ik op, wat hem interesseert. Dat was met het motorcrossen zo duidelijk te zien. Zijn hele gezicht veranderde naar verwondering om de crossers die hoog over de bulten vlogen.

Maar lekker om weer bij mijn mensen te zijn. Helaas ben ik de enige vrijwilliger daar, en ze willen allemaal een keer alleen met mij op pad. Zo leuk.

@Questyn: Dat laatste kan ik mij goed voorstellen, want zo te lezen voel jij je goed in in deze mensen. Ik weet niet wat voor mensen je begeleidt, maar dat doet er ook niet toe.
uiteindelijk is iedereen hetzelfde met zijn eigen "beperkingen"

@Ronnymij: Ze zien er uit als normale mensen. Maar hun cognitieve vermogen zit ergens tussen de 3 en 12 jaar.
Dus elke bewoner heeft een ander cognitief vermogen. Sommigen praten duidelijk en helder, de ander heeft juist moeite met praten. De een kan heel zelfstandig zijn (tot op zekere hoogte) de ander heeft veel begeleiding daarin nodig.
Ze hebben allemaal een eigen woning. Keuken, kamer, badkamer, slaapkamer. Ze kunnen dus heel zelfstandig wonen. Ik vind dat persoonlijk erg leuk. Geen instelling waar ze gezamelijk in een hokje worden gepropt, maar een menselijk bestaan.

@Questyn: klinkt inderdaad veel beter dan een instelling. Ik heb een zoon uit een nestje van vier die PDDNOS heeft. Hij is 30, en wil ook graag op zichzelf gaan wonen. Lezen en schrijven kan hij niet, maar hij si voor de rest redelijk self-supporting.
Dus dan is zo een woonvorm veel fijner.

Als ik het niet zo druk had met mijn bedrijf zou ik ook best vrijwillger willen zijn in zo een instelling. En dan iets doen met handvaardigheid, kunst of gewoon lekker eropuit met die mensen.

Ze zijn zo open en eerlijk. Iets dat je weinig ziet in de rest van de "normale" omgeving zullen we maar zeggen.

@Ronnymij: We hebben een jongen van 19 jaar. Hij is best intelligent voor de doelgroep waarin hij woont. Maar helemaal alleen wonen lukt nog niet. Ik praat met hem over van alles. Hij kan bijvoorbeeld ook metaalbewerken. Dat heeft hij geleerd op zijn school. Nu zit hij, als dagbesteding, vuur houtjes in een netje te doen. Dat begroot mij enorm.
Voor hem zoek ik echt een bedrijf die hem 1 of 2 dagen in de week wil hebben. Zodat hij iets kan doen met zijn handen.

@Questyn: het is jammer dat dit soort mensen zo weinig support van de overheid meer krijgen. Sinds de WMO overal over beslist hebben de niet-experts het voor het zeggen. Zo ontplooien deze mensen zich vaak te laat of helemaal nooit.

Het enige wat je zou kunnen doen is bijvoorbeeld zelf een Facebookgroep opzetten, waarin mensen met een beperking zich kunnen opgeven voor leuker werk, en dan zullen bedrijven of kleine ondernemers daar misschien iets in gaan zien.

Het is maar een idee, maar helemaal niets doen en toezien hoe deze lieve mensen hun best doen om iets te bereiken is triester.

Aha facebook. Sinds een dikke week ben ik facebookloos. Ik was vet gehacked. En als ex-ict-er ben ik er stevig ingedoken, want wijzigen van wachtwoord was niet het probleem.
Zelfs herinstalleren van pc was niet de oplossing. Dus FB maar verwijderd.

Ondanks dat ik zelf niet zo'n groot netwerk heb, hebben mijn vrienden dat wel. Ik wacht rustig af, er komt vanzelf wat op mijn pad.

Dat was ook het geval met Wietse. Ik zocht iemand die op karpers vist, zodat Wietse ook eens een grote vis kan vangen. Met mij erbij wordt dat niet wat. En vorige week iemand gevonden. Telnr's uitgewisseld, dus nu wachten tot Wietses hand weer geheeld is, en dan gaan we karpers vissen

Informeer eens of Taru van den Born misschien iets voor hem weet.

@venzje: Oh wauw thx. dat is ook nog te doen qua reistijd. Ik ga me er ff in verdiepen.

Zo nu ff heel wat anders.
Om mijn probleempjes de baas te worden loop ik even weer bij een psych.
Ik had een hele leuke. Helaas gaat zij weg. En nu heb ik een andere.
En daar zit het hem een beetje in.

Ik heb niets met geloof in God. Ben gedoopt, gecomunniceerd, gevormd, maar niets heeft geholpen...

Maar goed, ik heb respect voor iedereen en voor ieders geloof (uitzonderingen daargelaten)

Mijn eerste psychologe stelt mij voor aan Tineke (andere naam dan werkelijk)
Een Nederlandse vrouw met een hijab, hoofdoek. Duidelijk islam.
Ik schrok van mezelf dat ik dat niet oké vond.

Een hele week heb ik me afgevraagd waar ik moeite mee heb.
Ze is Nederlands, waarom een hijab. Moet ze dit van haar man?
Moet ze dit volgens haar geloof?

Ik ben van mening dat het leven al genoeg hobbels met zich mee brengt, en dat een geloof je niet mag beperken in je doen en laten.

Ik geloof in een paar van de tien geboden.
Gij zult niet stelen. Logisch, da's niet aardig. Je wilt ook niet dat iemand van jou steelt, doe dat dus ook niet bij een ander.
Gij zult niet liegen. Logisch, duidelijkheid en eerlijkheid duren het langst.
Gij zult niet doodslaan. Logisch, das echt niet aardig. Daar doe je mensen pijn mee.
Gij zult niet begeren wat van uw naaste is. Logisch, daar krijg je ruzies van, ook niet aardig.

Ik geloof in het universum. De natuur, de dieren. Niet in de mensen. Wij doen elkaar heel veel aan. Hoe goed de geboden ook bedoelt zijn, wij mensen maken er niets van.

Waarom vind ik dan dat Tineke geen hoofddoek moet dragen. Waarom vind ik het storend?
Is zij wel in staat om mij te helpen met mijn problematiek?

Want als je overstapt naar de islam, is voor mij best heftig.

Ik heb het haar het tweede gesprek gevraagd. Ze geeft aan dat haar man niet praktiserend was, en dat zij interesse had in het geloof, en uiteindelijk praktiserend is geworden.

Voorlopig geef ik haar het voordeel van de twijfel. Er zijn wel meer mensen die psycholoog zijn, waarvan ik niet weet hoe hun dagelijks leven eruit ziet, en of ze wel in staat zijn anderen te helpen.

Dusssssss...... wat vinden jullie van mijn reactie?

@Questyn: Ik kan me voorstellen dat je zo denkt omdat ik ook zo denk.
En ik heb eigenlijk niets tegen de Islam of het Christelijk geloof. Mijn vrouw is Grieks Orthodox Christen en dat vind ik best, maar meer ook niet.

Mooi dat je het hebt gevraagd, dat is eerlijk en totaal niet kwetsend.

De volgende keer doe jij gewoon een duikbril op, omdat het kan ( grapje)

@Questyn: Ik kan me goed voorstellen dat je je afvraagt of je met deze gehoofddoekte dame wel op één lijn kan zitten.
En of zij met haar ideeën wel in jouw ziel moet gaan zitten wroeten.
Ik zou daar ook veel moeite mee hebben.

@Questyn: Iemand die een hijab aantrekt geeft daarmee aan zich de mindere te voelen. ("Onderwerping" van Ayaan Hirsi Ali)

Iemand die zich onderwerpt aan een richting die voor jou wezensvreemd is kan in mijn ogen nooit een goede psych wezen, tenminste niet voor jou.

Verder, binnen de islam dient een vrouw zichzelf decent te kleden als zij in gezelschap van vreemde mannen is. De hijab is een vrij extreme vorm daarvan en voornamelijk cultureel bepaald. Bij bekende mannen en onder vrouwen is dat niet nodig.
Draagt zij dat ding wel als zij onder vrouwen is, lijkt het mij dat er bij haar een behoorlijk steekje los is.

Ook op basis daarvan zou ik zeggen dat zij als psycholoog ongeschikt is. Eerste wet in de geneeskunde is een patiënt gerust te stellen (Florence Nightingale). Als jij je ongemakkelijk voelt bij zo'n tent dan voldoet zij niet aan die voorwaarde. Omdat jij een vrouw bent hoeft zij voor haar geloof die tent niet aan te hebben.

Mij zal het worst wezen wat iemand geloofd. Maar van extreme uitingen van een geloof krijg ik de kriebels.

@Emmo: Tent? Goh, dan droeg mijn moeder ook een tent als het waaide.

Hoe noem jij dan een keppeltje? Of een tulband? Of zijn die acceptabel omdat ze worden gedragen door mannen? Want daar hoor ik nooit iemand over klagen.