@pascal54:
mijn vader -bouwjaar 1918- verloor zijn moeder toen hij een baby was aan Spaanse griep. zijn vader hertrouwde, en hij had het, als in de spraak te pas kwam dat 'de mevrouw die met mijn opa was getrouwd' niet zijn biologische moeder was, over zijn 'tweede moeder'....
die mevrouw kreeg 7 kinderen, en een kolonne 'natuurlijke kleinkinderen'. toen zij weduwe werd, toen zei ze tegen mijn ouders dat ik net zo veel haar kleinkind was als haar 'eigen kleinkinderen', en zo zijn we die 12 jaar tot aan haar dood met elkaar om gegaan
natuurlijk is een 'nieuwe- of tweede moeder' gewoon een stiefmoeder, maar zoals sprookjes en andere enge verhalen met die naam 'aan de haal zijn gegaan', moet je er begrip voor hebben als mensen een andere benaming kiezen
ps1
één keer ben ik op 'oma-gebied van vaders kant' iets heel mafs gedaan. toen ik 21 was geworden -zoals de meeste plattelandsjongeren 1982 woonde ik toen nog bij mijn ouders-, en ik dus meerderjarig was (als ik betrapt was geworden -kans was klein zoals ik het heb gepland en getimed-, dan hadden mijn ouders er niet voor op hoeven te draaien), toen heb ik, nadat mijn verjaardag voor de familie was gevierd -vierde ik apart van de vrienden-, toen ik 'tweede oma' naar het bejaardenhuis had gebracht, een zwaar illegaal bezoek gebracht aan de begraafplaats waar 'eerste oma' bijna 64 jaar eerder werd begraven....
in die tijd waren er al jaren geen mensen meer begraven op die begraafplaats, en omdat er mensen wilden dat die begraafplaats een monument werd, was het heel moeilijk om die begraafplaats op een gewone manier (zonder het aan te vragen, en zoiets aanvragen voelde als verraad aan mijn 'tweede oma'
, was nog niet helemaal volwassen met net 21 denk ik nu), en ik wist 'zelluf ook wel' dat graven uit 1918 van niet al te rijke families, die waar in plaats van een grafsteen een vel perkament onder een glasplaat als 'grafmonument' kwam (op het gebied van 'sober en waardig' weet ik zelluf ook niets goedkopers bij een graf), daar niet meer terug te vinden waren, maar van die oma stamde ik af, en ik had gewoon een emotionele behoefte om 'een daad te doen' om voor mijzelf te bewijzen dat ik mijn 'natuurlijke oma' niet was vergeten, en DÁÁROM ben ik op de avond van mijn 21e verjaardag nadat ik 'tweede oma' naar het bejaardenhuis had thuisgebracht, naar die oude begraafplaats gereden, auto verdekt geparkeerd, door het prikkeldraadhek gestapt, en heb ik die begraafplaats bescheiden en respectvol bekeken, toen die er nog was (omdat er al heel lang niemand werd begraven gingen er toendertijd -tussen Spielbergfilm Poltergeist 1 en Poltergeist 2- stemmen op om de begraafplaats op te doeken)
had gewoon het gevoel dat ik dat moest doen