Madarian kijkt naar hetgene wat Sjurd aanwijst. Achter het hekwerk ziet hij een blauw harnas met schild. Op het blauwe schild prijkt een gouden cirkel. Er zit ook een boog bij in dezelfde kleur. Sjurd: "Volgens mij heeft Thorkel wat voor je achter gelaten." Madarian: "Allemaal goed en aardig, maar ik zie geen mogelijkheid om het hetwerk open te krijgen. Zien jullie ergens een hendel?" Sjurd en Shyla kijken rond, maar vinden niets, behalve een inkeping in de muur. Madarian: "Oké. Dan gaan we maar eerst voor de Drakensteen. Misschien vinden we daar iets." Ze kijken rond. Na wat zoekwerk kunnen ze niets vinden. Madarian leunt op de sokkel waar het beeldje op stond en voelt een schakelaar. Madarian: "Oké. Ik heb misschien wat gevonden. Zoek dekking. Ik weet niet wat er gaat gebeuren als ik dit in werking zet." Madarian drukt op de schakelaar. Er gebeurt niets. Dan besluit Madarian het andere beeldje weg te halen. Op de verhoging schuift een valluik open, en komt er een sokkel naar boven. Daar omheen is een magisch schild zichtbaar. Op de sokkel lijkt de drakensteen te liggen. Madarian: "Is dat..." Sjurd: "Ik zie geen magie, maar met m'n normale visie zie ik het schild. Dat moet dus een spreuk zijn om magie te kunnen verbergen." Madarian: "Oké. hoe krijgen we het schild uit?" De sokkel bereikt z'n hoogste punt, en het schild verdwijnt. Madarian: "Oké. Dat was makkelijk. Te makkelijk. Blijf in dekking." Madarian pakt de drakensteen op. Een bliksemschicht raakt hem vol en hij vliegt door de ruimte. Sjurd en Shyla gaan naar hem toe. Dan staat hij op. Madarian: "Aaah. Wat een irritant gevoel. Alles voelt alsof ik geen gevoel heb. Ah. Het gevoel begint langzaam weer terug te keren." Sjurd: "Een normaal mens zou dood zijn." Madarian: "Lang leve een geleidend harnas." Hij bekijkt de drakensteen. Dan kijkt hij naar de inkeping in de muur. Madarian: "Het zal toch niet zo voorspelbaar zijn?" Hij doet de drakensteen in de inkeping en het past. Het hekwerk gaat naar beneden. Madarian: "Het is een magisch harnas, toch?" Sjurd knikt. Madarian: "Laten we het maar meenemen. Hebben we nog genoeg ruimte voor de bagage?" Sjurd: "Ik kan het er niet meer bij hebben." Madarian: "Ik ook niet. Dan trek ik het maar meteen aan." Shyla, dubbelzinnig: "Ik heb geen bezwaar." Madarian doet z'n harnas uit en trekt het nieuwe harnas aan. Als hij de handschoenen aan doet, komt er plotseling een mes vlak langs Madarians hoofd naar buiten schieten! Madarian: "Wow! Dat ging net goed!" Dan gaat het mes naar binnen. Dan voelt hij een schakelaar in z'n handschoen zitten. Hij drukt erop, en het mes schiet weer naar buiten. Madarian: "Ah, dus zo werkt het. Op naar de uitgang." Als ze willen vertrekken zien ze schimmen door de gang lopen. Madarian, Sjurd en Shyla gaan weer in dekking. Dan zien ze wat er binnen komt: de beelden die ze gepasseerd hadden. Madarian pakt z'n boog en schiet op het voorste beeld, die in stukken uiteen valt. Een relatief zwakke bliksemschicht volgt van een ander beeld die naar de plek schiet waar de pijl vandaan kwam. Madarian wordt weer vol geraakt, maar voelt alleen wat tintelen. Madarian: "Oké. Het is mooi geweest! Hij pakt z'n drakenzwaard en rent op de beelden af. Alle beelden gaat op Madarian af. Sjurd komt uit z'n dekking en begint ook te slaan. De beelden negeren Sjurd volledig. Al snel liggen de beelden in gruzelementen. Madarian: "Oké, ik hoop dat dit het was. Op naar de uitgang. En ik hoop dat ik snel stop met dat stopwoordje 'Oké'!"

Laatste edit 25-08-2014 16:15

"Hoezo, de nieuwe?" vraagt Fyona verontwaardigd.
"Ehm, dit is een ernstig misverstand," zegt Vàilan. "We wilden hier schuilen voor de regen, we zijn hier niet voor....nou ja, datgene wat men hier normaal doet, daar zijn we niet in geïnteresseerd."
"U kunt toch geen nee zeggen tegen ons?" zegt een van de dames.
"Hela, hij is van mij!" zegt Fyona. "En van niemand anders." Dan komt er een andere klant binnen, en gezien zijn harnas bekleedt hij een belangrijke positie binnen een of ander leger. Aan de begroetingen over en weer merkt Vàilan dat dit een vaste klant moet zijn.
"Hé, een nieuwe?" vraagt de man bij het zien van Fyona. "Die wil ik wel eens uitproberen." Hij komt op haar afgelopen, wil haar beetpakken, maar Fyona werkt hem tegen de grond.
"Steek nog een vinger naar me uit en ik maak gehakt van je," zegt ze. "Kom, Vàilan, ik wil weg." De man komt overeind en is duidelijk laaiend.
"Kreng! Ik zal je leren!" Hij haalt uit, en Fyona laat de klap toe. Ze grijnst naar hem en brengt haar haar wat op orde.
"Is dat alles?" zegt ze. "Slap hoor." In de commotie die ontstaan weet Vàilan alvast naar de uitgang te lopen. Zodra Fyona af heeft gerekend met haar tegenstander, loopt ook zij ongehinderd naar de uitgang en samen verlaten ze het bordeel. De bui is inmiddels grotendeels voorbij, en nadat ze zich ver genoeg van dit gebied hebben verwijderd, veranderen ze weer en vliegen op hoge snelheid verder.
Thuis komt dichterbij! zegt Vàilan opgewekt.

Als Madarian, Sjurd en Shyla voorzichtig weer terug de gang in gaan, loopt Madarian weer voorop. Als ze halverwege zijn, stapt Madarian op een hoger gelegen vloertegel die hij dit keer over het hoofd zag. Van links worden er een paar pijlen afgeschoten, die tegen z'n mooie nieuwe schild aankomen. Madarian: "Sch... Opletten Madarian!" Hij bekijkt z'n schild. Een paar deuken zijn zichtbaar. Madarian schudt z'n hoofd en zegt: "Net nieuw, en nu al beschadigd." Sjurd: "Daar is een harnas toch voor? We kunnen het straks wel laten repareren. En misschien kan die smid ook wel vertellen wat voor magische eigenschappen dat harnas heeft." Madarian knikt. Dan kijkt hij naar de drukplaat. Van de kant terug zijn ze moeilijker te zien, en deze was bijna onzichtbaar. Madarian: "Oké... Weer dat stopwoordje. Laten we maar verder gaan." Ze komen aan bij de deur. Deze zit dicht. Madarian klopt op de deur: "Wachter, we willen eruit." De wachter kijkt door een luikje in de deur. Hij ziet behalve Sjurd en Madarian niets, en doet de deur open. Wachter: "Het had niet veel gescheeld of ik was weg gegaan." Madarian: "Jij zou ook voorzichtig gaan als je weet dat het pad vol zit met vallen." Dan ziet de wachter het nieuwe harnas: "Dat is een verandering! Nu ziet u er echt uit als een generaal." Madarian: "Bedankt, denk ik." Hij weet niet of hij het als een compliment moet opvatten, of als belediging. Madarian: "O...p naar de generaal. Strategie bespreken." Bijna had hij weer z'n stopwoordje gebruikt.

Het lijkt me een goed idee om vooral niet meer naar gebouwen of ander bewoond gebied te gaan, zegt Vàilan. Wie weet waar we nog eens gaan belanden. Fyona vliegt vlak boven hem en maakt opeens een duikvlucht naar beneden. Voordat Vàilan kan vragen wat ze aan het doen is, komt ze weer op hoge snelheid naar boven en tikt ze hem aan met haar staart.
Jij bent 'm! zegt ze, waarna ze haar snelheid verhoogt.
Tikkertje, hm? Daar ben ik heel goed in! Vàilan zet meteen de achtervolging in. Ze halen halsbrekende toeren uit om elkaar te ontwijken of te vangen, en pas nadat de dag tegen zijn einde loopt besluiten ze dat het genoeg is geweest. Ze zoeken een geschikte overnachtingsplek uit, gaan op jacht en maken het zich comfortabel.
Morgen weer verder, zegt Vàilan. Fyona strijkt met haar snuit over zijn rug en likt hem over zijn kop.
Doe dat nou niet! moppert hij. Fyona gromt en likt nog een keer om hem te plagen.

Laatste edit 26-08-2014 10:50

Even later komen Madarian en Sjurd aan bij de generaal van het leger van Draconia. Ze kloppen op de deur. "Binnen" klinkt het. Ze gaan naar binnen. De generaal kijkt naar het tweetal en zegt: "Wat moeten jullie? Ik heb het druk." Madarian: "Goeden... Avond alweer. Wat vliegt de tijd... We komen wat strategie bespreken." De generaal fronst z'n wenkbrauwen. Madarian stelt zich voor. De generaal stelt zich voor als Generaal Ushat. Madarian: "Sjurd, is de omgeving veilig?" Sjurd kijkt in de rondte en ziet niets. Sjurd: "Veilig." Madarian: Shyla, zie jij iets? Shyla: Een mooie sterke man vlak voor me. Verder niets. Madarian: Nog even geduld. Madarian: "Om te beginnen had ik dit als eerste idee: als er over de vijand gepraat wordt, stel ik voor om het in de correspondentie te hebben over de mensen van Thylis in plaats van over de Orcs. En ik stel ook voor dat Thylis dezelfde tactiek gebruikt." Ushat: "En op de plek van het slagveld de legers te combineren." Madarian: "Inderdaad. Kunnen we de kaarten gezamenlijk bekijken?" Ushat: "Deze kant op." Ze gaan de oorlogskamer in. Op een grote tafel ligt een aantal landkaarten van de omgeving, en van de omringende landen." Ushat: "Wij zijn hier. Thylis ligt daar." Madarian: "Sjurd, laat je zien waar de kampen van ons en van de vijand zijn? Als het kan met de details." Sjurd concentreert zich even. Dan wijst hij met een paar poppetjes aan waar de kampen zich bevinden. Hij geeft de kleinere en grotere kampen aan. Madarian: "Ik stel voor om de kleinere kampen als eerst te vernietigen. Eerst de Shaman van het kamp, zodat die geen berichten kan versturen, daarna de rest van het kamp. De divisie kan zich dan bij de veldslagen bij de grotere kampen voegen." Ushat: "Als het leger niet zo groot is, dan is dat nodig. Wij hebben een groot leger." Madarian: "De leider is een Cirkelmagiër. Het uiteindelijke doel is om hem te stoppen." Ushat: "Een Cirkelmagiër? Thorkel is de enige die overgebleven is na de ramp een tijd terug." Madarian: "Thorkel is dood. Vermoord door een andere Cirkelmagiër. Het leger moet deze bedreiging stoppen. En hij heeft al meerdere dingen uitgevoerd waaruit blijkt dat hij geen dommerik is. Hem wil ik niet onderschatten." Ushat: "Dus dat zijn de plannen. heb veel over je gehoord Madarian. Vooral wat je deed tijdens de brand. Ik zal meewerken." Madarian: "Sjurd, kan je proberen Generaal Ushat een bericht te sturen?" Sjurd: probeert het. Ushat pakt Sjurd plotseling vast en duwt hem tegen de muur. Dan zegt hij: "Hoeveel is één plus één? Probeer je lollig te zijn?" Sjurd: "Mijn excuses, maar op deze manier weet ik zeker of het bericht goed is aangekomen." Ushat: "Mensen! En dan moet ik hiermee samenwerken." Hij schudt z'n hoofd en laat Sjurd los. Ushat: "Nog zo'n belediging, en je zult de gevolgen merken, hoe ver je ook weg bent." Madarian: "Heeft u gehoord van die magische verkenner in het kasteel?" Ushat knikt bevestigend en zegt: "Ik heb meerdere verhalen over je gehoord, Madarian. Vooral wat je bij de brand deed. Doet Thylis mee?" Madarian: "Sjurd?" Sjurd concentreert zich een geeft de afspraken door. Even later krijgt hij een bevestigend antwoord. Ushat: "Dan heb ik nu flink wat werk te doen..." Madarian en Sjurd begrijpen de hint en gaan de kamer uit. Op dat moment komen een paar verkenner rapporten binnen. Wat verteld is wordt bevestigd.

Laatste edit 27-08-2014 22:28

Madarian: "Dus Draconia en Thylis zijn vanaf nu op papier in oorlog met elkaar. Dat gedeelte is in stelling gebracht. Nu wordt het tijd om alle kampen van de Cirkel te verstevigen. Laat ze zorgen voor een goede verdediging. En de kleinere kampen moeten meer soldaten krijgen. Op dezelfde manier als met 'onze lijfwachten'. We gaan de kleinere kampen als eerst vernietigen, en dan trekken we naar de grotere kampen. Zodra de legers van Draconia en Thylis bij elkaar zijn begint het. En dan stoten we zo snel mogelijk door de kampen van de vijand heen." Sjurd stuurt de strategie door aan de commandanten. En dan nu naar de smid om te kijken wat hij over het harnas kan vertellen. Als ze bij de smid zijn, krijgen ze te horen dat het schild magieaanvallen gedeeltelijk blokkeert. De smid heeft de deuken er ook snel weer uit gehaald. De boog is ook magisch, maar de smid herkent die betovering niet. Het harnas heeft een aantal betoveringen: gedeeltelijk weerstand tegen de elementen. En het harnas is van goede kwaliteit. Het is bijna zo sterk als een koninklijk harnas. Na de smid betaald te hebben gaan ze te paard op weg terug.

Fyona en Vàilan slapen slechts kort, genoeg om weer even op krachten te komen. Vàilan houdt de ogen iets langer gesloten, omdat Fyona stilletjes op jacht gaat. Ze keert met een vette vangst terug, maakt Vàilan wakker en ze 'ontbijten' gezellig samen.
Oh, wat romantisch zegt Fyona. Dit moeten we beslist vaker doen. Vàilan antwoordt niet, en na het eten gaan ze meteen weer verder. De zon is nog niet eens zo ver om boven de horizon te verschijnen, maar dat weerhoudt hen er niet van om verder te gaan. De reis gaat snel, en Vàilan kan thuis al bijna ruiken.
Ook al zijn we er nog niet helemaal, zegt hij. Tegen het middaguur zijn ze al gigantisch opgeschoten, en Vàilan herkent een paar grensposten.
Bijna!

Na het vertrek hebben Madarian en Sjurd al weer vrij snel een kamp moeten maken. Daar hebben ze overnacht. Ze schieten vrij snel op, zonder veel noemenswaardige incidenten. Af en toe wat wilde dieren, hier en daar een paar bandieten, maar de reis gaat voorspoedig.

Tegen de middag wordt Armod vrijgelaten en de stad uit begeleid. Hij zet meteen de achtervolging in.

Madarian en Sjurd komen aan bij een wegwijzer. Blijkbaar is er een dorpje in de buurt. Madarian: "Zullen we even kijken of we daar wat spullen kunnen inslaan?" Sjurd: "Op welke manier bedoel je dat 'inslaan'?" Madarian glimlacht en zegt: "Kopen. Straks heb je voldoende mogelijkheden om van alles en nog wat kapot te slaan. Hoe is het met de voorbereidingen?" Sjurd: "Laten we maar in het dorpje kijken. Alle kampen zijn in ieder geval ingegraven. Er wordt hard gewerkt aan de verdediging. Muren worden gebouwd, samen met wat uitkijktorens. De troepen die verplaatst worden zijn zo goed als halverwege. De kleinere kampen zijn al klaar met de verdediging." Madarian: Al zicht op de troepen van Thylis en van de Draconians?" Sjurd: "Er wordt veel activiteit gezien in beide kampen, maar er zijn nog geen verplaatsingen gesignaleerd." Madarian: "Het grootste kamp ligt redelijk dicht bij Thylis. Dat kamp is het laatste doelwit." Sjurd: "Ik krijg net de melding dat die Cirkel magiër gesignaleerd is. Hij was even bij de commandant van het grootste kamp, en daarna verdween hij weer!" Madarian: "Ik hoop dat de legers opschieten." Dan komen ze aan bij het dorpje. Madarian: "Laten we beginnen bij die herberg." Als ze naar binnen stappen, zien ze een paar gebroken tafels en stoelen. De waard biedt ze een tafel aan, en vraagt wat ze willen hebben. Madarian en Sjurd bestellen wat eten en drinken, ook om mee te nemen. Ze betalen meteen. Ale het eten gebracht wordt vragen ze wat er is gebeurt. De waard: "Er kwamen een vreemde man en vrouw binnen. Die vrouw was duidelijk een heks. Een paar mannen werden handtastelijk, en ze gooide hun er met een handomdraai uit. Daarna werd alles plotseling zwart!" Madarian: "Dat klinkt als Fyona." De waard: "Je kent die heks?" Madarian: "Geen heks. Een draak die een menselijke gedaante kan aannemen. Ze behoudt haar krachten volledig. Ze is een speciale draak. Die mannen hebben geluk gehad dat Fyona alleen gekozen heeft om ze eruit te gooien." De waard ploft op een andere stoel neer. Waard: "Een draak in mensenvorm! M'n herberg had volledig afgebrand kunnen zijn! Maar het verklaart wel een hoop." Madarian: "Alleen als het echt noodzakelijk is, zet ze de boel in vuur en vlam." Waard: "Maar als ze geen heks is, waar kwamen die zwarte slierten vandaan?" Madarian: "Wat ik begrepen heb is dat ze op een specifieke tijd geboren was. Dat alles donker was. En daarom heeft ze van haar god een speciale gave gekregen om alles nog donkerder te maken." Waard: "Dus er is geen vloek over m'n herberg uit gesproken?" Madarian: "Een vloek? Sjurd, kun je iets magisch zien?" Sjurd kijkt rond. Sjurd: "Ik zie niets, behalve dat harnas." De waard haalt opgelucht adem. Waard: "Maar hoe weet u dit allemaal?" Madarian: "We hebben haar eerder ontmoet." Waard: "Vrienden of vijanden?" Madarian: "Kennissen. Tot nog toe geen vijanden." Intussen zijn Madarian en Sjurd uitgegeten. Madarian kijkt naar de kapotte tafels en stoelen. Madarian: "Hoeveel denk je kwijt te zijn aan de reparatie van je spullen?" Waard: "20 goudstukken?" Madarian: "Hier, 30 goudstukken 'fooi'. Daarmee moet het repareren wel lukken. Kom Sjurd, we gaan." De waard blijft met open mond zitten. Buiten gekomen vraagt Madarian: "Hebben we nog meer nodig?" De paarden hebben inmiddels ook weer wat rust gehad, en hebben wat kunnen eten en drinken. Even later komen ze langs een ander gebouw. Er staan meerdere dames buiten die Madarian en Sjurd naar binnen proberen te lokken. Madarian: "Erg verleidelijk, maar we moeten helaas door." Sjurd knikt. Ze blijven even naar de vrouwen kijken terwijl ze verder rijden. Shyla: En ik dan? Ik wil je graag 'bedienen' hoor. Madarian: Zoals ik net al zei: erg verleidelijk, maar we moeten helaas door. Ze reizen verder.

Wat gebeurt er? vraagt Vàilan, die gezien heeft dat het leger van Aleria wordt gemobiliseerd, en dat troepen naar de hoofdstad op weg zijn. Kampen zijn her en der opgericht, en in dorpjes wordt hard gewerkt.
Heb je zoiets nog niet eerder gezien? vraagt Fyona.
Nooit! Er moet iets gebeurd zijn... antwoordt Vàilan. Dan herinnert hij zich de voorspelling die een tijd geleden in de troonzaal werd gegeven door middel van magisch beeld.
Het zou toch niet...nee, dat kan niet. Draconia is niet in oorlog met ons, er is geen reden voor! Hij vertelt vervolgens wat er die dag gebeurde, zodat ook Fyona ervan op de hoogte is.
De koningin zal het weten, is haar antwoord.
Dat hoop ik dan maar. Ik wil geen oorlog zien. Wat moet er van ons prachtige land worden als er oorlog uitbreekt? Degene die ook maar durft te denken aan het beschadigen van Thylis, het kasteel en de prachtige werken van Rafaël zal met mij te maken krijgen. Ze versnellen hun tempo, en al gauw komt Thylis in zicht. Er is niks vreemds te zien, en Vàilan wil zo snel mogelijk de troonzaal bereiken.
Tienduizend dingen te doen...koningin spreken, Irina opzoeken... zegt hij.
En dat noem jij tienduizend, antwoordt Fyona.
Zo voelt het wel, zegt Vàilan. Zijn vleugels doen zeer van het vele vliegen, maar zodra hij op het balkon van de troonzaal landt denkt hij er niet meer aan. Fyona gaat meteen naar de binnenplaats en wacht daar af. Vàilan wordt direct naar binnen gelaten en krijgt een warm onthaal. Irina is niet te zien, en de koningin blijft op haar troon zitten totdat Vàilan vlak voor haar staat. Hij maakt een buiging, laat het geschenk van zich af halen en begint dan het hele verhaal te vertellen van wat er gebeurd is.
Ik had minstens twee keer dood kunnen zijn zegt hij. Stuur me alstublieft nooit meer op weg. De koningin staat op en aait hem over zijn snavel.
"Op de momenten dat het met jou minder ging, kon ik aan Irina merken dat ook zij het moeilijk had. Ga zo maar naar haar toe, ze heeft je nodig. Ik ben blij dat je er weer bent."
Hoe zit het met die soldaten die overal vandaan komen? vraagt Vàilan.
"Er zijn problemen," zegt de koningin. "Niet met Draconia, die komen ons te hulp. We veinzen een oorlog om de echte tegenstander op het verkeerde been te zetten."
En wie is die tegenstander?
"Orc-stammen," zegt de koningin.
Orcs zijn beroemd en berucht vanwege hun moed, kracht en uithoudingsvermogen en hun onbreekbare broederschap. Dat wordt een hele klus.
"Maar niet onmogelijk," antwoordt de koningin. "Fyona zou mee moeten doen, met haar aan onze zijde hebben we nog meer kans op een niet al te beschadigende overwinning...als ze zich maar weet in te houden waar nodig is."
Dat zal u met haar moeten bespreken, antwoordt Vàilan. Ik ga nu direct naar Irina toe. Hij buigt opnieuw en verlaat de troonzaal.

Laatste edit 29-08-2014 10:48

De voorbereidingen schieten op. Het leger van Draconia is inmiddels in aantocht, het leger van Thylis is aan het samentrekken. De verdediging van de kampen van de Cirkel schiet ook al op. De verkenners van de orcs zien al die activiteiten en brengen verslag uit. Even later verschijnt de cirkelmagiër weer in het grootste orc kamp. "Mooi. Zo te zien is mijn plan geslaagd om Thylis en Draconia tegen elkaar op te zetten." De hoofdcommandant van de Orcs: "Zodra ze elkaar afgezwakt hebben vallen wij ze aan." Vanaf nu worden ook de orc kampen gemobiliseerd. Aanvalsplannen worden besproken, wapens worden uitgedeeld.

Sjurd: "Madarian, de orcs bereiden zich nu ook voor. Ze hebben hun kampen nog niet verlaten." Madarian: "Als ze hun kampen gaan verlaten, dan wil ik dit meteen weten." Sjurd: "Sch... Wil je ook weten als er een Wyvern gesignaleerd is in het grote kamp?" Madarian: "Wat is een Wyvern?" Een draakachtig wezen dat kan vliegen. Minder groot dan een normale draak. Ze kunnen gelukkig ook geen vuur spugen. Maar een boogschutter op zo'n beest is erg irritant. Vooral als er meerdere blijken te zijn." Madarian: "Wat is de beste verdediging tegen de beesten?" Sjurd: "Boogschutters en magie denk ik." Madarian: "Dus niet alleen grondtroepen, maar we kunnen ook luchtaanvallen verwachten. Kunnen ze ook onder de grond door komen?" Sjurd: "Als ze lang genoeg tijd hebben kunnen ze tunnels graven, maar ik betwijfel of ze daarvoor genoeg tijd voor hebben gehad."

Fyona wordt naar de troonzaal geroepen terwijl Vàilan zich van gang naar gang begeeft richting de ziekenzaal.
Het is fijn om weer ergens te zijn waar ik de weg ken, denkt hij bij zichzelf. De toegang tot de zaal is groot genoeg voor hem, dus is er niet de noodzaak om te veranderen. Hij opent zelf de deuren en sjokt naar binnen.
"Wat moet dat hier?" zegt een arts meteen.
Ik kom Irina bezoeken, antwoordt Vàilan.
"Deze kant op," zegt de arts. De zaal is vrijwel leeg, maar Irina is in de aparte, koninklijke ruimte ondergebracht. De arts kondigt Vàilan aan bij binnenkomst, en Irina gaat meteen overeind zitten. Ze glimlacht breed en strekt haar armen uit.
"Oh, wat heb ik je gemist," zegt ze. Vàilan gaat naast haar bed staan en duwt zijn kop tegen haar aan en laat zich aaien.
Ik heb jou ook gemist, zegt hij, waarna hij opnieuw het hele verhaal vertelt.
Daarom heb ik een kaler plekje in m'n vacht.... Hij kijkt haar schuldig aan en gaat liggen.
"Doe dat nooit weer," zegt Irina streng. "Je hebt geluk gehad! Het is maar goed dat je niet besloten hebt om dat gevecht door te zetten. En had Fyona nou gewoon maar alles laten doen!"
Ik weet het... mompelt Vàilan. Het spijt me...
"En terecht. Nou, kom overeind!" Vàilan staat weer op en wil weer geaaid worden.
"Ik denk dat ik weer beter ben," zegt Irina.
Blijf toch maar nog even liggen.
"Nee, ik verveel me een ongeluk hier!" Ze staat op en zoekt wat kleren uit.
"Ik voel me uitgerust, opgelucht en klaar om de wereld te veroveren...figuurlijk dan," zegt ze. Er komen wat artsen binnen die een paar laatste checks uitvoeren.
"Het is goed zo, ga nu!" zegt Irina tegen hen. Zodra ze fatsoenlijk is gekleed loopt ze naar Vàilan toe en omhelst ze hem stevig.
"Ga nooit meer weg, beloof me dat," zegt ze.
Dan moet jij dat ook niet doen, antwoordt Vàilan.
"Inderdaad,". Ze begint Vàilan achter zijn oren te kietelen, waarna ze het kale plekje op zijn vacht onderzoekt.
"Dat ziet er niet uit...," zegt ze.
Mee eens.
"Maar met wat borstelen komt dat wel goed. Ga je mee?"
Meteen! zegt Vàilan enthousiast, die maar wat graag weer in de watten gelegd wil worden na dit avontuur. Samen lopen ze naar een vertrek achter de troonzaal, waar Irina haar borstels, kammen en spullen bewaart voor dit doel. Vàilan gaat rustig liggen en laat Irina haar werk doen. Hij sluit zijn ogen en geniet.

Laatste edit 29-08-2014 12:15

Madarian: "Je hebt zeker meteen de andere commandanten ingelicht over dat vliegbeest?" Sjurd: "Nu wel." Madarian: "Mooi. Op naar het dichtst bijzijnde kamp van de Cirkel. Laat ze alvast een paar tenten opzetten. Een voor jou, en een voor mij. Ik ben doodop van al dat reizen. Ik ben al dat paardrijden niet gewend. Even wat bijkomen voordat de gevechten beginnen." Even later komen ze bij een klein kamp aan, waar twee extra tenten in orde gemaakt zijn. Madarian: "Even bijtanken. Als jullie binnen willen komen, roep dan eerst even. Dan een paar tellen wachten, dan mogen jullie binnen komen." Sjurd begrijpt de hint. Sjurd: " 'Welterusten.' " Madarian duikt de tent in en maakt het zich gemakkelijk. Madarian: Eindelijk even alleen... Shyla: Ik ben er ook nog. Madarian: ... met z'n tweetjes... Shyla: Straks begrijp ik dat nog verkeerd. Madarian: Dit keer niet. Shyla laat zich dat geen twee keer zeggen en begint Madarians schouders te masseren. Shyla: Hoe voelt dit? Madarian: Heerlijk. Ga door. Shyla gaat verder, maar even later hoort ze licht gesnurk. Madarian is in slaap gevallen. Ze zucht diep. Shyla: Jammer.

"Ik doe graag mee," zegt Fyona. "Niemand komt aan de stad van mijn veertje!"
"Bovendien ben ik dat u wel verschuldigd, na wat er toen is gebeurd..."
"Dat was al vergeven en vergeten," zegt de koningin.
"Dan nog," zegt Fyona. Ze knikt en gaat weer terug naar de binnenplaats. Het duurt niet lang voordat Vàilan zich bij haar voegt. Zijn versgeborstelde verenkleed en vacht glanzen in het zonlicht en hij voelt zich weer als nieuw.
En nu maar wachten op wat komen gaat, zegt hij tegen Fyona.
"Wat er ook gebeurt, we doen ons best. En als dat niet genoeg is, dan doen we nog beter ons best!"
Er worden veel mensen voor het leger opgeroepen. Dat gaat het dagelijks leven wel wat ontwrichten...

Dat Vàilan's woorden kloppen, blijkt wel uit de wanhoop die zich meester begint te maken van Rafaël.
"Doe nou eens rustig," zegt Aylin, terwijl ze een kop thee voor hem neerzet. Rafaël wacht even met drinken totdat hij weer enigszins helder kan nadenken.
"Mijn assistenten. Weg. Mijn klanten. Te druk. En ik? Werkeloos! Niemand die nog naar me toe komt en een schilderij bestelt, of een gedicht. Ik kan zelfs voor mezelf niks meer op papier of doek krijgen..." Hij drinkt de thee in een keer op en zucht.
"Wat moet ik doen? Wat KAN ik doen? Ik heb al in geen dagen meer wat gedaan. Dat kan niet!" Hij loopt nerveus heen en weer totdat Aylin hem tegenhoudt.
"Als ik heel eerlijk mag zijn..," zegt ze. "...ik heb al jaren lang uitgekeken naar dit moment, het moment waarop jij geen werk meer hebt en even tijd kan besteden aan andere dingen. Nu heb je geen excuus meer om mij te negeren."
"Maak het nou niet erger dan het al is," zegt Rafaël. "Ik kan mijn talenten niet meer uiten! Wat als alles ten einde komt? Hier, nu? Straks willen ze mij ook nog in dat vervloekte leger hebben! Met geen mogelijkheid dat ik mijn huis uit wordt geronseld. Dwazen! De kunst van volk en vaderland, van het glorierijke verleden dreigt ten onder te gaan alleen maar omdat men de vrede niet kan bewaren! Generaties zullen verloren gaan!"
"Jij bestaat nog!" zegt Aylin boos. "Zolang er nog mensen zoals jij achterblijven, is er hoop."
"Niet als ons werk ongedaan wordt gemaakt," zucht Rafaël.
"Kom nou, zo erg wordt het niet. Ze gaan heus niet iemand sturen om je op te halen, let maar op. En bovendien hebben we heel wat slagkracht. Dit leger, Draconia, Fyona...,"
"En jij?" vraagt Rafaël. Aylin kijkt omlaag.
"Nee, ik niet. Ik heb in al die jaren dat ik hier woon mijn zwaard niet aangeraakt. Pff, waar ligt dat ding eigenlijk?" Ze kijkt hem aan en drukt haar snuit tegen zijn kin.
"Voor dit éne moment heb je tijd voor mij, en dan wil je daar geen gebruik van maken? Je brein kent maar één stand: werk."
"Daar is het land groot mee geworden," zegt Rafaël.
"Ja, en hoe is dat land bevolkt? Niet door werken, althans niet in die zin van het woord," antwoordt Aylin.
"Dat is wat anders," zegt Rafaël. "Dat valt in de categorie onaangename noodzakelijkheden...."

Laatste edit 29-08-2014 14:57

Als Madarian weer wakker wordt, kijkt Shyla hem teleurgesteld aan. Madarian: Wat is er gebeurt? Shyla: Je viel in slaap! Madarian: Dat was nou ook weer niet de bedoeling. Hoe kan ik het goedmaken? Shyla: Nou... Net als Shyla naar Madarian toe buigt staat er iemand voor de tent. "Generaal!" Madarian: Shyla, wil je jezelf even onzichtbaar maken? Shyla: Waarom lukt het nou nooit! Madarian: "Binnen." Een verkenner komt binnen: "Generaal, de Draconians zijn de grens met Thylis gepasseerd." Madarian: "Nou al? Hoe lang ben ik al in de tent?" Madarian kijkt naar buiten. "Al weer een halve dag? We moeten verder. Sjurd! We vertrekken. We moeten op tijd zijn bij het hoofdkamp." Shyla zucht diep. De verkenner hoort dit en kijkt verschrikt rond. Madarian: "Niets aan de hand. Bedankt voor het bericht. Is er nog iets?" De verkenner: "Nee generaal." Madarian: "Mooi. Dan kun je weer verder gaan met je voorbereiden voor de strijd." Sjurd komt bij Madarian: "We moeten gaan." Sjurd: "Natuurlijk. Uitgerust?" Madarian: "Ja. Ik was in slaap gevallen." Sjurd: "Ai. Dat vind een vrouw meestal niet zo leuk." Shyla: Dat is nog al zacht uitgedrukt! Madarian: Sorry. Ik zal het de eerstvolgende mogelijkheid goed maken. Shyla: Dat is je geraden!

[tijdsprong]

Na een flinke reis zonder veel aparte dingen komen Madarian en Sjurd aan bij het hoofdkamp. Het leger van Draconia is over een paar uur bij het slagveld. Alle voorbereidingen die ook maar getroffen hadden kunnen worden zijn klaar. Madarian bekijkt de kaart nog eens en geeft wat orders: "Oké. Zodra het leger van Draconia aangekomen is, wil ik bij de rivier die langs Thylis stroomt op deze plekken vijf wachttorens. Daarbij een twintigtal boogschutters en tien ridders. Dat moet een aanval van de vijand flink uitdunnen. En zodra ik het sein geef wil ik dat deze kampen die kampen van de vijand vernietigen. Zodra ze klaar zijn, dan moet de soldaten naar deze kampen trekken. Zodra ze aangekomen zijn is dan de slagkracht groot genoeg om die kampen aan te vallen. De verdediging is in ieder geval sterk genoeg om tegenaanvallen af te slaan. En dan het grote kamp. Hoe ziet dat eruit?"

"Ik weet het niet hoor," zegt Irina. "Als je echt mee wil vechten, moet je wel wat bepantsering dragen."
Er was toch al een hele set voor mij gemaakt? zegt Vàilan.
"Ja, maar je hebt slechts één keer gedragen, om het uit te proberen. Daarna nooit meer. Volgens mij vond je het niks."
Vooral omdat ik minder wendbaar ben en bovendien meer gewicht moet tillen. Dat heeft invloed op mijn energie. antwoordt Vàilan.
"We zullen het maar weer afstoffen, want je gaat het dragen. Ik sta niet toe dat je zo aan de strijd gaat meedoen. Sowieso vind ik het geen plan dat je je weer in het gevaar stort."
Wat moet ik anders doen?
"Blijf aan mijn zijde als lijfwacht," antwoordt Irina.
Die heb je al.
"Dat zijn ook maar mensen. Nee, ik wil jou als hoofdlijfwacht hebben, het liefst bepantserd. Dat zal de vijand meer respect voor mij als persoon inboezemen dan wie of wat dan ook."
Mee eens.
Irina laat twee bedienden het volledige harnas van Vàilan ophalen en schoonmaken.
"Fyona zal vannacht weer op verkenning gaan, zoals afgelopen nachten. Met zo'n topklasse spion hebben we onze eigen niet meer nodig..."

"Oh, daar heb ik 'm gelaten," zegt Aylin opgewekt, en ze haalt haar zwaard tevoorschijn. De schede is met zwart leer bekleed en er zitten kleine , glinsterende steentjes van boven tot onder. Voorzichtig haalt ze het wapen tevoorschijn en bekijkt de tekens die erop staan. Het zilver van het zwaard gloeit af en toe kort blauw, en ze bewondert het een tijdje.
"Ik was al vergeten hoe mooi dit zwaard eigenlijk was," zegt ze. "Nou, hoe zie ik eruit?" ze poseert voor Rafaël, die haar met verwondering aankijkt.
"Zo heb ik je nog nooit voorgesteld," zegt hij. "Ik weet nog niet wat ik er van moet vinden."
"Zeg dan maar helemaal niks," antwoordt Aylin. Ze stopt het zwaard weer terug, maar bergt het niet op.
"In het onwaarschijnlijke geval dat de vijand ons komt halen, zal ik je verdedigen tot ik niet meer kan." Ze legt het zwaard op haar helft van het bed en omhelst Rafaël.
"Niemand komt ongestraft aan mijn Raffie," zegt ze. Ze kijkt hem aan.
"Als dit een overwinning wordt, wat er wel in zit, ben jij degene die in deze tijd heeft geleefd, die hem heeft meegemaakt, en jij mag er grote gedichten over schrijven. Als je niet al een plekje had veroverd in de geschiedenis, dan zal je dat nu wel krijgen. De grote dichters van toen vochten ook nooit mee in grote veldslagen, maar schreven er de beroemdste werken over."
Rafaël knikt tevreden.

Madarian: "Sjurd, je kon toch ook beelden in m'n hoofd projecteren? Dit is de kaart. Kun je het vijandelijke kamp erop projecteren Ook in de hoogte?" Sjurd: "Zoiets heb ik nog nooit geprobeerd. Ik zal m'n best doen." De beelden die hij doorkrijgt van andere verkenners probeert hij te koppelen aan de kaart. Langzaam wordt het beeld voor Madarian zichtbaar. Waar de verdedigingstorens zijn, waar de muren zijn, hoe de omgeving eruit ziet. Madarian: "Hmm. Hoe ver kunnen de katapulten schieten?" Sjurd z'n concentratie is verstoord, en het beeld verdwijnt. Sjurd: "Sorry?" Madarian: Hoe ver kunnen de katapulten schieten?" Sjurd: "Hoezo?" Madarian: "Zie je die berg? Als we op deze plek een paar katapulten kunnen krijgen, dan kunnen we de verdediging aan de linker kant bombarderen." Sjurd: "Normale katapulten zullen het niet halen. Maar een Trebuchet wel." Madarian: "Een wat?" Sjurd: "Een Trebuchet. Dat is een speciale katapult." Madarian: "Hebben we die op voorraad?" Sjurd: "Wij niet. Ik heb ze ook niet gezien bij het leger van Thylis. Misschien hebben de Draconians er een paar." Madarian: "Daarop wachten, en hopen dat ze er een paar hebben? Echt niet. Hoe snel zijn die te maken?" Sjurd: "Geen idee. Maar ik geef wel meteen de opdracht daarvoor." Madarian: "Uitstekend. Je weet goed hoe ik denk." Sjurd: "In het begin had ik m'n twijfels over je. Een groentje die generaal wordt? Maar je hebt je keer op keer bewezen. Als het nodig is geef ik m'n leven voor je." Madarian: "Ik hoop dat die dag nooit zal komen. En nu rusten. We weten niet hoe lang we achter elkaar moeten vechten." Sjurd knikt en verlaat de tent, en geeft orders aan de wachters om Madarian alleen te storen als het hoog nodig is. Shyla: En nu we eindelijk alleen zijn... Straks kan het misschien niet meer Madarian: Bij oorlog is niets zeker. Shyla begint Madarian te zoenen. Madarian laat het over zich heen komen. Dan laten ze zich beide gaan...

Een tijdje later komen de Draconians in zicht. "Generaal! Generaal! De Draconians!" Madarian komt z'n tent uit en zegt tegen Sjurd: "Geef het signaal dat iedereen zich gereed moet maken." Sjurd concentreert zich even. Dan staan de soldaten een voor een op, pakken hun wapens en nemen hun plek in de formaties in, ook in de kleinere kampen.

Laatste edit 29-08-2014 22:05

"Laat Calamiteitenplan Code 5 in werking treden," zegt Rafaël. Aylin kijkt hem vragend aan.
"Je gaat me niet vertellen dat je voor zulke situaties ook een heel schema hebt uitgewerkt," zegt ze. Rafaël begint heen en weer te lopen en antwoordt niet, in plaats daarvan mompelt hij hardop alle stappen die per sé in een bepaalde volgorde moeten worden uitgevoerd.
"Deuren dicht, barricade, voorraadkast beschermen, spullen in de loden kist, luiken dicht, geen wapens laten zien...zei je iets?"
"Dat je voor dit een heel schema hebt uitgewerkt," herhaalt Aylin. Rafaël knikt alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
"Natuurlijk. Ik moet voorbereid zijn. Dat moet je nu zo onderhand toch wel begrijpen." antwoordt hij.
"En jij zou nu zo onderhand moeten begrijpen dat niet alles in een schema is onder te brengen. Soms moet je improviseren, en soms kan je gewoon niks doen," zegt Aylin. "Bovendien...houdt jouw mooie schema er ook rekening mee dat de vijand wel eens grote, vliegende, vuurspuwende beesten kan hebben die zonder moeite dit hele deel van het kasteel kunnen platleggen?"
Rafaël krabt zich achter z'n hoofd en kijkt omlaag.
"Nee," mompelt hij.
"Dat bedoelt ik dus."
"Alle beetjes helpen!" zegt Rafaël geïrriteerd en hij begint alsnog alles te doen wat hij net liep op te sommen.
"Je bent een uniek exemplaar, Raffie,"zegt Aylin terwijl ze achter hem aan loopt.

Dus zo ziet dat ding er ook weer uit, zegt Vàilan bij het zien van zijn harnas, dat inmiddels naar de tuin is gebracht waar ook Fyona nog steeds aanwezig is. Ze besnuffelt het pantser en kijkt dan naar Vàilan.
Dat gaat je heel mooi staan, veertje, zegt ze, waarna ze hem weer over z'n kop likt, tot groot vermaak van Irina.
Ik wou dat je een hydra was, Fyona.
Hoezo dat?
Dan kon ik je kop eraf hakken, zodat je er twee zou krijgen en je jezelf vervolgens kon aflikken!
Fyona gromt en duwt Vàilan speels omver.
Je vergeet dat ik dat saai ga vinden, en dan heb ik twee koppen om jou eens lekker te grazen te nemen.
"Touché," zegt Irina, die meedeelde in het gesprek.
Genoeg, genoeg, ga me maar aankleden. moppert Vàilan. Irina en diverse assistenten beginnen Vàilan te bepantseren. Hij laat alles rustig toe, maar moet erg wennen aan het extra gewicht. Zodra alles aangebracht is, begint hij wat heen en weer te lopen.
Stomme oogbescherming, ik kan niks zien.
Stel je niet aan, ijzertje, antwoordt Fyona.
Als je me dan toch gaat bijnamen mag je me wel IJzeren Veer of zo noemen. Bah, dit zit niet lekker.
Fyona kwispelt opgewonden en bromt wat.
Je ziet er zo mooi uit weet je, zegt ze.
Grrr, ik ben ingeblikt vlees. Irina barst in lachen uit en heeft even tijd nodig om weer op adem te komen.
Fyona, ik blijf bij Irina gedurende de hele rit, wat jij gaat doen hangt af van wat de koningin wil dat je gaat doen.
Geen probleem, antwoordt ze.

Laatste edit 18-09-2014 08:41

Dan is de tijd daar. De legers van Draconia en Thylis staan tegenover elkaar. Ze bewegen naar elkaar toe. Intussen is een Trebuchet klaar, en rijdt naar de verhoging toe. Intussen staat het leger van de cirkel klaar en krijgt het sein om te vertrekken. Ze lopen richting het slagveld. De legers versnellen. De Cirkelmagiër kijkt lachend toe vanuit z'n kamp en zegt: "Alles gaat tot nog toe volgens plan." Dan ontmoeten de legers van Thylis en Draconia elkaar. Er volgt geen gevecht, maar het wordt één leger, Dan draait het leger richting het kamp van orcs. De commandant van de orcs staat naast de cirkelmagiér en zegt: "Wat? Hoe kan dit? Iedereen klaarmaken voor de strijd!" Madarian geeft het sein om te beginnen met de strijd. Alle kleinere kampen worden tegelijk aangevallen. Is een kamp vernietigd, dan moeten de soldaten de grotere kampen aanvallen, zodat het grote orc kamp geen versterking kan krijgen.

Het geluid van strijdhoorns klinkt door tot in het kasteel. Het leger van Thylis wordt aangevoerd door de twee jongere broers van Irina, beiden kapiteins die troepen uit alle delen van het koninkrijk hebben verzameld.
"Het begint," zegt Irina. "Sneller dan ik had gedacht."
Dat wordt dus geen nachtelijke verkenningstocht, zegt Fyona.
"Ik ga naar de kapel, bidden voor een goede afloop. Mijn broers staan daar op het slagveld," zegt Irina. Ze zucht diep. "Ik wil er ook bij zijn. Ik hóór er bij te zijn." Ze kijkt Vàilan aan en knikt.
"Ik moet me denk ik even omkleden. We gaan die kant op, als het niet is voor de overwinning, dan toch tenminste voor een eervol einde!"
De troonopvolgster kan en mag zich niet zo in het gevaar storten! zegt Vàilan. Bovendien staan er twee legers aan onze kant, onze hulp is niet nodig.
"Angst inboezemen. Respect. Ik berijd de machtigste griffioen ter wereld, en dat zullen ze weten. Alsof mijn moeder zelf nooit in een strijd heeft meegedaan toen zij nog troonopvolgster was. Ik heb de familie-eer te verdedigen."
Dan mag je wel opschieten, zegt Vàilan. Dan bereikt hen het bericht dat Fyona's aanwezigheid op het slagveld erg gewenst is, en ze maakt zich gereed.
Succes, veertje. zegt ze. Ze wrijven hun koppen kort tegen elkaar en gaan dan ieder hun eigen weg. Irina is als de bliksem in haar harnas gehesen en voorzien van haar favoriete zwaard.
"Geef onze mannen moed, en vul de harten van onze vijand met angst en onzekerheid," zegt ze tegen zichzelf. Ze begeven zich weer naar de tuin, alwaar Irina plaatsneemt op Vàilan's rug. De koningin komt gehaast de tuin in gerend, op de hielen gezeten door een schare bedienden.
"Waag het eens om weg te gaan zonder mijn zegen," zegt ze. "Irina, mijn eerstgeborene...ik kan je niet tegenhouden. Denk goed na wat je doet."
Irina knikt.
"Ze kunnen ons niks doen. Onze namen zullen voortleven tot aan het einde der tijden. Toch zou het wel mooi zijn als we dat nog zo lang mogelijk zouden kunnen meemaken..." De koningin geeft haar een roos en spreekt haar zegen uit.
"Voort!" zegt Irina, en Vàilan vliegt de tuin uit en richting het slagveld. Zijn glinsterende pantser is al van ver te zien, en via zijn kenmerkende krijsgeluid laat hij de hele wereld weten dat het menens is. Een donkere schaduw bedekt de zon en een luid gebrul volgt, het teken dat ook Fyona zich inmiddels gemeld heeft aan de goede zijde.

"Ze gaan het bezuren," zegt Irina. "Niemand komt ongestraft aan Aleria, aan onze stad Thylis, aan ons leger, ons volk."

De orc commandant laat snel wat extra verdedigingstorens bouwen. Orc katapulten worden in stelling gebracht en boogschutters nemen hun plaats in. Langzaam komt het gecombineerde leger dichterbij. Een eerste salvo van de katapulten van beide partijen vliegt door de lucht. Magiërs aan beide kanten proberen de schade te beperken. De troepen proberen de grote stenen te ontwijken, maar aan beide zijden vallen doden. Dan hoort de orc commandant dat ook de kleinere kampen worden aangevallen. Cirkelmagiër: "Het is nog niet verloren. Ik ga m'n voorbereidingen treffen. Hou ze zo lang mogelijk tegen!" De orc commandant geeft trollen de opdracht om aan te vallen. De trebuchet bereikt z'n plek en begint zich om te bouwen. Madarian krijgt door dat de twee kleinste kampen zijn vernietigd. De wyvern stijgt op, ziet het leger van de Cirkel. Het beest vliegt over het leger heen, terwijl het de pijlen probeert te ontwijken. Dan spuugt het bijtend zuur over een klein gedeelte van het leger heen. Madarian: "Geen vuur spugen zei je. Ik weet niet wat erger is! Wat voor wapens hebben we tegen luchtaanvallen?" Sjurd: "Alleen pijl en boog, en niet te vergeten magie." Madarian: "Laat de magiërs spreuken gooien die luchtaanvallen moeilijk maken. Hagel, storm, wat dan ook! En we kunnen zelf ook wel wat luchttroepen gebruiken. Fyona en Vàilan bijvoorbeeld. Misschien kunnen ze die wyvern uitschakelen of in ieder geval bezig houden!" Na een paar keer overgevlogen te hebben, kiest de wyvern voor een ander doelwit. Het gecombineerde leger van Thylis en Draconia.

"Goden ten hemel," zegt Irina. "Wat is dat voor beest?" De wyvern doet zich tegoed aan soldaten van beide legers, die zich nauwelijks kunnen verdedigen. Fyona heeft het al gezien en duikt er op af.
Die is voor mij! zegt ze, zodra ze de Wyvern vastgrijpt en professioneel in elkaar begint te timmeren. De legers raken nu echt slaags met elkaar en het gekletter van wapens en de schreeuwen van gewonden en stervenden vult de omgeving. Onder luid gejuich van hun soldaten landt Vàilan aan het front. Irina laat zich kort maar duidelijk zien aan wie er dan maar ook het bevel voert aan de vijandige zijde, en springt dan van Vàilan af. Orc-krijgers kijken elkaar aan en vallen aan, al is het wel met enige twijfel.
"Doe je best, Vàilan!" schreeuwt ze, en hij gehoorzaamt zonder twijfel. Met krachtige slagen baant hij zich een weg door het orc-leger en kent geen genade voor wat hij tegenkomt. Irina trekt haar zwaard, en vergezeld van enkele elitesoldaten zet zij ook de aanval in. Enkele orcs lachen bij het zien van een vrouw op het slagveld, maar het lachen vergaat ze zodra Irina haar martial-arts doet gelden en menig Orc omlegt. In de verte klinkt een ijzig gebrul, de Wyvern krijgt er zwaar van langs.
Kunnen jullie niet beter? zegt Vàilan uitdagend, genietend van het pantser waardoor hij al menig pijl of bijl heeft overleefd. Dan slaat een steen in vlak naast hem, en hij heeft even tijd nodig om dit te verwerken.
Daar moet wat aan gedaan worden! Hij stijgt op en besluit maar eens wat katapulten te gaan saboteren. Fyona! Als je zover bent!
Kom eraan! zegt ze, nadat ze de Wyvern heeft onthoofd. Ze roept een duistere mist op om de vijand te desoriënteren, en samen met Vàilan richt ze zich op de katapulten. Van alle kanten wordt ze bestookt met pijlen, maar haar sterke schubben laten niks door. Er wordt over en weer geschreeuwd dat 'Het Wapen' moet worden ingezet, en Vàilan vraagt zich af wat daarmee bedoeld wordt.

Laatste edit 19-09-2014 18:32

Na een tijdje zijn de kleinere kampen vernietigd. De helft van de troepen van de Cirkel die daartegen gevochten hebben heeft het overleefd als ze bij het hoofdleger van de Cirkel aan komen. Madarian leidt het leger en valt het grote Orc kamp van de zijkant aan. De Trebuchet heeft de verdediging aan die kant al flink verzwakt. Het grootste deel van het Orc leger houdt zich bezig met het leger van Thylis en Draconia. Dan ziet Madarian de Cirkelmagiër. Hij en Sjurd willen net naar hem toe gaan, als 'Het Wapen' gereed is. Een portaal opent zich, waardoor een huizenhoge demoon komt. Cirkelmagiër: "Vernietig Thylis en de legers!" Daarna gaat de Cirkelmagiër een heuvel naar de poort der vergetelheid. Madarian geeft het leger de opdracht de demoon te bestrijden met alles wat ze hebben. Madarian en Sjurd gaan achter de Cirkelmagiër aan. De boogschutters doen hun best, maar het zijn meer speldenprikken voor dat kolos. De zwaardvechters vallen met moed der wanhoop aan. Het vuurzwaard van de demoon zwaait in de rondte, en twintig soldaten vliegen door de lucht. De Trebuchet en katapulten nemen nu de demoon onder vuur. Deze wapens brengen wel iets schade toe. Madarian: "We moeten opschieten! Die Cirkelmagiër mag niet ontsnappen!"

"Mijn god," zegt Irina, als de demoon verschijnt en meteen om zich heen begint te slaan. "Blijf uit zijn buurt! Laat de artillerie dit werk doen!" beveelt ze. Onder luid gejuich van de orcs baant de demon zich ongehinderd een weg door de massa's soldaten, richting de stad.
Hoe gaan we dát tegenhouden? zegt Vàilan bezorgd, nadat hij een katapult heeft gesloopt. Fyona vliegt wild rond en lijkt iets van plan te zijn, maar allereerst bestookt ze nog wat orcs met haar duistere vuur en brult zo hard als ze maar kan.
Ik heb zoiets eerder gezien! zegt ze. En dat kostte me bijna m'n leven. Ze besluit de Demon zo veel mogelijk af te leiden door hem te desoriënteren.
Duisternis tegen hellevuur, dat wordt nog eens een episch gedicht! zegt ze vol goede moed. Vàilan geeft haar enige rugdekking en slaat zoveel mogelijk juichende Orcs neer. Terwijl iedereen koortsachtig probeert het monster te stoppen, zijn een handjevol orcs onder magische bescherming uit het leger ontsnapt en hebben ze zichzelf toegang weten te verschaffen tot de stad. In plaats van daar herrie te schoppen, besluiten ze om het kasteel te infiltreren en daar zoveel mogelijk koninklijk bloed te laten vloeien. Het lukt ze om binnen te komen, en zonder genade voor het interieur zoeken ze naar alles wat leeft.

Twee van hen vinden de troonzaal en gaan er met geweld in na het afwerpen van hun vermomming, maar komen voor een onaangename verrassing te staan. De koningin, gekleed in haar beste harnas en omringd door zwaar bewapende wachters, komt hen tegemoet.
"Welk een goede middag," zegt ze. "Tot hier en niet verder."

De andere drie orcs beuken deuren open maar vinden niks, totdat ze bij Rafaël's woning aankomen...

Laatste edit 22-09-2014 18:50

Intussen hebben een paar orc soldaten de Trebuchet bereikt. Al snel is deze vernietigd. De demoon slaat om zich heen om het duister te verdrijven, wat niet lukt. De soldaten van de Cirkel doen hun best om de demoon te verslaan, maar door de wilde slagen in de rondte wordt het leger van de Cirkel flink uitgedunt.

Madarian komt bij de poort der vergetelheid. Daar is de Cirkelmagiër. Z'n kap is af en staat met de rug naar Madarian en Sjurd. Madarian grijpt naar de Drakensteen. Dan draait de magiër zich om. Madarian herkent de magiër: "Wat... Thorkel?!?" Een jonge Thorkel staat voor hem en vuurt een krachtige ijsspreuk af. Madarian en Sjurd zijn ter plekke bevroren. Ook Shyla kan zich niet bewegen. Thorkel pakt de drakensteen uit de hand van Madarian. Thorkel: "Perfect. Hiermee kan ik terug in de tijd door de poort der vergetelheid. Dan kan ik oppermachtig worden. Die ramp zo'n vijfentwintig jaar geleden? Dat was een poging van iemand om de ultieme kracht te bezitten. Om een god te worden!" Thorkel bestudeert kort de drakensteen. Thorkel: "Hmm. De steen moet geladen worden. En raadt eens met wat? Een ziel! En waarom niet die van Madarian, de slachter van Thylis?" De Cirkelmagiër lacht. Dan gooit hij een tweede ijsspreuk op Madarian af. Deze spreuk doet echter zo goed als geen schade. Thorkel kijkt verbaasd en bestudeert het harnas van Madarian. Thorkel: "Mooi harnas. Ook uitstekende magische verdediging. Alleen jammer voor je dat het niet werkte tegen m'n bevriesspreuk. Dan maar voor doel twee!" De Cirkelmagiër vuurt dezelfde spreuk af op Sjurd. Een ijspegel van een meter doorboort de borstkas en Sjurd valt dood neer. De ziel wordt door de drakensteen opgezogen. Thorkel: "Je hebt me goed gedient. En je zult dat blijven doen. Als ik de poort naar het verleden heb geopent, heb ik zielen nodig om de steen weer te laden. En ik weet precies waar ik ze kan krijgen. Jij zult ze leveren, slachter van Thylis... Ik ga gewoon vijfendertig jaar terug." Vanuit de struiken komt een schim, die uithaalt naar Thorkel. De schim blijkt Armod te zijn, die alles heeft gehoord. Thorkel vuurt weer z'n ijspegelspreuk af. Armod weet het gedeeltelijk te ontwijken maar wordt toch flink in de buik geraakt, valt om en kan niet meer overeind komen. Thorkel zegt: "Zodra ik door de poort stap, zullen jullie allemaal verdwijnen." Thorkel opent de poort met de drakensteen, en stapt erdoor.

Zodra Thorkel door de poort is gestapt, houdt de bevriesspreuk op. Madarian gaat naar Sjurd, maar die dood. Dan gaat hij naar Armod toe. Armod: "Ik... Ik heb alles gehoord. *Kuch* Hij was degene... ...die snoep uitdeelde aan de kinderen. Hij wou er wat voor terug. *Proest* Dat ze jou zouden pesten. Hij was verantwoordelijk... ...voor hun dood. Ik vergeef je." Dan blaast Armod z'n laatste adem uit. Madarian voelt woede in hem opborrelen, en schreeuwt het uit: "THORKEL!!!" Dan hoort Madarian een brul van de demoon. Hij grijpt naar z'n boog en besluit dat hij niets meer te verliezen heeft. Hij rent op de demoon af, die al flink gewond is door de katapulten. Als hij in de buurt is, schiet hij een pijl af op de demoon. Als de demoon geraakt wordt, gaat er een schokgolf door hem heen. Madarian vuurt nog een aantal pijlen af. De demoon kan er niet tegen en gaat op de knieën. Voordat Madarian het beslissende schot kan afvuren landt er een projectiel van een katapult op het hoofd van de demoon. Madarian zakt nu ook door de knieën. Hij kijkt om zich heen. Het leger van de Cirkel is volledig vernietigd. Hij is weer alleen. Dan voelt hij een arm om zich heen. Shyla. Hij is niet helemaal alleen...

Laatste edit 22-09-2014 20:24

"Beuk deze deur in!" gromt een van de Orcs, en de andere twee maken zich gereed. Rafaël heeft zich in zijn atelier verscholen en Aylin staat klaar om toe te slaan.
"Kom dan, kom dan," fluistert ze, "maak m'n dag goed." Met luid gekraak wordt de deur opengetrapt en stukken hout en slot vliegen in het rond. De orcs stampen naar binnen en maaien omver wat ze tegenkomen, totdat ze Aylin zien.
"Grijp haar!" buldert de grootste orc, en ze vallen meteen aan. Aylin is echter zo snel en behendig dat ze hen weet te ontwijken. Ze probeert zo goed en kwaad als het kan het interieur zo veel mogelijk te sparen, maar kan niet voorkomen dat er dingen sneuvelen. Rafaël zit ineengedoken in een hoekje en kan zich alleen maar voorstellen hoe erg het er straks uit zal zien. Aylin verslaat de twee orcs en neemt dan de laatste voor haar rekening. Ook deze weet ze uiteindelijk te verslaan, maar niet zonder flink geraakt te worden in haar zij.

De demoon is verslagen, en onder luid gejuich en met nieuwe moed wordt de beslissende aanval ingezet. De orcs, beroofd van hun geheime wapen, beginnen zich terug te trekken, maar krijgen hier niet de kans toe. Van alle kanten worden zij en hun resterende kamp omsingeld en vanuit de lucht brengen Vàilan en Fyona extra veel schade toe. Een van de hoogste leiders probeert te ontkomen, maar Vàilan duikt boven op hem.
Jou bewaar ik even voor later, zegt hij. Uiteindelijk is de strijd gestreden. Vàilan zoekt en vindt Irina en dropt de orc voor haar neer.
"Ik zou je hier ter plekke moeten afmaken," zegt ze. "Maar er zijn meer mensen die een hartig woordje met je willen spreken." Ze knikt naar Vàilan, die de orc bewusteloos mept. Irina zucht diep en leunt tegen hem aan.
"Veel verliezen, het gaat tijd kosten om hier weer bovenop te komen," zegt ze. "Gelukkig hebben we 't overleefd."
We zullen een groot feest houden ter ere van hen die zijn omgekomen, en de overwinning die is behaald.
"Dat zal te zijner tijd komen, eerst moeten we gaan opruimen..."
Fyona voegt zich bij hen en lijkt het gevecht redelijk ongeschonden te hebben doorstaan.