In Sydney, in Australië, is een Siamese tweeling geboren met één lichaam, één hoofd en twee identieke gezichten. De meisjes, die zes dagen geleden werden geboren, zijn Faith en Hope genoemd.
De baby's hebben een zeldzame afwijking, waardoor het embryo vroeg in de zwangerschap niet goed is gesplitst. De medische term hiervoor is diprosopus.
De tweeling is geboren met twee breinen in één schedel en ze hebben één hartslag. Op de hele wereld zijn maar 35 gevallen van deze afwijking ooit geregistreerd. Geen van die baby's heeft het overleefd. De artsen zijn vooral bang dat Faith en Hope niet op eigen kracht zullen kunnen ademen.
De ouders, die al zeven kinderen hadden, wisten na 19 weken zwangerschap na een echo wat er aan de hand was. De artsen adviseerden een abortus, maar de ouders besloten de kans te wagen en positief te blijven.
Ze zeggen dat ze Faith en Hope met liefde zullen omringen en zo beschermen tegen negatieve reacties van anderen.
FotoVind het altijd vreselijk moeilijk om over dit soort zaken een oordeel te vellen. Want wanneer is de kwaliteit van leven dusdanig slecht dat "niet leven" een betere optie is? En vanuit welke normen beoordeel je dat (soms zijn mensen in relatief slechte omstandigheden toch gelukkiger dan mensen die alles mee hebben) en waar ligt de grens? Kinderen met Down bijvoorbeeld, moeten die ook niet geboren worden of mag dat nog wel?
Eigenlijk ben ik zelf zo pragmatisch dat ik (denk ik) vind dat iedereen die al meteen geen zelfstandige overlevingskans heeft, en voor wie dat ook in de toekomst nooit haalbaar wordt, ook niet moet overleven. Maar wat ik zelf in soortgelijke situaties zou beslissen.....ik kan er geen zinnig antwoord op geven.
er zijn genoeg voorbeelden van siamese tweelingen die gelukkig waren..
(en van gezonde mensen die dat niet waren)
deze tweeling leeft, en er is, lijkt mij, geen enkele reden om ze te doden.. de toekomst zal laten zien wat hun mogelijkheden al dan niet zijn.
aan.