Alles is weg, behalve Shyla. Sjurd is weg. Het leger van de Cirkel is weg. Alles wat hij kent in de korte tijd na de vrijlating is weg. Al dat gemanipuleer van Thorkel heeft Madarian een groot deel van z'n leven gekost. Dan dringt een gedachte tot hem door. Hij is vrij. Eindelijk vrij van al dat gemanipuleer. Maar hij heeft ook geen doel meer. Wat zal hij doen? Sjurd. Sjurd heeft een waardig afscheid verdient. Madarian staat op en loopt langzaam naar het lichaam van Sjurd toe.
Rond hem heen worden de laatste orcs verdreven. Madarian besteed totaal geen aandacht aan z'n omgeving. Als hij bij Sjurd aankomt, pakt hij het lichaam van Sjurd op en draagt hem op de schouder naar de stad. Een paar wachters hebben hun plek weer ingenomen bij de stadspoort. Madarian: "Waar is jullie begraafplaats?" De wachter legt de route uit en salueert. Madarian knikt en gaat naar de begraafplaats toe. De grafdelver kijkt hem aan. Madarian: "Er zijn veel doden gevallen. Het leger van de Cirkel is niet meer. Er zijn teveel doden om individuele graven te delven. Maar ik zou graag willen dat Sjurd een eigen graf krijgt, als held van Thylis." De grafdelver kijkt naar Madarian en stemt zwijgend toe. Madarian legt het lichaam neer en neemt afscheid. Dan draait hij zich om. Wat nu? Waar moet hij nu naartoe gaan? Het enige wat hij heeft is Shyla, z'n harnas met wapens, en een redelijk gevulde geldbuidel. Hij had altijd gedacht dat hij zou sneuvelen in de strijd tegen de cirkelmagiër.

Dagenlang na de strijd lijkt heel Aleria in de weer te zijn met het opruimen van de slachtoffers. Orcs worden op grote hopen gegooid en in brand gestoken, de lichamen van gesneuvelde soldaten worden zo keurig mogelijk verzameld. Mensen steken massaal de handen uit de mouwen om dorpen en landerijen weer te herstellen, en ook het kasteel wordt grondig onder handen genomen. Rafaël's woning wordt met aandacht, en onder streng toezicht van Rafaël zelf, weer keurig hersteld. Aylin helpt zo goed als ze kan mee, ondanks dat ze nog herstellende is van haar strijd tegen de drie orcs. De aanvoerder van het leger van Draconia heeft samen met de koningin besloten dat alle gesneuvelden samen begraven moeten worden, op een speciaal daarvoor aangewezen plek net buiten de stad. Op hun verzoek is Rafaël aan de slag gegaan met het ontwerpen van een groot monument, waarbij het hen verbaasde dat hij redelijk snel over de schok heen was na het zien van de ravage die in zijn huis was aangericht. Zelf had hij al tig mensen eropuit gestuurd om zoveel mogelijk informatie over de strijd bijeen te brengen, zodat hij er een tijdloos epos van kan maken. Enorme massagraven worden aangelegd, waarin de doden netjes worden opgeborgen.

Vàilan zit op een balkon wat voor zich uit te staren, en ziet in de verte hoe men druk bezig is. Irina komt naast hem staan en plukt wat aan zijn veren.
"We weten nu dat omringende landen ook last hebben gehad van deze orcs, en geen tijd en manschappen genoeg hadden om gezamenlijk tegen hen op te treden. We hebben nu boodschappers heen en weer gestuurd en afspraken gemaakt, zodat we in de toekomst beter voorbereid zijn." Vàilan blijft stil en duwt met zijn kop tegen haar aan.
Soms kan je gewoon niet voorbereiden.
"Hm," mompelt Irina. "Als al het werk gedaan is, zal er een herdenkingsfeest worden gehouden. De Dracons zullen hier niet weggaan totdat alles weer in orde is."
Ik heb ze al de stad in zien gaan, zegt Vàilan. Fyona vliegt plotseling langs en blijft rond het kasteel cirkelen.
Waar ben jij geweest? vraagt Vàilan.
Helpen met orcs opruimen, is het antwoord. Vàilan krijgt een stevige knuffel van Irina, en springt dan van het balkon af om achter Fyona aan te gaan. Laatste edit 23-09-2014 11:15

Er lijkt geen eind aan te komen. Voor zo lang als er nog slachtoffers op het slagveld liggen, helpt Madarian met het bergen van de slachtoffers. Als hij moet kiezen tussen de slachtoffers van Thylis, Draconia of het leger van de Cirkel, dan kiest hij als eerste voor de slachtoffers van het leger van de Cirkel. De kettingen met namen die ze om hebben, neemt hij in, zodat eventuele familieleden op de hoogte gebracht kunnen worden. Hij probeert zo respectvol mogelijk met de lichamen om te gaan. Na een tijd heeft hij een hele lading kettingen om. Als eindelijk de laatste slachtoffers geborgen zijn, gaat Madarian terug naar de stad. De herstelwerkzaamheden zijn grotendeels klaar, en er wordt driftig gewerkt om een plek vrij te maken voor een monument. Al die tijd heeft Madarian geen woord gesproken. Hij denkt aan de kettingen. Aan hoe de nabestaanden op de hoogte gebracht moeten worden. Hij kan dat niet zelf. Dan ziet en hoort hij iemand die vragen stelt over de strijd. Hij gaat naar de man toe, en tikt hem aan. Madarian: "Waarom vraag je over de strijd?" De man: "Euh... Rafaël is een monument aan het ontwerpen. Alle informatie is welkom." Madarian: "Waar kan ik hem vinden?" De man geeft instructies om bij de woning van Rafaël te komen. Madarian bedankt de man en volgt de instructies op. De weg komt hem bekend voor. Hij is er eerder geweest. Dan komt hij aan de deur en klopt op de deur van het huis van Rafaël.

Rafaël zit in diepe concentratie te werken in zijn atelier. Overal om hem heen liggen schetsen, de een meer uitgewerkt dan de ander. Aylin zorgt voor de informatietoevoer, en telkens als er nieuwe verhalen opduiken wijzigt Rafaël het ontwerp, om toch maar zoveel mogelijk te kunnen weergeven. Hij denkt na over de hoogte, breedte, het materiaal, de kleur, de naam, alles wat ook maar een klein beetje relevant is wordt door hem minutieus uitgedokterd. Dan wordt er op de deur geklopt, en Aylin doet open. Ze herkent Madarian nog, en leunt wat in de deuropening terwijl ze wat kwispelt met haar staart.
"Ik neem aan dat het gelukt is met die steen," zegt ze. "Van Vàilan heb ik gehoord wat er in Draconia allemaal is gebeurd. Goed dat ik er niet bij was, ik zou gek geworden zijn. Bovendien...ik heb zo mijn best gedaan om die plek te ontvluchten, teruggaan zou toch geen optie zijn." Madarian blijft wat naar haar staren.
"Hé, ben je er nog?" zegt Aylin, waarmee ze Madarian uit een soort trance doet ontwaken. Hij knikt en overhandigt de kettingen.
"Als je me voor je wil winnen moet dat tenminste mooier zijn," zegt ze.
"Het zijn naamkettingen van slachtoffers," zegt Madarian.
"Oh," zegt Aylin, ietwat beschaamd. "Die zijn dan voor Raffie. Hij is al weer onvermoeibaar aan het werk. Van werk wordt hij rustig, werk maakt hem gelukkig. Als hij eenmaal begint interesseert hij zich nergens anders voor, behalve dichten en schilderen waar hij met gelijke passie aan werkt. En wie betaalt de prijs? Ach, laat ook maar," zegt ze, waarna ze de naamkettingen aanneemt en bestudeert.
"Interessant. Goed, als er verder nog wat is, dan mag je dat komen brengen. Alles is welkom, informatie dan hè!"

Laatste edit 24-09-2014 08:30

"Informatie? Over de strijd? Ik heb informatie die niemand anders weet..." zegt Madarian. Aylin spitst haar oren. en pakt meteen pen en papier. Madarian: "Alles wat ik ga vertellen is relevant, ook al is het in het verre verleden, en lijkt het er niet op. Dus als je geduld hebt..." Madarian vertelt in een paar zinnen over het pesten en waarom hij de slachter van Thylis genoemd wordt. Aylin wil hem afbreken, maar zegt dat het relevant is. Dan in het kort over wat er met Thorkel is gebeurd, en over de Cirkelmagiër, die de leider was van de tegenpartij. Dan vertelt hij over het plan om net te doen alsof Draconia en Thylis tegen elkaar zouden vechten, en over het aanvallen van de kleine kampen door het leger van de Cirkel, tot aan het punt van de demoon. Madarian: "Dit is wat je mogelijk hebt kunnen achterhalen bij anderen. Nu het gedeelte wat nog niemand anders weet. De aanval was alleen maar een afleiding van de Cirkelmagiër. Niet totdat hij de demoon kon oproepen, want ook dat was alleen maar een afleiding van z'n werkelijke doel: het bemachtigen van de drakensteen!" Aylin kijkt verbaasd op. Madarian: "Toen Sjurd en ik aankwamen bij de Cirkelmagiër pakte ik de drakensteen om hem te gebruiken. Hij draaide zich om, en ik herkende hem. Het was een jonge versie Thorkel. Dit was de reden waarom hij al die dingen wist die hij niet kon weten." Madarian noemt een paar voorbeelden. Hij gaat verder: "We werden bevrorden. Inclusief Shyla." Aylin: "Wie is Shyla eigenlijk?" Madarian: "Schrik niet. Shyla, wil je jezelf even voorstellen?" Shyla wordt zichtbaar en maakt een buiging. Aylin schrikt, en Rafaël ook. Madarian: "Ze doet niemand kwaad, tenzij ze zichzelf of een andere moet verdedigen." Shyla glimlacht en zegt: "Klopt. Aangenaam kennis te maken." Madarian negeert de reacties op Shyla en gaat verder met z'n verhaal: "De jonge Thorkel probeerde mij te offeren om de Drakensteen nog verder op te laden. Het heeft namelijk zielen nodig daarvoor. Door m'n harnas lukte dat echter niet. Die is betoverd. Toen koos hij ervoor om Sjurd te offeren. Hij had de kracht van de steen nodig om terug te gaan in de tijd. De poort der vergetelheid is blijkbaar een tijdspoort met de juiste magie. Daarna moest hij de steen weer opladen, en hij wist precies waar en wanneer. Hij is meer dan dertig jaar terug gegaan om de zielen van de gezinnen die ik vermoordde te oogsten. Ik was blijkbaar altijd al een speelbal voor Thorkel..."

Madarian vertelt door: "Ik heb er flink over nagedacht de laatste dagen. Thorkel was teruggegaan in de tijd, heeft geprobeerd de ultieme magische kracht te bemachtigen met de drakensteen. Om deze op te laden heeft hij de andere kinderen omgekocht om me het leven zuur te maken, zodat hij de zielen kon oogsten die hij nodig had om de steen op te laden. Het verkrijgen van de ultieme macht is niet gelukt, en toen heeft hij geprobeerd te redden wat er te redden viel na het zien van de gevolgen van z'n daad. Hij heeft dit harnas laten maken en opgeborgen waar ik het kon bemachtigen. Hij heeft ervoor gekozen om mij als pion te gebruiken. M'n hele leven lang een pion voor Thorkel." Madarian schudt z'n hoofd. Shyla: "Pion? Toen je jong was, misschien. Daarna heb je de overkant gehaald en ben je de toren geworden in het schaakspel tegen zichzelf." Madarian: "Misschien. Maar ik ben en blijf de slachter van Thylis. Eerst de gezinnen dertig jaar geleden, en nu is het leger van de Cirkel volledig vernietigd." Shyla: "Het leger is nu vernietigd, ja. Maar jou acties hebben ervoor gezorgd dat het gelukkig gebleven is met de doden die nu gevallen zijn. Anders was Thylis mogelijk volledig vernietigd!" Madarian: "Dat wil er bij mij niet in. Thylis heeft een uitstekend leger." Madarian zucht diep. Hieruit leest Aylin dan hij klaar is met z'n verhaal.

Laatste edit 25-09-2014 10:46

"Nou," zegt Aylin. "Dat is een heel ontroerend verhaal, maar...te persoonlijk. Ik weet haast wel zeker dat zo'n persoonlijk motief, zo'n persoonlijke inslag, nooit in een algemeen monument gevat kan worden. Daar zul je mee moeten leven. Echter, en nu komen we op ander terrein, zo'n strijd past natuurlijk maar al te goed in een gedicht. Ik hoef niet aan Rafaëls talenten te twijfelen, en dat durf ik ook niet, en ik weet zeker dat hij hier wel wat mee kan. Ik zal hem aansporen om toch zoveel mogelijk trouw aan het bronmateriaal te blijven, want hij wil nog wel eens 'artistieke vrijheden' inbrengen. Zelf vindt hij dat geen probleem, omdat de grote dichters van vroeger dat ook deden en niemand er over klaagt. Ik heb wel eens geprobeerd om met hem daarover in discussie te gaan, maar dat is volstrekt zinloos. Als zij het deden, dan mag hij het ook. Gelukkig gaat het nou ook weer niet zó ver, maar het is even afwachten of je wel tevreden gaat zijn met het eindresultaat." Aylin zucht.
"Het bezorgt Rafaël in ieder geval weer een hoop werk. Als hij dit leest gaat hij denk ik meteen over tot dichten, maar dat monument moet eerst af. Het is toch sterk, hè? Ik woon nu al hoe lang hier? Vier jaar? Vijf? Ik weet het niet eens meer. Vijf jaar met hem opgescheept...en hij met mij...., en nog begrijpt hij niet dat ik ook aandacht nodig heb. Tegelijkertijd ben ik dol op 'm, hij is echt een schat. Het is paradoxaal. De reden dat ik wegging, was omdat ik zowat zou worden uitgehuwelijkt aan een of andere engerd die wel gouden bergen beloofde maar feitelijk van plan was om mij alleen maar als slaaf te gebuiken, en niet alleen maar voor werk als je begrijpt wat ik bedoel. Ik was het zat om alleen maar als lustobject beschouwd te worden, niemand waardeerde mij om mijn kwaliteiten. Toen kwam ik hier, en daar was Rafaël. En gaandeweg bleek dat hij als geen ander oog had voor mijn persoonlijkheid, mijn kennis, mijn vaardigheden. Na verloop van tijd werd echter wel duidelijk dat hij niet een klein beetje het tegenovergestelde was van waar ik zo zat van was, maar feitelijk het andere uiterste. Intimiteit komt niet in zijn woordenboek voor, en het moet wel een jaar geduurd hebben voordat we überhaupt een bed begonnen te delen. Dat gaat nu wel goed af, maar niet helemaal zoals ik had gehoopt. En toch, en toch, en toch houd ik van 'm terwijl ik eigenlijk nu wel gewoon wíl dat hij me ook eens gaat zien als méér dan alleen een interessante huisgenoot. Het is echt zo paradoxaal, maar ik leer er maar mee leven. Rafaël is nagenoeg perfect." Ze kijkt Madarian semi-zielig aan.
"Sorry dat ik je hiermee heb moeten lastigvallen, maar het is soms zo heerlijk om het even van me af te gooien. Vaak is Vàilan mijn toehoorder, of Irina. Ik heb het ook bij Rafaël geprobeerd, maar hij houdt als een anker vast aan het principe van 'Platonische liefde'. Dat ik daar moeite mee heb is blijkbaar voor hem niet relevant. Hij vindt het zelf al een hele bevrediging als ik kan refereren aan de grote dichters van toen, en zelfs hun werken kan citeren. Dat is de enige manier waarop ik hem ergens mee kan opwinden. Ik heb zelfs tot drie keer toe alles uitgetrokken en ben zo op bed gaan liggen, en het enige wat hij deed is zich afvragen of ik het zo niet koud had. Rafaël heeft geen moeite met naakt, kijk maar naar de werken om je heen die je hier op de muren ziet, maar hij laat zich er ook niet door van de wijs brengen. Ook niet als ik het ben. Kom op! Wie kan in godsnaam nou zoiets als mij weerstaan? Rafaël is een uniek exemplaar. En nee, denk nou niet dat hij misschien in mannen is geïnteresseerd, want daar heeft hij zich al vaak genoeg over uitgelaten nadat ik er naar vroeg. En ja, natuurlijk heb ik gedreigd om mijn zo gewenste intimiteit ergens anders te zoeken, en weet je wat hij zei? Hij zei dat hij me niet kan tegenhouden, en dat ik vrij ben in mijn doen en laten. Alsof het hem niet kan schelen dat iemand anders aan mij mag komen. En zelf wil ik het niet doen, omdat ik dat als verraad aan Rafaël voel. Ik weet heus wel dat hij van me houdt, maar hij heeft zijn eigen methoden om dat uit te drukken."

Het blijft even stil.
"Bedankt dat je dat hebt willen aanhoren, ik voel me gelijk al stukken beter," zegt ze vervolgens.

Laatste edit 25-09-2014 14:29

Madarian: "Ik heb helaas geen ervaring met relaties. In de mijn zaten geen vrouwen." Shyla: "Ik wil je best wat leren..." Madarian: Hou je in... Madarian: "Nu weet tenminste iemand anders de ware toedracht van deze oorlog. Ik blijf in ieder geval totdat de herdenking is geweest. Dat is het minste wat ik kan doen. Daarna weet ik nog niet wat ik ga doen. Veel succes met de informatie, en met het maken van het monument. O. Voor ik het vergeet. Ik heb nog een vraag. Als Rafaël klaar is met de namen, de nabestaanden moeten helaas nog ingelicht worden. Ik heb echter nooit m'n school afgemaakt. Ik kan amper lezen, laat staan een goede brief opstellen. Weten jullie iemand die ik kan vragen dat af te handelen?"

"Als die...Cirkelmagiërs...gewoon in het stedelijk of landelijk register staan ingeschreven, met naam en toenaam en wie de ouders waren, dan moet dat in de archieven te vinden zijn," zegt Aylin. "Als ze in de tempel zijn gedoopt, of wat ze daar ook maar doen met pasgeborenen, dan zullen ook daar documenten van zijn. Die worden in de tempel zelf bewaard, maar ze zijn niet openbaar toegankelijk. Met koninklijke toestemming kom je overal in, dus dat zal je eerst moeten zien te bemachtigen. Gezien de aard van je 'wens' zal de koningin er niet moeilijk over doen. Vraag iemand mee om met je mee te gaan die de documenten kan lezen en die weet hoe een degelijke brief geschreven moet worden, dan moet het goedkomen. Succes!" Aylin maakt een korte buiging en sluit de deur. Aangezien de orcs de vorige deur zodanig hadden beschadigd dat reparatie niet meer mogelijk was, werd een nieuwe, stevigere deur er voor in de plaats gezet. Rafaël gaf direct de opdracht om er een nieuwe spreuk op aan te brengen, en de glanzend rode tekst, "NVLLVS EST INSTAR DOMVS", is een ware aandachtstrekker. Aylin klopt op de deur van Rafaël's atelier en loopt meteen naar binnen zonder te wachten op toestemming.
"En?" vraagt ze. Rafaël is bezig met zijn potloden te slijpen.
"Ik denk dat ik eruit ben," zegt hij. "Tenzij je weer wat nieuws hebt."
"Ja, dit," zegt Aylin, en ze overhandigt hem de naamkettingen.
"Cirkelmagiërs," zegt hij meteen. "Vraag me niet hoe ik dat weet, maar het ziet er zo apart uit dat het niks anders kan zijn. Gelukkig heb ik dit voorzien en is er nog ruimte voor de namen. Nog meer?"
Aylin houdt de papieren met Madarian's verhaal achter haar rug.
"Nee, verder niks," zegt ze. En je krijgt ze ook niet!

Laatste edit 25-09-2014 16:47

Aan de koningin vragen om te helpen met de doden. Zoveel doden. Durf ik haar onder ogen te komen? denkt Madarian. Shyla: Ja. Je bent het verplicht aan je manschappen. En je zult zien dat het allemaal meevalt. Madarian gaat met lood in de schoenen naar het kasteel. Daar vraagt hij de dienstdoende hofmeester te spreken. Dit zodat hij de koningin niet onder ogen hoeft te komen. Als deze even later binnen komt, vraagt Madarian hulp voor de dode soldaten van de Cirkel. Hofmeester: "Wat is uw naam?" "Madarian." Hofmeester: "Moment alstublieft." De hofmeester loopt weg, en komt even later weer terug. Hofmeester: "De koningin wil u nu ontvangen." Madarian zegt zacht: "Dat was nou net niet de bedoeling..." Hij volgt de hofmeester naar de koningin. Als Madarian binnen komt, zegt de koningin: "Eindelijk is daar de redder van Thylis." Madarian durft de koningin niet aan te kijken en blijft naar de grond staren: "Uwe majesteit, die titel verdien ik niet." Koningin: "Ik heb gehoord wat u gedaan heeft. Uw acties hebben Thylis gered." Madarian: "Door mij zijn er veel doden gevallen. Te veel." Koningin: "Nee. Door u zijn veel mensen gered." Madarian zwijgt en blijft staren naar de grond. Koningin: "Ik zou graag uw kant willen horen." Madarian: "Ik heb m'n verhaal net aan die vrouw doorgegeven die bij degene woont die het monument maakt. Aylin heette ze dacht ik. Het heeft me flink uitgeput." De koningin knikt en zegt: "Dan zal ik het aan haar vragen." Dan vervolgt ze: "Ik heb uw verzoek doorgekregen voor het inlichten van de nabestaanden. Geef dit af bij de schriftgeleerden van de tempel. In deze brief staan de orders om de nabestaanden van cirkelmagiërs in te lichten en alle bureaucratische zaken af te handelen, op kosten van Thylis. dat is het enige wat we nog kunnen doen voor uw mannen." Madarian kijkt verbaasd op en neemt de koninklijk verzegelde brief aan. Madarian bedantk de koningin en loopt de troonzaal uit. De koningin geeft zodra hij de deur uit is een extra order: "Hou Madarian in de gaten. Het gaat niet goed met hem. Misschien heeft hij hulp nodig."

Even later komt Madarian bij de Schriftgeleerden aan in de tempel. Daar stelt hij zich voor en geeft de brief af. Een schiftgeleerde leest de orders. Schriftgeleerde: "Waar zijn de kettingen? Heeft u ze bij zich?" Madarian: "Die worden nu gebruikt voor het monument." Schriftgeleerde: "Ah. Zonder die kettingen kunnen we u daarmee helaas niet helpen. Maar uw naam was Madarian? Madarian... Madarian... Ik ben die naam laatst tegen gekomen. Waar was dat ook al weer? O ja. Waar heb ik dat testament?" Madarian: "Testament?" Schriftgeleerde: "Ja. Moment... Gevonden. Het testament van de heer Thorkel." Madarian weet niet hoe te reageren en zwijgt. De schriftgeleerde loopt naar een kaart van de omgeving en wijst een plek aan: "Hij laat u een toren even buiten de stad na. Hier om precies te zijn. Hier heeft u de sleutel." Madarian besluit terug te gaan naar Aylin om te vragen of de kettingen naar de tempel gebracht kunnen worden als ze ermee klaar zijn, en Aylin in te lichten dat de koningin om z'n verhaal kan vragen. Als hij bij de woning van Rafaël is, klopt hij op de deur.

Laatste edit 25-09-2014 21:41

De deur van het atelier staat half open, en Rafaël hoort dat er weer geklopt wordt. Hij zucht diep en mompelt wat over dat hij niet wéér wat wil toevoegen of wijzigen.
"Het moet een keer afgelopen zijn," bromt hij. "Aylin!"
"Ik ga al," antwoordt ze. Ze doet open en is verrast dat Madarian er weer staat.
"Je hebt toch zeker niet wéér wat nieuws?" vraagt ze. "Rafaël begint er nu een beetje zat van te worden. Kennelijk heeft hij ook ergens een grens zitten. Wauw, dat ik dat nog mag meemaken."
Madarian stelt haar gerust en vraagt om de kettingen, en vertelt waarom hij ze nodig heeft.
"Dan moet ik ze van Raffie stelen, hij heeft ze nog in z'n atelier hangen. Ben zo terug. Blijf hier maar even staan, niemand mag zonder toestemming zijn huis betreden." Aylin loopt het atelier in en Madarian kan horen dat er een kleine ruzie begint te ontstaan.
"Blijf van die kettingen af!" zegt Rafaël. "Ik ben bijna klaar."
"Hij heeft die kettingen nodig, en wel nu. Je bekijkt ze maar even goed, want je onthoudt toch wel wat er op staat."
"Nog twéé, heel even geduld!" protesteert Rafaël. "Wat doe je? Laat dat!"
"Hier, kijk eens goed. Je kan zien wat erop staat? Goed, dan hoef je ze niet meer te hebben." Aylin loopt meteen weg en zodra ze weer voor Madarian staat geeft ze de kettingen aan hem.
"Hij wist meteen dat ze van Cirkelmagiërs waren," zegt ze. "Hij weet zelf niet eens meer hoe hij dat weet. Nou goed, succes." Madarian vertelt haar nog dat de koningin om zijn verhaal kan vragen.
"Ok...dat zal ik haar wel doorgeven," zegt ze, ietwat twijfelend. "Oh, hé Vàilan!"

Vàilan, die heel geruisloos door de gang was komen aanlopen, maakt een korte buiging naar Aylin en Madarian en bewondert de nieuwe deur.
En zelfs een nieuwe tekst erop, zegt hij, waarna hij zich naar de tuinen begeeft.
"Goed, dan is dat weer geregeld," zegt Aylin. Ze knikt en sluit de deur.

Nadat Aylin Vàilan begroette ziet Madarian Vàilan pas. Madarian knikt met een glimlach terug. Madarian: Dus hij heeft het gelukkig overleefd.
Vlak voordat Aylin de deur sluit, antwoord Madarian: "Kleine correctie: Het leger van de Cirkel was opgericht om Cirkelmagiërs als Thorkel te beschermen. En alleen Thorkel was nog over, zoals ik het begrepen heb." Aylin knikt en sluit de deur. Nu gaat Madarian weer terug naar de tempel. Daar geeft hij de kettingen af. De Schriftgeleerden gaan aan de gang met de gegevens op de kettingen. Madarian haalt de sleutel tevoorschijn die hij gekregen heeft. Hij gooit de sleutel even omhoog en vangt hem weer, en besluit om de toren maar eens te bekijken.

Na een tijdje is hij bij de toren aangekomen. Hij doet de sleutel in het slot en draait deze om. Dan doet hij de deur open en stapt voorzichtig naar binnen. Het is donker, maar zodra hij de eerste voet binnen op de grond zet, verschijnen een aantal lichtbollen boven standaarden die op fakkels lijken. Als hij rond kijkt, ziet hij vooral veel boeken, alchemie spullen en ingrediënten. Op meerdere plaatsen ziet hij standbeelden staan, die verdacht veel lijken op de standbeelden in de kluis in Draconia. Eén van de vrouwelijk uitziende standbeelden komt in beweging en loopt naar Madarian toe. Madarian grijpt naar z'n wapen en wacht af. Dan buigt het standbeeld naar hem, en neemt het haar plek weer in. Madarian: Dus de toren is beveiligd. Dan gaat hij de kamers verder bekijken. Een paar kamers staan vol met boeken. Ook is er een keuken aanwezig, maar aan het stof en spinnenwebben te zien is er al een tijd geen gebruik van gemaakt. Dan gaat hij naar boven. Als hij bij de slaapkamer komt, ziet hij een groot hemelbed staan. Shyla wordt zichbaar in een uitdagende positie en zegt: "Wat een mooi bed! Zullen we die meteen uitproberen?" Madarian: "Eerst de rest verkennen. Wie weet wat er nog meer is. Straks worden we gestoord door één of ander magisch wezen of personeel die hier aanwezig is die we nog niet gezien hebben." Ze lopen de kamers af en zien een aparte tafel staan met runes en vreemde teksten. Een paar andere kamers staan vol met dozen en rotzooi. Dan gaat hij naar beneden. Een drankrek met allemaal flessen, en flink wat dozen en tonnen. En een slaapplek voor een bediende. Deze slaapplek is al een tijdje niet gebruikt. Het valt hem wel op dat in zo goed als alle kamers boeken liggen. En het lezen gaat hem moeilijk af. Madarian neemt zich voor om te leren lezen. Dan klinkt er een bekend geluid. Z'n knorrende maag. Madarian: "Wat heb ik een trek." Nadat hij dat gezegd heeft, verschijnt er een doorzichtige mooie vrouw met bedieningskleding aan. Ze heeft een dienblad bij zich, en maant met gebaren om haar te volgen naar de eetkamer. Madarian en Shyla schikken eerst wel, maar al snel zijn ze over de schrik heen. Als Madarian daar gaat zitten, wordt het dienblad met een glimlach neergezet en begint Madarian te eten. Preischotel. Madarian heeft dat nooit gegeten, maar na de eerste hap schrokt hij het naar binnen. Shyla weet niet wat ze moet denken van de magische bediende. Shyla: "Als we naar boven gaan, zeg dan niet wat je wilt. Straks verschijnt ze nog en wil ze je daar helpen. En dat is mijn 'taak'." Madarian glimlacht bij het idee. Shyla prikt in z'n zij. Madarian: "Twee vrouwen... Ik heb m'n handen al vol aan één. Hoewel..." Shyla: "Ik zal je laten zien en voelen dat je geen ander nodig hebt." Dan trekt ze Madarian naar de slaapkamer. Na afloop kan Madarian het niet laten, en zegt: "Ik heb dorst." Bijna meteen staat de bediende voor hem met een beker en een fles wijn. Shyla kijkt jaloers naar de bediende. Het hemelbed en de toren bevalt haar wel, maar de beelden en de bediende bevallen haar niet. Na de wijn valt Madarian in slaap.

Laatste edit 26-09-2014 12:18

"Hehe, daar ben je dan eindelijk," zegt Fyona, die ongeduldig zit te wachten bij de fontein.
Mag ik ook even rustig aan doen na al dat gedoe? antwoordt Vàilan.
"Je hebt tijd genoeg gehad om uit te rusten," zegt Fyona. Ze reikt naar de binnenkant van haar jurk en haalt het flesje tevoorschijn.
"Ik heb gehoord dat die Cirkel-lui eraan zijn," zegt ze. "Betekent dat nu dat ik niet meer opgejaagd wordt door...wat was z'n naam... iets met Burn, geen idee, was hij wel een Cirkel-lid, omdat ik zoveel jaren geleden iemand die hij kende heb gedood om dit flesje te bemachtigen?"
Geen idee. antwoordt Vàilan. Ik denk dat hij nu zo onderhand wel weet dat het geen goed idee is om jou lastig te vallen.
Fyona knikt en stopt het flesje weer terug.
"Ik was al bijna vergeten dat ik dat ding had," zegt ze. "Helaas is er nergens een andere draak te bekennen die het van me kan overnemen."
Dat kan toch alleen als de huidige bewaker, jij dus, dood gaat?
"Oh ja," zegt Fyona. "Ach, het is geen last, bovendien scheelt het een hele hoop problemen. Dus, wanneer is het herdenkingsfeest?"
Oh, dat is een goeie vraag. Eh...dat zal dan over een paar dagen wel zijn denk ik. Iedereen krijgt daar op tijd bericht van.
"Dan had dat bericht al verstuurd moeten zijn," zegt Fyona. "Als het nog maar een paar dagen duurt."

De avond begint te vallen en Vàilan gaat terug naar zijn toren. Fyona blijft in de tuin zitten en heeft weinig behoefte aan slaap.

Laatste edit 26-09-2014 13:06

Badend in het zweet wordt Madarian wakker vanuit een nachtmerrie. De oorlog komt er volledig bij. De demoon was langs gekomen, en veel dood en verderf. Maar ook zag Madarian Armod liggen. Die was hij helemaal vergeten. Als Madarian z'n ogen goed open kan doen blijkt de slaapkamer resten te hebben van magie. Meerdere plekken hebben witte strepen, andere plekken zijn zwart geblakerd, en spullen liggen verspreid over de grond. Shyla staat met angstige ogen naast het bed. Madarian kijkt haar vragend aan. Shyla: "Je gebruikte magie tijdens je slaap. Vuurballen en een soort van ijsstraal, en er kwamen bliksemschichten uit je handen. Maar dat is nog niet het ergste. Je begon ook te... ...veranderen... in die demoon. Kijk maar eens in de spiegel." Madarian loopt naar de spiegel toe, en ziet dat hij plotseling een rode huid heeft met hoorns. Hoewel het uiterlijk veranderd is, heeft hij nog volledig controle over z'n lichaam. Madarian: "Shyla? Kun je hulp halen? Bij het kasteel? Ik heb controle, maar die demoon moet uit me gehaald worden. Misschien heeft een hofmagiër een antwoord." Shyla: "Denk je dat je even alleen gelaten kunt worden?" Madarian: "Het zal wel moeten. Als ik zo de stadspoort nader, zal ik aangevallen worden." Shyla maakt zich onzichtbaar en gaat zo snel ze kan naar de hofmagiër. Als ze daar is, zegt ze eerst: "Schrik niet. Ik doe u geen kwaad." Dan wordt ze zichtbaar en zegt: "Ik heb uw hulp nodig." De hofmagiër schrikt en valt achterover. Shyla: "Ik doe u geen kwaad, maar ik heb uw hulp nodig." De hofmagiër staat op en kijkt argwanend naar Shyla. Shyla: "Misschien heeft u van Madarian gehoord? Hij heeft dringend uw hulp nodig. Hij is verandert in een demoon, maar heeft nog wel volledige controle over zichzelf. Hij zit in de toren van Thorkel." Hofmagiër: "Interessant. Een geest en een demoon. Ik kom naar de toren." Shyla gaat meteen terug. Na een tijdje komt de hofmagiër samen met een paar andere magiërs bij de toren aan. Hij klopt op de deur. Madarian: "Wie is daar?" Hofmagiër: "U had hulp gevraagd?" Madarian: "Klopt. Ik laat u binnen. Schrik niet van m'n uiterlijk. Ik heb nog volledige controle over wat ik doe, maar niet over m'n uiterlijk." Hij wil de deur openen, maar de deurklink breekt af. Madarian": "Euh... Die tik was de deurklink. Momentje. Kunt u even aan de kant gaan? Ik probeer de deur open te breken." De hofmagiër gaat aan de kant. Dan breekt de deur onder luid gekraak in splinters, en loopt er een demoon ter grootte van Madarian naar buiten, met het harnas aan van de Cirkel. Madarian: "Blijkbaar heb ik z'n kracht ook nog. Goedemorgen allemaal. Sorry dat ik jullie heb laten komen, maar ik zit met een probleempje zoals u ziet. Ik wil u best een drankje aanbieden, maar ik kan nu niets vast houden." Hofmagiër: "Wat is er gebeurd?" Madarian: "Geen idee. Ik werd zo wakker." Hofmagiër: "U lijkt sprekend op de demoon die de stad aanviel." Madarian: "Ah. Dat verklaart het. Van iedereen die sterft bij mij in de buurt vang ik een klein stukje ziel op denk ik. En dus ook die van de demoon. Het stukje... ziel? Dat wat ik opvang blijken tot nog toe alleen maar positieve dingen aan te hebben over gehouden. Nu een keertje een negatieve. Ik heb blijkbaar een stukje van die demoon gevangen. Kunnen jullie dat uit me krijgen? Of me een houvast geven hoe ik weer terug kan veranderen?" De hofmagiër moet dat gaan onderzoeken, en laat een boek ophalen.

Ik heb binnenkort weer vers hooi nodig. Vàilan ligt languit in z'n nest en heeft z'n ogen half gesloten. Het is al aardig donker geworden en de eerste sterren zijn te zien. Uiteindelijk valt hij in slaap.

Fyona zit nog steeds bij de fontein en loopt wat heen en weer, af en toe omhoogkijkend naar de toren waar Vàilan ligt. Een gevoel van verveling borrelt in haar op, dus besluit ze om maar wat rond te vliegen. Ze verandert en verlaat de tuin zonder al te veel geluid te maken. In de stad branden nog genoeg lampen, de maan schijnt, maar Fyona gaat op in de duisternis en onttrekt zichzelf aan het zicht. Ze vliegt richting een eenzame toren vlak bij de stad en vraagt zich af wat daar in kan zitten. Ze landt geruisloos aan de voet van het gebouw en steekt haar snuit de lucht in. De geur van zwavel hangt rond een van de ramen en ze gromt in onvrede. Ze hoort wat stemmen, een teken dat er wel leven in de brouwerij is. Ze blijft wat rondsnuffelen, en zodra de lol eraf is gaat ze weer verder.

Eén van de magiërs komt aan met het boek. Hij komt van de andere kant van de toren en ziet plotseling Fyona. Hij slaakt een kreet van de schrik. De andere magiërs komen naar buiten, klaar om magische spreuken te gooien, en daarna komt Madarian in demoonvorm naar buiten. Madarian: "Fyona? Stop! Niet aanvallen! We horen bij dezelfde partij! Ik ben het. Madarian. Ik wil van deze demoonvorm af!"

Laatste edit 26-09-2014 16:37

Enkele magiërs kunnen zich niet inhouden en vallen Fyona met hun spreuken aan. Er gebeurt niks en ze blijft rustig zitten. De magiërs proberen het nog eens, dit keer wat sterkere spreuken, maar ook dat haalt niks uit.
Zijn jullie klaar? zegt Fyona. Jullie kunnen beter je energie gebruiken om hem daar weer normaal te krijgen. Ja, nu ik het er toch over heb...ik rook al een sterke zwavellucht! Waar ben jij mee bezig? Soms interesse in het occulte, en is er iets misgegaan? Madarian legt het uit.
Ja, daar kan ik niet bij helpen, vrees ik. Uhm...ik liep hier gewoon wat rond, ik verveel me een beetje. Veertje ligt te slapen en ik denk dat zijn toren iets te klein is voor mij.

Een magiër klaagt hardop: "Al die wezens plotseling achter elkaar... De griffioen ben ik gewend. Maar draken, orcs en nu weer een demoon... Ik zou blij zijn als alles weer eens normaal zal worden. Vooral na die oorlog. Ach ja. De enige constante is verandering." Madarian kijkt naar z'n handen, of eerder gezegd z'n klauwen, en geeft als antwoord: "Ik hoop dat dit terug verandert, en dat het dan stopt." De hofmagiër pakt het boek op wat de ander magiër van schrik heeft laten vallen en begint erin te bladeren. Dan zegt hij: "Ik kan niet vinden hoe we de demoon uit je kunnen krijgen, maar hier staat wel hoe je terug kunt veranderen. Concentreer op je normale vorm en herhaal in je gedachte de woorden 'verander nu' drie keer." Madarians huid wordt weer normaal, de hoorns verdwijnen, en de temperatuur om hem heen daalt. De hofmagiër: "Zo kun je mogelijk in de demoon veranderen en weer terug." Madarian: "Als het even wil mag die demoon wegblijven." De hofmagiër: "Van wat je verteld hebt, concludeer ik dat je alleen eigenschappen en vaardigheden absorbeert. Hoor je stemmen? Merk je dat er meerdere personen in je lichaam zitten?" Madarian: "Nee. Niets van gemerkt." Hofmagiër: "Als je zoiets merkt, roep me er dan meteen bij. Ik kan je daarmee wel helpen. Intussen gaan we op zoek naar een manier om de demoonrestanten uit je te krijgen." Madarian bedankt de magiërs, en tilt z'n hand op. Een sterke vuurbal vliegt plotseling van Madarians hand en rakelings langs een magiër. Madarian schrikt: "Dat was niet de bedoeling! Sorry." De hofmagiër: "Je hebt magische krachten die je niet onder controle hebt. En dat betekent dat je een gevaar bent voor je omgeving. Hmm." De hofmagiër bladert weer door het boek en leest een klein stukje. Dan pakt hij een mes en snijdt zichzelf in de handpalm. Daarna raakt hij de hand van Madarian aan en spreekt onverstaanbaar een spreuk uit. Madarian kijkt naar z'n hand, beweegt deze omhoog en een vuurbal vormt zich die stil boven z'n hand blijft hangen. Dan wordt de vuurbal een ijsbal, en daarna een bolbliksem. Hij laat z'n hand zakken, en de bolbliksem verdwijnt. Madarian: "Wat heeft u gedaan?" De hofmagiër: "Ik heb geprobeerd je de magievaardigheden bij te brengen zonder dat je jaren hoeft te oefenen en te studeren. En het is gelukt zo te zien." Madarian bedankt de magiërs, die weer terug gaan naar de tempel. Madarian kijkt naar Fyona en zegt: "Stukken beter zo, toch?"

Inderdaad, stukken beter. Je zag er niet uit zo. Rood staat je niet, zeker niet als huidskleur. Draag zwart! Zwart is altijd goed. Hm, ik ga maar weer terug naar het kasteel voordat mijn verveling uit de hand gaat lopen. Ze loopt weg en is al vrijwel direct niet meer te zien. Het geluid van slaande vleugels is het enige dat te horen is en ook dat wordt langzaam minder. Fyona cirkelt een paar keer rond Vàilan's toren, maar de toegang is te klein om doorheen te kunnen, dus besluit ze om weer naar de tuin te gaan. Vàilan merkt niks van dat alles en blijft rustig doorslapen.

Laatste edit 27-09-2014 09:02

"Magie is leuk, sterk, maar toch voelt het niet natuurlijk." denkt Madarian hardop. Nu hij weer normaal is, besluit hij weer naar het Broederschap te gaan. Als hij na een tijdje aan komt, klopt hij op de deur. Burnaby doet open. "Madarian? Ik dacht dat je dood was." zegt Burnaby. Madarian: "Ik niet. Maar Armod is helaas wel dood. Evenals het complete leger van de Cirkel." Burnaby: "Armod dood? We hebben hem uit het Broederschap moeten zetten omdat hij achter jou aangegaan was." Madarian: "Is dat postuum terug te draaien? Z'n laatste woorden waren dat hij me vergaf." Burnaby: "Hoe bedoel je?" Madarian vertelt in het kort over de ontmoeting met de Cirkelmagiër en de laatste minuten van Armod. Burnaby gaat halverwege zitten in een stoel. Madarian: "En daarom wil ik je vragen om de schorsing terug te draaien, en eventuele nabestaanden in te lichten." Burnaby: "Ik zal het regelen. maar hoe gaat het nu met jou?" Madarian: "Geen idee. Ik had gedacht dat m'n ontmoeting met de Cirkelmagiër m'n dood zou zijn. Nu moet ik m'n eigen weg vinden. Maar al die doden. Het complete leger is weg door mijn schuld." Burnaby: "Laat ik je eens wat vertellen. Iedereen die in een leger zit, weet dat hij mogelijk moet vechten, en mogelijk zal moeten sterven. Door hun offer leven wij nog. Door jou plan om de legers van Draconia en Thylis te combineren leven we nog. Anders was Thylis gevallen. Je hebt je schuld aan de stad ruimschoots terugbetaald." Madarian: "Zo voelt het anders niet. Maar nu een vraag aan jou. Je weet dat Fyona heeft meegevochten?" Burnaby: "Die draak was Fyona?" Madarian: "Ja. Ze heeft er alles aan gedaan om die demoon dwars te zitten. Kun je haar vergeven?" Burnaby: "Maar ze heeft..." Hij kijkt Madarian aan. Dan vervolgt hij: "Vergeven? Nee. Nog niet meteen. Ik moet dit verwerken. Maar ik zal haar niet aanvallen." Madarian: "Mooi. Dan moet ik nu weer iets gaan vinden om me bezig te houden. Thorkel heeft me veel boeken nagelaten. Waar kan ik leren lezen en schrijven?" Burnaby: "Op school? Ik zou je wel met harnas en wapens willen zien zitten tussen al die kinderen." Madarian: "School? Ik weet niet. Ik heb daar geen goede ervaringen mee." Burnaby: "Ik denk niet dat je nu nog last krijgt van pestkoppen. En anders kun je ze met één slag uitschakelen." Madarian: "Dat is ook wel weer zo. School. Ik kan altijd een kijkje nemen." Burnaby: "En anders zijn er nog genoeg contracten voor je om je bezig te houden." Madarian bedankt Burnaby en gaat richting het schoolgebouw.

Laatste edit 28-09-2014 18:48

Het loopt al tegen het middaguur voordat Vàilan ontwaakt. Versuft kijkt hij om zich heen en het duurt even voordat hij volledig terug op aarde is. Hij steekt zijn kop door de opening van zijn toren en luistert aandachtig naar de geluiden van de stad, de vogels en de wind. Dan herinnert zijn maag hem eraan dat het weer eens tijd is om te eten, maar hij voelt zich wat te lui om te gaan jagen.
Gelukkig zijn er alternatieven, denkt hij bij zichzelf. Hij vliegt de toren uit en landt in de tuin, waar Fyona wat voor zich uit zit te staren.
"Goedemorgen," zegt ze. "Lekker lang geslapen, hè?"
Iets langer dan gebruikelijk[i], antwoordt Vàilan. [i]Ik heb trek, maar ik voel me wat te...euh...moe om te jagen.
"Te lui, bedoel je," antwoordt Fyona. Vàilan hapt naar haar jurk en kijkt naar beneden.
"Ik had daar al rekening mee gehouden. Kijk maar eens onder de deken achter de fontein." Vàilan loopt meteen die kant op en haalt de deken weg.
Ik dacht al dat ik wat rook, zegt hij.
"Ja vast, ga nu maar eten, ik heb nog wat te doen."
Wat dan?
Fyona zucht. "Die gast opzoeken. Het zal hem goed doen als hij mijn verhaal hoort, dus dat ga ik maar eens doen."
Doe voorzichtig, die lui hebben lelijke wapens.
Fyona loopt weg en vraag overal waar ze komt om informatie, tot ze uiteindelijk weet waar Burnaby zich schuilhoudt. Ze loopt naar het bewuste deel van de stad, straatjes in en uit tot ze bij het gebouw staat. Heel voorzichtig klopt ze op de deur, en een wachter schuift een luikje open.
"Ja?" zegt hij nors.
"Is uw meester thuis?" vraagt Fyona.
"Wie wil hem spreken?" antwoordt de man.
"Zeg hem dat Fyona even met hem wil praten."
De man schuift het luikje met geweld dicht en even blijft het stil. Dan gaat de deur langzaam open en wordt Fyona binnengelaten.
"Kort," zegt de man. "Kom verder."

Als Madarian bij de school aankomt, ziet hij dat er niets is verandert. Als hij naar binnen loopt, ziet hij een leuke jonge vrouw die voor de klas staat. Madarian: Dat leren kan nog leuk worden. Shyla: En ik dan? Madarian: Ik kijk alleen. Shyla: Aan mij mag je ook zitten... Madarian: Niet waar kinderen bij zijn! Shyla: Als ik onzichtbaar blijf, dan weet niemand het. Madarian:Zoiets komt vroeg of laat uit. Dus nee. Dan hoort hij een leerling: "Geesten bestaan niet volgens mijn vader." Madarian: "Hoor je dat Shyla? Je bestaat niet." De lerares hoort dat, kijkt op en ziet Madarian in vol harnas en voleldig bewapend achterin de klas staan en zegt: "Pardon?" Madarian: "Geesten bestaan wel degelijk." Lerares: "Kunt u dat bewijzen?" Madarian: "Ja. En wel meteen. Als jullie allemaal niet schrikken wil ik het bewijs best laten zien." De lerares gelooft hem niet en zegt: "Gaat uw gang." Madarian: "Shyla?" Shyla wordt zichtbaar. De hele klas schrikt. Madarian: "Ze doet geen kwaad." Een leerling die minder bang is staat op en probeert voorzichtig Shyla aan te raken, maar de vinger gaat dwars door Shyla heen. Shyla: "Probeer het nog eens." De leerling probeert het opnieuw en nu voelt hij Shyla wel. Shyla bukt en geeft een zoen op het hoofd, en zegt: "Wat ben jij dapper!" De lerares is inmiddels bekomen van de schrik en vraagt: "Wat komen jullie doen, behalve de les verstoren?" Madarian: "Ik wil leren lezen en schrijven." Lerares: "Ik denk niet dat u in de klas kunt meedoen. De meubels zijn te klein en u leidt de kinderen af." Madarian kijkt naar de schoolbanken. Daar past hij nooit in. Vooral niet met z'n harnas. Madarian: "Heeft u een voorstel?" De lerares kijkt naar hem. "Heeft u uw school nooit afgemaakt?" vraagt ze. Madarian: "Door... ...omstandigheden... ...heb ik dat niet kunnen doen." Dan ziet ze het wapen op het schild. Lerares: "Bent u Madarian?" Madarian: "Klopt." Lerares: "De held van Thylis. Ik ben bereid om u privéles te geven in de avonduren." Shyla: Hangt van de manier van privéles geven... Madarian: Shyla, hou je in. Madarian: "Ik heb sinds kort een toren geërfd van Thorkel even buiten de stad." Lerares: "Ik weet waar dat is. Ik ga liever niet alleen over straat in de avond. U kunt wel bij mij les krijgen." Madarian krijgt het adres en vraagt: "Hoe laat?" Lerares: "Rond zes uur?" Madarian: "Ik doe m'n best. Tot vanavond." Een paar leerlingen: "Oeoeoeoe. De juf heeft een afspraak." Madarian: "Willen jullie dan ook nog naar school? Willen jullie mee?" De leerlingen schudden nee. Madarian: "Nou dan." Madarian verlaat de school weer en denkt Mooi. Dat is dan ook geregeld. In de avond leren. Dan nu kijken wat ik overdag kan doen. Burnaby heeft nog wat contracten zei hij. En dan ga ik straks nog wel even naar Fyona om haar het goede nieuws te brengen. Daarop gaat Madarian richting het Broederschap.

De man sluit de deur achter Fyona en doet het slot erop.
"Het is wat donker hierbinnen," zegt hij. Fyona haalt haar schouders op.
"Ik zou wel de laatste persoon zijn die me aan duisternis zou storen," zegt ze. De man begeleidt haar naar een sober vertrek, waar Burnaby wat zit te schrijven in een boek. De man klopt op de openstaande deur en Burnaby schrikt op.
"Ze is er," zegt hij, waarna Fyona de ruimte betreedt. Burnaby wil opstaan, maar besluit dat het misschien toch beter is om te blijven zitten. Hij wijst naar een stoel.
"Niet nodig," zegt Fyona. "Die stoel overleeft dat niet. Ik kan best staand vertellen."
"Vooruit dan maar," mompelt Burnaby argwanend. Fyona haalt het flesje tevoorschijn en plaatst het op de tafel. Zelfs in het beperkte licht creëren de vier draakjes, van smaragd, robijn, saffier en diamant die op het flesje zijn aangebracht, een toverachtige reflectie.
"Dat is waar het om gaat," zegt ze. "Eeuwenlang is het verloren gewaand, tot het zo'n dertig jaar geleden in een mijn werd opgegraven. Het kistje, zwaar verguld en van onschatbare waarde, werd meteen naar boven gehaald en in de koninklijke schatkamer opgeborgen." Fyona veegt een gitzwarte lok haar uit haar ogen en lacht sarcastisch.
"Ha, ze dachten dat het er tot aan het einde der tijden zou liggen. Mooi niet. Men had namelijk het kistje geopend, en daarmee de spreuk verbroken waarmee het flesje zijn aantrekkingskracht niet kan uitoefenen. Het flesje had geen beheerder, en 'roept' feitelijk om een meester als die er nog niet is. Dit is alleen voor draken 'hoorbaar', en wat er feitelijk gebeurde is dat men een soort van drakenmagneet in de kamer had liggen. Je kan je niet voorstellen wat er gebeurd was als een hele troep draken hier naartoe was gekomen om dat flesje te bemachtigen. Ik was toevallig in de buurt, en ook ik voelde de aantrekkingskracht. Als schaduwdraak en dochter van Malassa ben ik niet vatbaar voor magie, maar dit is meer dan dat. Dit is zelfs voorbij goddelijk. De inhoud van dit flesje is het bloed van Asha, moeder aller draken en schepster van de wereld. De inhoud van dit flesje bevat een onbeschrijfelijke kracht, niemand weet wat de grenzen ervan zijn. Draken willen het hebben, ofwel om ervoor te zorgen dat niemand er kwaad mee kan doen, of voor eigen gewin. Dat eerste was mijn motief, al heb ik kwaad gedaan om er bij te kunnen. Daar heb ik nog altijd spijt van, maar de kracht van het flesje werkte als een soort drug op mijn denkvermogen. Het flesje is nu veilig, in mijn bezit. Geen draak zal er naar komen zoeken, en ik bewaak het ding met alle furie die ik in me heb." Ze kijkt Burnaby aan, die begrijpend knikt.
"Ik heb de stad behoed voor een enorme ramp, de slachtoffers die ik heb gemaakt zijn maar een fractie van wat er gebeurd had kunnen zijn. Daarmee wil ik het niet goedpraten, maar ik hoop dat je het begrijpt."

Als Madarian bij het Broederschap is, wil hij naar binnen lopen, echter de deur zit op slot. Vreemd Madarian klopt op de deur. Een schuif gaat open en er klinkt een "Ja?" uit. Madarian: "Madarian hier. Zijn er nog contracten open? Eentje die niet al te veel tijd vergt?" De schuif gaat dicht. Dan hoort hij een klik, waarna de deur open gaat. Madarian stapt naar binnen en vraagt: "Waarom is de deur op slot?" De man: "Fyona is hier." Madarian kijkt in het rond: "Hier? De meubels zijn nog heel. Dus ik neem aan dat ze in overleg zijn?" De man knikt. Madarian: "Mooi, dan hoef ik haar niet meer in te lichten. Heb je nog een contract voor me die ik snel kan doen of morgen pas hoef te vervullen? Ik moet voor zes uur terug zijn." De man snuffelt door een paar contracten, en geeft er eentje aan Madarian. Madarian: "Kun je me vertellen wat het contract is? Ik kan niet, of beter niet goed, lezen." De man zegt dat het om het doden gaat van een bandietenleider. "Het is hier niet ver vandaan, maar het zijn zo'n tien bandieten. Hun leider is veroordeeld tot het hakblok, maar is helaas ontsnapt." Madarian: "Hakblok? Voor onthoofding?" "Ja, maar hij verdient het. Hij heeft met z'n bende meerdere roofovervallen gepleegd, en de slachtoffers hebben het niet kunnen navertellen." zegt de man. Madarian: "Oké. Ik ga kijken wat ik kan doen."