hmmm....
weer wat geleerd
tot nu toe ben ik alleen maar voor de vorm gaan huilen toen mijn baas mij (NL-1994) op het matje riep omdat ik was gescheiden
toen ik een paar jaar later dreigde verkracht te worden, toen heb ik grondig van mij af getrapt, en niet in passende stilte
ben niet verkracht, maar omdat het in de deurpost van mijn voordeur gebeurde, was de politie al ter plaatse, 10 minuten nadat ik was opgehouden met 'zelfverdedigen'....
ik moest dus mee in de politieauto, toen ik achterin die VW-Golf naar een gordel zocht, toen snapten ze opeens dat ik slachtoffer was, maar toen was de actie al in gang gezet en konden ze niet meer terug
in de cel had ik het gevoel dat 'als ik er niet uit kon, die engerd er niet in kon', en er kwam een dokter langs, en een psychiater, en elk uur vroegen ze of alles goed was (was het nadat ik mij leeggekotst had in die blikken wc)....
het enige schokkende aan 'mijn nacht in detentie' was dat ik extreem snel werd vrijgelaten toen er verderop in de flat een vrouw was verkracht door iemand die er zo uitzag als ik had omschreven
ik was zo beduusd dat ik, in de wijk waar ik al 7 jaar woonde, mijn eigen flat in eerste instantie niet kon vinden, heb minstens 2 kilometer gelopen over die 600 meter
had misschien toch moeten gaan huilen in plaats van schoppen en trappen toen ik verkracht moest