Nou: niet. Wetenschappers hebben één van de beroemdste wonderen uit het Oude Testament gereconstrueerd. Ze concluderen dat het wetenschappelijk gezien zeker mogelijk is, maar niet in de Rode Zee, zoals de bijbelvertaling suggereert. Met een beetje hulp van de computer en de Bijbel achterhaalden ze de echte locatie en hoe Mozes het ‘deed’. In Exodus 14 vers 21 en 22 staat: “Toen Mozes zijn hand uitstrekte over de zee, zo deed de Heere de zee weggaan, door een sterken oostenwind, dien gansen nacht, en maakte de zee droog, en de wateren werden gekliefd. En de kinderen Israëls zijn ingegaan in het midden van de zee, op het droge; en de wateren waren hun een muur, aan hun rechter hand en aan hun linkerhand.” Het is één van de beroemdste verhalen uit het Oude Testament en spreekt tot de verbeelding, want: hoe kan dat? Wetenschappers besloten het uit te zoeken en maakten een computermodel om het wonder ‘te kraken’. Uit eerdere onderzoeken was al gebleken dat een sterke wind vanuit het noordwesten in staat was om het water te doen wijken. Hierdoor zou een lang rif ontstaan waarover Mozes samen met de Israëlieten kon ontsnappen. Het probleem is echter: daar is zoveel wind voor nodig dat een mens temidden van die natuurkracht geen stand houdt. “Bovendien beschrijft het boek Exodus een aantal mooie meteorologische details,” voegt onderzoeker Carl Drews toe. Eén van die details is dat de wind uit het oosten kwam. Drews nam die oostenwind als uitgangspunt en reconstrueerde de gebeurtenis op de computer. Hij ontdekte dat het zeker gebeurd kan zijn, maar dan niet op de plaats die door mensen al jarenlang als locatie van het wonder wordt aangewezen. Een oostenwind moet het water opzij kunnen duwen. Dat betekent dat deze wind het water over de volle lengte moet ‘besturen’. Dat kan niet in de Rode Zee, want deze loopt van noord naar zuid. Drews ontdekte echter een meertje aan het eind van de Nijl, dichtbij het huidige Port Said. Dit meer ligt helemaal goed en lijkt op basis van oude kaarten overeen te komen met het verhaal van Exodus. Sterker nog: de computermodellen geven aan dat het ‘wonder’ hier wetenschappelijk gezien heel goed mogelijk was. Een wind met een snelheid van zo’n 100 kilometer per uur was voldoende om het water naar het westen weg te duwen. Hierdoor ontstond in het midden een landbrug die zeker enige uren droog kon staan. Dat klinkt als een prachtige verklaring, maar voelt als vals spel. In de Bijbel staat immers duidelijk dat het om de Rode Zee en niet om de Nijldelta gaat. Toch? “Er is wat onduidelijkheid over het water dat ze overstaken,” weet Drews. “In het Hebreeuws staat er ‘yam suf’. Dat betekent letterlijk ‘Zee van Riet’.” En die omschrijving lijkt goed bij het door Drews aangewezen gebied te passen. Het meer was namelijk gevuld met papyrusriet. “Veel bijbelvertalingen vertalen ‘yam suf’ als Rode Zee,” weet Drews. En zo burgerde de Rode Zee wellicht onterecht als locatie van dit wonder in. Andere onderzoekers zijn voorzichtiger dan Drews. Zij menen dat andere locaties ook in aanmerking komen voor zo’n wonder. Ze moedigen de poging om het wonder te verklaren echter van harte aan.