„Ze is gewoon ontvoerd”, zegt Liesbeth Kwikkel uit Amsterdam. ’Ze’ is Jet Schalij (85), de vriendin van Liesbeths vader, Cees Kwikkel. De twee geliefden werden ruim een jaar geleden in één klap van elkaar gescheiden. De bewindvoerder en mentor van mevrouw Schalij weigeren Kwikkel sindsdien te vertellen waar zij verblijft, en willen niet meewerken aan een ontmoeting. Bijna was die er wel geweest – afgelopen mei op neutraal terrein – maar die werd door de bewindvoerder afgeblazen. Hij vond dat een ontmoeting te veel onrust bij haar zou veroorzaken, gezien haar ziekte, Alzheimer. De hoogbejaarde Kwikkel heeft een broze gezondheid – hij wordt onder meer behandeld voor kanker – wil nu via de rechter afdwingen dat hij Schalij mag opzoeken. Het liefst wil hij haar af en toe blijven zien en spreken. Cees en Jet waren elkaars jeugdliefde, maar de relatie liep spaak en Kwikkel trouwde een ander. Nadat hij in 2005 weduwnaar was geworden, ging hij op zoek naar Jet. Hij vond haar terug in Didam, alleenwonend, en al snel laaide de oude liefde van beide kanten op. Hij trok bij haar in en in 2006 stelden ze bij de notaris een samenlevingscontract op. Met behulp van de thuiszorg hield het hoogbejaarde stel zich redelijk staande. Wel moest Schalij begin 2009 vermagerd en met uitdrogingsverschijnselen opgenomen worden in het ziekenhuis. Toen werd bij haar een beginnende vorm van dementie geconstateerd. Na die opname begeleidde een dementieconsulent van de gemeente Westervoort de thuissituatie. Ook werd een mentor aangesteld, en een bewindvoerder, een neef van Jet Schalij en notaris te Rotterdam. De drie troffen elkaar op 8 september bij Jet en Cees thuis. De situatie was stabiel, luidde de conclusie. Er was genoeg ruimte voor extra zorgmomenten en voor de langere termijn werd gedacht aan een gezamenlijke verhuizing naar een woonzorgcomplex. Cees en Jet hadden inmiddels serieuze trouwplannen. Maar elf dagen later lag alles anders. Jet Schalij ging met een vriendin de stad in, en keerde nooit meer terug naar huis, tot ontsteltenis van Cees Kwikkel. Naderhand bleek dat de mentor haar had laten opnemen in een geheim gehouden zorghotel, zonder dit van tevoren te bespreken met de familie, de huisarts of de dementieconsulent. Sindsdien heeft Kwikkel zijn vriendin niet meer gezien of gesproken. Wel kreeg hij twee weken later een afscheidsbrief van Jet, waarin ze het samenlevingscontract opzegde met het zetten van haar handtekening. „De mentor en de bewindvoerder zeiden dat het tijdelijk was, dat ze moest aansterken in een korte periode van intensieve zorg. Negen dagen later zeiden ze dat Jet definitief was vertrokken en dat het samenwonen met Cees voorbij was”, vertelt Liesbeth Kwikkel. „Wel bleven zij keer op keer toezeggen dat contact tussen mijn vader en Jet op enig moment weer mogelijk zou worden. Loze beloften, naar is gebleken.” Liesbeth Kwikkel heeft Jet overigens nog wel gesproken. Ze wist haar vijf dagen na de verdwijning te traceren in een zorghotel in Laag-Keppel en sprak telefonisch met haar. „Jet vertelde dat ze door twee verzorgsters was meegenomen naar een vreemde plek. Ze zei dat ze Cees miste, dat ze graag bij hem wilde zijn, dat ze van hem hield en dat ze weer naar huis wilde. Ze verheugde zich op ons bezoek de volgende dag.” Maar dat kwam er niet van, want toen Cees de volgende dag met het zorghotel belde, bleek Jet daar niet meer te wonen. Ze was, opnieuw, verplaatst naar een plek die voor Cees geheim gehouden wordt. Liesbeth: „Hij praat elke dag over Jet. Hij ziet haar in zijn dromen. Maar hij gaat ook achteruit, lichamelijk maar vooral geestelijk, omdat hij Jet zo mist. Er is geen tijd te verliezen.”