Nadat ook Madarian zijn geschenk heeft overhandigd blijft de rij maar door gaan, totdat na ongeveer anderhalf uur eindelijk de laatste is geweest. Vàilan voelt zich moe en kan amper wakker blijven, maar door een enkele por van Gladys en Lilim lukt het hem toch. De koningin staat op en de zaal valt weer stil. Ze bedankt nogmaals voor de geschenken, spreekt over de waarde van vriendschappen en over het geluk dat gedeeld kan en zal worden. Ze eindigt haar rede met de officiële opening van de feestweek, en mondjesmaat begint iedereen de zaal te verlaten om overal aan te kunnen deelnemen.
Het werd tijd, moppert Vàilan, die zich de hele tijd heeft zitten vervelen. Hij blijft rustig zitten en kijkt naar hoe de zaal steeds leger wordt.
"Oh, we moeten even naar de koningin zo te zien," zegt Lilim.
Alweer?
"Blijkbaar wil ze nog wat zeggen," zegt Gladys. Meteen lopen ze naar haar toe, buigen alle drie kort en kijken haar afwachtend aan.
"Ik hoop dat alles naar uw wens is," zegt de koningin tegen Vàilan.
Helemaal niks te klagen, antwoordt Vàilan. Nou ja, bijna niks. Iemand wilde me afmaken.
"De Zwarte Klauw, majesteit," zegt Lilim. "Ook zij lopen hier nu rond."
"Daar ben ik van op de hoogte," antwoordt de koningin. "Ik zal gepaste maatregelen nemen. Jullie wijken niet van zijn zijde!"
"Dat waren we absoluut niet van plan," zegt Gladys.
Uwe hoogheid moet daar nog achter. Gladys haalt haar schouders op.
Sorry, maar als je al jarenlang in de aanwezigheid leeft van de grootste autist en regelfetisjist die er bestaat, ga je vanzelf ook zulk gedrag vertonen, zegt Vàilan, uiteraard doelend op Rafaël.
"Het zou een grote eer zijn als u ook deelnam aan het toernooi," zegt de koningin vervolgens.
Majesteit, met alle respect...ik voel er niet zoveel voor. Het zou niet eerlijk zijn gezien mijn formaat, gewicht, snelheid, kracht etcetera. Bovendien wil ik geen verwondingen oplopen of onnodig veren verliezen of zoiets...
"In je andere vorm heb je daar geen last van," zegt Gladys, die dit vervolgens uitlegt aan de koningin.
"Dat lijkt me dan geregeld," zegt deze vervolgens.
Wat? Neeneenee....
"Te laat," zegt Lilim. "Een koninklijke uitnodiging zou je toch niet afslaan?"
Nou vooruit dan maar. Wanneer begin ik?
"Ga naar de arena, en neem dit mee," zegt de koningin, die een klein papiertje tevoorschijn haalt. Lilim neemt het aan.
Irina gaat me kaalscheren als ze hier van hoort, jammert Vàilan. Vanuit zijn ooghoek ziet hij kort een schaduw bewegen en merkt dat ook Madarian en Sjurd het hebben gezien.
Dat zal vast niet Fyona's werk zijn denkt hij bij zichzelf. Die zit te ver weg om hier invloed te kunnen uitoefenen...of toch? Laatste edit 17-07-2014 18:49

Madarian weet van het wezen af, maar kan het wezen zelf niet zien. Shyla ziet het als een schaduw, maar Sjurd ziet het wel goed. De dienst is afgelopen en Vailan wordt bij de koningin gevraagd. Ook Madarian, Shyla en Sjurd worden meegevraagd. Vailan wordt het toernooi ingepraat tegen zijn wil. Maar hoe kan iemand nee verkopen tegen het nieuwe staatshoofd? Al lopend gaan ze door een deur heen. De hofmagier is vlakbij de koningin. Als Sjurd en Madarian door de deur zijn, wordt de deur langzaam gesloten. Het wezen klimt via het plafond en de muur snel naar binnen, maar lijkt nog geen bedreiging. Als de deur dicht is krijgt iedereen een seintje door van de hofmagiër: Iedereen klaar... De koningin loopt alvast onopvallend wat verder. De hofmagiër zegt: "Ik wil u kennis laten maken met nog iemand van hun gezelschap." De hofmagiër beweegt haar hand. Shyla wordt zichtbaar, en het wezen dat aan het plafond hangt ook. Nu het goed zichbaar is, lijkt het net op een zilverkleurige zombie met lange armen en benen. Madarian draait zich meteen naar het wezen en vuurt een blksemschicht af. Het wezen wordt vol geraakt en valt verlamd naar beneden. Sjurd trekt een speciale dolk, springt op het wezen af, en met één steek is het wezen dood. Niet eens een schreeuw. Daarna lost het op in het niets. De hofmagiër: "De wonderen zijn de wereld nog niet uit. nadenkende en samenwerkende mensen." Ze glimlacht erbij. Ze gaat verder: "Dat is een magische verkenner. Alleen vergevorderde magiërs kunnen ze oproepen." Madarian, half in gedachte: "Zoals de Cirkelmagiër die Thorkel vermoord heeft." De hofmagiër knikt bevestigend.

Laatste edit 30-07-2014 18:30

Fascinerend, is het enige dat Vàilan te zeggen heeft bij het aanschouwen van het spektakel. Voor de zekerheid had hij zich in een hoekje verscholen, met Lilim en Gladys als lijfwachten voor zich.
Vergevorderde magiërs, hè? Ik ken nog wel iemand die....nee, laat maar....
"Wie dan?" vraagt Lilim hardop.
Gewoon een kennis!
"Oké, oké, een kennis. Een dame, wellicht?" vraagt Gladys.
Jazeker, antwoordt Vàilan.
"Vast geen griffioen," zegt Lilim.
Dat zou heel erg mooi zijn geweest, maar helaas. Nou, laten we maar vlot naar de arena gaan, ik wil dat toernooi zo snel mogelijk achter de rug hebben.
"Komt voor elkaar," zegt Gladys. "Hierlangs, we nemen een kortere route. Wonderbaarlijk genoeg zijn de gangen allemaal breed genoeg, alsof ze ervoor gemaakt zijn."
Heb ik weer mazzel mee. Voordat hij achter Lilim en Gladys aanloopt, plukt hij nog wat aan zijn vleugels en krabt hij zich.
M'n zilveren veren jeuken altijd als er wat magisch gebeurt. Vervelend, maar gelukkig komt het thuis toch amper voor. Met een laatste groet verlaten ze de ruimte, op weg naar de arena. Lilim en Gladys lopen stevig door en lijken niet te willen stoppen, tot grote vreugde van Vàilan die maar wat graag wil beginnen.
"Straks moet je nog tegen die twee mensen vechten," zegt Gladys.
Vast niet. Bovendien mogen ze toch hun magie niet gebruiken.
"Dat hangt er maar net van af," zegt Lilim.
Hoezo?
"Als twee tegenstanders elk magische krachten hebben, dan mogen ze die gebruiken mits daarmee is ingestemd door beide partijen."
Dan heb ik weinig te vrezen, alhoewel...nee, een beetje licht scheppen met zilveren veren is geen magie, toch? Dat is meer een eigenschap.
"De één zal dat ook vinden, de ander zal het als magie bestempelen. Het is maar net hoe je het interpreteert", zegt Gladys.
En daar gaat het altijd fout. Interpretatie. Oh, wat een ellende kon er bespaard blijven als iedereen hetzelfde dacht.

Zodra ze het kasteel verlaten, nemen de drie een sluiproute naar de arena. Daar aangekomen overhandigt Lilim het briefje aan een streng uitziende opzichter, die het mompelend leest en overhandigt aan zijn meerdere.
"Dat wordt een speciale categorie," zegt de opzichter.
"Hoeft niet per se," zegt Lilim. "Kom op, Vàilan. Laat eens zien wat je in huis hebt."
Ik wil niet! Ik voel me prima zo. Gladys kijkt hem streng aan, en Vàilan zucht diep.
Niet lachen. Wat je ook doet, niet lachen.. Met enige concentratie neemt hij weer zijn mensvorm aan, maar omdat hij dat al tijden niet meer gedaan heeft staat hij wankel op zijn benen.
"Nou, daar gaan we weer," zegt hij. Hij probeert te lopen maar valt, zoals altijd, steil voorover.
"Het duurt even," mompelt hij. "Maar zo ben ik wel snel 't toernooi uit."

Laatste edit 30-07-2014 19:01

Vlak voordat Vàilan de ruimte verlaat wenst Madarian hem nog succes in het toernooi. Vàilan merkt dat niet. Hij is even teveel in gedachte om te reageren. Na het schouwspel buigt Shyla voor de koningin en stelt zichzelf voor. De koningin kijkt naar Shyla. Ze heeft nog niet eerder een geest gezien. Dan naar de hofmagiër. Een knikje van haar stelt de koningin gerust. Shyla wordt weer onzichtbaar. Madarian licht de koningin kort in over de situatie, dat ze een oorlog in gelokt worden, en dat ze op zoek zijn naar de Drakensteen. Ze antwoord: "Ik moet hier even over nadenken. Na het toernooi heb ik antwoorden voor u." Madarian knikt begrijpend, en loopt richting de deur. Hij ziet dat de koningin haar adviseurs laat komen. Madarian, Sjurd en Shyla verlaten de zaal en gaan naar de arena. Madarian: "Sjurd, kun je het leger waarschuwen over die spionnen?" Sjurd: "Maar natuurlijk. Alleen detecteren, of ook uitschakelen?" Madarian: "We beginnen met alleen detecteren."

Laatste edit 31-07-2014 10:42

"Mooie stenen, hè? Die halen ze uit een steengroeve, niet ver van hier," zegt Lilim spottend terwijl Vàilan nog steeds op de grond ligt. Langzaam krabbelt hij overeind, en leunt tegen de muur van de ingang.
"Erg grappig hoor," moppert hij, terwijl hij zijn tamelijk eenvoudige kleding afklopt.
"Interessant," zegt Gladys. "Ik dacht altijd dat kleding niet inbegrepen was bij gedaanteverwisseling."
"Nou, nu wel. Gelukkig," antwoordt Vàilan. Voorzichtig begint hij te lopen, en al gauw krijgt hij het weer onder de knie.
"Oké, dit ziet er wel grappig uit," zegt Lilim zodra ze naast hem komt lopen.
"Je weet niet half hoe vervelend dit is," zegt Vàilan. "Ik ben geen tweepoot. Zo hoor ik er niet bij te lopen!" Gladys en Lilim lachen allebei om die opmerking en Vàilan moppert nog wat.
"Kom op, het kon erger. Je ziet er prima uit, ook zo," zegt Lilim.
"mjaokdankje," mompelt Vàilan. Ze betreden de arena, die al behoorlijk vol zit met toeschouwers en deelnemers.
"Nou, nu is het maar wachten tot je naam genoemd wordt. Eens kijken op dit papiertje.." zegt Gladys.
"Waar haal je dat nou vandaan?" vraagt Vàilan.
"Inschrijving voor ons drieën. Dit is een soort van schema. Wij zijn vlot aan de beurt. Jij...als eerste?"
"Wat?" Vàilan pakt het papier, maar wordt er niet wijs uit. Dan klinkt een trompetgeschal en worden er een paar grote borden boven de toegang gehangen, waarvan Vàilan vermoedt dat ze scoreborden zijn. De arena-vloer, niet meer dan zand en grind, wordt leeggemaakt en de eerste deelnemer staat gereed. De ruim twee meter lange, zwaar gespierde Dracon, gekleed in een simpel harnas maar met een joekel van een wapen, hitst het publiek op.
"De eregasten gaan eerst. Dus, Vàilan..."
"Oh help," antwoordt deze.

"Kom dan als je durft!" buldert de Dracon. Vàilan raapt alle moed bijeen en betreedt eveneens het veld. Aanhangers van de dracon barsten in lachen uit en ook de krijger zelf is weinig onder de indruk. Hij maakt een gebaar waardoor de boel stilvalt.
"En wat is uw strijdwapen?" vraagt hij. Vàilan kijkt naar zijn handen.
"Deze...denk ik," zegt hij onzeker. De dracon lacht hem hard uit, en bijna de hele arena doet mee.
"Ga terug naar je moeder, dit is geen plaats voor wormen als jij!"
"Kon ik maar terug," mompelt Vàilan tegen zichzelf.
"Hahaa, jij een eregast? ErePUDDING bedoelen ze zeker! Wie heb je in hemelsnaam tegen je in het harnas gejaagd om hier belachelijk te mogen worden gemaakt? Worm, onderkruipsel!" De man hitst het publiek nog meer op en lijkt iedereen voor zich te winnen, behalve Lilim en Gladys die keihard 'boee' roepen.
"Wat was je moeder zeker trots toen ze zo'n insect ter wereld bracht!" buldert de man. Vàilan balt zijn vuisten en voelt opeens een oncontroleerbare woede in zich opborrelen. Dan klinkt het signaal, teken dat het gevecht mag beginnen....

Laatste edit 01-08-2014 08:53

Sjurd: "Waarschuwing is verstuurd... Een aantal kampen waarschuwen dat ze in de gaten gehouden worden." Madarian: "Dat was te verwachten. Hou jullie ogen open voor meer van die wezens." Dan komen ze bij de arena aan. Ze horen een hoop geschreeuw. Ze lopen het gedeelte binnen voor de deelnemers. Als ze binnen zijn kunnen ze door wat gaten zien wie er tegenover elkaar staan. Een Dracon en iemand die ze nog niet eerder gezien hebben. Hoewel? Die Zilververen. Madarian zegt het als eerst: "Vàilan?" De Dracon beledigt Vàilan tot op het bot. Madarian ziet dat de onzekerheid bij Vàilan omslaat in woede. Madarian: "Ik heb medelijden met die Dracon." Een andere deelnemer: "Wedden? Ik heb medelijden met z'n tegenstander. Wat een slappe gast." Madarian: "Waar wedden we voor?" De andere deelnemer: "Dit zwaard." Hij houdt het omhoog. Een mooi versierde eenhandige langzwaard. "Daar tegenover staat 500 goudstukken. Jou spullen zien er niet uit." Madarian: "Aangenomen." Dan klinkt het signaal om te gaan vechten.

Laatste edit 01-08-2014 09:18

"Tijd om te gaan vissen! Het aas heb ik hier al, haha!" roept de man, terwijl hij dreigend op Vàilan af komt lopen. Het publiek scandeert de naam van de Dracon, die zich steeds zekerder van zijn zaak voelt. Vàilan blijft onbewogen staan en probeert de Dracon ertoe te bewegen om zijn 'breekpunt' te overschrijden.
"Doe dan iets, hondenbrok! Zelfs mijn oma doet nog meer dan dat!" roept de man, die blijkbaar zijn geduld begint te verliezen.
Als iemand jouw trots krenkt, leer hem dan z'n plaats kennen. Vàilan herinnert zich een wijze les van zijn meester, en besluit om dit toe te passen op de Dracon. Ook hij begint langzaam vooruit te lopen. Opeens heft de Dracon zijn wapen op en trekt een ferme sprint.
"Verwonden mocht toch niet?" vraagt Vàilan zich in zichzelf af, maar realiseert zich vervolgens dat er altijd types zijn die het beter denken te weten. Hij ontwijkt zijn tegenstander met het grootste gemak, die even tijd nodig heeft om zijn mislukte charge te verwerken.
"Hé, ik sta hier!" zegt Vàilan. De man draait zich om en valt opnieuw aan. Vàilan duikt direct opzij en is steeds te snel voor zijn tegenstander, die als een maniak met zijn wapen zwaait.
"Je bent sloom, ouwe," zegt Vàilan.
"Raaaaaaaahhhh" brult de Dracon. Hij gooit zijn wapen opzij en slaat zich een keer op zijn borst.
"Je houdt dus van vuisten? Dan zul je die krijgen!" roept hij. Als een volleerd bokser haalt hij uit naar Vàilan, maar die ontwijkt of blokkeert alle slagen. Een flinke rechtse komt op hem af, maar hij heft zijn arm op en houdt het tegen, maar voelt de impact wel. De man blijft duwen, zijn gezicht in opperste concentratie. Vàilan houdt stand en wordt slechts milimeters naar achteren gedrukt.
"Dat...dat kan niet!" sist de man.
"Tuurlijk wel," zegt Vàilan. Kort flitsen zijn ogen felgeel als van een arend, en besluit om er dan vol in te gaan. Met een fikse slag werkt hij zijn tegenstander tegen de grond. De arena valt prompt stil terwijl de Dracon overeind krabbelt.
"Genoeg gespeeld, laten we 't serieus houden," zegt Vàilan.
"Ik zal je!" de Dracon springt naar hem toe, en verrast Vàilan door deze vlotte charge. Hij wordt beetgepakt, maar de man heeft de grootste moeite om hem weg te gooien.
"Kun je niet beter?" grijnst Vàilan, en pakt de armen van de Dracon beet om zelf aan het betere smijtwerk te beginnen. Hij tilt hem over zijn hoofd zodat hij op zijn rug terecht komt. Vàilan draait zich meteen om en kijkt neer op zijn tegenstander.
"Niemand verslaat de grote Sandor in zijn eigen arena!". De man staat weer op en valt meteen weer aan, ditmaal haalt hij alles uit de kast. Vàilan, die niet alleen zijn snelheid maar ook zijn formaat meeheeft, ontwijkt meer dan dat hij terugslaat, in de hoop zijn tegenstander uit te putten voordat hij echt meer klappen moet uitdelen. De dracon is echter onvermoeibaar, dus besluit Vàilan om het over een andere boeg te gooien. Hij blokkeert nogmaals een slag, stompt vervolgens de Dracon in zijn buik. Met een tweede klap slaat hij de Dracon achteruit, waardoor deze K.O. op zijn zij terecht komt. De arena is doodstil, zelfs Gladys en Lilim verroeren zich niet. Vàilan wrijft over zijn armen.
"Daar houd ik wat aan over," mompelt hij. Als blijkt dat Sandor daadwerkelijk is uitgeschakeld, barst er een luid gejuich los, al wordt er ook het nodige 'boe' geroepen door de diehard aanhangers.
"Die gast had iedereen verslagen," zegt Vàilan tegen zichzelf. "Nu krijg ik de eer...als ze me nog in het toernooi willen houden. Ik zei toch dat het niet eerlijk zou worden!" Vàilan loopt terug naar de deelnemers-zijde en wordt gelijk gefeliciteerd door Lilim en Gladys.
"Nu weten ze hoe het zit. Ik word straks toch nog in die speciale categorie ingedeeld, wedden? Niemand die nu nog tegen mij wil vechten, en terecht."

Laatste edit 01-08-2014 10:03

Madarian: "En een mooi zwaard erbij." De andere deelnemer staat met open mond verslagen te kijken naar Sandor die op de grond ligt. Hij geeft z'n zwaard af aan Madarian. Na een ander gevecht is Sjurd aan de beurt. Hij stapt de arena in. Z'n tegenstander blijkt dezelfde te zijn als waarmee hij z'n eerste proefgevecht had. Sjurd denkt bij zichzelf: Eén voordeel: ik heb al eerder met hem gevochten. Het signaal klinkt. Sjurd concentreert zich zodanig, dat hij al het gejuich om hem heen niet meer hoort. Meteen wil z'n tegenstander Sjurd weer omver beuken. Sjurd ontwijkt hem echter en steekt z'n been uit. Sjurd laat z'n tegenstander omhoog komen. Die haalt uit met z'n tweehandige zwaard. Sjurd bukt. Het zwaard vliegt over z'n hoofd. Sjurd staat op en geeft meteen en slag met z'n elleboog omhoog, precies tegen de kin. Dan slaat hij met de achterkant van z'n eenhandige zwaard vol op het gezicht.' Z'n tegenstander valt weer neer. Sjurd: "Ik moest weer even inkomen." Z'n tegenstander staat op en zwalkt op z'n benen." Sjurd: "Wil je doorgaan?" Sjurd kan de zwaardslag naar de buik net afweren. Sjurd: "Ja dus." De volgende slag ontwijkt Sjurd weer, en dan neemt hij z'n tegenstander in de houdgreep en zet z'n zwaard aan de keel. Het eindsignaal klinkt. Sjurd laat z'n tegenstander los, schudt hem de hand, en bedankt hem voor de wedstrijd. Hij krijgt een 'hrmpf' terug. Dan lopen beide deelnemers de arena uit. Madarian spreekt Sjurd daarna aan: "Mooi gedaan. Vooral het bedanken. Ik zal je voorbeeld volgen als ik de kans krijg." Dan is Madarian aan de beurt. Hij geeft z'n versierde zwaard af Sjurd. Madarian: "Dat zwaard wil ik nog niet gebruiken." Als Sjurd het zwaard vastpakt, krijgt hij een lichte schok. Als hij met z'n gave kijkt naar het zwaard, ziet hij dat het geen gewoon zwaard is. Hij detecteert magie. Maar wat voor? Madarian ís intussen de arena ingelopen. Hij kan niet zien wat z'n tegenstander is. Het enige wat zichtbaar is, is het rode harnas. De wapens zijn wel zichtbaar. Een langzwaard, schild en dolken zijn zichtbaar. Dezelfde wapens als dat hij heeft. De omroeper noemt hem Generaal Madarian. Meteen klinkt er gelach uit het publiek. "Met zo'n harnas een generaal?" Madarian kijkt even naar z'n harnas. Eigenlijk hebben ze wel gelijk. Hij concentreert zich op z'n tegenstander. De omroeper noemt z'n tegenstander 'De rode ridder', die anoniem wil blijven. Dan klinkt het startsignaal.

Terwijl het gevecht tussen Madarian en de anonieme ridder bezig is, zit Vàilan wat voor zich uit te staren op een steen. Lilim zit vlakbij hem, en Gladys loopt rond om her en der wat bekenden te begroeten. Hij sluit zijn ogen en concentreert zich. Het omgevingslawaai vermindert, en hij begint herinneringen naar boven te halen. Meteen flitst een reeds lang vervlogen gebeurtenis door zijn gedachten, en hij herleeft het alsof hij er zelf bij is.

Het was een zomerse dag, warm en zonnig, en Augus was samen met een handjevol jagers op weg naar de bossen. Eerder was er melding gemaakt van wolven, en het was aan hen de taak ze op te sporen en zo veel mogelijk uit te roeien. De nog jonge Vàilan, amper een halve meter hoog en nog vol jeugdige onhandigheid, mocht met zijn meester mee op jacht en rende vrolijk mee met de paarden. Ondanks zijn jonge leeftijd had hij al een behoorlijke conditie. Aan de bosrand werden de paarden achtergelaten, en bewaakt door een van de jagers. De rest splitste zich op en begon met zoeken, Augus in het midden van de rij. Vàilan rende telkens rondjes om hem heen, en kreeg steeds weer te horen dat hij stil moest zijn.
"Hoe wil je anders je jagersinstinct trainen?" zei hij dan streng. Vàilan luisterde soms beter dan andere keren, maar nooit was hij ongehoorzaam. Op een gegeven moment riep een van de mannen om hulp, en Augus besloot direct in te grijpen. Met een korte 'kom mee' richting Vàilan sprintte hij naar waar het hulpgeroep vandaan kwam, en Vàilan volgde direct. Echter, hij liep zich vast in de struiken en kwam ook nog eens ten val, terwijl Augus behendig over het terrein bewoog. Vàilan krabbelde vlug op maar zijn meester was uit het zicht verdwenen. Lichtjes in paniek begon hij te roepen, in de hoop dat iemand hem zou horen. Van achter een struik hoorde hij gegrom, en direct daarna sprong een zwarte wolf tevoorschijn. Vàilan wist het beest te ontwijken, maar dook ineen bij het zien van dit vreselijke beest. Even dacht hij dat het met hem gedaan was, maar voordat de wolf kon toeslaan werd deze uitgeschakeld met een pijl. Het laatste wat hij zich ervan herinnert, is dat hij een vrouwenstem in de verte hoorde, sprekend in een vreemde taal. De stem eindigde met 'wees gerust', in een taal die hij wel verstond.

"Wie was dat toch?" vraagt Vàilan hardop.
"Hm?" antwoordt Lilim.
"Wat? Oh, niks. Jeugdherinneringen," zegt Vàilan. "Ik houd niet van wolven."
"Werkelijk?" zegt Gladys, die terugkeert van haar rondtocht.
"Wij zijn zo ook aan de beurt, daarna mag jij weer. Benieuwd wie je nu in elkaar mag slaan." Vàilan staat op en zucht.
"Ik wil niemand in elkaar slaan. Ik wil liever gewoon veilig op de tribune zitten."

Laatste edit 02-08-2014 15:07

Madarian blijft stil staan. De rode ridder pakt z'n langzwaard en haalt uit. Madarian blokkeert de slag met z'n schild en geeft daarna z'n tegenstander meteen een ram met het schild. De rode ridder ligt op de grond. Madarian laat hem opstaan. De rode ridder rent vol op Madarian af, terwijl hij het schild omhoog houdt. Madarian probeert hem te ontwijken maar krijgt toch een flinke klap. Hij weet zich nog net staande te houden. Z'n tegenstander haalt uit met z'n zwaard naar het hoofd van Madarian. Madarian bukt en het zwaard suist vlak over z'n helm. Dan strekt Madarian zich en staat vlak achter z'n tegenstander. Meteen neemt Madarian z'n tegenstander in de houdgreep, met het zwaard op de keel. Het eindsignaal klinkt. Madarian laat z'n tegenstander los, stopt z'n wapen weg, en wil de rode ridder de hand schudden. Z'n tegenstander draait zich om en wil Madarian met een dolk in de buik steken! Madarian weet nog net de steek af te weren met z'n linkerarm. Dan draait Madarian z'n arm om de arm van z'n tegenstander heen, en met z'n rechterhand slaat hij tegen het strottenhoofd van de rode ridder. Dan trekt hij hem naar zicht toe. en weet het hoofd onder z'n arm te klemmen. Al snel zijn er bewakers de arena ingekomen, en pakken de rode ridder vast, die hevig aan het vloeken is. Madarian: "Die stem komt me bekend voor." Madarian doet de helm van de ridder af. Madarian: "Hoi Armod." Armod: "Sterf hond! Ik zal je achtervolgen waar je ook gaat! Slachter van Thylis!" Het is stil in de arena. Armod staat op het punt om afgevoerd te worden, als Madarian een wachter aanspreekt: "Kunnen jullie voor clementie zorgen, dat hij vrijgelaten wordt als we weg zijn?" De wachter kijkt hem vreemd aan: "Hij probeerde je te vermoorden in de arena, met een toernooi geweid aan de nieuwe koningin. Dat is niet makkelijk. Hij is eerloos en verdient het om voor jaren de kerkers in te gaan." Madarian: "Helaas kan ik hem goed begrijpen. Maar dat bespreek ik dan later wel met de koningin." Wachter: "Ik zal jullie mensen nooit begrijpen." Armod wordt afgevoerd en Madarian verlaat de arena. Hij hoort meerdere personen onderling afvragen: "De slachter van Thylis? Wat bedoelde die gast?"

"Wat een schoft," zegt Lilim als ze ziet hoe de rode ridder uithaalde met een dolk.
"Ach, vals en vuil spel is er altijd," antwoordt Gladys.
"En ons maar laten geloven dat verwonden niet mag," mompelt Vàilan.
"Ik heb vaak genoeg gezien dat deelnemers moedwillig hun tegenstander lichamelijk bezeren zodat ze niet meer verder kunnen. Het levert wel een diskwalificatie op, maar de ander kan tenminste ook niet meer winnen. Dat is echt het laagste van het laagste als je het mij vraagt," zegt Lilim. Kort daarna wordt ze opgeroepen, en betreedt ze het strijdperk. Vàilan geniet van het spektakel, en Lilim heeft geen moeite met haar eveneens vrouwelijke tegenstander. Gladys is daarna aan de beurt, en zij treft een mannelijk persoon. Ook zij heeft geen moeite met haar tegenstander en wint het gevecht in luttele minuten.
"Zijn jullie nou zo goed of bakken zij er niks van?" vraagt Vàilan zodra ze weer bij hem staan.
"We hebben letterlijk al vele jaren ervaring, dag in dag uit trainingen etc...ik denk dat allebei wel op gaat," antwoordt Gladys. Een tweetal rondes volgen, voordat Vàilan zich weer gereed mag maken. Met voorzichtige schreden betreedt hij het strijdperk, en merkt dat er een soort scheidsrechter aanwezig is, die staat te praten met zijn tegenstander, een jonge dame met lang bruin haar.
"Nee he," mompelt Vàilan nerveus, in het vooruitzicht dat hij mogelijk een vrouw pijn gaat doen. Hij loopt naar ze toe en de scheidsrechter spreekt hem aan.
"Uw gave is bij ons bekend, uw tegenstander wenst u met gelijke gave te bevechten," zegt hij. Vàilan laat het even bezinken.
"Dus zij kan ook..." hij kijkt haar aan. De vrouw knikt en glimlacht.
"En....wat dan precies?" vraagt Vàilan.
"Dat zul je wel zien," zegt de vrouw.
"Nee nee, dat moet ik nu wel weten. Ik kan niet 'ja' zeggen als ik niet weet wat ik ga aantreffen. Wat ben je?"
"Niet relevant. Twee gedaanteverwisselaars mogen elkaar bevechten in hun ware vorm," zegt de scheidsrechter.
"Ook als de één kan vliegen en tien keer zo groot is als de ander?" vraagt Vàilan spottend. "Laten we het dan in deze vorm aanpakken, dan hebben we alleen onze lichaamskracht mee. Kan er ook weinig gebeuren, weet je..."
"We loten," zegt de vrouw. "De winnaar bepaalt."
"Ja maar....,"
"Goed!" zegt de scheidsrechter.
Barst, ik heb altijd pech bij dit soort geluksdingetjes!
Er wordt geloot, en zoals Vàilan al vreesde, mag de vrouw bepalen.
"We vechten in onze ware vorm," zegt ze, waarna ze haar plaats inneemt. De scheidsrechter loopt weg en ook Vàilan gaat klaarstaan.
Laat maar zien wat je in huis hebt, denkt hij. Meteen daarna verandert zijn tegenstander, alsof ze zijn gedachten kon horen.
Shit, is het enige wat door Vàilan heen gaat bij het zien van....haar. Waar net de vrouw stond, staat nu namelijk een donkergrijze direwolf, veel groter dan een 'normale' wolf.
Tanden...ik haat tanden!
De wolvin richt zich op en huilt naar de hemel, en Vàilan voelt een koude rilling door zijn lijf lopen.
Tanden, klauwen, dikke vacht...ik kan dit niet. Ik ga dood. De wolvin gromt en laat haar tanden zien, de arena valt stil en Vàilan staat te beven van angst.
"Ik....denk dat ik ergens anders moet zijn, hehe...*slik*".

Laatste edit 02-08-2014 20:11

Sjurd: "Dat zwaard dat je gekregen hebt, heeft magische eigenschappen. Welke weet ik niet, maar daar moet een expert naar kijken. Straks zit er een vloek op." Madarian: "Dan moeten we naar dat zwaard laten kijken na het toernooi. De gevechten gaan de ene keer snel en de andere keer duurt het even. Straks ben ik niet op tijd voor mijn beurt, en lig ik eruit." Sjurd: "En dat niet alleen. Ik zag ook een paar bekende gasten in het publiek. Weet je die gasten die ons gisteren lastig vielen bij het eten?" Madarian: "Ah. Die gasten. Kun je dat aan onze 'bewaking' doorgeven?" Sjurd: "Al gedaan." Madarian: "Mooi." Dan besluiten ze naar de volgende rondes te kijken. Een paar rondes verder zien ze Vàilan en een wolf tegenover elkaar staan. Madarian: "Wat is dat voor een wezen?" Sjurd: "Dat ziet eruit als een direwolf." Madarian: " Erg gevaarlijk?" Sjurd: "Geen idee. Ik heb alleen over ze gehoord, maar nog nooit zelf gezien. Ik hoop dat we nooit met ze te maken krijgen. Maar voor het geval dat, kunnen we nu beter opletten."

Vàilan zet steeds meer stappen achteruit, en alle moed is al lang en breed verdampt.
"Ben d'r even gek, dit doe ik niet," zegt hij en hij draait zich om.
"Doe iets!" roept hij terwijl hij richting de toegang rent. De wolvin komt langzaam dichterbij, en om te voorkomen dat Vàilan ontsnapt wordt de toegang geblokkeerd met een stalen hek. Vàilan rent er tegenaan en grijpt de spijlen beet, waarna hij aan het hek begint te rukken. Wanhopig kijkt hij naar Lilim en Gladys, die zenuwachtig terugkijken.
"Red me," zegt hij. "Ik wil niet dood."
"Je moet vechten, Vàilan!" roept Lilim. "Je mag niet opgeven!"
"Kijk dan!" roept Vàilan, wijzend naar de direwolf. "Ik durf niet! Laat me eruit!" De wolvin huilt weer en rent dan in volle vaart op hem af. Vàilan voelt zich niet bij machte om te bewegen en ziet de wolf op hem af stormen.
Ontwijken, veranderen, ontsnappen! De wolvin remt af, en blijft slechts een meter voor hem stil staan. Vàilan beeft als een riet en durft geen stap te verzetten.
"Weg! Laat me met rust!" roept hij. De wolvin gromt en lijkt niet gediend te zijn van Vàilan's gedrag. Ze hapt naar hem en laat daarmee weten dat er hoe dan ook gevochten moet worden. Vàilan probeert het hek eruit te trekken, maar het zit zo stevig dat hij er nauwelijks beweging in krijgt.
Augus....Fyona.... De wolvin kijkt even opzij, en Vàilan maakt van dit ene moment gebruik om zijn ontsnapping te bewerkstelligen. Hij raapt bliksemsnel een handvol zand en grind van de grond en smijt dit in de ogen van de wolvin. Ze gromt hard en is even verblind, waardoor Vàilan een sprint kan trekken naar de andere kant. De wolvin zet de achtervolging in, maar Vàilan verandert bliksemsnel en vliegt de arena uit onder een nogal luid boe-geroep. Hij weet even niet waar hij naartoe wil, maar neemt de tijd om even zijn gedachten op orde te krijgen. Hij cirkelt rondjes boven de arena, en denkt nog even na of hij een luchtduik wil uitvoeren op zijn tegenstander.
Met zo'n publiek erbij lukt dat voor geen meter. Vàilan vliegt weg en zoekt ergens een rustig plekje om te gaan zitten. Al gauw ontdekt hij een rots niet ver van de arena, en landt daar. Hij gaat rustig zitten, sluit zijn ogen en probeert te ontspannen.
Dat ga ik nog lang horen. Ach, niemand die me verplicht om hier ooit weer naar terug te keren. Hoe het ook zij, ik heb wat uit te leggen aan Irina. Gelukkig kan ik dat nu zonder veerscheuren doen...

"Hij is weg," zegt Gladys. "Ontsnapt."
"Geef hem eens ongelijk," antwoordt Lilim. "Ik zou hetzelfde gedaan hebben."
Het eindsignaal klinkt, en de vrouw verandert weer terug. Vàilan's naam wordt van het bord gehaald en de volgende ronde wordt voorbereid.
"En nu?" vraagt Lilim.
"Tja...gewoon doorgaan. We kunnen hem nu niet meer beschermen. Ik hoop dat hij al ergens ver weg zit."

Laatste edit 04-08-2014 16:32

Sjurd: "Dat weten we ook weer. Hij is doodsbang voor wolven." Madarian staat met z'n mond vol tanden en weet niet wat hij moet denken. Er is nog een ronde en dan is Sjurd aan de beurt. Nu tegen iemand die met twee dolken vecht. Het startsignaal klinkt. Sjurd haalt uit, maar z'n tegenstander is heel snel. Nog voor hij klaar is met z'n zwaai, heeft z'n tegenstander de dolken onder de oksels, klaar om de slagaders door te snijden. Het eindsignaal klinkt. De omroeper: "Zo snel is hier nog nooit iemand verslagen." Sjurd: "Ja, ja. Wrijf het maar in!" Sjurd reikt z'n hand uit en schudt de hand van de tegenstander. Hij zegt: "Gefeliciteerd met je overwinning." Daarna loopt hij teleurgesteld de arena uit.

Zou de koningin nog in het kasteel zijn? Ik kan natuurlijk niet zomaar weg zonder even gedag te zeggen.
Vàilan opent zijn ogen weer en kijkt uit over een deel van de stad.
En het is nog zo ver naar huis...
Hij plukt wat aan z'n veren, krabt zich her en der en loopt naar de rand van de rots.
Mijn taak is volbracht. Kroning bijwonen, geschenk afgeven. Wat mij betreft kan ik weer terug. Ik wíl weer terug. Het heeft me nu wel weer lang genoeg geduurd.
Hij springt van de rots en besluit om nog even een paar rondjes over de stad te vliegen, waarbij hij de arena bewust vermijdt om niet gezien te worden. Hij begint honger te krijgen, dus verruilt hij de stad voor het bos, om daar op zoek te gaan naar vers eten.

Als Sjurd bij Madarian is zegt hij: "Die gast heeft vals gespeeld. Hij gebruikt magie om zo snel te zijn. Als je tegen hem moet vechten, pas dan op." Madarian: "Kan het zijn dat hij zich onbewust is dat hij magie gebruikt? Ik bleek ook magie te kunnen gebruiken zonder dat ik dat wist." Sjurd: "Het is mogelijk, maar onwaarschijnlijk. Zal ik dat zwaard laten onderzoeken? Ik ben toch uitgeschakeld." Madarian: "Wil je mijn gevecht niet zien? Ik kan altijd wat tips gebruiken." Sjurd: "Daarom mag ik je. Je luistert naar een ander." Madarian: "Ik luister naar wat een ander zegt. Dan beslis ik wat ik met hetgene wat verteld is doe. Als het dan nog steeds fout gaat, dan heb ik dat aan mezelf te danken." Sjurd: "Dachten er maar meer zo." Madarian: "Het zijn harde lessen die ik geleerd heb in al die jaren onder de grond." Sjurd: "Ik wil je gevecht wel zien. Wie is er aan de beurt?" Madarian: "Eén van die lijfwachten van Vàilan zo te zien..."

"Oh, die ken ik wel," zegt Lilim, die zich gereedmaakt voor haar volgende ronde. "Daar zal ik weinig moeite mee hebben." Ze zucht en kijkt naar even naar beneden.
"Waar zou Vàilan nu zitten? Ik maak me denk ik teveel zorgen." Gladys geeft haar een schouderklop.
"Die redt zichzelf heus wel. Nou ja, totdat hij een groot beest tegenkomt..."
"Ja, precies," mompelt Lilim, waarna ze de arena betreedt.

Verse herten, net wat ik nodig had.
Vàilan ligt muisstil te wachten op een paar herten, die niksvermoedend lopen te grazen.
Hij kiest zijn doelwit uit, en houdt het nauwlettend in de gaten. Zodra het hert zich iets te ver van de groep heeft verwijderd, slaat hij toe. Met een machtige sprong komt hij tevoorschijn, en grijpt het hert beet. De rest stuift weg, en met een paar luide kreten verruilt het hert het aardse bestaan voor het eeuwige. Vàilan kijkt nog even rond om te zien of er geen mogelijke kapers in de buurt zijn, en begint dan met eten. Hij blijft de omgeving goed in de gaten houden, maar er is verder niks aan de hand om zich zorgen over te maken.

Oh Vàilan....ben je daar ergens? hoort hij ineens diep in zijn gedachten.
't Is niet waar... reageert hij, want de stem die hij hoorde is van Fyona. Waar ben je?
Ik kan je ruiken vanaf hier. Houd je wat voor mij over?
Vàilan duwt zijn prooi wat van zich af en kijkt rond.
Wat doe je hier? Waarom ben je niet in Thylis? Kom eens tevoorschijn! Vrijwel direct daarna verschijnt Fyona, in mensvorm, vanuit het struikgewas.
"Ik heb de hele stad en omgeving tot in de kleinste kiertjes verkend en er is niks om ons zorgen over te maken. Ik miste mijn veertje bovendien zo erg dat ik het niet kon laten om je hier op te zoeken."
Dat is heel attent van je. Hoe is het met Irina?
"Stukken beter. Ze zegt zelf dat ze pas helemaal genezen is als ze jou weer ziet," antwoordt Fyona.
Waar wachten we dan nog op?
"Ho, niet zo snel. Mag ik ook even uitrusten en eten? Morgenochtend kunnen we wel vertrekken. Met mijn...vaardigheden...zijn we er zo."
Ja, laten we het daar eens over hebben. Er is namelijk iets vreemds gebeurd...

Het gevecht van Lilim is inderdaad snel afgelopen. Daarna is Madarian aan de beurt, maar als hij naar de arena wil gaan wordt hij tegengehouden door een medewerker van de arena. "Voor vandaag zijn er geen gevechten meer. Het begint te donker te worden." Madarian: "Hoezo? Het is nog licht genoeg." De medewerker: "Om het te zien als toeschouwer niet." Madarian: "Had ik dit maar eerder geweten." Hij draait zich om en gaat naar Sjurd. Madarian: "Het is over voor vandaag. Ik ben morgen aan de beurt." Sjurd: "Wat nu?" Madarian: "Zullen we dat zwaard laten zien aan de smid?" Sjurd: "Als die nog open is." Madarian: "Daar komen we maar op één manier achter." Ze gaan op pad. Een paar straten verder ziet Sjurd dat ze gevolgd worden. Hij stoot Madarian aan en knikt heel licht naar achteren. Madarian knikt terug. Ze gaan bewust langzaam een smal steegje in. "Kijk eens wie we daar hebben. Ik heb nog een appeltje met jullie te schillen! 'Generaal' Madarian... Ha! Van welk leger?" klinkt het spottend van achteren. Madarian en Sjurd stoppen en draaien zich om. 6 man, waaronder die gast van het restaurant van de dag daarvoor staan klaar. Madarian: "Dat wordt geen eerlijk gevecht. Twee tegen één." Een aanvaller: "Je kunt blijkbaar niet tellen. Het is drie tegen 1." Madarian: "Ik kan uitstekend tellen." Madarian fluit. Bijna meteen komen 10 soldaten van de Cirkel achter de aanvallers tevoorschijn. Ze zijn allemaal vermomd als burgers. Madarian: "Volgens mij worden jullie gezocht. Dood of levend. Er was geen prijsverschil tussen de twee. Jullie hebben een keuze. Of jullie sterven hier ter plekke, of jullie geven jezelf over. Ik raad jullie aan om ons aan te vallen. Dit zijn elitevechters van het leger van de Cirkel, en ze zijn wel in voor een oefenronde." De aanvallers kiezen eieren voor hun geld en gooien hun wapens op de grond. Eentje geeft de man van het restaurant een tik op het achterhoofd en zegt: "Je had niet gezegd dat het een generaal was, idioot!" Madarian: "Dan gaan we nu naar de gevangenis. Mars!" Zonder slag of stoot komen ze aan. Na een beetje administratieve rompslomp staan ze weer buiten met wat extra geld. Madarian bedankt de soldaten, geeft ze een gedeelte van de beloning, en vraagt of ze weer in de massa willen opgaan. Dan gaan Madarian en Sjurd naar de smid die vlakbij de barakken te vinden is. Ze gaan naar binnen en Madarian vraagt: "Goedenavond. Kunt u ons vertellen wat voor wapen dit is?" De smid draait, terwijl hij bezig is met smeden, even z'n hoofd, en dan draait hij het terug: "Een zwaard." Madarian: "Deze heeft magische eigenschappen. Maar welke?" De smid stopt het stuk gloeiendhete metaal waar hij mee bezig is in het water. Er komt flink wat stoom vanaf. Dan legt hij het stuk metaal op het aambeeld...

"Ik luister," zegt Fyona. Vàilan eet eerst nog even wat, voordat hij besluit de rest maar aan Fyona te laten. Hij vertelt over die nacht dat iemand zijn kamer in kwam met het plan om hem om te leggen, dat hij in staat was om zijn aanvaller te ontwapenen en tegen de vloer te werken, en over de geheimzinnige dood van deze jager.
Ik deed in ieder geval niks.
Fyona knikt. "Ik greep ook niet in, althans...niet direct," zegt ze.
Wat bedoel je daarmee?
"Het is in ieder geval glashelder dat het Malassa geweest moet zijn die jou te hulp schoot. Dat kan zijn omdat jij zoveel voor me betekent en ik nou eenmaal hoog bij haar in aanzien sta. Ik bedoel, ze koos me zelf uit toen ik geboren werd tijdens die totale zonsverduistering," antwoordt Fyona.
Een godin die zowaar eens ingrijpt in aardse zaken in plaats van alles maar te laten gebeuren? Dat is nieuw.
"Het gebeurt meer dan je denkt, hoor," zegt Fyona. "Maar goed, het is wel fijn om zo'n bondgenote te hebben, nietwaar?"
Toch maak ik me een klein beetje zorgen. Weet je heel zeker dat ik straks geen levende schaduw krijg? Zwarte veren?
Fyona lacht en strijkt met haar handen door haar zwarte haren.
"Als ik jou mijn eigen energie geef, dan is dat alles wat er gebeurt. Ik kan niet eens iemand betoveren. Ik kan hooguit schaduwen oproepen, ik kan het duister als wapen inzetten, ik kan één worden met de nacht...ik BEN de nacht zo'n beetje..., maar betoveren? Dat zou wat zijn."
Of je zet iedereen gewoon in vuur en vlam, letterlijk.
"Paars. Elke vuurspuwende draaksoort heeft ze mooi geel/rood/oranje, en ik zit met paars vuur opgescheept," zegt Fyona.
Dat heeft wel wat.
"Ja. Laten we 't gewoon donkervuur of schaduwvuur noemen...nee, kan dat eigenlijk wel?"
Dat moeten we aan Rafaël vragen, die kan ons daar heel makkelijk mee helpen. Nou, ga je nog eten of wat?
"Maar natuurlijk, veertje." Fyona knipoogt en kijkt om zich heen.
"Dan zullen we wel eerst naar open terrein moeten, dit zal niet comfortabel zijn."
Goed, dan gaan we naar het meer. Ik neem het eten wel mee.
"Een romantisch diner bij maanlicht aan het meer," zegt Fyona grijnzend. "Een avond om nooit meer te vergeten!"
Ja, geweldig! Vàilan pakt het restant van het hert beet en begeeft zich alvast naar het meer. Daar dropt hij het eten en wacht tot Fyona ook zover is. Zodra de begroeiing minder dicht wordt, verandert ze en loopt in draakvorm verder naar het meer. Vàilan gaat liggen en kijkt haar aan.
Laten we nu maar hopen dat niemand ons hier ziet, zegt hij. Fyona slokt het eten in één keer naar binnen en begint dan aan Vàilan te snuffelen.
En wat dan nog. Laat ze maar komen, zou ik zeggen. Ze strijkt met haar snuit over zijn rug.
Gezondheid, zegt Vàilan.
Waarom? Ik... en vrijwel direct daarna niest ze een keer.
Je weet dat dat gaat gebeuren! Fyona gromt en likt Vàilan over zijn kop.
Nou en? Je bent zo zacht...ik kan het niet weerstaan.
Leuk, en was dit nou echt nodig? Fyona duwt hem omver.
Altijd, antwoordt ze.Laatste edit 08-08-2014 11:12

De smid: "Laat dat zwaard maar eens zien." De smid pakt het zwaard aan. "Voor 5 goud zal ik het je vertellen. Of ik wil het wel kopen voor 20 goud." Madarian: "Ik wil hem hier laten controleren. Daarna kan ik altijd nog bedenken of ik het wegdoe, maar dan zal ik het niet hier verkopen." De smid knikt en neemt 5 goudstukken aan. Dan zegt hij: "Oké. Dit zwaard brengt naast fysieke schade ook wat elektrische schade toe. Helaas is het door een beginneling betoverd, dus de gebruiker krijgt ook een lichte kleine schok. De edelstenen zijn van middelmatige kwaliteit, evenals het staal." Madarian: "En als je het vergelijkt met dit wapen?" Madarian laat z'n drakendoder zwaard zien. De smid bekijkt het wapen en dan naar het magische zwaard en zegt: "Ik zou dat schokzwaardje dumpen. Dat wapen is stukken beter." Madarian: "Wil je het kopen voor 40 goud?" Smid: "Je wou het toch hier niet verkopen? Oké. Dubbel zo veel als ik eerst zei? Nee. Maar als we gaan onderhandelen komen we bij 30 goud aan. Dat is dan ook mijn hoogste bod. Ik ga niet hoger." Madarian: "Verkocht." Madarian en Sjurd lopen de winkel uit. Sjurd: "Weet je zeker dat hij de waarheid sprak?" Madarian: "Het zwaard zag er in eerste instantie goed uit, maar hij had gelijk. Kom op. We gaan weer naar het kamp. Eens kijken of Vàilan weer bij het meer is, of dat hij vertrokken is."

Laatste edit 08-08-2014 12:12

Zulk mooi, helder water! zegt Fyona, terwijl ze met haar kop vlak boven het water zit. Langzaam stapt ze naar voren en kwispelt speels met haar staart, waardoor ze Vàilan een paar keer tegen zijn kop mept.
Kijk eens uit! zegt hij boos.
Oh, excuses, antwoordt Fyona, die vervolgens verder het water in glijdt. Het meer wordt al gauw een stuk dieper, en Fyona duikt onder water. Vàilan maakt van dit moment gebruik om snel even te drinken.
Ik weer aan land, Fyona weer in 't water, en straks komen er weer niksvermoedende mensen...of Dracons...naar dit meer. Hopelijk doet ze dit keer rustig aan, in plaats van met zoveel bombarie weer boven te komen.
Hij gaat een paar meter van de waterkant af liggen en kijkt aandachtig naar het water. Af en toe steekt Fyona haar snuit naar boven, of slaat ze met haar staart op het water.
In een vorig leven was ze zeker een waterdraak. Vàilan beeldt zich in hoe dat eruit zou kunnen zien, en heeft er de grootste lol mee.

Madarian en Sjurd komen even later bij het meer aan. Ze zien Vàilan liggen en gaan naar hem toe. Vàilan hoort en ruikt ze al van een afstandje maar houdt op dat moment z'n ogen dicht. Als ze redelijk dichtbij zijn zegt Madarian: "Goedenavond. Mag ik u wat vragen?" Op dat moment duikt Fyona met veel bombarie op uit het water. Sjurd en Madarian duiken in een reflex allebei dezelfde kant op en trekken hun wapens en schilden. Dan zien ze wat voor hun staat: een zwarte draak. De schrik is van hun gezicht af te lezen. Wat zou de draak doen?

Laatste edit 08-08-2014 13:56

Vàilan hoort Madarian en Sjurd weer naderen, en hoopt dat Fyona zich rustig houdt. Hij reageert niet op de vraag van Madarian, en krijgt daar ook niet echt de kans voor. Net op het moment dat hij zijn ogen opent, komt Fyona boven. Ze spreidt haar vleugels om het water van zich af te slaan, en geeft Vàilan daarmee een douche. Ze schudt haar kop om ook haar manen droger te krijgen, en loopt vervolgens kalmpjes het water uit. Vàilan kijkt haar aan en schudt zijn kop.
Kijk nou wat je gedaan hebt. Mensen bang gemaakt! Wat had ik nou gezegd?
Fyona antwoordt niet en begint aan Vàilan's kop te snuffelen.
Sorry...ik was in een speelse bui, antwoordt ze.
Volgens mij ben je dat altijd, zegt Vàilan, die zijn kop optilt en naar haar snuit hapt.
Jij niet, dan? vraagt Fyona.
Geen commentaar.... Fyona gromt diep en snuffelt richting Madarian en Sjurd. Vàilan besluit dan maar om de gemoederen te bedaren.
Heren, dame, jullie hebben mij vast al eens horen praten over een kennis, een vriendin, misschien ook niet. Hoe dan ook, dit is dus die kennis. En ze heet.... Fyona geeft hem een speelse tik met haar staart voordat hij zijn zin af kan maken.
DAT kan ik zelf ook wel, veertje, zegt ze, hoorbaar voor iedereen.
Mijn naam is Fyona.
En? Meer heb je niet te zeggen? reageert Vàilan. Fyona reageert niet en wrijft met haar kop tegen hem aan.
Je bent te groot om dat te doen! protesteert Vàilan, die meteen weer een lik over zijn kop krijgt.
Wat heb ik jou ooit aangedaan? jammert hij.
Je bent zo schattig! is het antwoord. Vàilan draait zich om en loopt weg, met als doel om Fyona's staart aan te vallen. Fyona zelf onderzoekt Madarian en krijgt zijn wapens in het vizier. Ze gromt en kijkt hem aan met haar gitzwarte ogen.
Bekend type wapens...oh, jij bent toch zeker niet een van hen? Waarom moeten ze altijd achter mij aan zitten? Ik heb niks gedaan! Nou ja...ja, ok. Dat was lang geleden, en ik had er een reden voor. Ga je baas dat maar vertellen. Ik wil het zelf ook doen, maar ze luisteren vast niet. Vàilan besluipt haar staart alsof het een prooi is, maar voordat hij het te pakken heeft tilt Fyona haar staart op en laat ze 'm weer op hem neerkomen. Ze kijkt achterom.
Doe geen moeite, zegt ze. Vàilan sjokt met gebogen kop weer terug en lijkt zich over te geven.
Je wou wat vragen? zegt hij tegen Madarian.Laatste edit 08-08-2014 14:31

Madarian en Sjurd zien met trillende benen wat zich tussen de draak en de griffioen afspeelt. Madarian: "Fyona. Die naam komt me bekend voor. Maar dat was toch een vrouw met zwarte kleding? Nou weet ik het weer. Het broederschap heeft blijkbaar een appeltje met u te schillen. Hoewel ik bij het broederschap hoor, weet ik niet wat er tussen u en hun is voorgevallen, en distantieer ik me hiervan." Madarian hoopt dat Fyona hem gelooft. Sowieso is hij geen partij in z'n eentje tegen haar. Hij stopt trillend z'n wapen weg. Sjurd volgt argwanend. Je wou wat vragen? zegt Vàilan. Madarian: "Ja... Het duurt wel even voordat het trillen over zal zijn... Wat ik wou vragen toen we alleen waren. U heeft blijkbaar een verleden met wolven of Direwolven. Ik heb zo'n wezen niet eerder gezien of ertegen gevochten. Zou u me wat meer over hun kunnen vertellen? Voor het geval ik ooit gedwongen wordt ertegen te moeten vechten? Kennis is munitie."

Laatste edit 08-08-2014 15:07

Vrouw met zwarte kleding, en lang golvend zwart haar. Ja, zo zie ik eruit als besluit gedaanteverwisseling te plegen, net zoiets als wat Vàilan kan doen. Ik doe 't niet graag. Nou goed, mijn...probleem met dat broederschap is een lang verhaal. Kern ervan is dat ik een hele hoop problemen heb kunnen voorkomen, al is dat geen rechtvaardiging voor degenen die ik niet in leven heb gelaten om...het...in bezit te krijgen. Fyona kijkt even omhoog en focust daarna al haar interesse op Vàilan, die z'n best doet om zijn aandacht op Madarian te vestigen, ondanks dat hij van alle kanten wordt besnuffeld.
Houd nou héél even op, wil je? zegt hij boos. Fyona snuift en loopt een eindje weg.
Nou, begint hij tegen Madarian, zo'n geschiedenis heb ik nou ook weer niet. Het is meer zoiets van een eenmalige gebeurtenis waar je je hele leven lang mee blijft rondlopen. Ik was nog jong, klein en onschuldig, toen ik bij een jaagpartij mijn meester kwijtraakte en oog in oog kwam te staan met een wolf. Om een of andere reden is me dat altijd bijgebleven. Ik kon toen wel tegen die gewone wolven vechten samen met jou, toen was ik tenminste groter en meer ervaren, maar toch. En dan sta je ineens tegenover een weet-ik-veel hoeveel grotere wolf. Erg ironisch, omdat ik juist vlak voor dat moment moest terugdenken aan die gebeurtenis in het bos. En toen dat beest zo ineens tegenover me stond kwam dat allemaal weer naar boven...
Hij krabt zich een keer en kijkt richting Fyona.
Ik ben niet in het wild opgegroeid hè. Je mag het me niet kwalijk nemen dat ik wel eens vlucht voor enge beesten. Ik ben het nauwelijks gewend!