@HoLaHu: Gecondoleerd en sterkte voor de familie, het is beter zo net wat je geschreven hebt.

gecondoleerd en sterkte, ook voor de familie....

@Mamsie @omabep: @botte bijl: Dank jullie wel..Het is heel vlug gegaan en we zijn nog maar net bekomen van het afscheid van mijn schoonmoeder, 2 maanden geleden. Dit is weer een nieuwe klap...Om nou te zeggen dat 2021 een goed jaar voor ons is...Nou nee...

Triest, maar een genadig einde.. Gecondoleerd lieverd.

@KhunAxe: Dank je...

Gecondoleerd, veel te jong.
Geen woorden voor.
Sterkte de komende tijd

gecondoleerd

Gecondoleerd. Snel of niet snel, triest is het evengoed.

@Grouse: @Buick: @yes_my_dear: Dank jullie wel. Erg lief, al die reacties hier. Ik ben blij dat ik het hier van me af kan schrijven. Zoals ik al eens meer gezegd heb: Ik kan niet huilen in dit soort situaties...Mijn spierpijn draait op het moment overuren, ik krijg kleine aanwijzingen dat mijn stresseczeem ook weer eens om de hoek komt kijken...dus een goeie jankbui zou zeer welkom zijn, maar tot nou toe zit het er niet in. Daarom ben ik blij dat ik mijn verhaal hier kwijt kan, dat helpt écht!

@HoLaHu: ze zeggen wel eens dat je op het internet geen échte vrienden hebt, maar hier valt dat best mee hè!

@Mamsie: Jullie zijn me allemaal zéér dierbaar!

@Mamsie: Het is een relatief klein clubje maar wel een hecht clubje

@Grouse: Ik denk dat zoiets uniek is op het internet! Laten we het koesteren.

Ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen in dit soort gevallen, maar ik voel met je mee, voor zover dat mogelijk is.

@venzje: Ik snap wat je bedoelt, ik zei dat ook tegen de broer van Frans toen we hem aan de telefoon hadden toen duidelijk werd dat zijn vrouw het niet zou gaan redden. "Alles wat we zeggen klinkt zo verschrikkelijk cliché, maar we weten ook niet wát we moeten zeggen tegen iemand die net te horen heeft gekregen dat zijn vrouw er over een paar dagen niet meer is..."

Dus dank je dat je niet weet wat te zeggen...

@HoLaHu: Een eigenschap van clichés is dat ze waar zijn. Anders waren ze geen cliché geworden. Het gaat om de gedachte erachter.

@Emmo: Je hebt natuurlijk helemaal gelijk, maar als je iemand aan de telefoon hebt die net te horen heeft gekregen dat zijn vrouw er binnen zeer korte tijd niet meer zal zijn...dan zou je willen dat je wat anders kon verzinnen dan: Sterkte, we leven met je mee, we vinden het zo erg voor jullie, kunnen we iets voor jullie doen? Allemaal goed bedoeld natuurlijk en echt van harte gemeend...Maar het zet zó verdomde weinig zoden aan de dijk!
Sorry, ik reageer nu gewoon mijn frustraties af...

========================================

Gisteren hebben we afscheid kunnen nemen van onze schoonzus Jeanine. Ze lag mooi in haar kist, wel wat meer make-up dan wat we gewend waren van haar, want normaal had ze gewoon geen make-up op haar gezicht. Helaas was dat dus nu wel nodig, want chemo heeft wat dat betreft geen goede invloed. Ze lag ook in een zee van bloemen! Uiteraard was er een prachtig bloemstuk van haar man, met witte rozen en roze Gerbera's, haar lievelingsbloemen. Het prachtige bloemstuk van haar broer, schoonzus en hun twee kinderen. Het bloemstuk van ons, naaste familie, ook uitgevoerd in wit, roze en paars. Een bloemstuk van haar neven ( tantezeggers) ook in die kleuren. Bloemstukken van buren, vrienden, collega's, werkgever..De rouwkamer was haast te klein voor alle bloemen die er gebracht waren. En ook tijdens het afscheid werden er nog bossen bloemen bezorgd, de ene nog mooier dan de andere. En Jeanine hield van bloemen, dus dat was dan wel mooi..De drie kwartier die uitgetrokken waren voor het afscheid waren eigenlijk te kort. Zóveel mensen die hun respect kwamen betuigen! Veel collega's, buren, kennissen die niet naar de crematie mochten komen, want er mogen er maar 50 bij de crematiedienst zijn. Ja, dan moet je dus gaan schiften en dat is niet leuk...
Ze hebben aan mij gevraagd of ik haar In Memoriam voor wil lezen..Nou ja, uiteraard wil ik dat wel doen..Haar leven samengevat in een half A-4tje...

@HoLaHu: Gingen de bloemen na afloop naar verzorgingstehuizen, of is dat in deze sombere Covid-tijden taboe?

Wat betreft afscheid nemen, mooi, de overledene schiet er niets mee op maar voor de nabestaanden kan het een troost zijn om te ervaren dat hun geliefde overledene ook bij vele andere mensen geliefd was.

Tijdens het afscheid van mijn vader was de aula te klein, er stonden veel mensen buiten. Ik vond dat toen ene beetje vreemd, ik had niet gedacht dat hij bij zovelen geliefd was, hij was bij leven geen gemakkelijke man..

Valt verder weinig zinvols op te zeggen lieverd, behalve dat ze veel te jong gegaan is, maar helaas hebben wij daar meestal geen zeggenschap over.

@HoLaHu:

Hoop dat je de rust, tijd, gelegenheid zult hebben om het goed te verwerken ..
En dat het afscheid een mooie viering van haar leven wordt

Laatste edit 25-04-2021 05:31

@HoLaHu, niet weten wat te zeggen, dat zie je vaak. Dus dan zeggen mensen maar niets.
Terwijl sterkte of ik ben in gedachten bij jullie ( ook dooddoeners) toch veel betekenen.
Toen mijn moeder een jaar of 10 geleden overleed, toen kreeg ik ook heel veel lieve berichten.
Mijn moeder lag 8 dagen opgebaard.
Maar er was 1 lid, toen vrij nieuw op wmr, en ik kreeg elke dag een mailtje met hoe het met mij ging.
Dat was apart.
En het was helemaal apart omdat dat lid pas 15 jaar was.
En dat heeft toen heel veel indruk gemaakt.
Dat verwacht je van een ouder persoon, maar niet van zo'n jong iemand.
Maar ook heel veel mensen die niet reageren leven met je mee, want wat moet je zeggen?

Heel begrijpelijk. Geen sorry nodig.

Juist.

@KhunAxe: Ik weet niet wat er naderhand met de bloemen gebeurd. De bloemstukken die bij mijn schoonmoeder lagen, een stuk of 7, zijn na de crematie op de graven van andere overleden familieleden gelegd.

Wij hebben de bloemstukken van mijn vader en moeder meegenomen na de crematie.
En verdeeld onder de kinderen. Ook een optie. Alleen het grootste stuk, de hele bedekking van de kist, hebben we in de tuin gelegd van hun huis.Laatste edit 25-04-2021 19:47

@Grouse: Ja, de bloemstukken zijn voor een gedeelte verdeeld over de graven van overleden familieleden , andere bloemstukken hebben de broer van Jeanine en de man van Jeanine mee naar huis genomen.
Vandaag was dus de dag van de crematie.
Het was een mooie dienst, ook al was het dan met een beperkt aantal genodigden. Met muziek van Marco Borsato en van Queen, de artiesten waar Jeanine fan van was. Een oom en tante van Jeanine, oudere mensen die vanwege hun gezondheid niet aanwezig konden zijn, werden vertegenwoordigd door hun zoon. Die haalde herinneringen op aan hun jeugd in Limburg, van belletjetrekken en uit de kelder gestolen zakken chips, die dan op werden gegeten in een boomhut..Om er op volwassen leeftijd achter te komen dat oom en tante dat allang in de gaten hadden gehad.... De muziek werd begeleid door foto's uit Jeanines jeugd, een aantal van hun trouwfoto's, vakantiefoto's...foto's die heel duidelijk maakten hoe ze was. Mijn andere schoonzus had ook haar herinneringen op papier gezet, dat was ook mooi om te horen. Tja, die dames gingen ook al bijna 30 jaar samen terug, ze zijn in hetzelfde jaar in de familie gekomen. Ik ben maar een nakomertje, met 15 jaar..
Er was een gedachtenisprentje gemaakt, dat de gasten na afloop mee mochten nemen. De tekst daarvan mocht ik voorlezen. Bij de laatste zin daarvan kreeg ik opeens kippenvel over heel mijn lijf. "Jeanine, we gaan je zó ontzettend missen"....