@stora:
vroeger, bij slager W. in Uithoorn, durfde ik gewoon te zeggen waar ik hart en pens voor nodig had. snapten ze meteen dat ik dat de volgende week niet weer nodig had

Na het boodschappen doen zag ik dat mijn man een briefje op de koelkast had geplakt, vol goede voornemens.
Dat weekend kwamen de kinderen thuis, en al snel stond eronder:
"Michelle elke maand geld sturen"
zaterdagavond stond er ook op:
"De auto van Kees-Jan afbetalen"

Voor het einde van het weekend schreef mijn man daar weer onder:
"De kinderen zelfstandig maken"

na een slopende werkdag nam ik -handelsreiziger in van alles en nog wat- een kamer in een motel dat ik nog niet kende....
de ontvangst was vriendelijk, door de vrouw des huizes -alles wees erop dat het motel door een gezin werd 'gerund'-, de kamer was schoon, en het avondeten smakelijk, duidelijk een adres om te onthouden
vertrouwd als ik mij daar voelde, ging ik na het avondeten naar de bar, en na een paar 'afzakkertjes', ging ik terug naar mijn kamer....
alleen op de kamer, besloot ik de WIFI te testen. die ging, dus ik keek naar plaatjes van 'vrouwelijk schoon', en beneveld als ik was, drukte ik bij alle plaatjes die ik mooi vond op de 'print' knop van mijn browser (doe ik thuis ook, word dan blij verrast door wat ik in mijn printer vind na een paar dagen, ben tenslotte single, dacht daar niks bij)....
de volgende ochtend bij het ontbijt -ook daar weer geen klachten-, stond de 'moeder des huizes' aan mijn tafel met een grote gevulde enveloppe, met daarop geniet een kassabon met $53,50 printkosten....
zij wees mij er licht bestraffend op dat de 'printservice' van het motel eigenlijk niet voor 'zuks' was bedoeld, maar dat ze haar hand over haar hart streek, en dat ze, als ik die printkosten apart bij de receptie zou betalen, dit niet te zien zou zijn op de creditcardafrekening (dus ook niet voor mijn baas)....

zo verstandig/charmant als die mevrouw het oploste, en zo goed als dat motel is, ik durf er niet meer naar toe

zaterdagmiddag liep ik de plaatselijke supermarkt binnen, keurig met een karretje door het poortje, en toen ik een seconde of tien binnen was, ging het alarm van het poortje af. achter mij zag ik dat een jongen die daar werkt, tegen de richting in naar buiten liep....
een mevrouw vlak bij mij vroeg zich af of er een overval was, waarop ik er uit flapte dat er een personeelslid was ontsnapt....

Q: Can you please help resolve a question once and for all between my husband and me regarding the proper way to eat grapes?

My husband will pick individual grapes from a bunch which, in my opinion, leaves the rest looking “moth-eaten” and unappetizing. I prefer to cut a small branch off the bunch, which leaves the grapes looking fresh instead of grazed upon. Who’s right?

A: You are. But if this is the worst conflict you have in your marriage, consider yourself lucky.

@botte bijl:

Laatste edit 03-09-2016 10:28

toen ik vanmorgen mijn ontbijt wilde maken, zat er een hond in de koelkast. ik vroeg het beest wat het daar deed?
"dit is toch een Westinghouse koelkast?"
"ja"
"nou, ik heet Westing"

Met een aantal andere agenten was ik bezig met een onderzoek naar fraude in het Sint Joris psychiatrisch ziekenhuis in Delft. Na een hele dag hard werken, besloten we dat het tijd was om een hapje te eten. Ik belde de plaatselijke pizza-boer om wat pizza's te bestellen. Vervolgens vond het volgende telefoongesprek plaats:

Ik: "Hallo. Ik wil graag 19 pizza's bestellen en 38 blikjes cola."
Pizza-boer: "En waar mogen die bezorgd worden?"
Ik: "Sint Joris Gasthuis."
Pizza-boer: "Wacht even. Naar het psychiatrische ziekenhuis?"
Ik: "Dat klopt. Ik ben een politie agent."
Pizza-boer: "U bent een politie agent?"
Ik: "Dat is correct. Bijna iedereen die hier op dit moment is, is politie agent."
Pizza-boer: "En jullie zitten in het gekkenhuis?"
Ik: "Dat is correct. Zorg ervoor dat jullie naar de service-ingang aan de achterkant komen. De voordeur is dicht. Die hebben we afgesloten."
Pizza-boer: "En u beweert dus dat jullie allemaal politie agenten zijn?"
Ik: "Inderdaad. Hoe snel kun je de pizza's hier bezorgen?"
Pizza-boer: "En jullie zitten in Sint Joris Gasthuis?"
Ik: "Inderdaad."
Pizza-boer: "En iedereen daar is een politie agent?"
Ik: "Inderdaad. We zitten hier al de hele dag en we komen om van de honger. Kun je de pizza's bij de achteringang langsbrengen? We hebben de voordeur afgesloten."
Pizza-boer: "Ik dacht het niet."

[Klik]

Het was donker, en ik reed met twee vriendinnen door Delft, waar de weg was opgebroken. Per ongeluk kwam ik met mijn auto op de busbaan terecht. Een motoragent hield me aan en legde uit dat ik fout zat. "Rijd maar achter mij aan, dan help ik u hat kruispunt oversteken" Ik reed achter hem aan en zei na verloop van tijd tegen mijn vriendinnen: "Waar brengt hij ons nu naar toe?" In een zijstraatje liet de agent mij weer stoppen. Ik draaide mijn raampje open en keek hem aan. Lachend zei hij""Mevrouw, u hoeft mij niet te blijven volgen..."

@Jawel:

Onlangs logeerde ik bij mijn kleinkinderen. 's Morgens heel vroeg kwam kleindochter Lilly van bijna vier mij gezelschap houden. Nadat ik wat boekjes had voorgelezen over dieren zei ik dat ik haar nu een raadseltje zou opgeven: "Het is wit en het piept" Vol overtuiging antwoordde ze: De rookmelder, oma."

Toen mijn man was overleden, wilde ik zijn nette kleding aan een goed doel schenken. Onderweg daarheen kwam ik langs wegwerkzaamheden, waar een man met een vlag het verkeer regelde. Ik moest stoppen. Verdrietig als ik nog was vanwege mijn overleden man, pinkte ik een traantje weg. De wegwerker zag het en zei :"Rustig maar mevrouw, u mag zo weer verder rijden"

My daughter once walked in on a conversation I was having with my cat.

She laughed and said, “Daddy, you talk to those cats as if you think they actually understand what you’re saying.”

My reply: “Honey, I do the same thing with people.”

My dog gave her life to save my son.

Cindy, my dog, was six years old and she was the most home-loving and obedient dog. I loved her and she knew it. When my son was born, she was immediately very protective over him. She’d sit beside his pram for hours, popping her front legs up onto the pram every now and then to make sure he was ok.

My son was almost three years old. We lived near a busy road and we were super vigilant at always child-proofing the front door - without exception. My son, as young children can be, was into everything. We’d often find him in the kitchen at 4 am with a concoction of cereal, milk, dry dog food, eggs, etc all mixed up on the kitchen floor. He was that kind of child - into everything. He also watched everything we would do and try to mimic us in his own unique way, often with highly amusing consequences.

One morning, again around 4 am, he somehow managed to ‘escape’ through his bedroom window. To rewind a little, Cindy knew not to go outside (apart from the garden) without us. We could have left the front door open all day (when my son was visiting with grandparents) and she’d never venture out. She also knew that our son wasn't allowed to go through the front door without us, evidenced by her pushing at him if he fiddled with the front door handle. She didn't know that it was double locked. This day, she followed my son through the window.

At 5 am, the police woke us knocking on the door. Their words were - “your son was nearly killed but your dog copped it”. They then reiterated what the lorry driver had said…

He told them that he was driving along in the dark and in the distance he could see something ‘light coloured’ moving on the road. As he got closer, he could see a dog at the side of the road barking and barking at the ‘light coloured’ something. At the last moment, he realised that this was a child and was about to swerve. He said he could see the dog, still barking and glancing between the truck and the child. While the driver was braking, the dog ran out into the road, jumped at the child’s back and threw him out of the path of the lorry and at the same time, the lorry hit the dog and killed her.

According to the police, the driver said that he'd never believe what he saw unless it was with his own eyes. He said that the dog definitely knew the danger which is why she was barking so anxiously. He said “that dog just saved that kid’s life and it knew what it was doing.”

That was 39 years ago and I still miss Cindy every day. She was a rough collie (a lassie dog) and I can understand why this breed was chosen for the movies.

In a mother’s womb were two babies.

One asked the other: “Do you believe in life after delivery?”

The other replied: “Why of course. There has to be something after delivery. Maybe we are here to prepare ourselves for what we will ask later.”

“Nonsense” said the first. “There is no life after delivery. What kind of life would that be?”

The second said, “I do not know, but there will be more light than here. Maybe we will walk with our legs and eat from our mouths. Maybe we will have other senses that we cannot now understand.”

The first replied, “that is absurd. Walking is impossible. And eating with our mouths? Ridiculous! The umbilical cord supplies nutrition and everything we need. But the umbilical cord is short. Life after delivery is to be logically excluded.”

The second insisted, “Well I think there is something and maybe it’s different than it is here. Maybe we will not need this physical cord anymore.”

The first replied, “Nonsense. And moreover, if there is life, then why has no one ever come back from there? Delivery is the end of life, and in the after-delivery there is nothing but darkness and silence and oblivion. It takes us nowhere.”

The second responded, “Well, I do not know, but certainly we will meet mother and she will take care of us.”

The first said, “Mother? You actually believe in mother? That’s laughable. If mother exists, then where is she now?”

The second said, “She is all around us. We are surrounded by her. We are of her. It is of her that we live. Without her this world would not and could not exist.”

The first said, “Well I do not see her, so it is only logical that she does not exist.”

The second replied, “Sometimes, when you’re in silence and you focus and you really listen, you can perceive her presence, and you can hear her loving voice calling down from above.”

-Pablo Luis Molinero

The tiny bottle was labeled "Dioxx" and my friend swore by it.

She quickly described this miracle product to me: research had shown that the problem with our human bodies is that we're not getting the oxygen we need. No further explanation, just that we need more. And this little bottle, the size of a bottle of eye drops, could fix that. The secret was that the liquid inside was super-heavily oxygenated.

I looked at the bottle and could see, on the side, the name "Dioxx" and the words "Heavily-Oxygenated Water". The directions said to add a few drops to any beverage and drink. On the back, in tiny letters, was the ingredients: water...and dihydrogen monoxide.

That's right. My friend had paid $8 for a tiny bottle of...water.

Kort geleden liep ik op het pleintje tussen de supermarkt en het parkeerterrein, terwijl achter mij een vrouw luidkeels in haar smartphone kwaakte. Op het gehoor daar weer achter hoorde ik dat iemand haar verbluffend goed imiteerde. Ik keek achterom, zag een zwaar opgemaakt mens op mij af komen met de vraag "of ik dat deed". Ik flapte eruit dat ik dat niet deed, niet eens zou kunnen, maar dat ik er wel begrip voor had, want haar herrie ging over het hele pleintje. Zij stelde vast dat we in een rare wereld leven. Iets in mij zegt dat zij heel andere dingen raar vindt dan ik....

ik had zin in iets lekkers op brood, dus in de supermarkt ging ik naar de counter waar ze de luxe vleeswaren netjes voor je afsnijden, en ik bestelde een paar onsjes. toen ik de buit binnen had ging ik naar de melk, daar werd ik aangesproken door een jongedame die mij opgewonden duidelijk maakte dat die vleeswaren van de counter van dieren kwamen, en dat dat dierenleed was en nog veel meer. zij legde mij uit dat de 4 soorten vleeswaren in haar karretje had uit het schap kwamen, dat die niet van dieren kwamen, maar uit een fabriek, en dat dat daarom geen kwaad kon....
ik zei maar niks, maar zelden heeft iemand mij zo verbijsterd zien kijken als de mevrouw die verderop de groenten afwoog

Studentenrellen
Op een druk plein in het centrum van Maastricht zijn twee straatwerkers bezig met het riool. Ze hebben een deel van het plein opengebroken en staan in een diepe kuil te werken.

Een langslopende student heeft zin in een geintje en belt de politie. Hij meldt dat het plein is opengebroken door twee straatwerkers, maar dat die straatwerkers in werkelijkheid twee bevriende studenten van hem zijn, die deze stunt moeten uithalen in het kader van hun ontgroening. De politie bedankt hem voor de informatie en zegt dat zo snel agenten te sturen.

Daarna loopt de student naar de straatwerkers toe en vertelt ze dat er een paar agenten langs zullen komen. Daar moeten ze zich verder niets van aan trekken, want het zijn geen echte agenten, maar bevriende studenten van hem die deze grap moeten uithalen in het kader van hun ontgroening.

Vervolgens gaat hij rustig met een biertje op een terrasje zitten en aanschouwt hoe de chaos zich ontwikkelt...

in de tram zaten 2 jonge meiden achter mij. zegt de ene tegen de andere dat ze haar neus wil laten corrigeren. haar neus is tenslotte veel te groot, vindt ze zelf, en ze wil niet het risico nemen dat haar kinderen dat ook krijgen....
ja, ook ik moet vreselijk stom hebben gekeken

Laatste edit 05-04-2019 20:36

Ik had al wat dozen weggehaald onder het schuine dak toen de monteur op handen en voeten de steile trap naar de zolder beklom. Mijn zoontje van bijna vier zat op mijn heup en keek de man argwanend aan. Behalve papa kwam er nooit een man op zolder. Maar papa was aan het werk dus mama moest de monteur ontvangen. "Waar is de lekkage mevrouw?" vroeg de man hijgend. "Achter dat rode tonnetje" wees ik hem aan met mijn neus. "Rode tonnetje?" echode hij....

"Expansievat" legde mijn zoontje uit....

We gaan boodschappen doen. “Neem je een kratje mee?” vraag ik. “Oh ja” zegt mijn man.
In de auto check ik voor de zekerheid nog even “heb je nog een kratje meegenomen?” “Ja hoor” verzekert mijn man me.
Na het afrekenen van de boodschappen wil ik gaan inpakken en zeg tegen mijn man “pak jij het kratje even?” Mijn man zegt: “ik heb geen kratje meegenomen”.
“Maar ik vroeg het nog speciaal in de auto en toen zei je dat je het meegenomen had”
“Oh, dát kratje! Dat heb ik ingeleverd!”

Proost!

@LaBelleRachelle:
hopelijk dacht hij nog wel aan het statiegeld, dat je niet met een verlopen bonnetje zit

@bottebijl:

"Papa", zegt Jort tijdens de afwas tegen me, "als ik later groot ben wil ik hetzelfde werk als jij gaan doen. En ik wil dan ook naast jou zitten.

Ik zeg dan wel tegen de baas: "Ik wil naast André zitten want dat was vroeger mijn vader.""

@LaBelleRachelle:

mijn wasmachine doet het nog goed, maar hij is wel 8 jaar oud. laatst stond hij aan en kwam er een ontzettend kabaal uit de keuken. ik er verschrikt op af, zie niks bijzonders, het geluid komt van buiten....
ga ik de galerij op, is een buurvrouw een kastplank aan het schuren die een andere kleur moet krijgen