Feryin leek weer even na te denken. Ze was er nog niet lang geweest, dus nog iets langer blijven zou niet een al te groot probleem moeten zijn. Daarintegen, de laatste keer dat ze dat had gedacht werd het er niet veel beter op. Toch was ze net flauw gevallen, en dat betekende dat ze echt wat voeding nodig had wilde ze nog verder kunnen lopen. Uiteindelijk had ze besloten, en keek in de richting van Madarian. "Ik zou graag wat eten, Opfrissen is een luxe die ik me echter niet kan veroorloven." De twee verschillende stemmen vond ze vreemd, zeker aangezien de stem van de vrouw niet hoorde bij de vrouw wiens lichaam ze kon horen, en het was zeer verwarrend. "Maar u bent ook van plan om naar Thylis te reizen? of, waarom bevind U zich in deze toren, woont U hier?" Het meisje had duidelijk wat moeite met de situatie begrijpen. "En waar is hij die me gevonden heeft? zijn stem klonk anders, en ook zijn uiterlijk was anders." Alhoewel ze wel buiten was geweest en voor de toren had gestaan, had ze nog niet echt een indruk gekregen hoe groot de toren precies was.

Zonder enige moeite begeeft Vàilan zich naar de keuken, al moet hij bij enkele krappe deuropeningen en trappartijen voorzichtig aan doen.
Toch handig als je bekend bent met zo'n gigantisch gebouw, denkt hij bij zichzelf. Vlak voordat hij de keuken bereikt komt hij een dienstmeid tegen, die van schrik bijna een dienblad laat vallen. Ze kijkt hem trillend aan en durft niet te bewegen. Vàilan buigt zijn kop en wrijft zachtjes tegen haar aan voordat hij weer verder loopt. De dienstmeid gaat vlug naar boven en kijkt nog even achterom.
Die is zeker nieuw hier. De geur van vers eten komt hem tegemoet, en bij een speciale ingang blijft hij zitten. Een van de koks merkt hem op en geeft direct een seintje naar achteren, waarna een homp vlees op een grote, houten plank wordt binnengedragen.
"Op orders van de prinses, anders hadden we je verteld om zelf maar voor je eten te zorgen!" zegt de kok vervolgens.
Dat kan ik heus nog wel hoor! antwoordt Vàilan ietwat geïrriteerd. Hij wordt verder met rust gelaten en werkt z'n ontbijt snel naar binnen. Even blijft hij zitten nadenken over wat hij wil gaan doen voordat hij weer naar boven gaat, via dezelfde weg. Opnieuw perst hij zich door nauwe deuropeningen, en als bij een wonder blijft hij nergens klem zitten. Zodra hij weer op de hoofdgang is blijft hij weer even zitten en kijkt om zich heen.
Tuin? Troonzaal? Wat gaat het vandaag worden. In de tuin ligt m'n mand niet, in de troonzaal is geen Fyona. Dilemma's, dilemma's.... Uiteindelijk besluit hij naar de troonzaal te gaan, waar het al weer redelijk vol begint te lopen. Mensen stappen voor hem opzij en hij voelt de vele blikken op hem gericht staan.
Kom nou, ik zit hier vaak genoeg! moppert hij tegen zichzelf. Hij gaat in z'n mand liggen en sluit z'n ogen.

Madarian: "Schuin rechts van je bed staat al een maaltijd klaar voor je. En Thylis is niet zo ver. Dus reizen zou ik het niet willen noemen. Een kwartiertje lopen en we zijn er. Als er tenminste geen oponthoud is. Waar degenen zijn die je gevonden hebben? Ze zijn weer teruggegaan naar Thylis. Vàilan en Fyona heten ze. Vàilan is een griffioen en Fyona een draak. Beide kunnen ze een... mensvorm... ja. Een mensvorm aannemen. En waarom ik hier woon? Ik heb deze toren pas gekregen. Een erfenis. Er zullen vast genoeg geheimen zijn van deze toren, maar die moet ik nog ontdekken. Ik ben zelf hier ook nog maar een paar dagen." Meklorka is intussen opnieuw verschenen met wat extra eten voor Madarian. Feryin hoort duidelijk dat Madarian niet aan het eten maar aan het vreten is. Shyla: "Denk aan je tafelmanieren." Madarian met volle mond: "Watte? Kun je da ete?" Shyla: "Je tafelmanieren. Rustiger eten, goed kauwen..." Madarian slikt even en zegt: "O. Natuurlijk. Sorry. Even een terugval."

Even moest de elvenmeid nadenken. Dan was Thylis niet de stad waar ze naar toe moest, die had ze juist overgeslagen. Welke stad was het dan geweest? de naam had er zoveel op geleken. Het meisje klakte nog eens met haar tong, waardoor haar lange oren lichtelijk trilde. Hierna boog ze naar haar eten, en na een beetje voelen kon ze het vinden. Langzaam begon het meisje met eten, en ondanks dat ze lang niet gegeten had bleef ze rustig eten. Het was alsof haar maag zeer weinig aankon. op het commentaar van de vrouw die ze niet kon zien, horen of voelen moest ze toch eventjes lachen. Nadat haar mond leeg was schudde ze haar hoofd even. "mij maakt het niet uit. Ik ben al blij dat mij een mogelijkheid tot even eten is aangeboden. het is het eerste voedsel in een paar dagen vermoed ik." De stem van het meisje bleef rustig, zacht. Al snel was het elfenmeisje klaar met eten, en erg veel had ze niet op. toch leek ze enigsinds aangesterkt.

Madarian fronst z'n wenkbrauw, slikt het voedsel in z'n mond door en zegt: "In een paar dagen? En het bord is nog driekwart vol. Oké. Ja, Thylis is vlakbij. Daar zou je proviand in kunnen slaan. Meklorka, hoe zit het hier eigenlijk met de voedselvoorraad? Wordt het magisch aangevuld, of deed Thorkel elke keer de boodschappen?" Meklorka steekt een (wijs)vinger omhoog. Madarian: "Magisch dus. In dat geval... Feryin... ...was het toch? Ja. Feryin? Wil je wat eten en drinken meenemen? En zo ja, heb je voorkeuren?"

Het volume van stemmen in de troonzaal stijgt, en Irina is druk bezig met alles in goede banen te leiden. Als een volleerd dirigente stuurt ze alles en iedereen naar de juiste plekken. Vàilan ligt ondertussen in een half wakker-half slaap toestand in z'n mand en merkt weinig van alle hectiek die zich in de troonzaal concentreert. Niet veel later komt een zichtbaar uitgeputte Irina bij hem staan en ze trekt aan z'n oor, waardoor hij weer klaarwakker is.
En bedankt, ik lag net zo lekker te dommelen!
"Dat zou ik nu ook wel willen," zucht Irina. "De ceremonie begint over ongeveer een uur, maar ik moet echt even naar buiten nu."
Dan moet je wel even wat anders aan trekken.
"Goed idee. Ga alvast maar naar m'n balkon, ik ben er zo," antwoordt Irina. Vàilan verlaat de troonzaal en gaat via de tuin naar het balkon van Irina's kamer. Fyona ligt te slapen, en hij besluit om haar niet wakker te maken. De wind is wat gaan liggen, maar de lucht is alsnog redelijk koud.
En dan te bedenken dat dit nog maar het begin is.
Niet veel later hoort hij de balkondeuren open gaan, en Irina verschijnt in een eenvoudige, lichtgrijze wollen mantel met grote bontkraag. De zilveren knopen schitteren in het waterige zonlicht.
"En hieronder heb ik nog een speciale winterjurk zitten," zegt ze.
Zoals altijd. Nou...hier staan we mooi in de frisse lucht, nietwaar?
"Al die moeite met omkleden alleen voor hier te staan? Nee nee, we gaan even op stap," zegt Irina, terwijl ze haar lange, kastanjebruine haar op orde brengt. Het gouden diadeem op haar hoofd geeft een bescheiden glans af.
Op stap? vraagt Vàilan, die daarna meteen gaat liggen, zodat Irina oop z'n rug kan klimmen.
Nou...houd je goed vast, en trek geen veren eruit aub.
Irina lacht en leunt wat voorover, waarna ze haar armen om hem heen slaat. Vàilan springt van het balkon, maakt een korte duikvlucht en vliegt dan weer omhoog. Hij voelt de koude lucht overal doordringen en besluit om ergens te landen.
Bah, snijdende koude wind...leef je nog?
"Ik? Nee joh, al lang niet meer," grapt Irina. Vàilan landt in de buurt van de toren, en herinnert zich het rovershol dat hij en Fyona eerder hadden ontdekt.
"Dat komt wel goed," zegt Irina, waarna ze van Vàilan af springt. Ze sluit haar ogen en geniet van het zonlicht. "Veel beter dan zo'n druk hok...," mompelt ze. Vàilan kijkt richting de toren en houdt de omgeving goed in de gaten.

((whoops sorry, druk weekend gehad ))

"Dat zou zeer fijn zijn." Feryin pakte de schoudertas die ze om had gehad af, en voelde even wat ze er nog in had zitten. met een beetje moeite wist ze er een fles uit te vissen. "Zou deze gevuld kunnen worden? daar zou ik zeer dankbaar voor zijn." Ze gaf de fles aan Madarian, en dacht daarna eventjes na. "Voor voedsel heb ik het liefst iets wat vult. wat her is maakt niet uit, zolang het maar klein is en veel energie geeft." Het meisje glimlachte zachtjes, en vouwde haar handen in elkaar. "Maar nu het kan, vertel me alstublieft iets over die demoon? die hier ergens in de buurt rondliep?"

Meklorka verdwijnt even en komt terug met verschillende soorten groenten en fruit, hardgekookte eieren, en wat voorgebraden stukjes vlees om mee te nemen. De fles wordt aangepakt en gevuld met heet water, waar honing aan toegevoegd wordt. Dat wordt geroerd en daarna wordt het weer snel afgekoeld. Dit wordt op de tafel gelegd. Als Feyrin voelt wat er ligt wil ze iets zeggen over de grootte, maar voordat ze dat kan doen maakt Meklorka een gebaar met haar handen, en voelt Feyrin alles kleiner worden. Madarian: "Dat is nieuw. Kun je me dat leren?" Meklorka schudt nee. Madarian: "Jammer. Hoe wordt het weer groot?" Meklorka pakt een klein eitje. Dat eitje wordt vanzelf in haar hand groot. Dan legt ze het ei weer neer. Het ei krimpt. Madarian: "Handig om veel spullen mee te nemen. Wie weet kan ik die spreuk ergens leren." Shyla: "Vergeet je niet iets?" Madarian: "Ik vergeet zo veel dingen. O. De demoon. Juist ja..."

"Hm, ik had toch misschien een paar handschoenen aan moeten doen," mompelt Irina terwijl ze haar handen verbergt in de mouwen van haar kleding. Vàilan wrijft met zijn snavel tegen haar schouder. Irina draait zich naar hem om en aait hem over z'n kop. Samen lopen ze richting de toren, en Irina bekijkt het bouwsel aandachtig.
"Typisch iets voor hofmagiërs. Een eind van iedereen vandaan en lekker opgesloten in een hoge toren!" zegt ze spottend.
Als we Rafaël zo'n toren zouden geven was hij waarschijnlijk ook gelukkig. antwoordt Vàilan.
"Da's waar. Ik zou er echter niet in willen zitten..." Vàilan maakt een snuifend, gniffelend geluid.
"Wat?" vraagt Irina. Ze pakt hem bij z'n oor en kijkt hem streng aan.
Nou, Fyona en ik zaten er even over te filosoferen...jij, de dame in nood opgesloten in een toren, bewaakt door Fyona...
"En de knappe ridder op het witte paard die me komt redden. Bah, bespaar me die clichéverhalen!" zegt Irina.
Paarden zijn inderdaad ouderwets. Waarom geen ridder op een griffioen? Of...ik alleen?
"Dat wordt lastig kiezen," zegt Irina, diep nadenkend. "Een knappe ridder, of een stoere griffioen. Of beide. Vàilan, als ik ooit in gevaar ben zou ik niets liever willen dan dat jij me komt halen, tenzij het risico bestaat dat het je je leven kan kosten."
Zelfs dan zou ik het doen, antwoordt Vàilan, terwijl hij zachtjes z'n kop tegen haar aan wrijft.
"Ik eet m'n laarzen op als ik ooit in een toren gevangen wordt gezet en bewaakt wordt door een kwaadwillende draak!"
Daar houd ik je aan. Tot de laatste vezel ga je ze opeten, zonder sausje. Ik ga je niet bevrijden totdat je deze belofte hebt volbracht. Irina geeft hem een por.
"En om de smaak van leer weg te werken eet ik jou vervolgens op en maak ik nieuwe laarzen van wat er overblijft."
Als jij daar gelukkig van wordt, moet je 't vooral doen, antwoordt Vàilan plagerig. Irina lacht en geeft 'm nog een por. Samen lopen ze weer verder.

Madarian vervolgt: "Die demoon heet dus Azkaal. Het enige wat ik zeker weet is dat ik een soort manshoge tornado zag. Een vrouw die voor die tornado vluchtte struikelde, en voor ik er erg in had werd ze de lucht in getild. Daarna hield de tornado op. De vrouw viel op de grond. Daarna stond ze op. Ik deed een stap naar achteren na een waarschuwing van Shyla, en ze kwam plotsklaps op me af en gaf me een harde duw. Ik had niet verwacht dat ze zo sterk was. Daarna werden haar ogen rood en gloeide. Toen verscheen Fyona, en vluchtte de demoon weg. Fyona vertelde dat ze die demoon ooit verslagen heeft. Een ritueel heeft die demoon bevrijd tijdens de rode maan. En er is een ritueel nodig om de demoon weer op te sluiten. Verder ben ik niet gekomen. Dus ik wil graag wat inlichtingen vergaren in Thylis. Er staan hier zat boeken, maar ik kan nog niet zo snel lezen. Over een pagina doe ik een halve ochtend."

Laatste edit 02-12-2014 23:13

Ze luisterde mee naar het gesprek over het voedsel, en stopte hierna al het verkleinde spul terug in haar tas. "Bedankt." sprak ze zacht met een glimlach. "Dat is zeer handig" en ook zei zou het niet erg vinden om die truc te leren, alhoewel ze geen magische aanleg had. Ze luisterde aandachtig naar het verhaal over de demoon, soms even knikkend naar aanleiding dat ze het begreep. "Het lijkt mij inderdaad een goed idee om informatie op te zoeken over het ritueel dat nodig is om deze demoon hier te laten verdwijnen. Echter hoe groot is Thylis?" Ze had geen idee hoe groot de stad was waar ze omheen was gelopen. was het een dorp geweest dan zou de kans niet groot zijn dat ze informatie konden inwinnen, maar was het een grote stad dan was de kans een stuk groter. Even beet ze op haar onderlip. als het om boeken ging kon het meisje niet helpen, aangezien het onmogelijk was voor haar om een boek te lezen en ze niet verwachtte dat er veel magische boeken over de uitbanning van demonen in braille geschreven waren.

"Ik heb helemaal geen zin in die ceremonie," zegt Irina. "Weer uren en uren toespraken moeten horen, wat voor geweldig leger we hebben en hoe belangrijk die en die wel niet voor ons waren. Bah! En ik móet de hele tijd stil blijven zitten. Vàilan, waar heb ik dit aan verdiend?"
Tja, dat krijg je ervan als je de dochter bent van de koningin. Dan heb je een paar verplichtingen waar je aan moet voldoen.
"Helaas wel. En straks moet ik haar opvolgen en wordt het dubbel zo zwaar. Dan kan ik niet zomaar even wegvluchten. Maar ik weet donders goed dat als het zover is ik er alles voor zal doen om ervoor te zorgen dat alles goed gaat. Het is wat tweezijdig," antwoordt Irina. Haar aandacht wordt vervolgens getrokken door een paar fruitbomen die naast de toren staan, en nog veel vrucht dragen.
"Alles gaat langzaam dood in de winter , behalve die boom, en z'n vruchten. Fascinerend, nietwaar?" zegt ze.
Zeker weten, maar die vruchten zijn lang niet zo lekker als die Oranje Zusters...jammer dat ze alleen in de zomermaanden groeien. Nu moet ik weer een hele poos zien te overleven zonder deze sappige, mierzoete stukjes hemel....
Vàilan sluit z'n ogen en droomt weg, waarna hij meteen honger krijgt. Hij schuifelt wat heen en weer en duwt met z'n kop tegen Irina. Zonder wat te zeggen loopt ze naar een van de bomen en plukt ze een vrucht.
"Vangen!" roept ze, waarna ze de vrucht naar Vàilan gooit. Ze mikt expres wat hoog waardoor hij moet springen. Met een sierlijke beweging lanceert hij zichzelf omhoog en vangt hij de vrucht zonder problemen. Irina applaudiseert en gooit nog een vrucht.
"Bravo!" roept ze lachend, en Vàilan maakt een buiging. Opnieuw plukt ze een vrucht, maar ze besluit deze niet te gooien. Vàilan gaat zitten en kwispelt in afwachting van wat ze doet, maar Irina houdt de vrucht bij zich.
Nou, waar wacht je op? vraagt hij ongeduldig.
"Ik weet niet waar je 't over hebt," zegt Irina plagerig.
Oké, als je zo wil spelen! Vàilan komt op haar af gelopen en gaat voor haar voeten liggen. Met grote ogen kijk hij bedelend omhoog en kwispelt nog steeds. Irina barst in lachen uit en laat de vrucht vallen.
"Oh Vàilan, ik was bijna vergeten hoe schattig je kan kijken!" zegt ze. Ze raapt de vrucht weer op en houdt 'm omhoog.
"Blijf vooral even zo liggen," gniffelt ze.

"Laat ik het zo zeggen. Het is geen klein dorp. En het kasteel is ook een flink fort. Die neemt men niet zo maar in. Hoe gaat het met je? Denk je dat je voldoende bent aangesterkt om naar Thylis te gaan?" zegt Madarian. Hij kijkt naar het meisje. Tenger, blind... Zou ze zichzelf goed kunnen verdedigen? Uiterlijk zegt niets over wat iemand kan. Ze ziet er ongevaarlijk uit. Hij ziet haar liever in Thylis, relatief veilig achter de stadsmuur. Vooral met die demoon die rondzwerft in de buurt. Aan de andere kant is Thylis nou ook niet onveilig. Vooral in de arme buurt met zakkenrollers en dieven is het niet bepaald veilig. Shyla: Meteen in de beschermrol? Je zou een uitstekende vader zijn. Jammer dat ik je geen kinderen kan geven. Madarian: Wat voor kinderen zouden dat dan worden? Half doorzichtig, die overal doorheen kunnen gaan? Madarian glimlacht als hij dit plaatje voor hem ziet. Shyla wordt half zichtbaar, schudt haar hoofd afwijzend met een glimlach en geeft in gedachte door: Je blijft steeds 'straf' verdienen. Madarian: Dat soort 'straf' vind ik nou juist zo leuk. Daar doe ik het juist voor. Shyla: Wacht maar af. Als we alleen zijn... Madarian: Ik heb zo het vermoeden dat het nog wel een tijdje kan duren voor we weer echt alleen zijn. Vooral als we die demoon moeten stoppen. Shyla: Ik hoop dat je het fout hebt. Madarian: We zullen zien.

Was ze dan iets anders verteld, of hadden de zintuigen die ze nog had haar bedrogen? "Ik red het wel naar Thylis. zeker als het slechts een klein stukje lopen is is dat geen probleem." vertelde het meisje de man, met een kleine glimlach op haat gezicht. "Ik heb wel verder gelopen als dat stuk. Maar lang heb ik niet.."

Er was duidelijk meer dat ze niet vertelde, maar ze wild geen mensen in gevaar brengen. Ze kende deze wezens niet die haar geholpen hadden, en als zij ze nu in gevaar zou brengen zou dat geen goed idee zijn. Daarbij had ze geen idee wat deze wezens konden doen om zichzelf te verdedigen. "Laten we maar naar de stad gaan." sprak ze uiteindelijk en stond op. Weer klikte ze eenmaal, en zonder enig falen vond ze haar weg naar de deur.

"Pak'm dan!" zegt Irina plagend, terwijl ze de vrucht nog steeds omhoog houdt. Vàilan kijkt haar nog steeds met grote puppyogen aan en hoopt dat ze hem de vrucht geeft. Uiteindelijk komt hij overeind en probeert hij de vrucht te pakken, maar Irina gooit 'm de lucht in. Vàilan rent er meteen achteraan, en vlak voor de ingang van de toren vangt hij de vrucht op.
"En nog een bravo voor jou!" hoort hij Irina roepen, wanneer ze nog een paar vruchten plukt. "Dit kan ik de hele dag wel doen!" Vàilan snuffelt aan de deur maar deze gaat niet open.
Ik hoef toch niet naar binnen. denkt hij bij zichzelf. Hij rent een rondje om de toren en verstopt zich achter een struik. Irina kijkt om zich heen en fluit een paar keer.
"Hé, waar ben je?" vraagt ze. "Gaan we verstoppertje spelen?" Vàilan komt niet tevoorschijn, en Irina knikt.
"Dan maar zo," mompelt ze, en ze haalt een speciale fluit tevoorschijn, die een zo hoge toon voortbrengt dat mensen 'm niet kunnen horen, maar griffioenen (en wezens met een extra scherp gehoor in 't algemeen) des te meer. Ze blaast er op en Vàilan spring uit de bosjes tevoorschijn. Hij wurmt zich tussen de fruitbomen door en duwt met z'n kop tegen Irina aan.
Niet eerlijk! moppert hij.
"Oh nee? Volgens mij deed ik niets verkeerd," zegt Irina. Vàilan besnuffelt de vruchten en wil er een pakken, maar Irina draait zich om zodat Vàilan per ongeluk haar mantel beetpakt.
Bah, dat smaakt niet echt lekker... Hij loopt een paar keer om haar heen en gaat vervolgens weer zitten.
Gooi dan!
"Geduld, ik lust er zelf ook wel een," antwoordt Irina, die een van de vruchten begint op te eten.
"Hm, kwan me niet vwoorstellen dat swommige mwensen ze nwiet lekkwer vwinden," zegt ze met haar mond vol. Vàilan schudt z'n kop.
En dan spreken mensen er mij op aan dat ik me niet volwassen gedraag. Irina gooit direct een andere vrucht met een meesterlijke worp de verte in, en Vàilan gaat er meteen achteraan. Hij is ditmaal echter te laat en de vrucht barst uiteen op een steen. Met een luide 'skriieeh' en het slaan van z'n vleugels laat hij zijn ongenoegen over zijn verlies blijken en hij rent meteen weer terug. Irina legt de laatste vrucht voor haar op de grond en wacht totdat Vàilan weer voor haar staat.
"Die had je makkelijk kunnen vangen," zegt ze streng. "Tsk tsk, dat wordt weer een straftraining hoor!"
Genade! jammert Vàilan, die weer aan haar voeten gaat liggen. Hij kijkt naar de vrucht maar blijft er van af.
"Vooruit, pak die maar," zegt Irina. Vàilan laat zich dat geen tweede keer zeggen en hij slokt het sappige ding direct naar binnen.

Madarian volgt Feyrin naar de deur. Als Feyrin die open doet en er doorheen gaat, loopt Madarian langs haar. Madarian: "Deze kant op. Hoe wist je eigenlijk waar die deur was?" Shyla: "Hoor je dat klikken met haar tong dan niet? En als een zintuig uitvalt, worden de andere zintuigen beter ontwikkeld." Madarian: "Hoe bedoel je dat? De oren worden zelf toch niet gevoeliger? Is het niet gewoon zo dat iemand dan beter de andere zintuigen leert gebruiken?" Shyla: "Dat weet ik niet. Daar ga je een ander maar mee lastig vallen." Madarian: Zeker weten? Straks wordt je weer jaloers... Shyla: Het hoeft niet perse een vrouw te zijn. Madarian: Ah. Dat is ook wel weer zo. Even later zijn ze bij de voordeur. Madarian doet deze open en stapt opzij om Feyrin als eerst naar buiten te laten gaan...

Laatste edit 09-12-2014 22:44

Het elfenmeisje loopt naar buiten en klikt daar nogmaals. Een kleine glimlach kwam over haar gezicht heen "Ik kan inderdaad mijn omgeving horen en voelen. door geluid kan ik de echo's van mijn omgeving opvangen en zo ongeveer een beeld vormen van diepte en ook het verschil tussen materialen als steen, hout en metaal. In een stenen toren, als ik een grote platte houte oppervlakte hoor is het vaak een deur of een kast, maar een kast is dieper. Ik heb een groter probleem met inbouwkasten, en ook trappen naar beneden vind ik toch wat lastig." Buiten was ze echter al eerder geweest, en ze vroeg zich af of de stad dan zo gebouwd was dat ze slechts een klein stukje 'gezien' had, of gewoon een verkeerde aanname gemaakt had. Samen met Madarian gingen ze richting de stad.

Vàilan spitst zijn oren als hij hoort dat de torendeur weer opent. Hij staat op en kijkt achterom. Irina gaat naast hem staan en port hem in zijn zij.
"Is er iets?" vraagt ze. Dan ziet ze Madarian en een elfenmeisje de toren verlaten. Vàilan loopt direct naar hen toe, gevold door Irina.
"Niet zo snel, joh" moppert ze. Vàilan doet echter alsof hij van niets weet. Voorzichtig benadert hij de twee en snuffelt in hun richting. Zodra Irina weer naast hem staat krijgt hij een korte tik tegen z'n snavel.
Auw! Waar heb ik dat nu weer aan verdiend? klaagt hij, maar meteen geeft hij haar kopjes omdat hij het antwoord al weet. Hij kijkt vervolgens naar het elfenmeisje maar bewaart wat afstand.
Het gaat zo te zien weer goed met je. Sorry dat ik wat te vroeg weg ging. zegt hij tegen haar. Hij gaat zitten en Irina leunt wat tegen hem aan.
"En wat is nu het plan?" vraagt ze, terwijl haar gouden diadeem schittert in het licht.
Laatste edit 10-12-2014 18:55

Het meisje keek even verbaast op toen ze de aanwezigheid van de andere persoon weer opmerkte, maar glimlachte zachtjes. "Volgens mij hebben we bezoek, een van uw vrienden lijkt terug te zijn gekomen, samen met nog een wezen..?" Ze had de vrouw al wel eerder in de toeren 'gevoeld', maar de vogelgedaante die er nu stond kwam haar niet bekend voor. Meteen nam ze een iets andere houding aan, een die een stuk meer gesloten was aangezien ze niet kon weten of het veilig was.

(( grmbl drukke week gehad en weinig te typen nu. ))

Laatste edit 15-12-2014 10:07

Het lijkt me niet gepast om prinses Irina 'een wezen' te noemen, he. zegt Vàilan tegen Arya, maar ook hoorbaar voor Irina en Madarian.
Ik vrees dat je met Fyona in de war bent, zij was inderdaad samen met mij in de toren toen je binnen kwam strompelen.
"Nooit gedacht dat ik ooit eens verward zou worden met iemand als Fyona. We kleden ons niet hetzelfde, en we zijn niet eens van dezelfde soort," zegt Irina, die samen met Vàilan dichterbij Madarian en Arya komt staan.
Wie weet is het jullie algemene aura van vriendelijkheid en zo, weet ik veel... zegt Vàilan, die nu wel heel dicht bij het meisje staat. Voorzichtig buigt hij zijn kop naar haar zodat ze hem kan aaien.
Vrees niet, ik doe geen vlieg kwaad. zegt hij tegen haar.
"En dat is je geraden, want anders wordt mama Irina erg boos, en dan zwaait er wat," zegt Irina plagerig. Vàilan zucht en reageert niet. Irina kijkt kort naar Madarian.
"Jij komt me bekend voor, volgens mij heb ik je eerder gezien in het kasteel. Ach ja, ik zie dagelijks zoveel mensen...nou goed, maak het kort hier, we moeten zo weer in de troonzaal zijn. Stomme ceremonie. Vàilan, ontvoer me alsjeblieft!"

Madarian: "Euh, Vàilan... Ze bedoelt met het wezen jou. Je was in de toren in je andere vorm. En ze heeft een vrouw gedetecteerd vlak voordat ze bewusteloos was. Helaas is ze blind, en de aannames zijn logisch. Wij gaan nu op weg naar Thylis. Feyrin, Dit is de normale vorm van Vàilan. Hij is een Griffioen. Mevrouw Irina, aangenaam kennis te maken... Wacht eens even... U bent de troonopvolgster, toch? Mijn excuses Uwe Hoogheid." Madarian maakt een buiging en vervolgt: "Er is een krachtige demoon in de buurt. Ik raad aan om terug te gaan naar het kasteel. Ik ga naar Thylis om informatie te vergaren over de demoon Azkaal."

"Troonopvolgers? Griffoen?" heel even leek de wereld te draaien, maar ze wist zich staande te houden. "Het spijt mij als ik iemand beledigt heb, dat is niet mijn bedoeling geweest.." Waar het nog enigsinds mogelijk was dieren van mensen te onderscheiden, waar het op subtiele rasverschillen aankwam was het meisje totaal in het duister. Ook zij maakte een plié, en wist niet waar ze heen moest 'kijken'.

Vàilan snuffelt richting Madarian en schudt z'n kop.
Nee hoor, ik lag toch echt in deze vorm bij dit elfenmeisje, hoe had ik haar anders warm moeten houden? Hij kijkt weer naar Feryin en geeft de hoop op dat ze hem nog gaat aaien.
Wat zonde dat je niets kan zien, zegt hij tegen haar. Want nu kan je mijn grootsheid niet in alle volledigheid aanschouwen. Hij richt zich wat op en kijkt trots vooruit, waarbij hij een vleugel ontvouwt en z'n zilveren veren laat zien. Irina geeft hem echter een por in z'n zij.
"Kom direct weer terug op aarde, jij," zegt ze.
Nouhou! klaagt Vàilan, die met z'n kop tegen haar aan duwt.
"De gebeurtenissen omtrent deze demoon zijn reeds bekend," zegt Irina vervolgens. "Er is een nieuwe hofmagiër op weg die ons daarbij gaat helpen. Het is de bedoeling dat ze morgen arriveert, maar dat zien we wel." Vàilan duwt zachtjes met z'n kop tegen Feryin.
"Laat dat kind toch," zegt Irina. "Die weet niet wat d'r overkomt. Hier, laat mij maar." Ze legt haar hand op Vàilan's kop en aait 'm zachtjes, waardoor hij zijn aandacht weer helemaal op Irina richt. Hij sluit z'n ogen kort.
"Schatteboutje, wat ben je toch een knuffel," fluistert Irina tegen hem. Vàilan schaamt zich een beetje voor die woorden omdat de anderen het konden horen.
Zeg dat nou niet zo hardop...daar gaat m'n reputatie. Irina lacht en trekt aan z'n oor.
"Griffioenen zijn perfect om als maatje te hebben. Je kunt er fantastisch mee knuffelen, en als het moet zijn ze in staat om op verbaal dan wel telepatisch commando te doden!"
Nou, zo kan ie wel weer... zegt Vàilan, die zich wat ongemakkelijk begint te voelen.
"Ik raad jullie aan om in ieder geval het kasteel te mijden, omdat het daar een drukte van jewelste is. We vieren vandaag feest, maar ondertussen gaat er wel gewerkt worden, en uiteraard moet ik weer van alles doen," zucht Irina.

Laatste edit 15-12-2014 14:11

"Dus wat zijn de dingen die we momenteel weten van de demoon?" Alhoewel ze het lichtelijk vreemd vond aaide ze de griffioen over zijn hoofd totdat de vrouw, Irina, hen gerugfloot om hem zelf te aaien. Ze grinnikte ietswat, en schudde haar hoofd zachtjes. "Ik red het wel. maar laten we kijken wat voor inform.." Feryin werd afgekapt in haar verhaal, want haar gehoor verraadde een nieuw paar voetstappen dat hun kant op kwam lopen.

"Morgen? Morgen? en mij word maar verteld dat ik niet snel genoeg kan lopen.." De stem klonk mogelijk lichtelijk bekend. De spreker had ook rode haren, alhoewel deze niet bloedrood maar meer bruinig waren. Een stel groene ogen keek op de groep neer en aan haar zij hing een zwaard. Qua leeftijd zag ze er uit alsof ze net pas de 20 voorbij was, maar haar ogen spraken ondanks een enorme overdosis aan kattekwaad ook een wijsheid uit. "Ik was hierheen gestuurd om te helpen tegen een of andere Demoon? " Sprak Arya met een enorme grijns op haar gezicht.

((YES! it's the same one. ))