Hoe lang Madarian daar naar het water zat te staren weet hij niet. Hij hoort wat geritsel achter hem. Hij reageert er niet op. Hij hoort iets achter hem naderen, maar wat het is kan hem niet schelen. Dan loopt er een ree vlak langs hem en neemt een paar slokken. Madarian kijk vanuit z'n ooghoeken naar het dier. Dan zucht hij even. De ree schrikt en rent weg. Madarian staat op en besluit naar de toren te gaan. Dan klinkt opnieuw de Zwarte Weduwe klok als sein voor het moment stilte. Dan besluit hij maar rond het meer te gaan wandelen. Een tijdje later ziet hij nog een ree. En dan hoort hij een wolf huilen. Hij besluit er geen aandacht aan te besteden en loopt door. De ree rent er vandoor. Dan hoort hij van achteren iets aan komen rennen. Nog voor hij kan reageren voelt hij iets achterop springen. Madarian valt voorover. Dan ziet hij twee wolven. Eén zet z'n tanden in de linker been, de ander in z'n rechter. Madarian voelt alleen het trekken, want ze komen niet door het harnas heen. Madarian trekt z'n zwaard en slaat naar de wolven, die los laten. Zo snel hij kan staat Madarian op en pakt ook z'n schild erbij. Een wolf staat nu achter hem, en de ander voor hem. Nu pas ziet Madarian de weerspiegeling van de wolf achter hem in het schild. Hij houdt beide wolven in de gaten. Shyla: Hulp nodig? Madarian: Niet nodig. Madarian ziet dat de wolf achter hem aanvalt. Snel draait hij om en haalt uit met z'n zwaard. De wolf wordt in z'n kop geraakt en is op slag dood. Dan draait Madarian terug. De tweede wolf valt nu aan, en weet de arm van Madarian te pakken. Daardoor laat hij z'n zwaard vallen. Dan laat de wolf los. en probeert opnieuw aan te vallen. Madarian stoot naar voren. Het verborgen mes komt naar buiten en gaat eerst dwars door de bek en daarna tussen de ogen van de wolf. Dood. Madarian haalt de pels van de dode wolven en neemt ze mee. Dan loopt hij verder.

Er klinkt wat gemompel, en Vàilan kijkt langs een paar stenen richting de ingang van het hol. Fyona heeft zich ergens verstopt en is niet in zicht. Langzaam loopt Vàilan dichterbij, en twee bandieten krijgen hem in de gaten.
"Is dat alles?" zegt een van hen. "Het is maar een vogel...wezen."
"Maar wel een met een hele mooie vacht..daar kunnen we een fortuin mee verdienen," zegt de ander.
"Ja, ik ben 't roven nu wel zat, al is het winstgevender dan huiden verkopen. Maar als dít lukt zijn we voor goed binnen!" Vàilan springt naar voren en laat zijn woede goed blijken. De bandieten vluchten hun hol weer in en slaan alarm. Vanuit een andere, beter verstopte opening komen wat gewapende lui tevoorschijn, twee van hen hebben een kruisboog. Vàilan blijft bij de ingang staan, maar zodra hij hoort dat er ergens anders activiteit is gaat hij op onderzoek uit.
"Daar! Schiet!" roept iemand, en een pijl zoeft langs zijn lichaam. In een reflex duikt hij weg en zet zich schrap.
"Hij zit hier!" roept iemand. Dan klinkt er een luid gebrul en komt Fyona te voorschijn.
"Terug! Zoek dekking!" De bandieten rennen hun hol weer in en sluiten alles zo goed mogelijk af. Fyona begint te graven, maar beseft dat dit te lang zal duren.
Ach, gelukkig kan het ook anders. zegt ze, waarna ze weer in mensvorm verandert. Ze slaat de geheime opening kapot en loopt op haar dooie gemak naar binnen. Vàilan blijft met kloppend hart staan luisteren, maar op een paar angstige kreten na gebeurt er niks bijzonders. Fyona komt grijnzend naar buiten.
"Er ligt heel wat gestolen spul in dit hol," zegt ze. "Wat moeten we ermee doen?"
Tja, hoe kunnen we de rechtmatige eigenaren achterhalen? antwoordt Vàilan.
"Ik vind dat ik wat mag houden," zegt Fyona.
Ik dacht dat je niks gaf om schatten...behalve mij en je flesje.
"Da's waar, bovendien kan ik het niet bij me houden. Ik ga toch even spieken, je weet maar nooit..." Fyona loopt terug en Vàilan hoort dat er met spullen wordt gesleept, gevolgd door een "o mijn god".
Wat heb je gevonden? vraagt Vàilan. Even blijft het stil.
"Uhm..." klinkt het. "Dit is een ei..."

Op dat moment loopt Madarian langs, en ziet Vàilan staan. Als hij rond kijkt, ziet hij een pijl in een boomstam zitten. Madarian: "Gaat het? Wat is er aan de hand?" Vàilan omschrijft de situatie met één woord: "Bandieten." Madarian: "Dat was zeker een eitje voor je. Waar is Fyona?"

Nou ja, eigenlijk heeft zij het meeste werk gedaan...en over eieren gesproken... zegt Vàilan, en kijkt weer richting de 'ingang'.
"Hoe komt dit hier?" klinkt het vanuit de gang. Fyona komt even later tevoorschijn en knikt richting Madarian.
"Nog één die de stad ontvlucht is. Ik kan je het niet kwalijk nemen," zegt ze. In haar handen houdt ze een groot, donkerblauw voorwerp en kijkt er somber naar. Vàilan snuffelt eraan en trekt zich weer terug.
Als dat echt een ei is, is ie zeker al bedorven...
"Zou je denken," zegt Fyona. "Zo abnormaal is die geur nou ook weer niet, maar...dit is een drakenei."
Maar we weten niet hoe lang het daar al gelegen heeft zonder fatsoenlijk uitgebroed te worden. Is er nog hoop voor de kleine?
"Dat weet ik niet, het ei voelt te koud aan...," zegt Fyona somber. Dan kijkt ze grijnzend naar Vàilan.
"Ons kindje! Laten we het adopteren."
Ben je nou helemaal? Ik wil geen papa spelen. Ik zie het al voor me, jij met dat ei rondlopend waar iedereen bij is. Mensen gaan vreemde dingen denken. Laat maar... Vàilan hapt richting het ei en gaat z'n veren poetsen. Fyona wrijft over het ei en denkt diep na.
"Als we 't hier achterlaten gaat het sowieso dood...misschien is het al dood. Zo lang zonder moeder...draken komen hier niet voor, dit ei moet een heel eind hebben gereisd. Zou hier wellicht een draak hebben rondgelopen op weg ergens naartoe? Onwaarschijnlijk. Waar is de rest?"
Misschien liggen er meer, zegt Vàilan, die zijn aandacht vervolgens weer op zijn verenkleed vestigt. Fyona kijkt naar de opening en denkt na.
"Mijn eigen drakenleger!" zegt ze. "Wie houdt me dan nog tegen?!"
Wow wow wow wow, wat zullen we nou krijgen?
"Geintje," zegt Fyona. "Nee, ik heb geen andere eieren gevonden, alleen deze. Ik voel me bijna verplicht om me erover te onfermen, maar..."
Maar?
"Ik kan het niet...ik weet het niet."
Geen diepgewortelde mama-instincten die je zullen helpen?
"Pff, moederliefde heb ik nooit gekend, ik werd achtergelaten, net als jij. Jij had nog het geluk dat je werd gevonden, ik moest het helemaal zelf redden." Fyona kijkt boos en haar ogen worden donkerder.
"Dat kan ik niet compenseren door het zelf 'goed' te doen...ik wil die verantwoordelijkheid niet."
Ik loop er ook niet warm voor. Papa zijn is prima, maar dan wel over m'n eigen soort....
Fyona houdt haar oor tegen het ei aan en luistert aandachtig.
"Niks," mompelt ze. "Het is hoe dan ook al te laat...."
Wat gaan we er dan mee doen?
"Begraven..." zegt Fyona.
Of...gebruik wat uit je flesje.
"Dat kan behoorlijk mis gaan, nee...dat moeten we niet doen."
Je wil absoluut niet proberen dit kleintje te redden?
"Er is niks te redden, kijk dan! Stil, koud en glansloos. Waarschijnlijk dachten ze dat het een steen was in plaats van een ei. Het is afgelopen." Fyona legt het ei op de grond en gaat er naast zitten.

Laatste edit 16-10-2014 13:14

Madarian: "Ik heb totaal geen verstand van dat soort dingen. Wat heeft dat ei nodig? Warmte? Hitte? Misschien een vuurtje stoken en het ei er bij of in leggen? Dan weet je zeker of het ei dood is of niet. Maar daarna? Straks steekt het de boel in de fik als het nog leeft." Een blik van Fyona spreekt boekdelen. Madarian: "Kun je niet tegen een geintje? Oké, oké. Veel succes met het ei. Ik ga maar weer eens verder." Hij neemt met een knikje afscheid en gaat verder.

"Pff, mensen. Rare wezens," zegt Fyona.
Het went, maar ik heb eigenlijk geen recht van spreken he...
"Ik had liever een elfenvorm willen hebben, of iets als Aylin," zegt Fyona.
Ik zou allebei wel leuk hebben gevonden. Ach, je ziet er nu ook niet verkeerd uit. Helemaal niet.
"Wel, dat is erg aardig van je," zegt Fyona sarcastisch, en ze staat weer op. Ze begint het ei weer te inspecteren en komt tot een reeds getrokken conclusie.
"Dood," zegt ze. "Crematie of begraven, ik ga voor dat eerste. Gaan we in de stad nog iemand waarschuwen over dit rovershol?"
Denk dat dat wel een goed idee is. antwoordt Vàilan. Ik verveel me! Laten we wat leuks gaan doen, in plaats van hier te zitten.
"We kunnen die gast gaan plagen," zegt Fyona.
Iets leuks, maar niet ten koste van anderen aub. Daar krijgen we alleen een slechte reputatie van, en zeker jij moet daarmee oppassen.
"Maar...die toren! Dat is toch perfect? Iemand opgesloten in een toren, een draak die daar de boel bewaakt en moet voorkomen dat de gevangene gered wordt...."
Alleen zijn de geslachten verkeerd. Hij is geen dame in nood...
"En ik moet per se een mannetje zijn?"
Ik heb nog nooit een verhaal gehoord waarin de draak vrouwelijk is.
"Dan wordt dat hoog tijd. Als we nou eens Irina overhalen om mee te doen, dan kan jij de knappe ridder spelen."
Fyona, serieus? Dit wordt wel heel erg kinderachtig zo.
"Het lijkt me wel leuk...kan die Rafael er een gedicht over schrijven."
Dat heeft hij vast al gedaan.

Fyona verandert weer en besluit het ei te verbranden.
Ik heb dan liever 'eigen' eieren, maar kom er eens aan als er geen partner is om het zover te laten komen. zegt ze, waarna ze Vàilan begint te besnuffelen. Vervolgens kijkt ze richting de toren.
Laat hem nou maar, we kunnen zelf best met elkaar spelen, ok? Als je zo graag je verloren jeugd wil inhalen doen we dat samen. Fyona gromt en duwt hem omver.
Dat deed pijn. zegt ze
Sorry.... antwoordt Vàilan.
Het is helaas wel waar, zegt Fyona vervolgens. Ik heb inderdaad veel in te halen, zelfs na zoveel honderden jaren nog.

Madarian besluit terug naar z'n toren te gaan. Hij heeft het gevoel dat de dag langzaam gaat. Hij weet niet wat hij moet doen. Al die jaren in de mijn had hij wat te doen. Hij was gewoon bezig. Maar niet nu. "Dus dit is nou 'vervelen'. " merkt hij hardop op. Shyla: "Daar weet ik wel iets op." Shyla geeft hem een knuffel. Madarian: "Op dodenherdenking?" Shyla: "Waarom niet. De ceremonie is geweest. En voor de overlevenden gaat het leven gewoon door." Madarian: "Overlevenden? Ik geloof niet dat jij daaronder valt. Je bestaat gelukkig nog wel, maar levend?" Shyla: "En bedankt!" Madarian: "Sorry. Zo bedoelde ik het niet." Shyla zwijgt. Madarian komt aan bij de toren en gaat naar binnen. Hij legt z'n spullen neer en pakt een boek. Al snel legt hij het boek weer weg en pakt een ander boek. Dit gebeurt een paar keer. Shyla: "Wat ben je nou weer aan het doen?" Madarian: "Een boek zoeken die ik kan lezen. In die boeken staan allemaal vreemde symbolen en moeilijke woorden." Shyla: "Je hebt nog iets goed te maken. Die opmerking van daarnet. Ik weet wel een manier die leuker is dan boeken lezen." Madarian: "Ik ben niet in de stemming vandaag. Al die doden door mijn toedoen." Shyla: "Door jou toedoen? Echt niet! Door toedoen van Thorkel! En je had geen keus. Dus kom op. Laat het achter je." Madarian: "Hoewel ik het hoor en weet, voelt het niet zo. En het achter me laten is makkelijker gezegd dan gedaan. M'n kop maalt daarover." Shyla geeft Madarian een zoen op z'n hoofd en omhelst hem. Shyla: "Misschien dat een biertje het kan laten vergeten." Ze heeft het amper gezegd, of de bediende verschijnt uit het niets met een biertje. Madarian en Shyla schrikken ervan. Madarian pakt het biertje, bedankt de bediende met een knikje. De bediende verdwijnt daarna weer. Madarian drinkt de pul snel leeg. Madarian: "M'n zorgen kan ik niet vergeten. Maar misschien kan ik ze verzuipen." Na een aantal biertje is Madarian goed dronken. Shyla sleept Madarian half naar bed. Als Madarian net op het bed ligt, valt hij in slaap. Shyla streelt z'n haar en zegt: "Alles zal goed komen. Je zult het zien."

Madarian wordt met een schreeuw wakker. Weer heeft hij de oorlog herbeleefd in z'n nachtmerrie. Hij barst van de koppijn. Hij pakt snel de po bij het bed en leegt z'n maag. Als hij de po neer zet, verschijnt de bediende meteen en is de po geleegd en weer schoon. Madarian grijpt naar z'n hoofd en kreunt het uit. Dan verschijnt de bediende weer met een drankje en een glimlach op haar gezicht. Madarian pakt het drankje en drinkt het op. Meteen voelt hij dat de koppijn iets minder wordt. Na een minuut is de kater volledig weg. Hoe lang hij geslapen heeft weet hij niet. Dan voelt hij iets. Hij kijkt naar beneden. Z'n harnas is uit. Sterker nog, hij ligt volledig naakt op bed. Madarian": "Shyla? Wat heb je allemaal gedaan?" Shyla: "Ik ga het je niet vertellen. Als je perse wil weten wat ik allemaal gedaan heb wil ik het wel opnieuw doen." Madarian: "Ik pas. Hoewel de kater over is, voel ik me nog redelijk belabberd." Madarian kijkt rond. "Waar is m'n harnas?" zegt hij dan. Shyla: "Verstopt. Alles is in de toren." Madarian: "Ik zou graag m'n harnas terug willen." De bediende wordt weer zichtbaar. Ze glimlacht en kijkt nee schuddend 'naar beneden'. Ze heeft geen stukken van het harnas bij zich. Madarian houdt snel z'n handen voor voor z'n edele delen. Madarian: "Waarom nou?" Shyla: "Weet je die kwetsende opmerking nog?" Madarian: "Daar had ik toch al m'n excuses voor aangeboden?" Shyla: "Sorry is niet voldoende." Madarian: "Dit soort dingen zal ik wel nooit begrijpen." Madarian gaat op zoek naar het harnas. De bediende en Shyla blijven beide zichtbaar en houden Madarian glimlachend in de gaten.

Om de somberheid van de dag te vergeten besluiten Vàilan en Fyona gewoon als pasgeborenen te spelen. Ze rennen en vliegen elkaar achterna in een spel van tikkertje, en na enkele uren concluderen ze dat ze aan elkaar gewaagd zijn.
Dat viel nog niet mee, veertje! zegt Fyona, die eventjes gaat liggen. En ik maar denken dat ik je zo te pakken heb. Vàilan huppelt een rondje om haar heen en krijgt dan trek.
Blijf jij maar lekker liggen, ik ben zo terug zegt hij. Nadat ze wat hebben gegeten gaan ze verder, maar in hun vrolijkheid hebben ze het weer niet in de gaten gehouden. Het begint te druppelen, en de donkere lucht voorspelt weinig goeds.
Nee he, niet weer... moppert Vàilan. Is die toren hier in de buurt? Laten we schuilen... Fyona stemt in samen begeven ze zich naar het eenzame gebouw. De bui barst los zodra ze voor de deur staan, en beiden veranderen ze naar hun mensvorm. Fyona klopt op de deur, voorzichtig maar wel dringend.
"Doe open! We worden nat!" roept Vàilan. Dan opent de deur, krakend en piepend, maar er is niemand te zien. Ze springen meteen naar binnen, waarna de deur weer dicht valt.
"Wie deed open?" vraagt Fyona, die haar natte haren probeert te fatsoeneren.
"Ik heb niks gezien..." zegt Vàilan. "Bah, wat een rotweer. Ik hoop maar dat dit niet ook een bordeel is." Ze kijken om zich heen.
"Het doet wat spookachtig aan," zegt Fyona. "Ach ja, wat kunnen ze ons aandoen." Fyona's aanwezigheid verdonkert het interieur, maar niet zodanig dat er niks meer is te zien. "Koud, nat en stil...," moppert Vàilan. "Dan heb ik toch liever m'n eigen toren."
"Ja, maar dat ga je nu niet meer redden," zegt Fyona. "Gelukkig kunnen we elkaar wel warm houden, toch?" Ze omhelst hem en blijven zo staan, terwijl de regen met bakken uit de lucht komt.

Madarian zoekt eerst de bovenverdieping af. Dan ziet hij iets glimmends uit een kast steken. Dat was gelukkig de broek van z'n harnas. Hij trekt het meteen aan. Shyla en de bediende kijken elkaar aan. Shyla: "Jammer." Dan horen ze iets beneden en de bediende verdwijnt meteen. Madarian pakt een sierzwaard die aan de muur hangt en gaat voorzichtig naar beneden. Daar ziet hij Vàilan en Fyona. Madarian: "Zijn jullie het. Gelukkig geen bandieten of iets dergelijks. Mag het licht aan?" Een aantal magische lichtgevende ballen verschijnen boven hun houders waarbij de omgeving oplicht. Dan ziet Madarian dat z'n gasten nat zijn. Madarian: "Wil je ook de haard aansteken?" Als bij toverslag gaat de haard aan. Madarian: "Wil je onze gasten bedienen terwijl ik de rest van m'n harnas zoek? Alvast bedankt. Ik kom zodra ik wat beter ben aangekleed. Maak het jullie maar gemakkelijk." De bediende wordt zichtbaar en maakt een buiging. Madarian gaat weer naar boven en zegt: "Shyla? Mag ik nou alsjeblieft m'n harnas terug zodat ik fatsoenlijk naar m'n gasten kan gaan?"

"En ik maar denken dat ik alles heb gezien," mompelt Fyona, terwijl ze Vàilan nog steeds vasthoudt.
"Een halfnaakte torenbewoner, magisch licht, een haard die prompt aan gaat en..."
"Een spook," vervolgt Vàilan. "Die blijkbaar al het voorgenoemde veroorzaakt. Interessant." De bediende zet stoelen neer, maar Fyona schuift ze weer weg en haalt de kussens eruit.
"Als ik in die stoel ga zitten blijft er niks van over," zegt ze. De bediende knikt en verdwijnt. Vàilan en Fyona installeren zich voor het vuur, en Vàilan kan een grijns niet onderdrukken.
"Wat?" vraagt Fyona.
"Ach, dit heeft ook wel wat...een draak die niet nat wil worden en gaat schuilen in een toren. Kan een mooi gedicht worden."
"Nou? Jij doet er ook aan mee! Zijn we in ieder geval allebei de pineut," zegt Fyona, die hem van z'n kussen duwt. "Bah, je hebt gelijk. Dit doet m'n reputatie geen goed." Ze kijkt naar het vuur.
"Paars is toch mooier," zegt ze.
"Maak het dan paars," mompelt Vàilan.
"Daar is geen ruimte voor, helaas," zegt Fyona. De bediende verschijnt weer met wat drinken en fruit. Ze grijnst naar Vàilan en verdwijnt weer.
"Ze kijkt eng naar me," fluistert hij tegen Fyona.
"Ik vond het er vriendelijk uit zien," antwoordt ze.
"Hmhmhm," mompelt Vàilan. Ze laten beiden het spul op het dienblad staan aangezien ze kort geleden al wat hadden gegeten. Fyona schuift op en gaat dichter tegen Vàilan aan zitten.
"Best wel romantisch zo, he. Buiten is het slecht weer, maar hier zitten we lekker voor 't haardvuur," zegt ze.
"Ja, geweldig," zegt Vàilan sarcastisch. Opnieuw komt de bediende tevoorschijn, en ze zet alvast een stoel klaar. Vàilan kijkt haar niet aan maar weet dat ze naar hem zit te staren. Fyona merkt dat ook en kijkt boos richting de bediende, die meteen verdwijnt.
"Ik heb de beste boze blik van de hele wereld," zegt Fyona. "Niemand durft dan nog iets te beginnen."
"Nou....," zegt Vàilan.
"Wat? Wie durft zich met mij te meten?" vraagt Fyona trots.
"Jaaa, als je dat eens wist," zegt Vàilan.
"Wie op deze aarde, bedoel ik," antwoordt Fyona.
"Weet ik!" zegt Vàilan. Fyona slaat een arm om hem heen.

Omdat er gasten zijn, krijgt Madarian snel de andere delen van z'n harnas. Hij trekt ze aan en gaat naar beneden. Madarian: "Hoi. Welkom in mijn toren. Deze toren was van Thorkel geweest. Ik weet nog lang niet alles, maar hij heeft heel wat magie gebruikt om het hem makkelijk te maken schijnbaar. Waaronder een magische bediende. Jullie hoeven geen fruit?" Madarian pakt een appel en eet deze op. Nog voordat hij om wat te drinken kan vragen, verschijnt de bediende al met wat thee. Madarian: "Bedankt." Ze knikt en kijkt daarna even naar Vàilan en weer terug. Madarian: "Rustig maar. Het is goed volk." Madarian hoort de regen en zegt: "Ik weet niet hoe erg het buiten is. Als de regen blijft, willen jullie hier dan overnachten?"

"Nu je 't zegt...," begint Vàilan. "Hij had het wel eens over zijn eigen plekkie, dus dit is het. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om hier rond te kijken, en zodoende wist ik nooit helemaal zeker dat dit inderdaad zíjn toren was. Leuk optrekje, dat wel."
"Hm," mompelt Fyona.
"Wat?" vraagt Vàilan. "We zitten in ieder geval droog, en het is tenminste geen bordeel zoals de vorige keer."
"Ja, dat scheelt," zegt Fyona. "Het is niet eerlijk!"
"Wat niet?" vraagt Vàilan.
"Of ik word door onwetende figuren aangezien als een of ander lustobject, of ik word met grote bogen vermeden omdat men denkt dat ik wat ergs ga doen. Kan niemand mij dan zien zoals ik ben? Op jou na dan."
"Moet je maar in 't wit gekleed gaan," zegt Vàilan.
"Oh, wat origineel. Dat gaat ook zo makkelijk." moppert Fyona. Even blijft het stil. Alleen het geluid van de regen en het geknetter van het vuur doorbreken de stilte.

"Als 't zulk weer blijft moeten we maar hier slapen, he," zegt Fyona. "Ik vind 't prima, jij?"
"Maar dan niet zo," zegt Vàilan. "Ik vind het al vervelend genoeg om zo rond te lopen. Dus als er ruime kamers zijn met veel kussens en zo...," hij kijkt naar Madarian. "We delen wel een kamer, Fyona heeft minder moeite met haar mensvorm."
"Ligt er maar net aan," zegt ze. "Zelfs na zo lang moet ik nog wennen, het is zo...anders. Althans, bepaalde delen."

"Er zijn meerdere vertrekken. Sommige zijn best groot. Jammer dat ik de naam niet weet van die bediende. Ik weet niet of er een vertrek voor jullie in orde is o gemaakt kan wor..." Nog voordat Madarian uitgesproken is verschijnt de bediende weer. Ze wenkt Madarian, Vàilan en Fyona. Ze gaan een wenteltrap op, gaan door een kleine gang, en komen bij een deur. Madarian doet de deur open en ziet een tweepersoons hemelbed staan. Niet zo mooi als hij heeft, maar toch een mooi bed. Er liggen veel kussens in de kamer. Dan pakt de bediende een laken. Ze scheurt het doormidden, en even later is het laken weer heel. Dan gooit ze een beetje wijn over het laken. Even later is de wijnvlek weer weg. Madarian: "Dat is ook nieuw voor mij. Vinden jullie deze kamer geschikt?"

"Meer dan," antwoordt Vàilan. "Da's leuke magie, net zoiets als die rune in Rafaël's woning". Fyona loopt naar het bed en inspecteert de stevigheid.
"Daar moest ik maar eens niet op gaan liggen," zegt ze.
"Mooi, dan is ie voor mij," zegt Vàilan.
"Hela, en ik dan?" vraagt Fyona verontwaardigd.
"Kussens genoeg, maak het jezelf comfortabel," antwoordt Vàilan. Fyona pakt een kussen en smijt die naar z'n hoofd.
"Jij durft!" zegt ze. "Meneer neemt 't bed en ik mag op de grond liggen. Zo liggen de verhoudingen dus."
"Je mag ook buiten gaan liggen hoor," zegt Vàilan. Fyona kijkt door het raam en schudt haar hoofd.
"Mhmh dan maar zo," mompelt ze. "Het is toch nog iets te vroeg om te gaan slapen." Ze begint de kussens wat bij elkaar te leggen en gaat er vervolgens op zitten.
"Gaat toch prima zo?" vraagt Vàilan.
"Jij...jij...," dreigt Fyona en ze wijst naar hem. "Probeer jij maar eens te slapen vannacht!" Ze staat mopperend op en kijkt weer naar het bed en controleert het nog eens.
"Bij nader inzien...," zegt ze, en ze gaat er gelijk op zitten. Zonder af te wachten schuifelt ze naar het midden en blijft verbaasd voor zich uit kijken.
"Geen gekraak, gepiep en doorzakkende delen...fascinerend. Hoe lang is het geleden dat ik een keer ergens op heb kunnen zitten zónder dat het bezwijkt?"
Vàilan zucht en kijkt naar de grond.
"Oké, dan neem ik de kussens wel...," zegt hij.
"En zo hoort het," antwoordt Fyona.

Madarian ziet het allemaal met grote ogen gebeuren. Hij besluit zo stilletjes als hij kan te vertrekken en doet de deur zo geruisloos mogelijk dicht. Dan schudt hij z'n hoofd en denkt zachtjes hardop: "Aparte vogels. Nou ja, eentje dan." Hij hoort nog wat gestommel vanuit de kamer van Vàilan en Fyona, maar kan gelukkig niet horen wat er precies gezegd of gedaan wordt. Hij besluit naar de bibliotheek te gaan en gaat weer zoeken naar een boek die hij relatief makkelijk kan lezen. Helaas lukt het hem niet om er eentje te vinden. Dan maar een boek halen om te oefenen als ik weer in de stad ben. Hondeweer. Het regent en bliksemt nog steeds. Madarian denkt aan de bediende. Hij wil weten wat de geschiedenis is, en besluit het te vragen. Hij roept de bediende, die voor hem verschijnt met een bescheiden glimlach. Madarian: "Je hebt nog geen woord gesproken. Hoe heet je? Wat is jou geschiedenis? Hoe ben je hier terecht gekomen?" De bediende wenkt Madarian, en leidt hem naar een boekenkast. Daar wijst ze een klein boekje aan die Madarian over het hoofd gezien heeft: een soort van logboek of dagboek van Thorkel. Hij begint deze te lezen.

"Ach ja, nu we er toch zijn kunnen we er meteen het beste van maken," zegt Fyona. Ze gaat liggen met de handen achter het hoofd en sluit haar ogen.
"En toen kwam de prins, die haar zag liggen en..." zegt Vàilan.
"En zonder pardon door de vloer werd geslagen," mompelt Fyona. "Wie ook maar aan mij durft te komen zonder toestemming krijgt er van langs."
"Goed voornemen," zegt Vàilan, die weer terugverandert en op de kussens gaat liggen.
Da's kwaliteit. Ik wil ze hebben, zegt hij.
"Ze zitten vast vol met veren," zegt Fyona.
En? Dons en veren zijn goede kussenvulling hoor.
"Waarom gebruik je je eigen veren niet? Als je weer eens in de rui bent kan je alles wat eraf valt best verzamelen voor een kussen."
Irina heeft al zoiets, en dat is bij hoge uitzondering. Ik hoor niet voor zoiets gebruikt te worden.
"Precies," zegt Fyona. Ze maakt de kamer wat donkerder en begint een liedje te neuriën. Vàilan sluit z'n ogen ook en luistert aandachtig.

Na een tijd heeft Madarian het dunne boekje uit, en zegt: "Dus je naam is Meklorka. Je was ook toen je levend was stom." Shyla: "Waarom scheld je haar uit?" Madarian: "Stom is dat ze niet kan, of wil, praten. Melkorka, je was toen je levend was de bediende van Thorkel, maar je werd doodziek, en toen heeft Thorkel je gevraagd of ze bij hem wou blijven. Je had ja geknikt, en toen heeft hij jou net na je overlijden teruggehaald. Klopt dit?" De bediende knikt bevestigend. Madarian: "Als je iets wil doorgeven, hoe doe je dat dan?" Meklorka begint haar handen te bewegen. Madarian: "Je bedoelt met je handen? Maar dan moet die andere die gebaren ook weten." Meklorka knikt. Madarian: "Ik moet al normaal leren lezen en schrijven. Ik weet echt niet of ik die stomme taal makelijk kan leren. En wie kan me die taal leren?" Shyla: "Die taal is niet stom." Madarian: "Huh? O. Ik bedoelde niet dat die taal apart is. Ik bedoelde de taal die ze gebruikt om te communiceren. Die is toch voor mensen die stom zijn? Euh... Niet kunnen praten?" Shyla: "Wacht maar totdat je gasten weg zijn. Dan krijg je nog een 'opvoeding'." Madarian: "Je kunt me beter uitleggen wat ik fout doe. Ik heb een heleboel van die communicatiedingen nooit geleerd, en dan blijf ik fouten maken." Shyla: "En dan niet meer de kans krijgen jou te 'straffen'? Dat vind ik nou juist zo leuk." Shyla streelt over de schouders van Madarian. Madarian: "Is denk ik niet zo handig als er gasten zijn."

Laatste edit 31-10-2014 13:17

Het duurt niet lang voordat Vàilan in slaap is gevallen. Hij snurkt echter net iets te hard, waardoor Fyona geïrriteerd voor zich uit blijft staren. Vanuit het bed pakt ze een kussen en gooit ze die naar hem toe, en met succes. Zonder te ontwaken verschuift hij een beetje en het snurken houdt op.
"Zo," mompelt Fyona, waarna ook zij in een lichte slaap zinkt.

"Raffie," zegt Aylin zacht.
"Wat," mompelt Rafaël, die zich diep onder de dekens heeft weggestopt.
"Ik heb 't koud."
"Onder deze dekens? Onmogelijk," is het antwoord. "Dan maar de noodoplossing."
Aylin draait zich naar hem toe en verwacht een omhelzing, maar Rafaël stapt mopperend uit bed om een extra deken te pakken. "Hierzo," zegt hij. "Dat moet voldoende zijn." Hij gaat weer liggen en stopt zichzelf weer in. "Het is nog steeds koud," zegt Aylin. Rafaël zucht en denkt na.
"Dan word je, of ben je al ziek. Geweldig, straks krijg ik het ook en kan ik niet werken."
"Dat ga je sowieso niet doen, want..." een nies onderbreekt Aylin's woorden. "want je moet voor mij zorgen, zoals is afgesproken."
Rafaël mompelt wat onverstaanbaars. "We wachten het wel af," zegt hij vervolgens. Aylin niest nog een keer en draait zich om.
"En zo zijn we allen toch gelijk," zegt Rafaël. "Zelfs Dracons worden wel eens ziek."

Madarian besluit een poging te doen om te gaan slapen. Hij gaat naar z'n bed, maar al die gedachten over de strijd en de ceremonie blijven door z'n hoofd malen. En dat hij soms licht gestreeld wordt over z'n hoofd en schouders werkt ook niet mee. Hij staat weer op en kleedt zich aan. "Meklorka, wil je voor onze gasten zorgen als ze dat nodig hebben? Ik ga even een frisse neus halen." Meklorka wordt zichtbaar en knikt. Madarian gaat naar buiten. Het is donker. Er staat een volle maan aan de hemel. Dan verandert de maan langzaam van kleur. De maan wordt roder en roder. Na een tijdje wordt de maan weer normaal van kleur. Madarian: "Is dit normaal?" Shyla: "Nee. Ik heb dat nog nooit gezien!" Madarian: "Wat kan dat betekenen?" Shyla: "Geen idee." Madarian: "Misschien vraag ik dat morgen wel in de stad." Er klinkt wolvengehuil. Het is niet zo ver weg. Madarian denkt dat het gehuil van links voor komt, dus hij gaat meer naar rechts met z'n wandeling. Dan ziet hij iets in de verte bewegen. Meteen duikt hij achter een boom waar een struik bij staat. De gedaante komt snel dichterbij...

Fyona schrikt wakker en kijkt om zich heen. Vàilan ligt nog te slapen en lijkt niks in de gaten te hebben. Fyona stapt uit bed en voorzichtig loopt ze naar het raam. Nog net ziet ze hoe de volle maan van bloedrood weer naar wit kleurt.
"Is het weer zover?" vraagt ze zichzelf af. Ze denkt terug aan wat een tweetal eeuwen geleden zich had afgespeeld.
"Bloedmaan, demonen...," mompelt ze. "Dat wordt nog wat." In de verte klinkt wolvengehuil, en Fyona luistert aandachtig.
"Zo begint het," mompelt ze. Vàilan begint in z'n slaap te kwispelen en mept Fyona tegen haar benen, waardoor ze weer bij het raam wegloopt, diep in gedachten verzonken.

"Ben er zo weer, veertje," fluistert ze. "Ik ga even de omgeving verkennen." Fyona verlaat de kamer en loopt naar beneden. Ondanks dat er nauwelijks fakkels branden en het stikdonker is, daalt ze glimlachend de trap af en kan ze alles prima zien. Ze verlaat de toren en merkt dat Madarian haar voor is gegaan.
"Snugger," mompelt ze. "Die gaat nog wat meemaken. Snel ingrijpen, dus...". Ze volgt het spoor en hoort al snel vreemde geluiden. Een donker silhouet beweegt zich in de verte.

De gedaante blijkt een vrouw te zijn die op de vlucht is voor iets. Madarian komt uit z'n schuilplaats. "Kan ik je helpen?" De vrouw: "Ren! Ren voor je leven!" Ze struikelt. Madarian wil naar haar toe gaan, maar dan ziet hij bladeren in een soort kleine, manshoge tornado omhoog dwarrelen. De tornado komt snel dichterbij, en gaat recht op de vrouw af. Ze probeert op te staan, maar voordat het gelukt is, is de tornado bij haar. Ze wordt in de lucht getild. Dan verdwijnt de tornado. De vrouw valt op de grond met het gezicht naar beneden. Madarian wil naar haar toe gaan, maar Shyla houdt hem tegen. De vrouw staat op met een vreemde blik in haar ogen. Ze kijkt naar Madarian met een valse lach. Shyla: Hier zijn kwade krachten aan het werk. Pas op! Wegwezen! Madarian wacht heel even af, maar doet een stap naar achteren. Dan stormt de vrouw op Madarian af en geeft hem een duw. Madarian vliegt een meter naar achteren en landt op z'n rug. De duw was veel krachtiger dan hij verwachtte. Snel staat hij op en grijpt naar z'n wapens. De ogen van de vrouw beginnen rood te gloeien. Ze is duidelijk bezeten door iets...

Laatste edit 14-11-2014 18:50

Vanaf een afstandje ziet Fyona alles gebeuren. De bezeten vrouw kijkt kort haar kant op, maar Fyona heeft zich in de nacht gehuld en is niet te zien. Dan valt de vrouw Madarian weer aan, die schijnbaar moeite heeft met zichzelf te verdedigen. Zonder twijfelen besluit Fyona in te grijpen. Ze verandert weer en lanceert zichzelf de lucht in. Ondanks dat haar zware vleugelslagen te horen zijn, valt ze niet op in het duister, zelfs niet in het licht van de volle maan. De bezeten vrouw kijkt om zich heen. Stilletjes landt Fyona vlak bij haar en Madarian. Dan maakt ze zichzelf kenbaar en is ze opeens duidelijk zichtbaar. De vrouw-demoon schrikt en stapt achteruit. Fyona gromt en ontbloot haar tanden.
Da's lang geleden... zegt ze. En ik maar denken dat je voorgoed opgesloten zat. De demoon krijst hard, en begint zichzelf te slaan.
"Raaaah, ik zal wraak nemen!" klinkt het. Fyona is niet onder de indruk.
Je won de vorige keer al niet, nu zal het je ook niet lukken. De figuur hult zich in vlammen en verdwijnt, waarna de nacht weer relatief stil is. Fyona gromt en snuffelt in de lucht, waarna ze zich tot Madarian wendt.
Je mag blij zijn dat ik kon ingrijpen, anders was je óf gedood, óf overgenomen. Deze demoon is hardnekkig, kan niet bestaan zonder gastlichaam. Althans...nog niet. Zodra hij op zichzelf kan bestaan hebben we echt een probleem. Ze ontvouwt haar vleugels en begint zich te krabben.
Jeuk...sorry. Waar was ik? Anders gaan we eerst weer naar de toren, zitten we in ieder geval veilig. Veiliger. Dan vertel ik je de rest wel. Hij is nog niet zo sterk dat hij wezens als Vàilan of mij kan overnemen, maar zo sterk kan hij wel worden.

"Bedankt. Ik wil niet graag met vrouwen vechten. Ik hoop dat ze te redden is. Op naar huis." zegt Madarian. Terwijl ze naar de toren gaan begint Madarian hardop te denken: "Moeten we de stad niet waarschuwen? Ik hoop dat de toren beveiligd is met spreuken. Thorkel heeft het gebouwd. Misschien staat er wat in z'n boekenverzameling, maar ik lees een pagina in een half uur. Dus dat schiet niet op." Shyla: "Volgens mij wordt Fyona een beetje moe van je gedachtes." Madarian: "Huh? Oh. Sorry. Ik denk de laatste tijd meer hardop dan me lief is."

Jij hoeft de stad niet te waarschuwen hoor. Die tempel-lui houden altijd alles in de gaten, dus het nieuws is al bekend, zegt Fyona, die weer naar mensvorm verandert en dicht naast Madarian gaat lopen.
"Ik vrees dat er voor die vrouw geen hoop meer is, de demoon...Azkaal is zijn naam dacht ik, zal haar volledig moeten 'breken' om te kunnen bestaan. Kun je nagaan wat er gebeurt als hij achter Vàilan of zo aan gaat. In ieder geval heb ik een afspraak in de tempel zometeen, als ze me erin laten. Ik weet wel het een en ander van deze figuur." Intussen is Vàilan ontwaakt en heeft hij gemerkt dat Fyona weg is.
Niet erg, die zal haar redenen wel hebben. Al is het wel wat griezelig zo alleen in een spooktoren.... Hij gaat weer liggen en valt weer in slaap.

"De stad loopt toch geen gevaar voorlopig," gaat Fyona verder. "Wie nu de rol van hofmagiër op zich neemt zal sterk genoeg zijn. Ze moeten trouwens wel dringend een 'volwaardige' magiër in huis halen. Nu denk ik gehoord te hebben dat er iemand naar de stad op weg is. Die zien we wel verschijnen." Fyona kijkt kort richting Madarian en glimlacht, maar krijgt een boze blik van Shyla te verwerken.
"Oké..," zegt Fyona tegen zichzelf. Ze naderen de ingang en de deur gaat langzaam open.

Laatste edit 16-11-2014 18:42

Als ze naar binnen gaan zegt Madarian meteen: "Meklorka, kun je lezen? Zo ja, zijn er boeken waarin iets staat over een demoon genaamd Azkaal?" Meklorka wordt zichtbaar, en haalt haar schouders op. Madarian: "Kun je lezen?" Meklorka schudt ja. "Gokje. Je hebt de boeken hier nooit gelezen zeker." Meklorka schudt nee. Madarian: "Ik begrijp het niet. Heb je de boeken gelezen of niet?" Meklorka schudt nee. Madarian: "Ik begrijp niet dat je dan geen ja knikte bij de vorige vraag. Zal wel aan mij liggen. Ik moet de vragen zo stellen dat ik het antwoord krijg wat ik hebben wil. Dus als er boeken zijn over die demoon zullen we die zelf moeten zoeken." Meklorka knikt weer ja. Madarian: En Shyla, ik zag je blik naar Fyona. Ze hoort bij Vàilan. Ze is echt geen bedreiging voor je. Shyla: Ja, ja. Madarian: Ik kan niet helpen wat ik ben. Misschien geef ik de verkeerde signalen af, of zie ik niet wat anderen willen. Maar dat komt dan eerder doordat ik die lichaamstaal nooit heb leren lezen. Een vriendelijke glimlach van een vrouw hoeft nog niet te betekenen dat iemand een oogje op me heeft. Shyla: Ja, ik ben jaloers op andere vrouwen. Madarian: Dat ze iemand beter hebben dan ik zeker. Shyla: Nee. Ze zijn levend, en daarom maken ze meer kans dan ik. Madarian: Tuurlijk. Ik ben met veel vrouwen intiem geweest nadat ik je ontmoet heb. Welgeteld 1 vrouw. Ene 'Shyla' als ik het goed heb. Als je op iemand jaloers zou moeten zijn, dan is het wel op haar. Weinig vrouwen kunnen aan haar tippen. Madarian voelt een zoen op z'n wang. Madarian: "Fyona, als je wilt kun je m'n boeken doorsnuffelen voor informatie over die demoon. Ik weet niet wat Thorkel hier allemaal heeft staan. Er kunnen gevaarlijke boeken tussen zitten."