@HoLaHu: Ik hoop mee op een gunstige afloop van die operatie!

@Mamsie: @MIADIA @HoLaHu Ik heb de blaren al op de duimen staan.

@Emmo: @Mamsie: @MIADIA :Buick: Heel lief van jullie! Ik heb mijn zoon daarstraks gebeld om hem succes te wensen voor de operatie morgen. Hij is er "gezond zenuwachtig" voor, om het met zijn eigen woorden te zeggen. Hij heeft nu natuurlijk de niet zo makkelijke stellage om zijn been, maar ook heel weinig pijn. Die stellage gaat er straks af, de enkel wordt aan elkaar gezet met schroeven en wat dies meer zij..En hij moet maar afwachten hoe de pijn en ongemak dán wordt. Want zijn chirurg heeft hem al laten weten dat hij het deksel wat dát betreft nog wel een aantal keren op zijn neus gaat krijgen...Dat die vent dan meteen zegt wat hij daarmee bedoelt! Want die pijn en ongemak kan ook zijn wat betreft zijn revalidatie bij de fysio of zo...Dat zal ook niet meevallen, maar zég dat dan gewoon!

@Mamsie: @Emmo: Jullie hopen en duimen heeft resultaat opgeleverd! Zoonlief is geopereerd, ze hebben wat met Meccano in zijn enkel zitten behapstukken (Met andere woorden: Hij is met plaatjes en schroeven aan elkaar gezet), daarna is hij in de gips gezet, de eerste zes weken mag hij nog niks belasten, daarna krijgt hij voor 6 weken loopgips. Met andere woorden: Hij is er nog wel drie maanden zoet mee..Maar goed, als het daarmee klaar is, dan mag hij niet mopperen!

@HoLaHu:
spannende tijden dus. sterkte

@HoLaHu: Nou, dat is best goed nieuws. Misschien dat het hele traject uiteindelijk minder akelig wordt dan aanvankelijk gevreesd werd. Laten we het hopen! 😀

Laatste edit 21-02-2022 04:48

@HoLaHu: wat fijn dat de operatie geslaagd is en ze de enkel goed vasthebben kunnen zetten. maar 6 weken is lang, en dat is pas fase 1...
ik duim nog even verder. voor geduld, voor een voorspoedig herstel, voor een dosis humor/ mentale veerkracht

@MIADIA: Aan dat laatste zal het hem niet ontbreken, hij is per slot van rekening een kind van zijn moeder... Tot nou toe wordt ieder gesprek afgesloten met: Eej, en je houdt je poot stijf he? En dan meteen de reactie: Je weet het mam...Ik kan nie anders...

@HoLaHu:

@MIADIA: Ja, je moet wát als je je kind ziet lijden...

Vandaag hebben we de verjaardag gevierd van mijn oudste zoon. Hij wordt a.s. maandag 40 jaar oud. Toch wel een mijlpaal! Ik heb het idee dat hij het "een dingetje" vindt, dat 40 worden. Toen ik tegen hem zei: "Ja jongen, nou ben je twee keer zo oud als ik was toen ik jou kreeg", keek hij een beetje ongemakkelijk...
Toen hij me van de week belde om door te geven dat hij zijn verjaardag vandaag zou vieren, gaf hij aan niet te verwachten om zijn broer deze dag te zien. " Ja, ik word 40 en ik had ons Frank er graag bij gehad, maar ja...onder deze omstandigheden ga ik er maar vanuit dat die er niet bij kan zijn. Maar dat maak ik nog wel goed met hem als hij eenmaal weer wat mobieler is!"
Nou heeft de oudste een autistische aandoening en praat niet graag over emoties en gevoelens en dergelijke, dus ik proefde wel dat hij het héél fijn zou vinden dat de jongste er wél bij zou zijn. Tja, wat doe je dan? Je belt naar de jongste of hij erbij wil zijn .. ( Natúúrlijk!), en die dag wordt het een op-en-neer rakken van Bladel naar Eindhoven en weer terug en nóg een keer van Bladel naar Eindhoven en weer terug...Maar het gezicht van de oudste toen we daar aan de deur stonden met de jongste in de rolstoel...Priceless! Echt, hij was zó blij! We kwamen in de gang en hij gooide echt de deur naar de huiskamer open: "Kijk nou toch eens wie er hier is voor mijn verjaardag!!!"
Hij heeft misschien wel tien keer gezegd dat hij zó blij was dat we hem die verrassing bezorgd hadden! Plannetje geslaagd...

Mooi

heerlijk!

Het mooiste kado wat hij voor zijn verjaardag kreeg

prachtig, ook voor je jongste zoon dat hij er bij kon zijn....

@botte bijl: @Buick: @MIADIA: @Emmo: Ja écht! Dit was echt een ervaring om nooit meer te vergeten! Ik heb mijn oudste zoon maar heel weinig keren in mijn leven zó aangedaan gezien! Jongste zat uiteraard in de rolstoel, maar broerlief posteerde hem naast de eettafel, zorgde ervoor dat hij koffie en gebak kreeg, er werden aparte bakjes met kaasblokjes en dat soort dingetjes op die tafel gezet...Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat soort broederliefde nooit eerder aanschouwd heb! Ik stond er écht van te kijken! Misschien komt die wijsheid ook met de jaren...

@HoLaHu wat heerlijk , goed bedacht plannetje, je hebt een boel mensen gelukkig gemaakt, incluis jezelf

Geweldig dat jullie het op deze manier konden regelen. Iedereen zal blij geweest zijn. En voor je kinderen is toch geen moeite te veel! 😁

@Mamsie: Voor je kinderen...daar doe je het toch voor he? Op deze manier waren we allemaal blij....

Vandaag is jongste zoon weer op controle geweest in het ziekenhuis, er zijn foto's gemaakt, het gips is er af gehaald. Conclusie: Het heelt mooi, de zwelling is bijna weg, geen tekens van ontstekingen en hij heeft memorabele littekens op zijn been!. Een spelletje: "I'll show you mine if you show me yours" wint hij met gemak!
Hij heeft nu ook een soort van brace in plaats van gips. Hij kan het afdoen om te slapen of te douchen. Hij kan er lucht inpompen om het aan te laten sluiten aan zijn been. Gips 2022......
Het ziet er een beetje Darth Vader uit...
Nog vier weken niet belasten en daarna, als alles goed gaat, mag hij met fysiotherapie beginnen om weer in de running te komen, zeg maar. Al zal dat running nog wel even gaan duren..

Laatste edit 04-03-2022 00:19

@HoLaHu: fijn zo. al is nóg 4 weken best lang

@MIADIA: Ja, dat wel...Maar hij is positief bezig en de geneeskundige hulp is zóveel verbeterd in 40 jaar tijd...Daar waar zijn vader 3 jaar voor nodig had, dat doet mijn zoon nu in drie maanden tot een half jaar. Echt, dat is peanuts als je het vergelijkt met die verleden tijd..

En vandaag stuurde mijn zoon een filmpje door...een filmpje waarin hij, met één kruk, een aantal stappen zet met zijn gewonde pootje op de grond...Ik ben blij!

Vandaag was het afscheid van onze lieve
Truus. Ze heeft de strijd niet kunnen winnen, haar lichaam was óp..Omdat ze Corona absoluut niet zou overleven hebben we de afgelopen twee jaar géén wezenlijk contact gehad, met andere woorden: We hebben elkaar niet echt gezien...alleen gesproken via de telefoon, app of via beeldbellen of zo. Ze heeft haar strijd moedig gestreden, op een gegeven moment was er zelfs de hoop dat ze ging winnen..maar na een paar maanden kwam de boodschap dat de tumoren in haar hersens zaten en dat ze het wel kon vergeten...Het heeft na die boodschap nog drie weken geduurd. Drie weken in een hospice, met werkelijk álle zorg, met alle liefde van haar man en kinderen, met alle liefde van haar familie, vrienden, kennissen...
En vandaag was haar afscheid...en het was een mooi afscheid. Het was een waardig afscheid van een mooi mens...

't Gaat in ieder geval de goede kant op. Mooi zo.