Linctus sleept de houten stam over de grond in de richting van de boerderij. Tijdens het verslepen ziet hij de wolf staan. De ogen van de wolf Denkt Linctus bij zichzelf. Iemand gebruikt magie op die wolf. Ik moet oppassen voor wat ik doe. Lintcus kijkt achterom naar de stam. Hij zou eigenlijk veel te zwaar moeten zijn om in zijn eentje te verslepen. Hij laat de stam daarom maar vallen en loopt zonder stam naar de boerderij. Nog even mijn schuld inlossen en dan weer vandoor gaan. Linctus loopt naar de boerderij om het kreupel paard te halen. Nog even niets opvallends doen en dan kan ik weer wegglippen in de vergetelheid. Waarom heb ik in hemelsnaam mijn echte naam gegeven? hoofdschuddend loopt Linctus door.

Questyn ziet Linctus naar de stal lopen. Zonder stam. Hm, denkt ze. Als ik nu achter hem aan ga, dan kan hij natuurlijk door krijgen, dat ik hem meer dan gewoon in de gaten houd. Questyn besluit om haar huifkar om te bouwen tot slaapplaats.

Vannacht blijft ze hier slapen. Ze hoeft eigenlijk niet te blijven. En wat Linctus en Madarian bij Grote Mop doen, daar heeft ze eigenlijk niets mee te maken. Mop redt zich er wel mee. Maar toch is Questyn geïntrigeerd. Die Madarian heeft een verhaal, waar ze meer van wil weten. Maar ook Linctus heeft een achtergrond. En het zou zomaar kunnen dat Angel ander bloed bij hem heeft geroken.

Questyn heeft zelf dubbelbloed. Zo werd haar dat vroeger verteld. Ze weet als geen ander hoe het is om gepest te worden. Haar punt oren zijn niet menselijk. Niemand die het weet. Ze draagt altijd een van haar gekleurde sjalen om haar hoofd. En het houdt mannen die gek zijn op lichtblond haar op afstand. Haar moeder was een mens, haar vader is een elf.

Questyn is door haar moeder opgevoed. Voornamelijk in het huisje diep in het bos. Dichtbij de plaats waar de natuurelven hun onderkomen hebben. Haar moeder heeft haar geleerd hoe ze zo zelfstandig mogelijk kan zijn. Een tante, een zus van Questyn's vader, kwam geregeld bij Questyn en haar moeder. Ze leerde Questyn vechten, hoe ze met dieren kon communiceren. Haar moeder leerde Questyn hoe ze met gereedschappen kon gebruiken, hoe ze dingen kon maken. Haar moeder was bijna magisch in het bedenken en maken van allerlei werktuigen, om werkzaamheden te vergemakkelijken. Gelukkig had Questyn dat van haar geërfd. Ze kon hierdoor heel zelfstandig leven, en had van niemand hulp nodig.

Het nomaden bestaan dat ze leidde in de lente, zomer en herfst had verschillende doeleinden. Ten eerste om te zorgen dat ze geld had, om de noodzakelijke dingen als eten, drinken en kleding aan te schaffen. Maar ze was ook een boodschapper. Inmiddels was ze door de jaren heen, aardig bekend geworden als boodschapper. Als je iets aan iemand wilde doorgeven, of het nu woorden of dingen waren, dan kon je het best Questyn hebben. Zij was altijd oprecht, en discreet. Geheimen kon je haar toevertrouwen, Questyn hield het allemaal bij zich. Hierdoor kende ze wel heel veel geheimen, van handelaren, koningen, elven, mensen, magiërs, strijders, noem maar op. Ze had de raarste berichten al moeten doorgeven. Dat soort werkjes vond ze altijd wel interessant.

Ze was ook wel nieuwsgierig naar de inhoud van de kist, die ze van de oude magiër voor Grote Mop mee moest nemen. Questyn vond geneeskrachtige kruiden interessant. Ze had wel een beetje geleerd van haar moeder, en van haar tante, maar als ze Grote Mop hoorde, over wat zij al zo kon met kruiden, ze kon dan ademloos naar Grote Mop luisteren.

Ze trok haar sjaal van haar hoofd, en schudde haar halflange blonde haar uit. Ze zou eerst even wat andere kleren aantrekken. Ze wilde zich ook even wassen. Het waren eigenlijk allemaal dingetjes die ze sowieso wilde doen. Maar de twee heren brachten wel meer planningen in de war. Lekker bijkletsen met Mop zat er niet in. Verhip, ze had de kist met mannenkleding binnen staan. Af en toe trok Questyn daar een broek uit, zodat ze wat makkelijker kon bewegen. De rokken die ze nu aan had, bleven geregeld haken achter van alles. Hm, dan maar een simpele rok met mijn omslagdoek om, denkt Questyn. Ze pakt een andere gekleurde sjaal, en wikkelt die om haar hoofd. Ze duwt plukjes blonde haar eronder, en de puntjes van haar oren. Zo, ze ziet er wat frisser uit. Dat wassen doet ze morgen wel in een meertje vlakbij. Nu eerst maar eens kijken hoever Mop met het eten is.

Laatste edit 29-04-2016 12:43

Na toestemming is Madarian naar de schuur gelopen en heeft daar een knots uitgezocht. Net als hij terug is, komt GroteMop terug met een kist met kleding. Hij begint meteen te graven in de kist naar wat grotere kleding als GroteMop weg loopt. "Bedankt." zegt Madarian nog snel. Hij heeft wat grotere donkerbruine kleding uitgezocht en probeert het aan te trekken. Hij voelt dat hij bekeken wordt, maar hij hoeft zich niet te schamen voor z'n lichaam. En hij houdt z'n onderbroek aan.

Als hij de kleding aan heeft gaat hij een paar keer door z'n knieën, zwaait een paar keer met z'n armen, en probeert een paar trappen in de lucht. Iets dat hij niet met die andere kleding aandurfde. De kleding houdt zich goed, en valt niet zo snel op in het bos. Hij knikt goedkeurend. Dan pakt hij de knots en gaat naar buiten. GroteMop staat vlakbij de deur met een lichte glimlach. Madarian: "Zo. Dit zit wat beter. Heb ik meer kans om je spullen terug te vinden. Tot straks." Hij kijkt naar de ligging. Hij had niet gezien dat de boerderij redelijk dicht bij de stad lag. En vlakbij een rivier. De dieven zijn vast niet van de stadskant gekomen. Hij kijkt vluchtig naar de grond als hij langs de omheining loopt. Hier is het hek al gedeeltelijk gerepareerd. Ziet er goed uit. Die Linctus heeft volgens mij veel meer in z'n mars dan op het eerste gezicht lijkt. Dan ziet hij wat sporen die op een ongewone plek beginnen. Bingo! Madarian wuift nog even naar GroteMop, en volgt de sporen het bos in.

Na een tijdje ziet hij een grotingang met een man die de ingang bewaakt. Is dat zijn dolk die bungelt aan de bewaker? Het lijkt wel op zijn dolk. Madarian bekijkt de omgeving. Linksom kan hij tot vlak achter de bewaker komen. De windrichting staat er ook gunstig voor. Maar nee. Als het fout gaat, dan moet hij een schuine wand snel afglijden. Dan maar op een andere manier. Madarian pakt een steen van de grond en werpt deze in de bosjes redelijk dicht bij de bewaker. Het werkt. De bewaker draait zich naar de bosjes, haalt de dolk tevoorschijn, en gaat op de bosjes af. Madarian ziet z'n kans schoon en rent zo geruisloos als hij kan naar de bewaker. Als hij vlakbij is, merkt de bewaker hem op en draait z'n lichaan maar Madarian toe. In één beweging slaat Madarian de dolk uit de handen van de bewaker. Nog voor de bewaker kan reageren heeft hij een tik gekregen op de knie, waardoor hij op de grond valt. Madarian raapt snel de dolk op en zet deze aan de keel van de bewaker. Madarian: "Sst. Hoe bevalt mijn dolk je? Ik heb het vaak gebruikt voordat jij hem had. Is hij nog steeds scherp?" De bewaker knikt ja. Mooi. Beantwoord m'n vragen zachtjes of je zult het berouwen!" Een lichte schok gaat door Madarian heen als hij de bewaker aanraakt. Hij ziet zeer kort een visioen dat een groep GroteMop hebben gevangen en misbruiken. Madarian herstelt zich snel. "Met hoeveel zijn jullie in totaal, hoeveel zitten er in de grot, en wat hebben jullie met de spullen gedaan van de boerin?" De bewaker antwoordt zachtjes: "12 in totaal. Met mij 8 in de grot. En de spullen hebben we achterin de grot opgeslagen." Madarian: "Het paard?" Bewaker: "Verkocht aan de stalmeester bij de stad." Madarian: "Als ik je laat leven, laat je ons dan met rust?" Bewaker: "Ja!" Madarian raakt de bewaker weer licht aan. Dezelfde visioen. Madarian: "Je liegt." Een tel later ligt de bewaker op de grond met een doorgesneden keel. Sh... Ik moet snel de rest van m'n spullen vinden voordat ik het niet meer uit hou. De rest van de bandieten hebben nog niets gemerkt. Madarian sluipt vastberaden de grot in.

Laatste edit 29-04-2016 13:23

Linctus liep naar de schuur en pakt het hoofdstel van het paard. Hij doet het hoofstel om, maar het kreupel paard is hier niet van gediend. Net als de meeste mensen lijkt het paard niets van Linctus te moeten hebben. Linctus weet echter ook wat doorzetten is en ondanks het gewurm van het paard weet hij het hoofdstel om te krijgen. Hierna rukt het paard zich echter los en geeft Linctus met zijn achterpoten een flinke trap tegen zijn borstkas. Linctus vliegt hierdoor door de schuurdeur naar buiten. Voor de zoveelste keer vandaag doet zijn borstkas pijn. Toch staat hij op en loopt het terug naar de schuur. Hij pakt een stel touwen en grijpt het paard bij zijn hoofdstel. “Luister knol” Begint Linctus tegen het paard. “Ik weet dat je me niet moet en dat je kreupel bent. Maar ik moet jouw rot schuur opknappen en daarvoor moet je meekomen om een boomstam uit het bos te slepen. Ik ga je helpen en je hoeft bijna niets te doen, maar je gaat hoe dan ook mee. Hoe vaak je me ook trapt ondertussen.” Het paard geeft nog een beetje tegengas maar volgt Linctus uiteindelijk naar de bosrand.

Bij de bosrand slaat Linctus wat touwen om de boomstam heen. Deze touwen hangt hij ook om de hals van het paard. “Lopen” Commandeert Linctus maar het paard wil niet bewegen. Linctus kijkt wat geirriteerd en pakt met zijn rechterhand een van de touwen om de boomstam. “Lopen zei ik.” Klinkt het kwaad, maar het paard wil er niet op reageren. Dan geeft Linctus een ruk aan het touw en gooit de boomstam een stuk vooruit langs het paard. Het paard schrikt hierdoor op en begint te lopen richting de schuur. Linctus heeft met zijn hand het touw weer vast en trekt de boomstam vooruit. Het mag dan wel lijken dat het beest al het werk doet, maar ik trek meer aan de stam dan dat beest. Linctus schud zijn hoofd. Het moet nu eenmaal lijken of dat het paard het werk doet. Zo’n boomstam zou hij namelijk nooit in zijn eentje moeten kunnen trekken. Hij voelt met zijn hand over zijn ribben. Mooi ze beginnen alweer te genezen van de breuk. Linctus en het kreupel paard bewegen zich in de richting van de boerderij en komen langs een huifkar waarin iemand aan het rommelen is.

Questyn is totaal in beslag door haar eigen gedachtenstroom, en hoort niet dat er iemand bij de huifkar loopt. Ze stapt uit, en schrikt. Ze kijkt recht in het gezicht van Linctus. Oh, hoi, stamelt ze. Dan ziet ze het kreupele paard. Gelijk laat het paard weten via beelden wie eigenlijk het werk doet. Questyn kijkt naar de stam en dan weer terug naar Linctus. 'Zware stam, hulp nodig? Ik heb een lier achterop de kar, die zouden we kunnen gebruiken. Enne, de twee grote paarden van mij, zijn sterker dan dit beestje'. Ze strijkt over de neus van het kreupele paard. In gedachten laat ze het paard weten, dat het goed is om bij Linctus te zijn. Het is veilig zegt ze tegen het paard in gedachten. Gelijk ontspannen de spieren van het paard. Ze kijkt Linctus vragend aan. Zou hij zich nu eindelijk eens laten helpen? Ze weet maar al te goed, dat ze zelf ook liever alles alleen doet. Maar sommige dingen kun je beter met zijn tweeën doen. En de lier op haar kar, kan de stam op de juiste hoogte houden.

“Prima” Gromt Linctus. “Sleep jij met jouw beeste deze stam maar naar de schuur. Als jij mijn werk wilt doen dan heb ik geen bezwaar.” Linctus loopt zonder stam naar de schuur toe. “En wel opschieten, want ik wil hier niet te lang moeten blijven. Dadelijk gaan jullie nog op mijn hulp rekenen of zoiets.” Linctus komt als eerste in de schuur en gaat op zoek naar gereedschap. Hij vind een zaag en een hamer. Beide zijn nog roestiger dan zijn zwaard. Al is zijn zwaard natuurlijk bewust een roestig uiterlijk gegeven. Linctus pakt het gereedschap en loopt weer terug langs de huifkar waar hij een vrouw met verbazing naar hem ziet kijken. “Ik repareer eerst de omheining, als jij nou in de tussentijd ook eens je handjes laat wapperen dan kan ik daarna de schuur maken.”

Even moeten z'n ogen wennen aan de duisternis, hoewel de grot redelijk verlicht is met fakkels. Madarian blijft zo dicht mogelijk tegen de muur terwijl hij verder sluipt. Even verderop staat een vrouw met pijl en boog. Zijn boog. Madarian lacht in zichzelf. Dit zijn inderdaad de gasten die me beroofd hebben. Zo te zien hebben ze de buit verdeeld. Ik heb medelijden met de twee die m'n buidel en m'n harnas hebben geprobeerd te bemachtigen. Met wat geluk dus 5 tegenstanders te gaan. Madarian bekijkt eerst de omgeving. Tegenover de vrouw staat een man. De vrouw staat met haar rug naar Madarian toe. Hij weet nu wat hij moet doen. Hij sluipt zo dicht mogelijk naar de vrouw toe als hij veilig acht, met de dolk in z'n rechterhand. In z'n linkerhand heeft hij de knots. Dan hoort hij "Hé?" van de man. Madarian gooit de dolk in het strottenhoofd. De vrouw wil reageren, maar een ferme tik van de knots houdt dat tegen. Madarian pakt snel z'n dolk, en daarna z'n pijlen en boog. Hij raakt de vrouw even op haar wang aan. Hetzelfde visioen met een paar man minder, maar dan van een andere hoek. Hij schudt z'n hoofd. Nee. Dit moet ik tegenhouden. Met een dolksteek in het hart ontneemt hij haar het leven. Madarian sluipt nog verder. Drie mannen staan bij een kampvuur te praten. Voor zover hij kan opvangen over iemand die bewusteloos is geraakt. Dan ziet hij een vierde op een kleed liggen. Madarian hoort hem zachtjes kreunen. Ah. Degene die m'n geldbuidel pakte. Madarian pakt drie pijlen, en trekt z'n boog. Hij richt kort en schiet dan vol overtuiging. Bij een gaat de pijl door he hoofd. BIj een tweede door de borstkas, en bij de derde in de schouder. De eerste twee vallen dood neer. De derde schreeuwt het uit als hij op de grond valt. Madarian trekt z'n dolk en verlost hem uit z'n lijden. Dan komt er een boom van een vent om de hoek. De leider. Nummer 8. Jammer. Ik had gehoopt dat hij ook uitgeschakeld zou zijn. "Wat... Mannen, kom naar mij!" schreeuwt de leider terwijl hij z'n tweehandige grootzwaard trekt. Madarian: "Geesten zullen je niet helpen vandaag. Ik kom mijn spullen terughalen, samen met die van de boerin." De leider ziet de drie lichamen liggen. Madarian glimlacht : "Jullie hebben de verkeerde te pakken genomen." De leider valt aan, maar Madarian kan de slag van het logge zware wapen makkelijk ontwijken. Madarian doet nog geen poging om zelf aan te vallen. "Dat valt me van je tegen. Twaalf man sterk, waarvan nu 7 uitgeschakeld. Waar zijn de andere vier?" Madarian ontwijkt een tweede aanval en schopt tegen de knie van de leider die daardoor gehurkt voor Madarian zit. "Je hoeft niet voor me te knielen. Ik wil alleen antwoord." De derde aanval weert Madarian af met z'n dolk, terwijl hij de leider een kniestoot in de buik geeft, waardoor de leider even niet meer kan ademen. De leider wankelt naar achteren. Madarian gebruikt dit moment om met z'n dolk de slagader bij de lies door te snijden. De leider weet dat z'n laatste uur geslagen heeft en zakt door z'n knieën. Leider: "Je wou weten waar ze zijn? Op weg naar de boerderij!" De leider spuugt naar Madarian, voordat hij z'n laatste adem uit blaast. Zou hij de waarheid spreken? Ik neem het risico niet! Snel gaat hij naar de laatste bandiet, en raakt hem licht aan. Hij krijgt nu een ander visioen. maar de bandiet staat wel op het punt Madarian aan te vallen. De man voelt heet aan. De speciale buidel heeft z'n werk goed gedaan. Deze bandiet is vergiftigd. Dan ziet hij dat de bandiet ook brandwonden heeft over z'n borstkas. Zo te zien heeft hij ook nog eens m'n pantser uitgeprobeerd. Ook hier besluit Madarian 'snelrecht' toe te passen, en verlost de bandiet uit z'n lijden. Daarna gaat hij zo snel hij kan terug naar de boerderij...

Laatste edit 29-04-2016 14:10

"Bedankt." Hoort ze Madarian nog zeggen. GroteMop kijkt hem na, ziet hem nog naar haar wuiven en ziet hem verdwijnen in het donkere bos. Ze schreeuwt hem nog na: "om 10 uur in de avond staat het eten klaar!"
Ze kijkt naar rechts en hoort tumult bij het schuurtje. Ze ziet Linctus uit de schuur vliegen en moet lachen. Haar goede oude kreupele knol Samuel heeft Linctus een knal tegen zn borstkas aan gegeven. Ze vertrouwt Linctus niet, maar heeft toch ook medelijden met hem. Ze heeft liever weer Madarian aan haar zijde. Ik ben toch niet verliefd aan het worden op Madarian? Dat kan ik op dit moment niet hebben. Ik hoop dat hij gauw weer terugkomt, als hij er voor tienen niet is zal ik Madarian gaan zoeken. Ze besluit om te kijken waar Questyn is.
"Oh, das handig volgens mij zaten wij elkaar te zoeken, Questyn!" Zegt ze lachend. "Ik ben al bezig met de kruiden en specerijen voor het avondmaal van 10 uur.
Ze kijkt Questyn aan en vraagt: "Help je mij mee?"

Laatste edit 29-04-2016 14:16

Laatste edit 29-04-2016 14:16

Laatste edit 29-04-2016 14:18

Wat is dat een botte bruut, denkt Questyn. En inwendig moppert ze nog even door. Of ik mijn handjes even wil laten wapperen... nou, als hij zo doorgaat, wappert een van mijn handen langs zijn gezicht. Die man maakt me boos. Dat zullen de dieren ook wel hebben, dat zal een reden kunnen zijn dat ze niet graag bij hem komen. Dat gedrag van hem. Bah.

Questyn fluit een kort deuntje, en haar twee paarden, Derose en Samuel komen gelijk naar haar toe. Derose is echt een sociaal paard, en geeft het kreupele paard van Grote Mop gelijk een vriendelijke neus groet. Samuel kijkt naar de man, die met roestige gereedschap naar het hek loopt. Verbaasd kijkt ze naar hem.

Ze pakt de touwen die om de boomstam zitten, en bevestigd deze aan het tuig van Samuel. Ze laat hem in gedachten weten wat ze wil. Boomstam naar de schuur, en daarna doet de lier op de kar de rest. Samuel is sterk, maar toch heeft hij moeite met de stam. Derose komt naast Questyn staan. Ze zijn alle drie zo op elkaar ingesteld, dat ze geen opdrachten hoeft te geven. Ze knoopt nog een stuk touw om de stam, en bevestigd die aan het tuig van Derose. Samuel geeft nog een ruk aan de stam, en Derose trekt mee. Hm, Linctus is dus uitzonderlijk sterk. Weer ergens achter gekomen. Dat zwaard, die kracht.... Verdorie wat is ze nieuwsgierig aan het worden. Niet goed. Ze trapt nijdig tegen een wiel van haar kar. Met kijkt ze op of iemand deze uitlaat van boosheid heeft gezien. Derose heeft het gehoord, en kijkt achterom, met een blik van, moest dat nou? ... Nou en, zegt ze hardop, en loopt achter haar twee vrienden aan...

Linctus is druk in de weer met de omheining en ziet vier mannen aan komen lopen. “Ben jij de nieuwe knecht.” Begint de een spottend bij het zien van Linctus. “Wat een oud stuk schroot heb je daar op je rug zitten.” Begint de ander. Linctus gromt wat, maar besluit er niet te veel aandacht aan te geven. “Geef die spulletjes toch maar…… of anders.” Linctus gaat recht staan en is zo groot als de grootste van de vier man. “Dat win je toch niet.” Begint de grootste man als Linctus hem aankijkt. “Ik heb niets met jullie te maken en jullie niets met mij.” Gromt Linctus. “Dus loop nu maar gewoon door voordat je dingen doet waar je spijt van krijgt.” De vier beginnen te lachen. “SPIJT? Jij bent diegene die spijt krijgt dat je je spullen niet gewoon had afgegeven.” Linctus kijkt goed om zich heen. “Er is niemand om je te helpen.” Begint een van de mannen. Linctus glimlacht alleen.

Er is niemand in de buurt. Niemand om te zien wat er nu gaat gebeuren. Denkt Linctus bij zichzelf. De eerste stapt dichterbij en zit aan het zwaard op Linctus zijn rug. Hun eerste fout en meteen hun laatste Denkt Linctus bij zichzelf. Hij draait zich om en grijpt de man bij zijn pols. Plots voelt hij een steek door zijn buik en ziet aan de voorkant een zwaard uitsteken. Met een snelle beweging van zijn hand breekt Linctus de arm van de persoon die zijn zwaard wilde aanraken. Het zwaard wordt uit zijn lichaam getrokken en hierdoor kan Linctus zich omdraaien naar de andere 3. Hij grijpt vlug naar de hamer en mept de persoon met het zwaard in een zwiep op de grond. De andere hebben hun zwaarden ook al getrokken en stappen dichterbij. Linctus werpt de hamer tegen het hoofd van een van de twee mannen zodat alleen de grootste van het stel overblijft.

“Heb je al spijt?” Vraagt Linctus terwijl de grote man verbaast om zich heen kijkt. Twee van zijn kompanen liggen bewusteloos op de grond. De derde heeft zijn hand naast zijn arm hangen en kermt van de pijn. Hij schreeuwt en haalt uit met zijn zwaard. Linctus trekt nu ook snel zijn zwaard van zijn rug en de twee zwaarden raken elkaar. Het zwaard van Linctus is echter sterker en breekt het andere zwaard zo door midden. Met de tweede zwaai snijdt Linctus in de benen van de man. Hij zakt door zijn knieen en zit knielend voor Linctus. “G…g..genade.” Smeekt de man. Linctus lacht en houdt zijn zwaard in de lucht. Met het heft van zijn slaat hij ook de grote man bewusteloos. Linctus kijkt snel om zich heen of iemand hem gezien heeft. Hij voelt zijn buikwond alweer genezen. Hij loopt naar de kermende man op de grond en ziet hoe deze voor het wegkruipt. Linctus grijpt hem bij zijn kraag en werpt hem tegen het hekwerk. Nu zijn ze alle vier bewusteloos.

Linctus stript de heren van hun kleren en wapens. Hun wapens en legt hij bij het hek van de boerderij. De heren sleept hij het bos in en bind hen vast tegen een dikke boom. Daarna ruimt hij zijn spullen op en loopt rustig richting de boerderij. De wond in de buik is alweer genezen. Alleen het bloed op zijn kleren verraden nog een eerdere verwonding. Hij ziet hoe knap Questyn de stam al richting de schuur heeft gesleept. Deze vrouwen kunnen meer dan dat je zou vermoeden

Laatste edit 29-04-2016 14:38

Zo snel hij kan volgt Madarian de sporen vanuit de grot richting de boerderij. Vlakbij de boerderij aangekomen ziet hij sporen van een gevecht. Linctus in inmiddels niet meer op die plek. Hij bekijkt de sporen en ziet wat bloedvlekken. Globaal ziet hij wat er gebeurd moet zijn en kan het bijna niet geloven. Hij ziet aan de sporen dat Linctus degene is die heeft gevochetn. Dan volgt hij de sleepsporen en ziet de vier bandieten aan de boom vast zitten. Hij raakt er ééntje licht aan en ziet in een korte visioen hoe het gevecht werkelijk is verlopen. Deze bandieten zijn geen gevaar meer voor de vrouwen van de boerderij. Madarian besluit ze te laten leven. Opgelucht staat hij op en gaat richting de boerderij, en loopt langs de schuur. En hij ruikt heerlijk eten. Madarian: "Hoi allebei. Ruiken jullie de everzwijn met bospaddestoelen-quiche ook? Ruikt heerlijk! Ik denk dat we zo aan tafel kunnen. Questyn, kun je straks even helpen? Ik heb de gestolen spullen gevonden. Ik heb de kar nodig om alles mee te kunnen nemen. En de bandieten zijn geen enkel probleem meer." Madarian kijkt Linctus recht in de ogen en knikt licht naar hem als bedankje. Als Questyn als eerst naar de boerderij gelopen is fluistert Madarian naar Linctus: "Bedankt daarvoor. Die vier had ik misgelopen." Madarian kijkt even naar de kleerscheuren. Geen wond te zien. Madarian: "Volgens mij zijn we uitgenodigd om mee te eten. Ga je mee?"

Laatste edit 29-04-2016 14:56

Questyn kijkt Grote Mop aan. "oh ja, dat klopt. ik was even uit mijn doen, sorry, maar die bruut van een Linctus maakt me zo boos... ach, de stam ligt nu in de schuur, ik maak Derose en Samuel vrij van de tuigen, dan kunnen ze met jouw paard de weide in. en oh lekker bospaddestoelen, zeker help ik je mee... Ik zal Linctus even snel vertellen dat hij zijn klusjes zelf verder mag oppakken... en dan kom ik gelijk naar je toe. Trouwens, waar is Madarian eigenlijk?

"Bedankt daarvoor. Die vier had ik misgelopen." Madarian kijkt even naar de kleerscheuren. Geen wond te zien. Madarian: "Volgens mij zijn we uitgenodigd om mee te eten. Ga je mee?" Linctus kijkt naar Madarian met een verbaasde blik. Die heeft hij misgelopen? Hoorde die mannen bij hem? Wat is hij van plan met die dames. “Je blijft met je tengels van ze af of ik ruk de kop van je lijf.” Schreeuwt Linctus uit en hij grijpt Madarian vast en gooit hem door de lucht. Madarian is behendiger dan dat Linctus verwachte en weet goed op zijn benen terecht te komen. Linctus pakt het zwaard en schild van zijn rug en gaat in de aanvalspositie staan.

Madarian landt op z'n voeten: "Ho! Rustig aan! Met de andere..." Madarian ontwijkt een slag van Linctus. "...heb ik afgerekend! Dit.." Ontwijkt een tweede slag, en doet een flikflak achteruit. "...waren de bandieten die GroteMop en mij hadden beroofd! Die vier hebben een andere route genomen, en daarom ben ik ze misgelopen."

Linctus staat te hijgen. Die is verdomde snel Denkt hij bij zichzelf. Linctus haalt nog een keer uit met zijn zwaard en beukt daarna Madarian een stuk naar achteren met zijn schild.

Maar als hij kwaad in de zin had gehad dan heeft hij kansen genoeg gehad. En waarom zou het mijn zijn probleem zijn als er iets gebeurd. Ik zou toch niet meer zulke gevoelens hebben. Ik had gezworen iedereen zijn eigen boontjes te laten doppen. Linctus stopt met het proberen te raken van Madarian en hangt zijn schild en zwaard weer op de rug. “Ik hou je in de gaten” Gromt Linctus en hij loopt richting de deur.

Laatste edit 29-04-2016 15:19

Madarian met een glimlach: "Betekent dit dat je na het eten meehelpt de gestolen spullen terug te halen? Ik heel wat spullen zien liggen. Misschien kunnen we ervoor zorgen dat de wachters van de stad je wat meer met rust laten als we de spullen inleveren. Maar eerst... ETEN!" Madarian heeft z'n wapens niet aangeraakt. Hij wil graag z'n eigen spullen terug. Vooral z'n harnas en geldbuidel. Of wat er van over is.

Laatste edit 29-04-2016 15:29

GroteMop ziet het gevecht van de twee heren voor haar neus gebeuren. Ze loopt naar haar vriendin Questyn toe en fluistert: "Vechten ze nou om mij?" Ze ziet Madarian een flikflak achteruit doen en denkt: Hmm, doet hij dat nou om mij te versieren? "Jongens, stop even met vechten!" Zegt GroteMop hardop met een moederlijke toon, "Het eten is namelijk klaar!". Als Linctus dichterbij komt geeft ze hem een schouderklopje en fluistert: "Dankjewel, voor het verjagen van die vier mannen. Kom en eet, Linctus!"
Ze kijkt naar Madarian en fluistert: "Ik heb je nog niet bedankt voor het terugbrengen van mn wapen. Dankjewel. En trouwens een mooie flikflak had je gemaakt. "

Madarian haalt de knots tevoorschijn en geeft hem aan GroteMop. "Bedankt voor het lenen. Zoals je ziet heb ik een paar van m'n spullen terug gevonden. De rest ligt nog in de grot waar ik ze gevonden heb. Blijkbaar heeft Linctus me net verkeerd begrepen." Bij het geven van de knots raakt Madarian GroteMops hand per ongeluk. Even ziet hij meerdere visioenen tegelijk, maar degene met de bandieten niet meer. Zonder het te laten merken is hij blij dat het voorkomen is. Dan laat hij z'n boog en dolk zien. "Kijk. Dit zijn een paar van m'n spullen. Dus twee vliegen in één klap geslagen. Eigenlijk 12 vliegen in één klap. Hmm. Het eten ruikt uitstekend! Everzwijn met bospaddestoelen-quiche."

Questyn zit zwijgend haar bord leeg te eten. Nou de heren kunnen dus goed vechten. En niet op de manier waarop zwervers enzo vechten. Nee, deze technieken die ze zojuist zag vergen echt wel een goeie training. Zelf kan ze zich prima verdedigen, maar zo vechten, dat kan ze niet.

'hoeveel is het ongeveer wat we gaan ophalen', vraagt Questyn aan Madarian.
'als alleen Samuel hoeft te trekken, kan ik Derose in de weide laten'... vult ze aan...

Maar wat is ze nieuwsgierig naar wat dat voor heisa net was.... toe Mop,denkt Questyn, jij kan zo goed ondervragen...

"Nou, alleen mijn spullen en die van GroteMop is niet zo veel. Maar er ligt voor een paar keer heen en weer rijden aan spullen in totaal. Ik heb een deken zien liggen waarmee ik veel spullen in één keer mee kan nemen. Alleen liggen er meerdere lijken in de grot." Nu wel tenminste... "Dus als jullie die liever niet willen zien, kan ik de spullen verslepen naar de ingang zodat jullie ze kunnen inladen."

"Dan neem ik Derose mee, om de lijken uit de grot te laten trekken, scheelt weer tillen. Ik heb een touw die daar lang genoeg voor is. Ik zal de kar gelijk klaarmaken, en Samuel ervoor zetten, dan kunnen we wat mij betreft na het eten gelijk gaan."

"En jij Linctus", vraagt Questyn kattig, "ga jij ook meehelpen, of is dat te veel gevraagd?" Die man haalt ook het slechtste in mij naar boven, denkt ze nog, maar ze heeft het al kattig gezegd, dus het antwoord dat ze zo zal krijgen, heeft ze verdiend.

GroteMop kijkt van Questyn naar Madarian, en kleurt nog een beetje op haar wangen van de handaanraking van Madarian. "Vind je het goed als ik je help slepen?" Vraagt de verliefde doos aan Madarian. "Die meerdere lijken deren mij niet. Ik heb wel vaker doden gezien, toen mijn man nog leefde."
"Help je ook mee, Linctus?" Ze hoort Questyn nog dezelfde vraag stellen, maar dan kattiger. Ze kan haar lach niet inhouden en kijkt naar Madarian. Ik vraag mij af wat hij over mij denkt.

Laatste edit 29-04-2016 15:56

Questyn wacht het antwoord niet af. Ze kan dit met Linctus vragen beter aan Grote Mop overlaten. Ze staat op, en gaat naar haar kar. Ze haalt de huif eraf. Laadt nog wat extra ballast van de kar en ze fluit haar paarden. Ze laat zien wat ze gaan doen, ja knikt ze naar Derose, lijken, en niet zo truttig doen, dit hebben we vaker gedaan. Derose briest als of ze een rilling wil afschudden. "ja ja Derose, ik weet wel wat je wil zeggen, maar toch gaan we meehelpen, en niet gelijk overal van schrikken daar bij de grot" Derose briest nog een keer, mag laat Questyn weten dat het ok is. Questyn tuurt in de avondlucht naar de omgeving. Er is haast geen wind. De maan schijnt krachtig. Ideaal weer om een paar lijken op te ruimen.

Ze loopt terug naar de boerderij

"ik ben er klaar voor.. zeg maar wanneer we kunnen vertrekken"...

GroteMop slaat haar mantel om. Ze ziet er uit als Roodkapje, met die rode mantel. Ze loopt naar haar vriendin Questyn toe en zegt: "Ik wil nu wel vertrekken." Ze kijkt om naar Madarian. "Kom je nog?" vraagt ze. Nu ik beter naar hem kijk. Ik vind hem steeds leuker worden. Ze kijkt naar Linctus en zwijgt.