GroteMop valt achterover als Questyn zegt: "Houdt je vast Mop, ik zet de kar in beweging." Ouch, dat doet pijn! Net als ze opkrabbelt om te gaan zitten, ziet ze dat Madarian naast Linctus gaat rijden. Ze glimlacht. Mooi uitzicht

Questyn kijkt naar de bagage van Linctus. Dat zwaard wat erin zit... mmh... Hij houdt het goed verborgen. En verdorie had hij niet kunnen helpen met zijn kracht om die zooi op de kar te krijgen.

"GROTEMOP!" roept Questyn nu. Want op de een of andere manier heeft de verliefdheid GroteMop goed te pakken, ze vergeet steeds van alles. "MEDE EN KAAS GRAAG" zegt ze ietsje zachter.

Linctus rijdt naast de kar en ziet hoe Questyn naar zijn zwaard en schild aan het kijken is. Dan hoort hij hard: “GROTEMOP! MEDE EN KAAS GRAAG”. Linctus gniffelt een keer. De meeste mensen zouden verstijfd zijn bij het zien van lijken. Laat staan dat ze honger en dorst hebben als ze een kar vol besturen. Dat is eigenlijk wel droevig dat de mensen van tegenwoordig zo vertrouwd zijn met de dood. Vroeger zou men opschrikken van een moord en zijn mensen blij als ze een tijd door kunnen komen zonder bloed te zien. De wereld was veranderd.

Questyn kijkt weer naar het zwaard van Linctus. “Nis” Begint Linctus tegen Questyn. “Zo noem ik mijn zwaard en voor de rest is het gewoon een zwaard, dus je kunt stoppen met staren.” Vervolgt Linctus. Questyn kijkt verschrikt dat Linctus dit opgemerkt heeft. “Daarbij moet je je sjaal om je hoofd een beetje aantrekken wil je je puntoren verbergen.” Linctus kijkt recht vooruit richting de weg. Ze zijn bijna het bos weer uit.

Laatste edit 02-05-2016 11:29

Laatste edit 02-05-2016 11:33

Linctus wil er niet over praten. Nog niet. Wie weet komt het binnenkort wel. Iets zegt me dat we nog lang bij elkaar zullen blijven. En als ik weer denk aan het incident in de schuur ben ik daar blij om. Tenminste, als hij aan onze kant blijft. En nu maar hopen dat de wachters me niet meteen in de boeien slaan als we die bandieten afleveren. Ik ben tenslotte vervroegd vrijgelaten op voorwaarde dat ik de orders van de koning uitvoer.

"GROTEMOP! MEDE EN KAAS GRAAG" klinkt het. Madarian kijkt om en ziet daardoor een tak niet. Hij wordt geraakt op z'n wang. "Au! Op de weg letten, ludubeha." zegt hij tegen zichzelf. Hij houdt z'n hand op z'n wang en heelt de schrammen.

Laatste edit 02-05-2016 12:10

Linctus hoort een pijnkreet bij Madarian toen een tak hem in het gezicht sloeg. "Verliefdheid" Mompeld Linctus hoofdschuddend.Bliksemsnelle reflexen en geraakt worden door een stil hangende tak

Questyn zag het ook gebeuren, maar probeert haar lach in te houden. Want Grote Mop is eindelijk bezig kaas en mede te pakken.

Als Madarian nu even voor ons blijft rijden, kan ik met Mop even praten over haar verliefdheid, denkt Questyn.

Linctus besluit om maar weer eens naar voren te rijden. Hij rijdt naast Madarian. "Heb jij er vertrouwen in dat de wachters ons met open armen zullen ontvangen als we de stad in rijden met een kar vol lijken?"

GROTEMOP! MEDE EN KAAS! Schreeuwt Questyn. Door deze opmerking valt GroteMop van schrik weer in de huifkar en flikkert ze toevallig op een dode bewaker. De lijkengeur komt haar tegemoet en ze moppert zo zacht dat niemand het hoort: 'Grrr. Wat een stank komt er van die lijken vandaan.' Ze krabbelt op, pakt mede en kaas en loopt naar Questyn. Ze geeft de mede en de kaas aan Questyn, pakt een stukje kaas en neemt er een hapje van. Wat duurt deze reis toch lang. Ze slaakt een zucht of twee en hoopt dat de reis zo voorbij is.

Madarian antwoordt: "We zullen zien. We brengen veel gestolen spullen terug. Ik zal wel zeggen dat de wachter mij ook aanviel en ik me moest verdedigen, en ik pas door had dat het een wachter was nadat we hem de grot hadden uitgesleept. Het zou kunnen dat er meerdere wachters corrupt zijn. Maar ik heb er vertrouwen in dat we er zonder kleerscheuren vanaf komen." Hij kijkt naar de kleding van Linctus. "Zonder extra kleerscheuren. Maar voordat we naar de stad gaan kunnen we met z'n allen beter eerst nog een paar signalen afspreken. Maar daar hebben we het morgenochtend wel over. Daar is de boerderij. Ik ga die vier gasten ophalen, en ik zet ze in de schuur. Ze zullen niet ontsnappen of lastig zijn, maar we kunnen ze beter niet aan hun lot overlaten. En als we er een paar levend terugbrengen, dankzij jou, hebben we meer kans dat het goed gaat. Vooral als er getuigen zijn voor het afleveren." Madarian stapt van het paard af en loopt naar de kar. "Alles goed hier? Nog iemand hulp nodig om af te stappen?" vraagt Madarian terwijl hij GroteMop in de ogen kijkt.

Linctus stapt ook van het paard af en loopt naar de kar. “Bedankt voor het lenen van je paard.” Een dankjewel was duidelijk lastig voor Linctus.

Daarna liep hij nors naar de schuur. Hij zag de boomstam liggen die Questyn voor hem hierheen had gesleept. Linctus pakte wat gereedschap en begon meteen aan het klaarmaken van de balk. Als Madarian vannacht hier mensen in wil vasthouden dan moet dit toch eerst klaar zijn. Dacht Linctus. Die dame met die sjalen zou me vast goed kunnen helpen als ik zie hoe handig ze is met haar kar. Maar om iemand om hulp te vragen en dan weer iets schuldig zijn. Linctus huivert bij de gedachte. Hij slaat een aantal verbindingsgaten op de juiste plek met een hamer en beitel. De gaten zijn een beetje ruw, maar Linctus is ook al moe na zo’n lange dag. Hij heeft alleen niet zo’n zin om te lang bij een vrouw te gast te zijn die iemand ongewapend kan vermoorden. Daarbij heeft hij überhaupt niet zo’n zin om lang bij een vrouw te gast te zijn.

Laatste edit 02-05-2016 14:27

Questyn kijkt vanaf haar zitplaats naar de activiteiten om haar heen. Wat zou ze eens gaan doen. Terwijl ze ziet hoe Madarian Grote Mop van de kar helpt, denkt ze,: hm, ik ga eerst maar de spullen van Mop van de kar halen.

Dan schrikt ze van de stem van Linctus. Zei hij nu bedankt, ja dat zei hij echt.
"Graag gedaan", antwoord Questyn.

Ze stapt van de kar, en vertelt Samuel de kar naar de deur van de boerderij te brengen. Praktisch is Questyn wel, als ze niet te ver hoeft te lopen en tillen, dan kiest ze daar wel voor.
Derose komt aan sjokken, ze is moe. Eigenlijk is zowel mens en dier moe. Maar goed, nog even wat doen, voor we achterover kunnen hangen.

Ze ziet Linctus naar de schuur lopen. Ik weet dat hij geen hulp wil, denkt Questyn, maar zijn dankjewel van net betekende wel veel voor Questyn. Ik ga gewoon kijken, en zeg gewoon niets, als ik ga helpen. Lijkt me het beste, dan voelt hij zich niet aangevallen, en hoeft hij ook geen sorry zeggen. En als hij er wel wat van zegt, dan zeg ik gewoon, dat ik rustig wil slapen straks, zonder waakzaam te moeten zijn op een paar dieven die in de schuur vastgebonden liggen.

Linctus hoort iemand aan komen lopen en kijkt om. Het is Questyn. Hij merkt dat ze heel voorzichtig is bij het benaderen van Linctus. “Werd je ook zo misselijk van die twee dat je even een luchtje komt scheppen?” Vraagt Linctus. “Ik dacht ik kom even de schuur in orde maken voor als de bandieten komen. Dan slaap ik vast beter.” Antwoord Questyn. Linctus schud met zijn hoofd en slaat nog een gat uit de boomstam. Daarna pakt hij een zaag en begint de stam op maat te zagen. Hij gelooft het smoesje van Questyn niet, maar als ze wil helpen dan maakt de reden niet uit. “Als jij je graag moe maakt voor het slapen dan hou ik je niet tegen.” En Linctus wijst naar een stapel touwen en katrollen die hij in de schuur verzameld had.

Questyn pakt de katrollen op en snapt best wat het plan is. Linctus wil hiermee het dak omhoog houden terwijl de oude balk verwijdert wordt. Een tweede set katrollen kan dan gebruikt worden om de nieuwe balk op zijn plaats te brengen. Questyn gebruikt dit moment echt om wat meer over Linctus te weten te komen. Hoe sterk is hij bijvoorbeeld. “Hoe zou je het willen aanpakken?” Vraagt ze aan Linctus. Ze weet best wat het plan is, maar wil Linctus zijn trots niet krengen. “Als jij met die katrollen zorgt dat het dak ondersteund wordt en dat de nieuwe balk op zijn plaats getild wordt dan zijn we zo klaar.” Legt Linctus aan Questyn uit.

“Maar om het echt goed te doen heb ik alle katrollen nodig om de nieuwe balk op zijn plaats te krijgen. Ik weet alleen niet hoe we het dak kunnen ondersteunen.” Linctus kijkt sceptisch. Hij kijkt naar de katrollen, de balk en naar de schuur. Hmm, ik dacht dat het wel zou lukken, maar die vrouw heeft wel verstand van techniek dus heeft ze waarschijnlijk gelijk. Dacht Linctus. Ik kan natuurlijk het dak ondersteunen, maar wil mijn kracht niet laten zien. “Ik heb een oplossing.” Zegt Linctus tegen Questyn. “Ik kan het dak zelf ondersteunen, maar dit deel ik niet graag met vreemde. Dus mondje dicht.” Questyn had precies wat ze wat ze wou. “Ik heet Questyn.” Antwoorde ze. “Zo zijn we geen vreemde meer.” Linctus krijgt het ongemakkelijke gevoel dat Questyn precies wist wat ze deed om het vertrouwen van Linctus te winnen. Linctus wil alleen niet meer zich hechten aan mensen. Dat heeft hij zich voorgenomen tenminste.

Madarian helpt GroteMop van de kar. Ze bedankt hem en begint naar de ingang te lopen. Nog steeds wat mank. Eerst maar even die bandieten ophalen, dan even kijken hoe het werkelijk met haar gaat. Hij gaat naar de plek toe waar de bandieten nog steeds vast zitten. "Mooi is dat! Eerst ons verwonden en dan een tijd alleen laten! Wat als de wolven of beren ons hadden gevonden?" zegt er eentje. Madarian: "Jullie vier leven tenminste nog. En we waren even de deur uit om wat spullen op te halen. Onze spullen die jullie gestolen hadden. Dus hou je smoel dicht voor ik vergeet om jullie levend af te leveren..." Madarian pakt een flesje uit z'n riem. "Maar vooruit. Om je ongenoegen kenbaar te maken mag je jou tong naar me uitsteken." De bandiet doet dat. Madarian doet één druppel van de vloeistof op de tong van de bandiet. "Wa... wa ish da?" Al snel kan de bandiet niet meer bewegen. "Onze verzekering dat jullie vannacht niet proberen te ontsnappen of ons aanvallen." De andere drie willen hun tong niet uitsteken. "Of jullie steken jullie tong uit, of ik steek. En als jullie willen wedden met jullie levens, dat raad ik niet aan. Dit spul verlamt jullie alleen. Morgenochtend krijgen jullie het tegengif." De andere bandieten aarzelen, maar steken toch hun tong uit. Als ze alle vier verlamd zijn, maakt Madarian ze los. Hij heelt de ergste wonden nog een stukje, en neemt er dan twee op de schouders. na een korte wandeling legt hij ze neer bij in schuur. Linctus en Questyn zijn nog bezig met het repareren. "Hier zijn de eerste twee. Ik ga de andere halen." zegt Madarian. Linctus: "Moet je ze niet eerst vastbinden?" Madarian: "Nog niet nodig. Mooi spul hé, verlammend gif. Als het goed gebruikt wordt tenminste." Madarian gaat terug om de andere twee te halen.

Laatste edit 02-05-2016 15:35

GroteMop ziet Madarian tegen een tak aanknallen en moet lachen. Hij voelt zich dus hetzelfde als ik. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ze kijkt hoe Questyn naar Linctus toe loopt en denkt Wat hebben die twee opeens? "Madarian, gaat het? Heb je erge pijn? Wil je dat ik er straks naar kijk?" Vraagt GroteMop aan Madarian.
-----
Ze hoort de tirade van haar geliefde Madarian aan en kijkt naar de bewaker met het gif op de tong. Ze schudt haar hoofd en fluistert in Madarian's oor: "Is dit hetzelfde gif dat mijn rechterbil had lamgelegd?"

Laatste edit 02-05-2016 15:55

Madarian heeft de eerste twee bij de schuur neergelegd. Als hij ver genoeg weg is om Linctus niet te zien. “Nu snel nu niemand het in de gaten heeft.” Linctus gaat onder de constructie staan en recht zijn rug. Zijn volledige lengte is nu goed te zien. Hij zucht een en wrijft een keer door zijn baard. Hij zet zijn twee handen tegen het dak en zet zich af. De hele schuur begint te kraken en er dwarrelt van alles omlaag. “GA OMHOOG KLOTE DING.” Vloekt Linctus. Hij zet nog wat kracht bij en de rotte balk komt vrij. Linctus laat zijn linker hand los en tilt de schuur nu met een hand aan een kant omhoog. Met zijn linker hand balt hij een vuist en geeft de balk een flinke mep.

De balk vliegt eruit en gaat rakelings langs de 2 verlamde mannen. Questyn wipt vervolgens behendig de nieuwe balk erin met behulp van haar katrollen. Linctus laat de schuur weer rustig zakken en is diep aan het ademhalen. "Mondje dicht” Hijgt hij tegen Questyn.

Terwijl ze dicht bij Madarian in de buurt staat hoort ze opeens gevloek uit de schuur komen.: "GA OMHOOG KLOTEDING." Ze kijkt Madarian aan en fronst haar wenkbrauwen, ze lacht en fluistert naar Madarian "we hoeven niet te raden wie daar vloekt." Ze loopt naar Madarian toe en legt een hand om zn schouders en wacht nog steeds op wat Madarian verder wil gaan doen.
'Mijn man Eric, zou deze boeven al levend begraven hebben.' Ze zegt het hard genoeg zodat ook de boeven dit kunnen horen.
Laatste edit 02-05-2016 16:23

Linctus timmert samen met Questyn alles vast. Daarna maken ze samen wat losse planken vast. Linctus vind het eigenlijk prettiger dan dat hij ooit zou toegeven dat hij niet alles alleen moet doen. "Wat is het verhaal van de huifkar?" Vraagt Linctus onder het timmeren.

"Hey, Madarian, weet jij wat die twee in dat schuurtje uitvoeren?" Vraagt GroteMop aan Madarian.
{offtopic] GroteMop en Madarian, blijven volgens mij best lang weg. Ik vraag mij toch echt af wat er met die twee karakters nu aan de hand is. [/offtopic]
GroteMops ogen zoeken naar Questyn, maar ze kan haar maar niet vinden.

"Ja het is hetzelfde gif. Het verlamt alleen maar. En voor wat betreft die vier." Madarian kijkt om zich heen. Niemand in de buurt. "Ik ga je een geheim verklappen. Als ik iemand aanraak krijg ik geregeld een visioen te zien. Een korte blik in de toekomst. Meestal dat ze mijn pad kruisen, en of ze kwaadwillend zijn. Toen ik die vier aanraakte zag ik zo'n visioen niet. Bij de andere acht echter... Het resultaat ligt nu in de wagen. Ze kunnen je.. euh.. ons niets meer doen." GroteMop: "Heb je visioenen gehad over mij?" Madarian: "Ja. Sommige waren goed, sommige waren fout, en sommige waren goed fout. En ik ga ze niet aan je vertellen, want als ik ze vertel dan kan het zo verkeerd uitpakken dat de goed foute uitkomen, en dat wil ik je niet aandoen. De toekomst staat niet vast. Keuzes bepalen hoe de toekomst eruit gaat zien." En degene die ik graag wil laten uitkomen is dat jij bij me bent, maar dat ga ik nog niet zeggen. Eric heette haar man dus. Madarian vervolgt: "Maar laten we die laatste twee 'gasten' maar even ophalen. O ja. Ze zijn verlamd, maar ze kunnen alles horen en zien. Dus mondje dicht graag..."

Ze lopen verder en Madarian neemt beide bandieten op de schouders. Madarian: "Wat ze aan het doen zijn? Ik hoop de schuur repareren zodat deze gasten het dak niet op hun kop krijgen als het gaat eventueel gaat stormen vannacht. Die kans acht ik klein, maar je weet maar nooit."

Madarian legt de bandieten neer bij de andere twee in de schuur. Hij probeert de ergste wonden te helen. GroteMop aarzelt. Madarian: "Mogelijk moeten ze morgen lopen. Ik weet niet hoeveel gewicht die kar kan dragen." Tijdens het helen kijkt Madarian naar boven: "Dat is goed gedaan. Mooi werk Linctus en Questyn." Madarian bindt de bandieten vast. "O ja. Voor ik het vergeet. Jullie vier zijn nog over van de bende. De anderen liggen op de kar en zullen jullie niet gaan bevrijden. Of ze moeten uit de dood op gaan staan. Dus probeer geen trucjes uit te halen, ook niet als ik het tegengif heb toegediend, want dan wordt de kar zwaarder beladen..."

Laatste edit 02-05-2016 19:43

Linctus hoort Madarian wat dreigementen uiten richting de gevangenen. Hij loopt met de hamer en wat resthout richting de omheining. "Als ik jullie was zou ik wat rust nemen voor morgen." Roept Linctus nog na. "Je weet nooit wat er morgen weer allemaal op je pad komt. Ik heb even wat tijd voor mezelf nodig en ga dus de omheining repareren"

GroteMop is blij dat er een begin is gekomen in het gesprek met Madarian. Ik heb hem nog zoveel te vertellen, ik weet alleen niet waar ik moet beginnen.
Tijdens het lopen heeft ze nog een beetje last van de wond en vergaat ze tussendoor nog wel eens van de pijn, maar de gedachte dat Madarian naast haar staat en loopt verzacht de pijn. Samen met Madarian loopt ze richting de schuur. Ze neemt het advies ter harte en zwijgt. Ze fluistert in zijn oor: "Moet ik je helpen, schat....eh Madarian?"Laatste edit 02-05-2016 20:35

Questyn ruimt samen met Linctus het gereedschap op. Het ging wel lekker vlot met zijn tweeën. En de nieuwe balk zit goed stevig, daar heeft Grote Mop voorlopig geen omkijken naar. Ze is in wendig heel blij dat Linctus dit alles zonder te veel morren heeft toegelaten. Maar ze weet ook dat ze niet te veel moet pushen. Hij is intelligent genoeg om mensen te lezen. Hij is open en eerlijk geweest. En nu vraagt hij naar de huifkar. Ergens voelt het wel ok om het hem te vertellen.

"Je hebt mijn puntoren al gezien, zegt ze zachtjes. Mijn vader is een natuurelf, dat houdt in dat hij zowel met fauna als flora kan communiceren. Mijn moeder is een mens. Zij heeft altijd in deze contreien gewoond. " Toen ik werd geboren was iedereen blij. Ik zag eruit als een elfen baby, en werd geaccepteerd. Maar mijn moeder niet, zij moest weg uit het elfenland. Bij mijn geboorte is er een magische boom voor mij geplant. Op mijn 16e zou de boom gekapt worden, en met het hout kan er dan een voorwerp gemaakt worden, waar magie in zit. Bij iedereen komt er andere magie uit de magische bomen. Alsof de bomen weten waar je behoefte aan hebt. Mijn boom bleek al snel mij te geven wat ik nodig had. Ik heb tot mijn vijfde bij mijn vader gewoond. En als ik naar de boom ging, en ik had honger, dan kwam er fruit aan de boom. Als ik dorst had, kwam er bijvoorbeeld een sappige peer aan de boom. Op mijn vijfde was duidelijk, dat ik te veel mensen bloed in me had. Het rustige van de natuur elfen had ik totaal niet, ik was emotioneel en onbesuisd. Ik werd weggestuurd door een hoofd van de elfenraad, en mijn vader kon er niets tegen doen. De zus van mijn vader heeft me toen naar mijn moeder gebracht. Ze woonde diep in het bos, dicht bij het elfenland. Mijn tante was absoluut niet eens met de beslissing, maar wist dat ik niet langer veilig was in het elfenland. Mijn moeder is degene die heel handig is. Ze heeft zelf haar huisje gebouwd. En ze heeft me alles geleerd. Mijn tante ging ook bij ons wonen, zij leerde me communiceren met de dieren, want dat kon ik al bij de geboorte, alleen was het nog ongepolijst."

Questyn wist dat ze nu heel wat geheimen had prijs gegeven, maar het voelde nog steeds veilig. Het was ook wel een opluchting om haar waarheid te vertellen. Eigenlijk wist niemand dat.

"Mijn tante heeft me ook verdedigingslessen gegeven. Er zijn niet altijd grote dieren in de buurt mocht ik in problemen komen. Met ons drieën gingen we vaak naar de grote stad, om voorraden te halen, dan leverden wij dat af bij de moeder van Grote Mop. Zo heb ik Mop leren kennen. Bij elke rit raakte wel iets kapot aan onze kar, en dat repareren deden we dan zelf weer. Toen ik zestien werd, kwam mijn vader op bezoek. Ik had hem in jaren niet gezien. Ik herkende hem bijna niet. Hij had de boom bij zich op een hele grote kar."

Questyn zucht, haar vader had naar haar geknikt en was toen omgedraaid en weggereden. Haar tante had haar gelijk uit het moment gehaald en vroeg wat Questyn wilde maken van de boom. Ze herinnert zich het moment nog zo goed. Ze haar hand op de stam van de boom gelegd, ze keek naar de nog aanwezige takken met de grote groene bladeren, toen ze voelde hoe de bast onder haar hand pulseerde. Ze had zich altijd al verbonden gevoelt met deze boom, haar boom. "Een huifkar", zegt Questyn tegen haar tante. "Mijn boom wordt een huifkar".
"En dat is het verhaal van de huifkar", zegt Questyn zachtjes. Het maakte haar een beetje verdrietig. Er was genoeg dat ze niet had verteld. Ze kijkt Linctus niet aan. Maar ze wordt gered als ze de stemmen van Madarian en GroteMop hoort. Ze komen de schuur in, en Madarian legt de andere twee bandieten bij de twee die er al zitten. Hij geeft hen nog wat duidelijke dreigementen. Linctus raapt nog wat hout op, en loopt er mee naar buiten...
Questyn loopt met Grote Mop mee naar buiten, die aardig aan het hinkelen is.
"Gaat het goed met je bil? "vraagt Questyn