KOCKENGEN - Hoe zou het zijn met Jan Stam, de excentrieke boer uit Portengen? De 78-jarige is inmiddels een bekende Nederlander door zijn deelname aan het televisieprogramma Man Bijt Hond. Wij gingen even langs op zijn boerderijtje.

Of de verslaggever even laarzen aan wilde doen, had Jan over de telefoon gezegd. En dat blijkt nodig. Jan kijkt niet zo nauw als het om hygiëne gaat. Het terrein achter zijn huis is één grote modderpoel. Maar het was zonde geweest als dat niet zo was, want het past hem. Niet moeilijk doen, gewoon genieten.

Er staan nog maar een paar koeien in de stal. Vroeger waren dat er meer, toen Jan de boerderij van zijn ouders overnam. Er was ook een hond, die is ook weg. Voor een dierenvriend als Jan is dat jammer. Maar, hij heeft er wat op bedacht. "Vera! Kom maar!" Jan glundert. "Kijk eens, ik heb de pony in huis gehaald. Beetje leven in de brouwerij."

Typisch iets voor Jan. Een pony die onverstoorbaar door de woonkamer banjert. Vera is van zijn overbuurvrouw Brenda, die de pony bij Jan heeft gestald. En die maakt daar graag gebruik van. "Het is een beetje m'n kind geworden. Gezellig toch zo?", lacht Jan. Als Vera een hoopje stront produceert in de woonkamer vertrekt Jan geen spier. Hij heeft al jaren zeil op de vloer liggen. Scheelt weer met schoonmaken.

Jan Stam kreeg bekendheid toen televisieprogramma Man Bijt Hond een serie over hem maakte. Sommige mensen weten nog heel goed wie hij is en in het dorp is hij sowieso een bekendheid. Zelf heeft hij genoten van de opnames. "Dat was geweldig. Mensen vinden het leuk, zoals ik leef."

Er zijn een paar dingen in Jans leven waar hij trots op is. De molen achter het huis die hij zelf heeft gebouwd, zijn tuin, waar potjes in staan in plaats van bloemen ("lekker makkelijk") en de schommel in de stal. Een schommel? Ja, Jan schommelt op z'n 78e elke dag even. Dat doet hij al jaren. "Da's nou mijn sport", lacht hij.

Jan is een uniek mens. Je moet om hem lachen, of je nou wilt of niet. Maar hij heeft het toch maar mooi bekeken. Op zijn manier leeft Jan in alle vrijheid, het leven dat hij wil. Als het aan hem ligt, gaat hij nooit meer weg uit de boerderij.

Ondertussen heeft pony Vera een nepplant te pakken. "Ho, vort, laat los!" Jan moet er smakelijk om lachen. Hij houdt wel van een gebbetje, dat zie je gauw genoeg aan zijn pretoogjes. Er zijn er niet veel meer zoals Jan. Dat weet hij zelf ook en hij is er trots op. "Ik heb een bepaald karakter waardoor ik eigenlijk m'n eigen zin doe. Dat is het."