Madarian gaat naar de opzichter en vraagt of hij de regent mag spreken. De opzichter gaat het navragen. Na een paar minuten komt de opzichter terug en gaat Madarian en Sjurd voor. "Hoe heet de regent?" vraagt Madarian. De opzichter: "Dat is de heer Viggo." Ze komen bij de troonzaal en hun namen worden geroepen bij binnenkomst. Madarian laat Sjurd iets voor gaan om te proberen de manieren af te kijken. Sjurd knielt en buigt. Madarian doet hetzelfde. De regent: "U wou me spreken?" Madarian: "Geachte heer Viggo. We zijn voor meerdere dingen gekomen, maar de voornaamste is het voorkomen van een oorlog." Een wenkbrauw gaat bij de regent omhoog. Viggo: "Verklaar u nader." Madarian vertelt over de hinderlaag die ze gevonden hebben en wat ze daarbij hebben ontdekt. Ook vertellen ze over de dood Thorkel en de onbekende Cirkel magiër. Madarian sluit met: "...en daarom zijn wij op zoek naar de Drakensteen." Viggo: "Ik kan u niet helpen met de drakensteen of met de huidige situatie. Dit zal beslist moeten worden door onze nieuwe leider. Zodra er een nieuwe leider gekozen is zal ik uw zorgen overdragen." Madarian en Sjurd worden naar de deur gedirigeerd. Bij het weggaan ziet Madarian nog net dat er nieuwe orders uitgedeeld worden.

Alsof er met de zweep gedreigd wordt vliegt Vàilan richting Draconia, zich nog maar half bewust van de mogelijkheden die hij met Fyona's hulp nu tijdelijk bezit. Hij besluit om maar zo min mogelijk vreemde toeren uit te halen en recht op zijn doel af te gaan. Zonder gevoel van vermoeidheid of zelfs honger gaat hij door, en wanneer de avond valt voelt hij zich alleen maar sterker worden.
Ik kan morgen er al zijn. Ik wou dat ik altijd zo snel was, denkt hij. Met een gerust gevoel vliegt hij verder zijn doel tegemoet.

Nadat ze ve troonzaal uit zijn zegt Sjurd: "De regent was in een vriendelijke bui vandaag." Madarian: "Hoe bedoel je?" Sjurd: "Ik heb gehoord dat Draconians nogal arrogant kunnen overkomen." Madarian: "Misschien omdat hij nieuwsgierig is naar het nieuws dat we brachten? Hij heeft meteen orders gegeven." Sjurd: "Dan hoop ik niet dat het de verkeerde zijn. Even de troepen inlichten." Sjurd concentreert zich en stuurt berichten rond naar de rest van het leger. Madarian: "Oké. We hebben op dit moment gedaan wat we kunnen. Nu eerst wat eten en dan een slaapplek opzoeken." Sjurd: "Met het feest wat komen gaat? Alles zal tot de nok toe vol zitten." Madarian: "Kamperen dan maar?" Sjurd: "Dat mag alleen buiten de stad." Madarian: "Ook goed. Maar eerst eten."

Het voelt aan als een droom, maar Vàilan weet tegelijkertijd dat het ook realiteit is. Zelfs tijdens het allerduisterste moment van de nacht weet hij zijn weg te vinden zonder even te moeten pauzeren. Hij voelt een warme, vriendelijke aanwezigheid in zijn geest rondzwerven, alsof Fyona dicht bij hem is in plaats van zo ontelbaar vele kilometers ver weg. Even durft hij zelfs zijn ogen te sluiten, maar hij merkt dat hij wel nog altijd zelf mee moet werken en niet alles aan deze kracht kan overlaten.
Dat zou helemaal wat zijn geweest. Kan ik slaapvliegen naar elke bestemming die ik maar wil.

Zo snel als de nacht inviel, zo snel komt de zon weer op. Een prachtige zonsopkomst siert de horizon en Vàilan verwacht dat hij net tegen de middag op zijn bestemming zal zijn, misschien zelfs eerder. Hij denkt na over het land, de inwoners en Aylin.
Die arme Rafaël zou helemaal gek worden als hij hier zou moeten rondlopen. Aylin is al een hele klus voor hem, laat staan een land vol potentiële Aylins. Hehe, dat zou hij niet overleven. Bovendien is het maar de vraag in hoeverre hij hier behandeld zou worden. Ach, een man als Rafaël hoeft zich daar geen zorgen over te maken.

Sjurd en Madarian gaan naar de dichtstbijzijnde herberg. Daar is alles vol. Ze gaan nog een paar andere, en eindelijk vinden ze een vrije plek. Ze bestellen wat eten en drinken en rekenen af. Dan gaan ze de stad weer uit en zoeken een plek om te kamperen. Eerst willen ze om de beurt gaan slapen, maar Shyla geeft in gedachte aan dat zij zal waken. Sjurd en Madarian besluiten daarop beide te gaan slapen. De volgende ochtend wordt Madarian wakker. Madarian: Shyla, heeft iemand me beroofd? Shyla: Nee. Hoezo? Madarian: Het voelt net alsof iemand me gefouilleerd heeft. Shyla: Sorry. Ik kon het niet laten. Je lag er zo verleidelijk bij... Madarian: Maak me de volgende keer eerst even wakker. Madarian staat op en maakt Sjurd wakker. Madarian: "Hoe laat is het ongeveer?" Sjurd kijkt slaperig richting de zon, is plotseling klaarwakker en zegt: "Het is al weer bijna middag!" Sjurd controleert z'n spullen. Niets is weg. Sjurd: "Hebben we vannacht nog bezoek gehad?" Madarian: "Euh. Jij niet." Sjurd: "Dief?" Madarian: "Een... Wild dier. Shyla heeft het dier weggejaagd voordat het ook maar iets heeft kunnen meenemen."

Laatste edit 23-06-2014 16:47

Nou al?
Vàilan ziet de hoofstad van Draconia nu duidelijk voor zich, en bewondert de prachtige torens rondom het kasteel, maar ook het kasteel zelf. Hij vliegt over eenvoudige boerderijen, kleine gehuchtjes, wat bossen en meertjes, en hij heeft het gevoel alsof Draconia helemaal niet zo veel anders is dan zijn eigen land.
Het is net zo vredig, net zo groen en mooi, het is werkelijk een sprookje in realiteit. Oh jee.... Nu hij zijn doel zo goed als bereikt heeft, voelt hij de invloed van Fyona's hulp snel afnemen, alsof het zo bedoeld is.
Blijkbaar mag ik de laatste loodjes op eigen kracht doen. Ach, hoe erg kan dat nou zijn? Hij ziet een geschikt stuk bos vlakbij de stad, en besluit daar om zich even op te frissen. Vanaf boven ziet het meertje er glashelder uit, en Vàilan krijgt er zowaar dorst van. Zonder al te veel uit te stellen zet hij de landing in en daalt snel, maakt hierbij aan de omgeving duidelijk dat hij er is door eens luid zijn bekende 'skrieeh' ten gehore te brengen, waarna hij veilig en wel zijn vier poten op vreemde grond neerzet. Hij voelt de kracht verder wegtrekken, en een klein beetje kramp komt ervoor in de plaats.
Natuurlijk, zo lang en zo snel vliegen is niet normaal. Ik hoop dat het niet al te erg wordt. Hij besluit om het beste ervan te maken, vouwt zijn vleugels in en drinkt gulzig uit het meertje, zich even niet bewust van zijn omgeving of wie dan ook.
Als ik hier klaar ben ga ik naar het kasteel.

Laatste edit 23-06-2014 17:21

Shyla: Wild dier? Madarian: Op een goede manier bedoeld. Shyla: Ik zal je binnenkort eens laten merken hoe wild ik van je wordt. Grrrr. Madarian: De herberg zit vol, en Sjurd is in de buurt. Privé wil ik me best laten gaan, maar met anderen drukt dat m'n stemming. Shyla: Dus ik zal geduld moeten hebben. Dat zal moeilijk worden. Madarian en Sjurd brunchen nog even, Net als ze het kamp hebben opgebroken horen ze een kreet. Ze kijken elkaar even aan. Madarian: "Kan die Griffioen al weer terug zijn?" Sjurd: "Dat zou ik knap vinden. Zullen we op onderzoek gaan?" Madarian: "Laten we dat maar doen. Volgens mij kwam het van die kant af. Was daar geen meertje?" Sjurd: "Daar was juist wel een meertje, generaal." Madarian schudt glimlachend z'n hoofd. Als ze bij het meertje aankomen zien ze Vàilan drinken, en lopen rustig zijn kant op. Madarian: "Geachte heer Vàilan, laat u nog wat water over voor de vissen?"

Vàilan hoort de voetstappen van Madarian en Sjurd, en blijft even wachten voordat hij actie onderneemt. Als Madarian hem vervolgens begroet weet hij dat het goed volk betreft en draait hij zich om, zich ondertussen licht schamen voor de domme sjerp die hij zonodig moest dragen.
Ja, daar ben ik weer, zegt hij tegen Madarian. Het belang van mijn opdracht, aanwezig zijn, weegt zwaar. Bovendien had ik niet mogen twijfelen aan Sjurd's euhm...vaardigheden. Dan is er nog een derde reden: ik hoef me geen zorgen te maken over de stad. Een veel grotere kracht waakt daar nu, diezelfde kracht heeft mij in staat gesteld de afstand in zeer korte tijd te overbruggen. Ja, ze is heel erg dol op mij. Misschien dat je haar wel kent. Ze heet Fyona. Hij snuffelt wat aan Madarian en trekt zich gauw terug.
Je mag je wel eens wassen. Afijn, ik ga zo maar eens naar het kasteel. Ik verwacht daar wel een goede slaapplek en fatsoenlijk eten te krijgen. Ik heb nu wat minder trek, maar dat gaat nog wel komen. Als je je met schaduwen en nacht moet voeden ga je vanzelf wel trek krijgen in materieel eten. Hij strekt zijn vleugels een keer en laat de omgeving schitteren dankzij de zilveren veren.

Laatste edit 26-06-2014 20:30

Madarian: "Wassen?" Shyla:Daar heeft hij gelijk in. Zal ik helpen? Madarian: Shyla, hou je in... Sjurd ruikt onder z'n oksels en zegt: "Als we een goede indruk willen maken kan dat geen kwaad." Madarian: "Vooruit dan. En ik geloof dat ik Fyona al eens gezien heb." Hij kijkt naar z'n wapens en vervolgt: "Het broederschap had geloof ik een appeltje met haar te schillen. Ik heb echter nog geen problemen met haar." Shyla is de enige die met verbazing de schittering ziet van de veren van Vàilan. Madarian en Sjurd zijn te druk met het idee van een bad nemen. Madarian trekt z'n harnas uit, legt z'n wapens neer, en gaat in de onderkleding het water in en begint zich te wassen. Sjurd volgt z'n voorbeeld. Dan krijgt Madarian een duwtje in de rug en gaat kopje onder. Hij kijkt om zich heen. Sjurd en Vàilan zijn niet dichtbij genoeg. Madarian: Shyla... Shyla: Geintje. Madarian:Vrouwen. Ik zal ze nooit begrijpen. Shyla:We willen ook niet dat mannen ons begrijpen. Na het wassen van hunzelf en hun kleding trekken Sjurd en Madarian de harnassen weer aan. Shyla: Jammer dat de show al weer over is. Madarian: Volgens mij kun jij ook wel een bad gebruiken om af te koelen. Shyla: Voor een geest heeft dat geen zin. Wat is dat? Shyla is even stil. Shyla: We worden in de gaten gehouden. Het lijkt op een wachter van de stad. Zal ik hem wegjagen? Madarian: Nee. We zijn geen gevaar. En na hetgene wat we te vertellen hadden, ben ik niet verbaast. Madarian, zachtjes: "Heren we hebben bezoek. Een wachter houdt ons in de gaten. Zou ik ook laten doen na hetgene wat we verteld hebben."

Laatste edit 27-06-2014 16:41

Terwijl Madarian en Sjurd zich wassen blijft Vàilan rustig zitten en om zich heen kijken. Ondertussen laat hij Madarian nog wel iets weten: Voor Fyona hoef je niet bang te zijn zo lang je haar geen reden geeft om jou iets aan te willen doen. Echter, je moet haar dan ook weer niet onderschatten. Ruzie met een draak is nooit oké, zeker niet met een van haar kaliber. Als vervolgens duidelijk wordt dat ze in de gaten worden gehouden, staat Vàilan op en sjokt rustig richting de wachter. Dat handel ik wel af, zegt hij tegen Madarian en de rest.

Met zijn scherpe zicht en reukzin is het voor hem slechts een kleine moeite om de wachter te vinden. Wetende dat hij niet veel kan beginnen, komt de wachter tevoorschijn vanuit de boom en buigt kort voor Vàilan.
"Gezegend zijt ge, griffioen met de zilveren veren," zegt hij plechtig.
Da's knappe taal voor een wachter, antwoordt Vàilan.
"Maakt niet uit. Ik ken dat teken! U bent afkomstig uit Thylis, zeker gestuurd door de koningin om hier de kroning bij te wonen. Een onvergetelijke eer! Ook voor ons, weet je."
Zo'n idee had ik al, antwoordt Vàilan. Ik hoop wel dat ze een goede slaapplek kunnen regelen.
"Al zou je de hele koninklijke schat willen meenemen, dan nog zou je wens worden vervuld", zegt de wachter.
Overdrijf niet zo!
"Duizendmaal excuses, maar u staat nou eenmaal in hoog aanzien bij ons. Ondanks dat u hier nooit geweest bent."
Nou goed, wat sta je hier te doen?
"Die twee in de gaten houden. Ze hebben een oorlog aangekondigd."
Het gaat ook mij te boven, maar neem elke dreiging serieus. Het moet ons niet gebeuren dat we overvallen worden.
"Ze zullen dit nog een keer mogen vertellen, maar dan aan de koningin. Die zal dan gepaste actie ondernemen. Maar, u! Blijf toch niet in dit bos! Ga mee naar het kasteel, u zult royaal worden ontvangen."
Nou, zo'n aanbod kan ik niet afslaan, antwoordt Vàilan.

Laatste edit 27-06-2014 18:43

"Extra bewaking kan geen kwaad. Dank u wel." zegt Madarian. Hij maakt een korte buiging als hij ook dichterbij loopt. De blik van de wachter terug zegt genoeg. Madarian kijkt Sjurd aan en kan moeilijk een serieus gezicht houden. Madarian: "Kunt u ons misschien vertellen wat voor festiviteiten er zijn, of waar we daarover informatie kunnen inwinnen?"

"Festiviteiten?" vraagt de wachter. "Oh, die zijn er genoeg. Er zijn landen waar men al weken vóór de eigenlijke ceremonie gaan feesten, maar wij pakken het rustig aan. Pas nadat de ceremonie heeft plaatsgevonden barst een week vol festiviteiten los waar veel bezoekers op af komen, zowel uit Draconia zelf als daarbuiten. Even afgezien van het feit dat er toch Dracons zijn die liever hebben dat alleen 'eigen volk' aanwezig mag zijn, maar dat is een ander verhaal. Er zal muziek zijn, toernooien, veel eten, een bal hier en daar. Kortom, geen tijd om te vervelen."
En geen tijd om te slapen, merkt Vàilan op. Met al dat feestlawaai in de stad!
"Dat valt reuze mee hoor," zegt de wachter. "In ieder geval wordt de arena al in gereedheid gebracht, dus mocht een van jullie nog willen meedoen zou ik snel zijn."
Ik denk niet dat ik mee ga doen aan toernooien. Het moet wel eerlijk blijven. De wachter knikt alleen maar en besluit dan om verslag uit te gaan brengen bij de opzichter, en hij loopt weg.
Dan ga ik naar het kasteel. Geen idee wat jullie gaan doen, maar veel succes ermee. Vàilan maakt een korte buiging richting Madarian en de rest, en vliegt daarna op hoge snelheid richting het kasteel.

Ik denk dat ik gewoon door de voordeur ga, denkt hij bij zichzelf. Hij kijkt naar onderen en moet steeds aan Aylin denken. Overal is men bezig met de dagelijkse bezigheden, en eigenlijk verschilt de stad maar weinig van Thylis. Vàilan landt pal voor de monumentale ingang van het kasteel, op een wit marmeren plein omringd door obelisk-achtige sculpturen. De spitsboog-vormige ingangspartij is rijk gedecoreerd met sculpturen en reliëfs, en Vàilan neemt aan dat dit scènes zijn uit de geschiedenis van of het gebouw, of de stad. De ingang is groot genoeg, dus Vàilan besluit om maar gewoon door te lopen. Twee kasteelwachters maken een korte buiging en spreken hem toe:
"Uw komst betekent veel voor ons. Wacht hier, u zult snel begeleid worden naar uw vertrekken."
Kijk, dat is nou eens goede service. Ik ben benieuwd. Een van de wachters geeft een signaal, en al gauw worden de zware deuren van het kasteel geopend, en twee mooie Dracon-dames verschijnen in de deuropening. De een, met lichtblauw getinte schubben en gekleed in dito blauwe kleding met gouden randen, glimlacht vriendelijk naar hem. Haar vele juwelen schitteren in de middagzon en ze strijkt kort met haar hand door haar golvende , zilveren haar dat perfect aansluit bij de zilveren punt van haar staart. Vàilan kijkt haar aandachtig aan en kan niet het gevoel afschudden dat zij familie moet zijn van Aylin. De ander, met paars getinte schubben, knipoogt naar hem en fatsoeneert haar purperen kledij. Ook zij draagt de nodige juwelen die eveneens prachtig glimmen in het zonlicht.
"Komt u verder," zegt een van de dames. "Wij zullen u gedurende uw verblijf vergezellen." Vàilan valt voor de charmes van de twee dames en loopt slaafs achter ze aan.
Daar kan ik geen nee tegen zeggen, denkt hij bij zichzelf.

Laatste edit 30-06-2014 20:23

"Toernooi?" zeggen Madarian en Sjurd tegelijk, kijken elkaar aan, en gaan meteen op zoek naar de arena nadat Vàilan weggevlogen is. Bij het weglopen roept Madarian "Bedankt." naar de wachter. Die schudt daarna z'n hoofd. "Die twee zouden een gevaar kunnen zijn voor ons? Echt niet..." mompelt de wachter. Even later zijn Madarian en Sjurd bij de arena en Sjurd en ze schrijven zich beide in.

Al snel is Sjurd als eerst aan de beurt. Z'n tegenstander is iemand die een Claymore (tweehandig zwaard) gebruikt. Sjurd gebruikt een éénhandig zwaard en schild. Doordat de Claymore wat zwaarder en langzamer is, heeft Sjurd meer mogelijkheden om het zwaard te ontwijken of af te weren. Echter, voor elke slag die Sjurd ontvangt moet Sjurd twee keer raken om dezelfde schade toe te brengen. En dat merkt Sjurd. Gelukkig lukt het hem om de meeste slagen te ontwijken of af te weren. Het gevecht gaat redelijk gelijk op Dan krijgt Sjurd een onverwachte schouderstoot, waardoor hij z'n evenwicht verliest en op de grond valt...

Laatste edit 03-07-2014 13:27

"We houden ervan voorbereid te zijn, en ook voor u is een mooie verblijfplek geregeld," zegt een van de dames.
"Zodra je daar naar binnen loopt zal je ook wat eten aantreffen," zegt de ander. Vàilan blijft even stil en kijkt om zich heen. De gangen zijn mooi behangen, maar de wanden zijn vrij kaal. Slechts her en der is er een schildering aangebracht, maar in vergelijking met het kasteel van Thylis is dit maar een armoedig geheel.
Waarom dragen jullie eigenlijk kleding die gelijk is aan jullie euh...huidskleur? Paars op paars, blauw op blauw? Het zou juist een stuk mooier staan als jullie wat contrasterende kleuren zouden dragen. Paars op blauw, en blauw met rood of geel?
De blauwe Dracon lacht om die opmerking.
"Wat weet u nou van kleur?" vraagt ze. Vàìlan vertelt meteen over Rafaël en zijn schilderwerk, maar zegt verder niks over Aylin.
"Ach, wij vinden het leuk om zo rond te lopen. Je zal het heus niet overal zien, hoor!" is het antwoord.
Hoe heten jullie eigenlijk?
De dames kijken elkaar aan.
"Och, wat slecht van ons dat we ons nog niet hebben voorgesteld. Ik ben Gladys," zegt de paarse Dracon.
"En mijn naam is Lilim," zegt de blauwe. "En we weten al hoe jij heet!"
Als iedereen mij zo hoog in aanzien heeft, waarom komt niemand mij dan ooit bezoeken?
"Dat kan zijn omdat niemand jou voor weinig reden wil lastigvallen, misschien," zegt Lilim.
Zit wat in, antwoordt Vàilan.
"Pff, het kasteel en herbergen vlakbij zitten al propvol gasten en weet ik veel wat nog meer. Morgenochtend is het zover, zorg er dus voor dat je op tijd paraat staat om nog ergens een plek te kunnen krijgen," zegt Gladys.
Ik denk dat ze mij wel een prominente plaats gaan geven, antwoordt Vàilan.
"Daar twijfel ik geen moment aan," zegt Lilim. Zodra ze bij Vàilan's kamer aan zijn gekomen, openen ze de deuren en laten Vàilan rustig naar binnen lopen.
En een mooi balkon erbij ook nog zegt hij.
"Als je wil kunnen we blijven, maar dat hoeft niet," zegt Lilim.
Mij maakt het niet zo veel uit hoor, antwoordt Vàilan, voordat hij zich tegoed doet aan het verse vlees dat voor hem is neergelegd.

Op het moment dat z'n tegenstander uit wil halen, rolt Sjurd weg en haalt uit met z'n zwaard. Vlak voordat hij z'n tegenstander raakt stopt het zwaard vlakbij de oksel. Sjurd: "Ik win. Net. Het had niet veel gescheeld of ik was niet door de eerste ronde gekomen." Z'n tegenstander begint te lachen en zegt: "Eerste ronde? Dit is maar een trainingssessie! Maar als het zo gaat kom je niet ver in het toernooi." Sjurd wordt rood en zegt: "Ik zal je laten zien dat ik ver zal komen. Wedden?" Z'n tegenstander: "Dat zou zijn als snoep afpakken van een baby." Sjurd: "Ik heb je toch verslagen. Of niet soms?" Sjurd draait zich om en loopt naar Madarian. De tegenstander loopt naar zijn rustplaats. Sjurd: "Had hij gelijk?" Madarian: "Ik weet niet hoe sterk de tegenstanders zijn. Dus ik heb geen idee of hij het goed of fout heeft. We hebben nog even. Wil je nog wat extra sparren?" Sjurd: "Ik kan het wel gebruiken." Madarian: "Ik ook." Sjurd: "Regels?" Madarian: "Maar twee. Niet doden en niet verwonden. 'Vuil spel' zoals net is toegestaan. Des te meer we er op voorbereid zijn." Sjurd knikt en neemt een vechtpositie aan.

Vàilan eet rustig door terwijl Gladys en Lilim staan toe te kijken. Zodra hij doorheeft dat ze er nog zijn, draait hij zich even om.
Is het nou werkelijk zo interessant om mij te zien eten? vraagt hij.
"We gaan pas weg zodra u daar het bevel toe geeft," zegt Lilim.
Nou, bij deze dan. antwoordt Vàilan. Meteen verlaten de dames het vertrek en sluiten de deur achter zich. Vàilan eet de rest op en gaat vervolgens op de kussens liggen die zijn neergelegd.
Dat is hoge kwaliteit...heel hoog. Hij sluit zijn ogen en valt langzaam in slaap.

Laatste edit 07-07-2014 15:45

Ook Madarian neemt een vechtpositie in. Meteen geeft Sjurd een trap, waardoor Madarian op de grond valt. Als reactie gooit Madarian wat zand in de ogen van Sjurd, en staat hij snel op. Dan haalt hij uit en stopt z'n zwaard vlakbij de nek van Sjurd. Madarian: "Ik win." Sjurd: "Ik wist niet dat je 'vuil spel' zo letterlijk zou nemen." Sjurd heeft moeite om het zand uit z'n ogen te krijgen. Madarian: "Het kwam zo maar in me op." Sjurd: "Nog een ronde." Madarian gaat klaar staan. Sjurd haalt uit, en met een speciale slag slaat hij het zwaard uit Madarian z'n handen. Sjurd haalt daarna uit, maar Madarian weet de slag te stoppen door de arm van Sjurd tegen te houden. Een slag tegen de hals van Sjurd laat hem naar adem happen, terwijl Madarian het wapen van Sjurd pakt, en Sjurd van achteren vlakbij de oksel houdt. Sjurd: "Oké. Ik ben dus duidelijk uit vorm." Madarian: "Ik heb geen idee waarom ik dit soort dingen weet." Sjurd: "Eén van de voormalige tegenstanders was blijkbaar een gehaaide vechter." Madarian: "Maar dat was ik niet. Zal wel iemand zijn die ik verrast heb." Sjurd: "Dan heb je goed gekozen om hem te verrassen!" Madarian: "Anders had ik hier niet gestaan denk ik." Sjurd: "Zeker weten van niet. Maar die trucs zijn mooi om te weten. Nog een keer..."

Slechts een handjevol uren zijn verstreken wanneer Vàilan ontwaakt. Hij kijkt om zich heen en ziet dat het langzamaan avond begint te worden.
Hopelijk slaap ik nog wel vannacht, en anders moet ik me maar ergens vermaken. Hij besluit om maar wat te blijven liggen en hij heeft verder ook weinig zin om naar buiten te gaan. Net als hij zijn ogen weer gesloten heeft, hoort hij dat er aan de deur wordt geprutst. Hij spitst zijn oren en wacht rustig af, benieuwd wie er naar binnen zou kunnen komen. Degene achter de deur heeft slechts weinig moeite met de deur en opent 'm langzaam. Vàilan, die doet alsof hij slaapt maar ondertussen wel alles in de gaten houdt, ziet hoe Gladys het vertrek binnen komt.
Dat zou ze nooit doen, denkt hij bij zichzelf. Dit kan Gladys niet zijn. De gedaante doet de deur zachtjes dicht en haalt wat uit een tasje. Een glanzend mes komt tevoorschijn en de persoon lijkt daar even meer in geïnteresseerd te zijn dan in Vàilan. Ondanks dit gevaar blijft hij roerloos liggen, en laat de figuur dichterbij komen.
Die zal er spijt van krijgen! Zodra de figuur dichtbij genoeg is om toe te slaan, opent Vàilan de ogen en veert overeind.
Verrassing, insluiper! Een mens, ja, een Dracon zou misschien niks hebben gehoord, maar ik ben ANDERS!
De figuur haalt uit, maar Vàilan springt naar achteren. Hij gooit een van de kussens naar de figuur toe en dwingt haar ineen te bukken om het gevaarte te ontwijken. Daar maakt Vàilan gebruik van en hij springt op de figuur af en drukt haar met geweld tegen de grond. Het mes glijdt uit haar klauwen en Vàilan schopt het weg.
Zeg op, wie ben je?
"Ik ben het...Gladys!"
Leugenaar! Vàilan duwt harder en zet zijn scherpe klauwen op het lichaam van de insluiper. Langzaam begint de figuur van gedaante te veranderen, en blijkt het om een mannelijke Dracon te gaan in een zwart uniform, bezet met vreemde tekens.
Dacht je zomaar mijn kostbare veren of bloed te kunnen roven? Dat kost je je leven!
De man lacht, blijkbaar niet geïntimeerd door Vàilan, en hij geeft nauwelijks een kik. Dan begint hij in een onverstaanbare taal te spreken, en Vàilan vermoedt dat hij met een spreuk bezig is. Hij drukt zijn klauwen steeds dieper in het lichaam van de man, maar die blijkt daar niet veel van te merken. Opeens houdt de man op met spreken en lijkt geen lucht meer te kunnen krijgen. Vàilan weet dat hij niet de reden is, en kijkt om zich heen.
"Nee, nee!" kreunt de man. Hij ziet wat Vàilan niet ziet: een drakenkop, zwarter dan de zwartste nacht, met gloeiend paarse ogen verschijnt boven Vàilan kijkt op de man neer. Paarse slierten adem kringelen uit de neusgaten van het wezen, terwijl donkere slierten pure schaduw de ruimte achter de kop verdonkeren. De man krijst in angst en lijkt zijn verstand helemaal te verliezen, terwijl Vàilan zich afvraagt wat er gebeurt. Even beweegt de man, maar het zijn meer stuiptrekkingen. Zijn ogen worden geheel zwart en dan is het stil....
Je bent veilig... klinkt een zware, vrouwelijke stem. Vàilan herkent de stem niet, en kan niet bevatten wat er is gebeurd.
Op dat moment komen Lilim, Gladys en een paar wachters de ruimte in gelopen. Vàilan vertelt meteen wat er is gebeurd.
"De Zwarte Klauw," zegt Lilim. "Ze zijn berucht voor hun jachten op zeldzame dieren. Blijkbaar bevinden zij zich ook onder onze gasten. Dat wordt gevaarlijk! Ze zijn vaak niet te herkennen door buitenstaanders..."
Gladys pakt het mes op.
"Typisch wapen. We moeten direct maatregelen nemen, dit kan niet goed blijven gaan!" Laatste edit 07-07-2014 16:56

Na flink wat geoefend te worden begint het avond te worden. Sjurd geeft aan dat hij het trainen genoeg vindt. Madarian knikt en zegt: "Eerst maar weer de magen vullen?" Sjurd: "Is goed. Eens kijken of er nu wel een plekje vrij is bij een herberg." Madarian zegt sarcastisch: "Ik betwijfel of ze nu plotseling een slaapplek hebben." Sjurd negeert die opmerking. Shyla: Jammer. Madarian: Geduld. Shyla: Het is dubbel jammer. De show is weer over, en geen plek in een herberg. Madarian: Hou je in. Sjurd krijgt weer niets door. Ze gaan op zoek naar een herberg. De eerste twee zitten vol. Bij de derde is gelukkig een plekje vrij. Ze gaan zitten en bestellen wat eten en drinken. Even later komt er een Dracon binnen, loopt naar de tafel van Sjurd en Madarian en zegt intimiderend: "Je zit aan mijn tafel." Madarian kijkt de Dracon recht in de ogen aan en zegt: "Ik zag geen naambordje of gereserveerd staan." Hij blijft zitten. Dracon: "Ga weg, of je krijgt problemen." Madarian: "Ik laat me door niemand intimideren." De Dracon wil Madarian vastgrijpen, maar Madarian weert het af en wijst naar z'n aanvaller, bedoelt als intimidatie. Een bliksemschicht schiet uit z'n hand en raakt de Dracon vol, waardoor deze een meter naar achteren vliegt en neer valt. De herberg is volledig stil en iedereen kijkt naar wat er gebeurd is. Madarian kijkt naar z'n vinger en denkt: Hoe deed ik dat? De Dracon staat op en loopt kwaad naar Madarian. Die doet dezelfde beweging, en weer wordt de Dracon vol geraakt. De Dracon is nu te verzwakt en besluit te vertrekken. Sjurd: "Was dat wel slim?" Madarian: "Wat was slim?" Sjurd: "Magie gebruiken?" Madarian: "Ik wist niet eens dat ik dat kon... Nee, dat lieg ik. Ik wist dat ik het kon, maar niet hoe." Sjurd: "Dat begrijp ik niet." Madarian: "Toen ik bij het broederschap was, werd ik wakker in een bevroren bed en waren wat voorwerpen verbrand. Alsof ze door de bliksem waren geraakt. Ze zeiden dat ik dat gedaan had in m'n slaap." Een bediende brengt het eten. Madarian: "Weet je wie het was die zo binnen kwam? Heb ik een groot probleem erbij?" Bediende: "Het is een lid van een kleine lokale bende. Misschien heb je een probleem, misschien ook niet. Maar als het een probleem blijkt te worden, stellen we het op prijs om het probleem niet hier 'uit te spreken'." Madarian: "Ik zal m'n best doen." De bediende gaat weer verder. Sjurd: "Heb je gezien dat er meer wachters rondlopen?" Madarian: "Ja. Maar ik zou het apart vinden dat het door ons komt." Ze zien dat het drukker wordt bij de ingang en dat er een wachtrij ontstaat bij de deur. Ze besluiten hun eten en drinken wat sneller naar binnen te werken. Ze betalen, geven een flinke fooi en verlaten de herberg. Madarian ziet de Dracon in een hoekje staan te praten met een paar anderen. Maddarian: "Probleempje." Sjurd: "Ik zie het." De Dracon ziet hun nu en het groepje volgt Madarian en Sjurd, die nu besluiten richting het kasteel te gaan. Het groepje komt steeds dichterbij. Dan horen ze een schreeuw. "NU!" Madarian en Sjurd draaien zich meteen om en grijpen naar hun wapens. Ze zijn snel omsingelt door zes man. De Dracon die in de herberg hun lastig viel zegt: "Je zult nu een lesje krijgen die je nog lang zal heugen!" Madarian: "Dat is precies wat ik wou zeggen!" Madarian schopt de Dracon in de edele delen en geeft de Dracon een harde klap met de achterkant van z'n zwaard. Daarna pakt hij de Dracon van achteren vast en houdt z'n zwaard bij de keel. Madarian: "Gaan jullie weg zonder bloedvergieten, of liggen hier straks zes Dracon lichamen?" Een paar wachters zien wat er gebeurt en roepen versterking. De aanvallers zetten het op een lopen, en Madarian besluit daarop z'n gijzelaar los te laten." De wachters gaan achter de aanvallers aan. Madarian: "Een mooi moment om te 'verdwijnen'." Ze besluiten weer naar hun kampeerplek te gaan.

"Vanaf nu blijven we bij u in de buurt," zegt Lilim.
Dat hoeft echt niet, hoor. Als ik niet in staat was om mezelf te verdedigen dan had ik hier nu niet gezeten. Bovendien....heb je z'n ogen gezien? Er is iets gebeurd, maar ik weet niet wat. Alsof...er van hogerhand is ingegrepen.
"Ja, tegen zulke bondgenoten kunnen gewone stervelingen niet op. Ga er overigens niet van uit dat u altijd zulke bescherming kunt genieten. Wij blijven hier," zegt Gladys.
En wat voor verschil kunnen jullie dan maken?
"Laten we zo zeggen dat wij geen doodgewone, onschuldige dienstmeisjes zijn. We hebben allebei zeer uiteenlopende vaardigheden waarmee we ons prima kunnen redden," zegt Lilim. "En wij zijn niet de enigen. Het wil nog wel eens voorkomen dat mannen proberen om vrouwelijke bedienden te pakken, maar die weten zich dan prima te verdedigen," gaat Gladys verder.
Dan kan ik dus met een gerust hart gaan slapen terwijl jullie de wacht houden. Dat is altijd goed om te weten.
"Precies," zegt Lilim. "Trouwens, heeft u zin om mee te doen aan het toernooi?"
Nou...nee, dat zou niet echt eerlijk zijn.
"Hoezo?" vraagt Gladys, die vlak bij Vàilan gaat zitten en hem steeds aantikt met haar staart.
Ten eerste omdat ik geen zin heb om mezelf te bezeren. Daar een snee, hier een snee, of erger: een breuk. Ten tweede omdat ik natuurlijk snel en sterk ben. Te sterk.
"Er doen ook altijd Dracons mee die zich helemaal in het gladiator-bestaan onderdompelen. Zij vechten niet zelden met grotere beesten, dus zij zullen het niet erg vinden als u mee zou doen. Het is trouwens niet eens toegestaan om te verwonden.", zegt Lilim.
Dan nog, je zal altijd zien dat er personen zijn die de regels wat losser interpreteren. En hoe zit dat dan met de rest?
"Geen idee," zegt Gladys.
Als ik besluit om mee te doen zal dat dan niet in deze vorm zijn.
"Pardon, deze vorm?" vraagt Lilim.
Precies. Ik kan gedaanteverwisselen. Ik 'heb', geen idee of je dat wel zo kan noemen, ook een mensvorm. Ik ben natuurlijk gewoon een griffioen van geboorte, altijd geweest, maar ik ben gezegend met de mogelijkheid om ook een andere vorm aan te nemem. Men zegt wel eens dat die vorm afhankelijk is van waar men zich bevindt, en aangezien ik tussen mensen ben opgevoed heb ik dan ook een mensvorm 'ontwikkeld'. Was ik hier grootgebracht zou ik als Dracon rond kunnen lopen.
"Wauw. Een griffioen, een Zilvervleugel, die ook nog eens kan gedaanteverwisselen. Volgens mij bestaat er maar één exemplaar daarvan op de hele wereld," zegt Gladys verwonderd.
Dat zou zo maar eens kunnen, helaas. Maar goed, ik kan dus een andere vorm aannemen, maar dat doe ik niet graag. Het voelt onnatuurlijk, bovendien behoud ik mijn lichaamskracht, dus kan ik alsnog vrolijk met mijn tegenstanders gooien. Het blijft hoe dan ook niet eerlijk. En ik ben bang dat mijn prinses me erop gaat aanspreken
"Jouw prinses?" vraagt Lilim, die nu ook dichter bij Vàilan is gaan zitten.
Prinses Irina, oudste dochter van de koningin. De vriendschap tussen ons is sterk, je zou haast van een soort bond kunnen spreken. Ik zou mijn leven voor haar geven als dat ooit nodig zou zijn.
"Da's lief," zegt Gladys. "En je bent bang voor haar...euh...oordeel?"
Het zou niet de eerste keer zijn dat ze me streng toespreekt. Ik heb bijvoorbeeld wel eens stiekem wat goudappels opgegeten, die in de kasteeltuinen groeien. Dat fruit is zo ontzettend lekker, ik kon er niet van af blijven. Nou, dat heb ik geweten. De koningin zelf lijkt nog minder macht over mij te hebben dan haar dochter. Maar het is 't waard. Ik houd van haar.
"Toch knap dat je je zo ondergeschikt hebt gemaakt aan mensen," zegt Lilim.
Zo wordt er meer over gedacht, maar mij maakt het niet uit. Ik word behandeld al was ik zelf een koning uit een ander land. Nou ja, ongeveer dan. Ik heb natuurlijk wel te luisteren naar mensen, maar het is niet zo dat ik een slaaf van ze ben. Dat zal nooit gebeuren. Goed...ik wil weer slapen.
Vàilan gaat comfortabeler liggen en sluit de ogen. Gladys en Lilim maken het zich ook comfortabel, en al gauw valt Vàilan in slaap.Laatste edit 10-07-2014 09:47

Onderweg naar het kamp houden Madarian, Sjurd en Shyla de omgeving in de gaten. Shyla ziet een persoon die hun volgt. Omdat ze als geest niet gezien wordt als ze dat wil, gaat ze naar diegene toe. Shyla: We worden gevolgd. Ik blijf wat dichter bij onze volger. Madarian: "Sjurd, het probleempje is nog niet helemaal opgelost. Ik denk dat het tijd wordt voor een beetje versterking. Kun je 10 man van het dichtstbijzijnde kamp deze kant op laten komen? En laat dat opvullen door 10 van het dichtstbijzijnde andere kamp, enzovoort. O ja. laat een van de 10 een verkenner zijn als het mogelijk is. Ze moeten ons in de gaten houden, maar geen contact met ons opnemen. Alleen helpen als het nodig is. En als het even kan, graag vermomd." Sjurd concentreert zich even. Sjurd: "Ze zijn er over ongeveer 3 uur." Even later komen ze aan bij hun kampeerplek. Madarian: Shyla, is ons aanhangsel er nog? Shyla: Als je die volger bedoelt: ja. Madarian: "Sjurd, laten we meteen het kamp weer inrichten en zo snel mogelijk gaan slapen. Het is een vermoeiende dag geweest." Sjurd begrijpt de hint en ze zetten het kamp op. Daarna doen ze alsof ze gaan slapen. Madarian: Shyla, hou jij de boel in de gaten? En geef je een seintje als je ze ziet? Shyla: Tuurlijk.

Een tijdje gebeurt er niets. Dan sluipen wat schaduwen dichterbij. Shyla ziet ze en gaat er naartoe. Het blijken geen soldaten te zijn van de Cirkel. Shyla: Bezoek. Geen reactie. Shyla gaat snel naar Madarian toe. Hij slaapt, en diep ook. Ook Sjurd is echt aan het slapen. De schaduwen komen snel dichterbij. Te snel om ze voorzichtig wakker te maken. Dan maar op een andere manier! Net als de schaduwen willen toeslaan krijst Shyla het uit en laat ze zich zien op de meest angstaanjagende manier die ze kan aannemen. Madarian en Sjurd schrikken wakker, en de schaduwen schrikken zich wezenloos. Shyla valt een schaduw aan. De schaduw probeert Shyla aan te vallen, maar het wapen gaat dwars door Shyla heen. De slag van Shyla voelt de aanvaller echter zeer goed, en hij valt achterover. Madarian en Sjurd staan snel op en trekken hun wapens. De aanvallers kiezen echter het hazenpad na de kennismaking met Shyla. Als ze weg zijn zegt Shyla: "Hoe kan dit? Jullie zouden doen ALSOF jullie zouden gaan slapen, maar jullie sliepen echt!" Madarian en Sjurd kijken elkaar aan. Madarian: "Ik had niet gelogen toen ik zei dat het een vermoeiende dag was. Het duurde gewoon te lang voordat ze kwamen." Sjurd knikt instemmend. Shyla: "Dat had bijna jullie leven gekost!" Madarian: "Klopt. Maar jij was er ook nog." Shyla: "Ik ben geen vechter." Madarian: "Dat is waar. Maar daar is verandering in te brengen. En je hebt een gave die levende wezens niet hebben: je kunt niet geraakt worden als je dat wilt." Shyla: "Je was blijkbaar wakker genoeg om dat te kunnen zien." Madarian: "Maar dat je dit moest doen betekent wel dat we nu mogelijk als necromancers te boek staan. We zullen zien of dit gevolgen heeft. En zo ja, dan is het helaas mijn schuld." Ze horen in de verte ruiters. Sjurd gaat even in gedachte. "Dat is onze versterking." zegt hij. Madarian: "Mooi. Laat ze in de buurt een kamp opzetten zodat ze vrij snel bij ons kunnen zijn." Shyla: "Vergeten jullie niet iets?" Madarian en Sjurd kijken Shyla aan. Madarian: "Ja. Bedankt voor onze redding." Sjurd: "Inderdaad. Bedankt." Shyla: "Vooruit dan." Maar jij bent me wat schuldig, Madarian. En je weet vast wel hoe je die schuld kan inlossen. Shyla wordt weer onzichtbaar en streelt Madarian daarna over z'n kin. Madarian: Ik kan wel raden, maar dat moet toch nog even wachten. Nog even schiet het woord 'vrouwen' door z'n gedachte, bedoelt voor hem alleen. Shyla: Tja. Je kunt zeker niet met en zonder ze leven. Dit keer was het bijna letterlijk. Madarian: Weet ik. Welterusten.

Laatste edit 10-07-2014 11:51

"Mogen we hem wakker maken?"
"Nee, doe maar niet. Als zometeen het trompetgeschal begint wordt ieder levend wezen in en rond dit kasteel toch wel wakker."
En inderdaad, de zon is nog nauwelijks boven de horizon of vanaf elke kasteeltoren klinkt luid trompetgeschal: de dag van de kroning is aangebroken. Vàilan schrikt wakker en bij het slaperig strekken van zijn vleugels drukt hij een hoop veren in het gezicht van Lilim, die wat zit te dommelen. Ze wordt mompelend wakker en niest gelijk.
"Héla!" zegt ze.
Sorry! antwoordt Vàilan, die zijn vleugels gelijk weer invouwt. Hij kijkt om zich heen en ziet z'n sjerp en het geschenk nergens liggen, pas zodra hij in de gaten heeft dat hij alles nog gewoon om z'n nek heeft hangen stapt hij van de kussens af. Gladys is al wakker en staat ongeduldig de deur open te houden.
"Kom nou, we moeten een prominente plaats uitzoeken," zegt ze.
Toegewezen krijgen zul je bedoelen, antwoordt Vàilan.
"Maakt niet uit, we moeten gaan voordat de gangen helemaal vol staan met gasten en er geen doorkomen meer aan is."
Al snel begeven de drie zich richting de troonzaal, en ondanks dat er al veel volk op de been is komen ze zonder problemen op de plaats van bestemming. Meteen wordt Vàilan verteld dat hij dicht bij de troon mag gaan zitten.
Zo prominent had nou ook weer niet gehoeven, is zijn commentaar. Er wordt echter niet op gereageerd en hij gaat er dan maar gewoon zitten, tussen Gladys en Lilim in. Al snel stroomt de hele zaal vol en is het een lawaai van jewelste aangezien iedereen in gesprek is. Dan wordt er door een Dracon in een prachtig harnas op een soort gong geslagen en de zaal valt volledig stil. "Da's de generaal," fluistert Lilim.
Mooi pak, antwoordt Vàilan. De generaal houdt een korte voordracht, waarna twee zware, eikenhouten deuren worden geopend en iedereen plaats maakt. Een stoet Dracons, geleid door drie personen waarvan Vàilan vermoedt dat ze geestelijken zijn, komt door de deur de zaal in gelopen. Direct daar achter loopt de prinses, prachtig gekleed in een bloedrode jurk bezet met gouden motieven, dat sterk afsteekt tegen haar gelige schubben en lange, donkerbruine haar. Daar weer achter lopen acht bedienden, vier vrouwelijke en vier mannelijke. De stoet wordt afgesloten door twee wachters en een andere geestelijke.
Waar is de vorige koningin? vraagt Vàilan aan Gladys.
"Die heeft zich teruggetrokken in een klooster niet ver van hier, ze zal er niet bij zijn," fluistert ze.
Dat is vreemd, antwoordt Vàilan.
"Hier niet," antwoordt Gladys.
De prinses neemt plaats op de troon, en kijkt uit over alle aanwezigen. Haar blik blijft even op Vàilan gericht, en hij durft haar nauwelijks aan te kijken. Dan begint de meest vooraanstaande geestelijke te spreken, krijgt de prinses de koninlijke attributen aangereikt, voordat de zilveren kroon op haar kop wordt geplaatst. Een luid gejuich en applaus volgt en de zaal lijkt te ontploffen. Vàilan houdt zich maar stil en wacht af. De koningin staat op en gelijk valt de hele zaal weer stil. Ze houdt een toespraak, zoals traditigetrouw de bedoeling is, waarin ze haar wensen en doelen uiteenzet.
"Lang leve de koningin!" wordt er massaal geroepen zodra ze is uitgepraat. De generaal neemt weer het woord zodra de zaal is stilgevallen.
"Dan mogen nu de geschenken worden aangeboden," zegt hij plechtig en hij kijkt direct naar Vàilan, die zelf meteen in de gaten heeft dat iedereen naar hem staat te kijken. Lilim port hem in zijn zij en fluistert tegen hem dat hij de eer heeft om als eerste te gaan.

Laatste edit 10-07-2014 13:17

Trompetgeschal laat Shyla schrikken. Madarian en Sjurd zitten plotsklaps rechtop na een verder goede nachtrust. Shyla: "Dat is ook een manier om wakker te worden..." Madarian: "Waarom die trompetten?" Sjurd: "Vandaag is de dag van de troonwissel." Madarian: "Ah. Laten we ons zo snel mogelijk in orde maken." Een korte wasbeurt later gaan Madarian, Sjurd en Shyla richting het kasteel. Madarian kijkt naar het geschenk wat Sjurd heeft geregeld. Een grote smaragd, in een zilveren doos. Als ze vlakbij de troonzaal zijn worden ze tegen gehouden door een wachter. Ze worden verzocht de wachter te volgen. Ze worden naar een kamer geleid waar een vrouwelijke Dracon zit. Dan verlaat de wachter de kamer. Madarian: "Wat kan ik voor u doen." De Dracon kijkt Madarian en Sjurd aan. Dan heft ze haar hand op, en Shyla wordt zichtbaar. Madarian: "Ah. De hofmagiër neem ik aan?" De Dracon knikt. Madarian: "U wilt weten of ik een necromancer ben, is het niet?" De Dracon knikt. Madarian: "U praat niet veel. Wat wilt u weten?" De Dracon snauwt: "Of je een gevaar voor de koningin bent." Madarian: "Ik schijn aanleg te hebben voor magie. Ik ben echter geen necromancer." De Dracon wijst met haar hoofd naar Shyla. Madarian vertelt hoe ze ontmoette en over de ring. De Dracon loopt naar Madarian toe en houdt haar hand boven de ring. Dan houdt ze haar hand boven Madarians hoofd, en tenslotte boven het geschenk bedoeld voor de koningin. Ze draait zich om en loopt de kamer uit waardoor ze alleen zijn. Shyla wordt weer onzichtbaar. Madarian: "Enig idee wat er nu gaat gebeuren?" Sjurd wil net wat zeggen als de deur weer open gaat. De wachter vraagt of ze weer willen volgen. Dan worden ze de troonzaal in geleid. Vàilan zit inmiddels al binnen. Madarian en Sjurd mogen een paar rijen achter Vàilan plaats nemen. Dan voelt Madarian iets op z'n schoot. Madarian: Shyla? Shyla: Dit duurt wel even, en ik blijf niet staan. Madarian: Vooruit dan. Op dat moment klinkt de gong waar de generaal op slaat.

Vàilan heeft niet gemerkt dat Madarian en Sjurd het vertrek betraden. Ietwat voorzichtig komt hij overeind en sjokt naar de troon, terwijl alle aanwezigen hem aankijken. Gladys en Lilim lopen vlak achter hem om iedereen die ook maar probeert hem wat aan te doen, meteen te kunnen uitschakelen. Vàilan gaat met de zijn voorste poten op de hoogste trede voor de troon staan en kijkt de koningin nu recht aan, iets zekerder van zichzelf. Hij buigt zijn kop en laat het zakje zien. Twee bedienden halen het voorzichtig van hem af en overhandigen het aan de koningin, die het zwijgend aanneemt en opent.
"Mijn dank is groot voor uw aanwezigheid, en voor dit prachtige geschenk," zegt ze plechtig. Ze spreekt verder nog een zegening uit, en Vàilan maakt plaats voor de volgende in de rij. Hij gaat rustig weer op z'n plek zitten en kijkt naar de grond.
Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt, zegt hij tegen Lilim en Gladys.
Ik houd niet echt van drukke ruimtes.
"Het went," antwoordt Lilim. "Maar ik kan me er wel wat bij voorstellen."
Vàilan kijkt achterom en ziet Madarian en Sjurd staan. Hij knikt even naar ze en richt zich dan weer op de koningin.
"Dit duurt nog wel even," zegt Gladys.
Helaas wel.
"Ach, straks heb je alle tijd om je zelf goed uit te leven. In een toernooi bijvoorbeeld..."
Nee bedankt, ik ga wel ergens rondvliegen.
"Saai hoor," zegt Gladys. Vàilan geeft haar een korte tik met zijn staart, maar vergeet even dat ze net zo hard met haar eigen kan terugslaan.
Ja, bij jullie werkt zoiets niet, merkt hij op.
"Gedraag jullie," zegt Lilim. "Stoeien kunnen we later ook nog wel."
We?
"Geen idee waar jij allemaal zin in hebt," antwoordt Lilim.

Laatste edit 10-07-2014 20:13

De hofmagiër zit plotseling op haar plek. Ze is met een onzichtbaarheidsspreuk naar binnen gegaan om de ceremonie niet te verstoren. Madarian en Sjurd knikken terug naar Vàilan. Na een aantal anderen is Madarian aan de beurt. Shyla staat op en laat Madarian van z'n stoel gaan zodat het niet opvalt dat ze er ook is. Ze draait zich om, en ziet iets vaags vlakbij het plafond. Een soort van schaduw. Ze kan het in ieder geval niet plaatsen. Ze buigt naar Sjurd en vraagt zachtjes of hij met z'n gave naar de schaduw wil kijken. Sjurd draait zich om en ziet wel goed wat Shyla ziet. Sjurd fluistert: "Het is een magisch wezen. het lijkt op een spion." Madarian gaat intussen naar de koningin, maakt een buiging en geeft z'n gift af. De koningin kijkt even naar de hofmagiër. Ze knikt instemmend. Daarna neemt de koningin het geschenk aan en zegt: "Bedankt voor dit geschenk. Ik zou u graag willen spreken na de ceremonie." Madarian knikt instemmend en antwoord: "Natuurlijk, Uwe Majesteit." Daarna spreekt de koningin een zegening uit. Sjurd besluit de hofmagiër een seintje te geven: Pardon dat ik u stoor maar dit is belangrijk. Ik ben Sjurd, metgezel van Generaal Madarian van de orde van de Cirkel. De hofmagiër: Wat moet je in mijn hoofd? Wil je een praktijklesje in magie? Sjurd: Ik zie een onzichtbaar magisch wezen links achter ons, vlakbij het plafond... De hofmagiër beweegt onopvallend haar hand en kapt Sjurd af: Ik zie het. Ik houd dat wezen wel in de gaten. Vooruit. Het is je vergeven dat je me gestoord hebt. Op dat moment gaat Madarian zitten. Sjurd licht hem kort en fluisterend in. Madarian fluistert terug: "We grijpen pas in als dat wezen een potentieel gevaar vormt."

Laatste edit 17-07-2014 18:19