Wetenschappers hebben een nephuid ontwikkeld die druk en aanrakingen kan voelen.

De huid is best een lastig orgaan: het rekt uit als je eraan trekt, heelt zichzelf als het kapot gaat en is gevoelig genoeg om het verschil te herkennen tussen schapenwol en een krullenbol. Bijna onmogelijk om na te maken, dus.

Wetenschappers hebben voor het eerst een manier gevonden om een stuk nephuid te ontwikkelen met een sensor die daadwerkelijk druk en aanrakingen doorstuurt naar de zenuwen. Daarbij worden nanobuisjes koolstof in een kunstof geperst. Hoe groter de druk, hoe meer elektriciteit de buisjes geleiden.

Het was nog best een klus om deze techniek te laten communiceren met de hersenen. Professor Zhenan Bao, professor aan de Stanford Universiteit, wilde daarvoor geen chip gebruiken, maar uitvinden hoe deze techniek direct kan worden doorgegeven aan het zenuwstelsel.

"Zonder tussenkomst van een chip kan het signaal snel verwerkt en verzonden worden over een lange afstand, zonder dat daarbij kwaliteitsverlies ontstaat", zegt ze in Time. Daarom heeft ze een systeem aangelegd dat uiteindelijk de hersencellen van muizen wist te activeren. Die constructie bestaat uit twee lagen plastic, waarbij de toplaag kan voelen. Het onderste deel vertaalt de stimulatie naar signalen voor de zenuwcellen.

In de toekomst moet de uitvinding als prothese gaan dienen voor mensen die een transplantatie moeten ondergaan. In de Journal Science, die het verhaal publiceerde, wordt zelfs geopperd dat het fantoompijn tegen zou kunnen gaan bij wie een ledemaat is verloren. Voorlopig is het nog niet zo ver. Deze ontdekking staat daar hopelijk van aan de basis, zegt Bao.

Overigens probeert make-upmerk L'Oreal in een samenwerking met startup Organovo ook om huid te transplanteren. Zij kijken of het mogelijk is om met 3D-printers levende, ademende huid te produceren.