Die heeft een engeltje op zijn schouder gehad, in dit geval in de vorm van zijn vrouw.

Lijkt me zó erg, zo'n "locked-in syndroom".... Vroeger een keer een documentaire over gezien, is echt een nachtmerrie.
Gelukkig is hij weer bijgekomen!
Overigens is de kop weer eens spectaculairder dan de inhoud.

Wat een titel zeg. Vooral die laatste drie woorden..heavy
Ben blij voor de man dat het niet is doorgezet, moet een hel zijn geweest voor 'm. Stel je voor dat ze het echt door gingen zetten, dat je daar ligt en uit alle macht wil schreeuwen dat ze de stekker er niet uit mogen halen, terwijl ze dat vervolgens wel doen en je dood ligt te gaan.
Creepy, life sux.

En daarmee is dus weer bewezen dat coma patienten alles kunnen horen maar niet kunnen reageren. Het enge hieraan is dat het dus ook voor kan komen dat de coma patient wel dood wil maar dat niet kenbaar kan maken.

@Trudie: Nee hoor, niet altijd, ik heb zelf ooit drie dagen in een diepe coma gelegen en heb van die drie dagen absoluut geen weet gehad. Niets, nada niente. Dit terwijl ik van hot naar haar ben gesleept om allerlei testen te ondergaan; foto's, bloed, katheter, neurologisch onderzoek, naalden in spieren steken en er dan stroom op zetten om de reflexen te meten, (normaal een pijnlijk onderzoek), noem maar op.. Twee keer hartstilstand gehad en gedefibrilleerd, drie keer ademstilstand gehad.... Is me allemaal verteld toen ik bijgekomen was, anders had ik het nog niet geweten.

SamuiAxe: Maar vind je het dan geen eng idee. Stel dat het je geliefde of je iknd betreft. Ik zou het dood eng vinden dat ze wel weten wat ze willen maar het niet kenbaar kunnen maken. Ik snap ook wel dat het niet voor elke coma patient opgaat dat die alles waarneemt maar toch kun je daar dus nooit zeker van zijn.

Tijdens de laatste dagen van mijn moeders leven werd ze 24/7 kunstmatig in slaap gehouden, omdat ze vooraf had gezegd geen euthanasie te willen. Maar op de eerste dag dat ze in slaap werd gebracht wilden die slaapmiddelen niet goed aanslaan, de dokter was er van overtuigd dat ze niet meer wakker zou worden en dat gebeurde toch. Hij heeft verschillende keren bij moeten spuiten.

Men probeerde ons ervan te overtuigen dat ze echt niks meer merkte, maar als je zag hoe haar lichaam aan het aftakelen was en hoeveel pijn dat wel moest doen, denkend aan hoe ze haar eerst niet in slaap konden krijgen, was dat gewoon doodeng. Ik hoop dat ze echt niks meer gevoeld heeft, en kan me voorstellen dat als dat wel zo was ze, als ze dat had kunnen zeggen, alsnog euthanasie had gewenst.

Verschillende familieleden die haar die dagen nog hebben gezien hebben ter plekke besloten dat als zij in zo'n situatie zouden komen euthanasie zouden willen. Het was echt pijnlijk om te zien. Ik zou zelf ook liever euthanasie willen dan uitzichtloos lijden. Dan neem ik die piepkleine kans dat je euthanasie krijgt terwijl je nog kunt genezen heel graag voor lief.

Laatste edit 11-08-2012 17:30

Nee dat zal niet nee, bij die mensen hebben ze wél de stekker eruit getrokken

Misschien een idee voor Bea?

Dit is echt héél eng! Ook zoiets als iemand geopereerd wordt en de narcose werkt niet...dan voel je alles en je kunt niets laten. Dat is al meerder keren voorgekomen. Nu houden ze het beter in de gaten en doordat de bloeddruk stijgt merken ze dat de narcose niet diep genoeg is en spuiten ze snel wat bij.

hbe ik ook eens gehad idd met narcose. Ik vernam dat ze bezig waren met mijn oren, was nog wel klein, maar kon alles horen zeggen . Voelen deed ik het echter niet. (Gelukkig maar)

Antior: Wat een naar verhaal zeg . Maar uiteindelijk is je moeder wel gegaan via de natuurlijke weg en kennelijk was dat erg belangrijk voor haar, dat is misschien toch wat waard. En ik denk dat het heel goed waar kan zijn wat de dokters zeiden hoor. Mensen die in slaap worden gehouden om te sterven krijgen, bij mijn weten, automatisch ook een flinke dosis morfine. Soms zo hoog dat het overlijdensproces aanzienlijk versnelt. Dat het slaapmiddel niet afdoende werkte staat denk ik los van de werking van de morfine.

En wat een hel voor deze man. Doet me denken aan dat afgrijselijke maar prachtige nummer met bijbehorende clip van Metallica, One (denk ik).

Gelukkig was zijn vrouw nog niet aan het afscheid toe....Ik vind trouwens de termijn van 2 dagen wel erg kort om dan al te gaan spreken over loskoppelen.
SamuiAxe: Dat neurologisch onderzoek met die naalden en die stroom heb ik ook 2 keer gehad. Pijnlijk vond ik het niet echt, wel bizar dat ze op een gegeven moment de stroom op je beenspieren zetten en dat je been als een gek gaat bewegen zonder dat je er zelf beheersing over hebt! Was een heel rare gewaarwording!

Ik vind hetraar dat dit gesprek bij de patient is besproken en niet elders in het ziekenhuis. Het is toch wel bekend dat er patienten zijn die kunnen horen wat er om hen heen gebeurt. Daarom vertellen verpleegkundigen aan de lopende band wat ze gaan doen of aan het doen zijn bij patienten die in coma liggen. In het geval dat de patient het hoort is het prettiger voor ze en als die het niet hoort is het gewoon een kleine moeite geweest die niets kost.

Dit is echt erg en eng, als je niks kan doen maar bewust bent van je omgeving...

@Lennie: Zo ik schreef was ik niet wakker toen ze dat deden met die naalden en stroom, ik heb er dus niets van gevoeld Het werd mij verteld dat het normaliter een pijnlijk onderzoek was, maar dus niet begrijp ik. Je zult je wel een soort marionet gevoeld hebben toen je lag te slaan en schoppen zonder dat je er invloed op had?

Friso ligt er misschien ook zo bij