@botte bijl, de blogs was het leukste stukje van wmr

@Buick: Helemaal mee eens. Eerst durfde ik niet, wist niet wat er te schrijven viel maar na enige aanmoediging ging ik goed los!

==========================================

En toen kregen we vandaag een niet zo leuk telefoontje...Broer 2 van Frans belde om te vertellen dat bij zijn vrouw tóch weer een plekje is gevonden...Ze heeft ruim twee jaar geleden eierstokkanker gehad, is daar van genezen, goddank.. Meer dan een jaar geleden is ze vrij verklaard van kanker. Daar zijn 2 heftige operaties aan vooraf gegaan, eierstokken en baarmoeder verwijderd, daarna gelukkig alles weer de goeie kant op. De week waarin Ma is komen te overlijden had ze wel weer klachten, maar in de eerste instantie weet ze dat aan de emoties. Toen de klachten na het afscheid bleven hebben ze toch maar contact opgenomen met de oncoloog, ze heeft een scan gehad en het is dus foute boel. Tóch weer een plekje, dus een uitzaaiing..Heel het circus is weer opgestart..Chemo, ziektewet, heel het genondeju start weer van voor af aan...Godverdegodver..!

@HoLaHu: Jouw moeder is alweer een flinke poos geleden overleden, ik heb het idee dat Frans' schoonzus wel érg lang heeft gewacht

Hopelijk gaat het ook deze keer goedkomen!

@KhunAxe: Het ging over het overlijden van mijn schoonmoeder, een week of drie geleden.

@HoLaHu: Ach, ik werd op het verkeerde been gezet doordat je haar 'Ma' noemde. Daarom dacht ik dat je het over jouw moeder had, mea culpa.

@KhunAxe: Mijn moeder noemde ik: 's mam.. En als ik het over mijn vader had zei ik: 's pap...
Frans had het altijd over: Ons pa en ons ma en dat zeiden de broers en zus van hem ook altijd. Toen ik paar jaar een relatie had met mijn Lief, vroeg ik op een gegeven moment aan mijn schoonmoeder of ik hen ook aan zou mogen spreken met pa en ma...Ze keek me heel lief aan en zei: Meiske toch...We zouden het een éér vinden! Het was echt een schat hoor!

@HoLaHu:
zo hebben veel gezinnen hun eigen tradities....
toen mijn moeder stierf heb ik voor de bloemen anthuriums gekozen omdat mijn vader die kweekte en exporteerde, en op het lint stond "je kind", omdat ik dat altijd zei als ik haar opbelde.
mijn ouders waren mamma en pappa, mama en papa mocht beslist niet van ze, jij en jou en de voornaam mocht wel

@botte bijl: Hier in de Kempen is het sowieso niet zo de gewoonte om je ouders met U aan te spreken. Ge, gij, jou, gullie ( meervoud) dat is hier de gewoonte...
Wat is het verschil tussen mama en mamma? De uitspraak is hetzelfde volgens mij. Ik sprak mijn ouders nooit aan bij de voornaam, maar mijn kinderen noemden mijn ouders wel oma Mien en opa Christ. Hun andere opa en oma werden bij hun achternaam genoemd. Dat was dáár dan weer de gewoonte..
Over dat bellen: Mijn oudste zoon zegt altijd als hij belt: Hee mam, mee mèn..(mèn is mij) Ik zeg dan altijd: Hoi mèn...

Laatste edit 09-03-2021 23:33

@HoLaHu:

Mijn moeder was Ma
Mijn vader was Pa
Mijn schoonmoeder was Moeder
Mijn schoonvader was Dorus

Ma & Pa heb ik altijd gereserveerd gehouden voor mijn biologische ouders. Uit respect noemde ik schoonmoeder 'Moeder', verder ben ik nooit gegaan

Mijn opa en oma waren Opa Beir en Oma Anna..

Mijn huidige schoonmoeder is jonger dan ik, die ga ik écht geen 'moeder' noemen

Laatste edit 10-03-2021 01:22

@KhunAxe: Bij dat laatste kan ik me iets bij voorstellen...

Ons pa en ma werden aangesproken met Pa en Ma. Met hoofdletter, maar wel jij en jou.
Omdat ik in onze grote familie de allerjongste telg was, heb ik mijn grootouders nauwelijks gekend. Alleen mijn opa Jan -die bij mijn geboorte al 78 was- heb ik bewust meegemaakt. Die heette gewoon opa en u.

Tegen mij zegt mijn zoon pappa en mijn dochter papie. Mijn voornaam, daar wilden ze niet aan.
Kleindochter noemt me opa Jan! (Meestal met uitroepteken.) Mijn lief wordt door haar aangesproken met oma, juf, tante + koosnaampje of gewoon haar voornaam, net hoe de wind waait.

Wij hadden een groene oma+opa en een blauwe oma+opa.. maar waarom en waar die kleur vandaan kwam en op wie ze sloegen...ik weet het niet. Moet ik toch eens mijn moeder vragen.

Overigens vind ik het altijd een heel vreemd gevoel, dat ik mama en u tegen mijn moeder zeg, en dat mijn zwager, die meer dan 10 jaar jonger is, haar bij haar naam noemt en je / jij zegt ...

Mijn kinderen noemen me al naar gelang de situatie daar aanleiding toe geeft. Pap, pappa, vaders, hé of sukkel

@Grouse: Dat laatste is wel heel origineel.

@HoLaHu: Zoals je weet komt mijn wederhelft bij jou uit de buurt. Ook daar werd 's pap en 's mam gezegd. Maar niet alleen dat. Als jij tot de familie behoord zou hebben was het 's Holahu
Maar morsen werd smorsen genoemd, jou vast wel bekend.
Mijn kinderen dachten dat overal een s voorgezet moest worden
Dus aan tafel werd om de skaas gevraagd

Laatste edit 22-03-2021 15:09

@Grouse: Haahahahahaha..Inderdaad, er wordt heel dikwijls een s voorgezet, afkorting van Ons..spap, smam, Maar zou je bijvoorbeeld Kees heten, dan was je onze Kees, niet sKees.. Heette je Albert, dan werd dat onzen Albert..Met een ennetje erin..En ja, wij hebben het hier niet over morsen, maar over smorsen! En ik zou inderdaad 'sHolahu geheten hebben!

@venzje: ' Tegen mij zegt mijn zoon pappa en mijn dochter papie. Mijn voornaam, daar wilden ze niet aan.'

Ze hebben gelijk, enig respect in adresseren van je ouders is niks mis mee. Mijn zoon noemt mij geen Bert, zou ik ook niet willen. Ik weet het, in sommige dingen ben ik conservatief/ouderwets.

@HoLaHu:
In mijn familie ben ik 'Onze Béttus' of, (mijn zus en broers), 'Onze Béttie'.. Altijd een teringhekel aan gehad

@KhunAxe: Mijn kinderen noemen mij ook niet bij de voornaam, ik ben smam, mama, moeders of smoeke...

@HoLaHu: Ik weet dat er zijn die hun ouders, (met toestemming uiteraard), gewoon bij de voornaam noemen, sorry, ik vind het absoluut niet bekken

Je kinderen zijn niet je schoolvriendjes!

De mijne, die ene die ik nog heb, wordt binnenkort 41 jaar en hij zegt gewoon Pa en U(wes) Het is een heel klein beetje respect waar iedere normale ouder recht op heeft. En ja hoor, soms zegt hij 'ouwe' of zelfs 'ouwe lul', maar dat is dan voor de grap, nooit serieus.

En wie denkt dat je door deze ietwat formele 'afstand' met je kinderen geen goede band met ze kan hebben vergist zich deerlijk! Mijn zoon en ik zijn zo close als vader en zoon kunnen zijn en hij zal ook tegen mij nooit een blad voor zijn mond nemen Ook al zegt hij 'u'

@KhunAxe: Geen idee wat dat met respect te maken heeft. Respect krijg je om wie je bent en wat je doet. Niet door een naampje. Kinderen zeggen wat je ze hebt geleerd.
Onze directeuren zijn ook mijn schoolvriendjes niet. En die noemen we ook gewoon bij hun voornaam.
.

Laatste edit 23-03-2021 06:59

@venzje: Waarom denk je dat jouw eigen kinderen geen 'Jan' willen zeggen?
('Tegen mij zegt mijn zoon pappa en mijn dochter papie. Mijn voornaam, daar wilden ze niet aan.')
Is dat omdat dat Jan een moeilijke naam is, of is dat omdat ze dat wellicht ietwat respectloos vinden klinken?

Ja, dat ken ik wel, bazen en directeuren gewoon bij de voornaam noemen, dat is zo lekker modern

Als mijn directeuren of bazen mij met meneer Linschoten aanspraken, dan vousvoyeerde ik hen ook. Zeiden ze echter 'Bert' dan was dat voor mij een teken dat ik hen ook kon tutoyeren..

Het e.e.a. had niets te maken met vriendjes zijn.

Ik sprak mijn ouders aan met Pa & Ma, mijn kinderen deden hetzelfde bij mij. En wat mij betreft vond ik dat prima. Als jij graag bij je voornaam genoemd wilt worden door jouw kinderen is dat natuurlijk helemaal jouw pakkie an

Mijn broer ging trouwen met een Schijndelse. Op de vooravond van het huwelijk vroeg ze aan mijn vader of ze hem voortaan dan Tini mocht noemen?

'Nee', was het antwoord, 'Je kunt me Pa, vader of meneer Linschoten noemen, maar geen Tini'.

U ziet, het is mij met de paplepel ingegeven, meneer B**n

.
Laatste edit 23-03-2021 07:59

@venzje: Nog even dit:

'Kinderen zeggen wat je ze hebt geleerd.'

Klopt, totdat ze voor zichzelf kunnen denken, dan zeggen ze wat ze zelf willen

Kleuters spreken meestal met uitroeptekens, is het niet? XD