De wacht kwam terug, en gaf de jonge Draak te eten. "Oeh, eten!" dacht hij. Het enige wat hij deed was uitgehongerd aanvallen, tot er op een moment iemand binnenkwam.
Het was Sybil.
Om geen argwaan te wekken ging Aìlérùn door met eten, terwijl Sybil toekeek.

Eén volle dag wachten... Sh... Madarian zegt meteen: "Mijn excuses kapitein. Ik ben niet bekend met hoe ik de rang kan zien." Kapitein Roland kijkt Madarian strak aan, die niet weet hoe hij zich moet gedragen. Hij kijkt naar de grond. Dan begint Roland z'n strakke mond langzaam te veranderen in een glimlach. Roland: "Vooruit dan. Kom maar mee." Madarian en Roland gaan naar het 'werkhok' van Roland, en daar gaan ze een kwartiertje zitten, waarna het ontwerp klaar is. Madarian bedankt kapitein Roland en verlaat het 'werkhok'. Als hij weer terug gaat richting de troonzaal op zoek naar Linctus, voert Madarian weer een aantal heelspreuken uit.

"Bijna klaar met eten?" vraagt Sybil. "Zo ja, dan wil ik je even het een en ander uitleggen. Je zal vast wel willen weten waar je bent en wat we met je willen doen. We gaan je trouwens nergens toe dwingen, dus als je weg wil mag het. Als je hier wil blijven mag het ook."

"Waar heb je die twee veren gelaten?" vraagt Vàilan.
"Uh...in de troonzaal laten liggen. Voor de eerlijke vinder," antwoordt Fyona.
"Doe dat nooit weer," moppert Vàilan. "Ik ga toch ook niet jouw schubben eraf trekken?"
Fyona staat op en loopt wat rond.
"Ik moet even weer veranderen, ik ben al weer te lang in mensvorm,". Ze springt uit de toren en verandert.
Pas ik in die toren, denk je? vraagt ze.
Waarschijnlijk niet antwoordt Vàilan.
Dan ga ik maar even gezellig naar een van de Kasteeltuinen toe. Kom je ook?
Vàilan staat ook op, springt ook uit de toren, verandert en gaat achter Fyona aan.

"Nee nee nee." Begon Linctus terwijl hij achter Madarian aan liep. "Dit zijn toch niet echt jouw spreuken om te helen?" Linctus schudde zijn hoofd. "Jij zult wel uitgeput zijn na het gebruiken van deze spreuken. Deze spreuken zijn namelijk bedoeld om in samenwerking met koningsfoelie en acaridia wortels het herstel te versnellen. Niet om los te gebruiken. Dan duurt het een eeuwigheid en hou je niets over." Linctus liep Madarian voorbij en ging richting de stad. "Kom mee, ik heb een oefening voor je bij het mortuarium." Linctus liep het kasteel uit.

Vàilan, planswijziging! Fyona vliegt de tuinen voorbij en landt op een klein plateau aan de voet van de trap die naar de hoofdin- en uitgang van het kasteel leidt. Ze kijkt wat speels om zich heen en ziet Linctus het kasteel uitlopen.
Wat ga je doen? Gaan we niet gezellig in de tuin zitten? vraagt Vàilan.
Straks misschien antwoordt Fyona. Vàilan vliegt rakelings over haar heen en tikt haar kop kort aan met zijn voorpoot.
Tikkie, jij bent 'm! Fyona gromt en snuift een keer in zijn richting, waarna ze een klein aanloopje neemt en achter hem aan gaat.
Wacht maar, ik krijg je wel! Vàilan vliegt tussen de torens door een maakt de meest wilde manoeuvres.
"Grraaaaaaaaawr!" brult Fyona. Zo'n beetje de hele stad hoort dit. Vàilan duikt, stijgt op, maakt schroeven, en vliegt de hele stad telkens over en blijft Fyona alsnog voor.
Ik ben lekker sneller!

Ah! Daar is Linctus. denkt Madarian als Linctus langs loopt, en een aantal maal hard "Nee" zegt. Linctus: "Jij zult wel uitgeput zijn na het gebruiken van deze spreuken. Deze spreuken zijn namelijk bedoeld om in samenwerking met koningsfoelie en acaridia wortels het herstel te versnellen. Niet om los te gebruiken. Dan duurt het een eeuwigheid en hou je niets over." Die ingrediënten combineerde ik altijd zonder spreuk. Binnenkort eens proberen of het verschil maakt. denkt Madarian. Hij volgt Linctus de stad uit richting het mortuarium.

Uiteindelijk lukt het Fyona om Vàilan in te halen en ze tikt hem op zijn achterste.
Hebbes, nu ben jij 'm! Ze maakt meteen een scherpe bocht en Vàilan gaat achter haar aan.
Daar beneden loopt Madarian! merkt Vàilan op.
Dat stuk zwak onbenul is niet belangrijk, richt je aandacht op mij is het antwoord van Fyona.
Inderdaad
Vàilan maakt een meesterlijke manoeuvre waardoor hij Fyona verrast en haar weer kan tikken.
Jij bent weer, ik ga er vandoor!
"Grrrrrrrrrraawrrrr!" brult Fyona.
Doe 's rustig, je jaagt de hele stad schrik aan.
Sorry, ik wil gewoon wat meer actie toevoegen.

Linctus stond bij het mortuarium en wachtte tot Madarian naast hem stond. "Nu moet je opletten. Je moet hem verslaan zonder wapens. Gebruik alleen magie. Denk eraan kalm blijven en laat hem het initiatief houden. Reageer op hem en gebruik je magie." Linctus keek naar de deur. "Wie moet ik verslaan?" Begon Madarian. Toen barstte de deur open en stond de verkenner in de opening. "Linctus." Schreeuwde de verkenner en hij rende op Linctus af. "Ga je gang." Begon Linctus kalm.

Madarian zorgde als eerst dat waar Linctus staat een rookwolk verschijnt. Daarna zorgt hij dat er een aantal illusies van Linctus zijn om de verkenner af te leiden, zodat hij tijd kan winnen. Madarian denkt hardop: "Hoe moet ik hem verslaan zonder dat ik offensieve spreuken weet..." De verkenner hoort dit en verandert van doel. Hij gaat nu achter Madarian aan. Madarian weet een aantal slagen te ontwijken, maar dan weet de verkenner hem een douw te geven, zodat Madarian achterover valt. Bijna meteen duikt de verkenner achter hem aan. In een reflex houdt Madarian z'n linkerarm gestrekt voor zich om de klap op te vangen. Dan komt er een soort schokgolf uit z'n hand. Een muur van lucht gooit de verkenner vijf meter schuin naar achteren. Madarian kijkt met verbazing naar z'n hand. Deed ik dat? Zo ja, hoe?

Vàilan en Fyona merken allebei dat er geknokt wordt.
Het is toch...zijn ze nou weer verzeild geraakt in een knokpartij? moppert Vàilan.
Daar lijkt het op. Kom, we maken er een eind aan! antwoordt Fyona. Ze gaan direct naar de plaats van onheil toe. Fyona verandert al in de lucht terug naar mensvorm en slaat de verkenner, die weer was opgestaan, meteen tegen de grond. Met een behoorlijke 'splash' smakt hij tegen de stenen. Vàilan landt, ook in mensvorm, naast Fyona.
"Dat riekt naar duistere magie," zegt hij. Ook Fyona kijkt boos naar de verkenner en vervolgens naar Linctus en Madarian.
"Jullie weer. Altijd jullie weer. Ga dit maar eens uitleggen!" zegt ze boos. De verkenner beweegt een beetje.
"Ehm, Fyona...achter je," zegt Vàilan. Fyona draait zich om en ziet een wat misvormde verkenner op haar af strompelen.
"Tuurlijk. Waarom zou het ook meteen de eerste keer lukken?" Ze schopt de verkenner opnieuw tegen de grond en roept de zwarte wolk weer op.
"Uit duisternis ben jij gekomen, naar de duisternis zal je terugkeren!" roept ze. Dikke slierten van de wolk bedekken de verkenner en laten hem oplossen. Even klinkt er een luide kreet en is er niks meer van hem over.
"Zo," zegt Fyona. "Bedank me later. Leg eerst maar even uit wat dit nou weer moest voorstellen!"

Madarian staat op, en wrijft over z'n achterste. Madarian: "Magietraining schijnbaar. Voor details..." Madarian wijst naar Linctus. Intussen probeert Madarian erachter te komen hoe hij die luchtmuur voor elkaar kreeg. Hij doet de beweging na, maar het lukt hem nog niet om dat opnieuw te doen.

"Dat was een verkenner gestuurd door een necromancer om mij te vinden." Begon Linctus kalm tegen Fyona. "Hij werd oorspronkelijk gedood door de wachters bij de poort. Maar zoals je al zag waren een paar pijlen niet genoeg om hem echt te stoppen. Ik heb al eerder zo'n verkenner met een zwaard gedood. Toen kwam hij een dag later weer tot leven." Linctus keek naar de plaats waar de verkenner opgelost werd. "Schijnbaar zijn verkenners met een bezwering beschermd die hun na elke nacht nieuw leven schenkt. Een soort krachtige duistere magie die wij allemaal moeten vrezen. De magier die jouw probeerde te verwonden met magie hoort ook bij die necromancer. Hij kan voelen als ik magie gebruik en mij direct opsporen." Linctus zuchtte. "Maar ik dacht dat een verkenner wel een mooie training zou zijn voor madarian. Hem leren over defensieve vaardigheden waar je geen spreuk voor hoeft te mompelen." Linctus keek naar Madarian die nog steeds met zijn arm aan het zwaaien was. Daarna keek hij naar Vailan. "Heb je een plaats waar we kunnen trainen zonder dat je vriendinnetje ons lastig valt?"

"Daar ben ik dan goed vanaf gekomen," mompelt Vàilan, zodra hij hoort dat Larzuk werkt voor een necromancer.
"Jij gaat Madarian dus trainen, hm?" vraagt Fyona. "Doe dat maar buiten de stad, in het bos. Daar heb je de ruimte, de ingrediënten, en je bent niemand tot last. Behalve dan de dieren die in het bos leven. Kijk wel een beetje uit voor de bomen en zo. Men zegt dat er wezens in het bos leven die erg kwaad worden als je de natuur kapot maakt."
"Klinkt als een standaard elf," zegt Vàilan. "Die worden al boos als je een keer tegen een boom schopt."
"Niet waar," zegt Fyona. "Oh ja, nog iets. Duistere magie die we allemaal moeten vrezen? Pfff, laat maar komen zou ik zeggen. Als er iets duister is ben ik het wel, en onder de hoede van de Schaduwmoeder kan ik wel wat hebben. Laat die slappe necrogast maar komen, dan bind ik hem vast met zijn eigen benen, als hij die tenminste heeft."
"Sst, zeg dat nou niet...," zegt Vàilan. "Dus, Linctus en Madarian, jullie kunnen het bos in. Ga niet lopen stunten met jullie...ahum...kunstjes binnen deze muren, ok? Want dan gaan we jullie wel lastig vallen. En zeker nu we weten dat iemand achter je aan zit, hebben we liever dat je die persoon maar ergens ver weg te lijf gaat. Het zijn jouw zaken, niet de onze. Als wij toch moeten ingrijpen kennen we geen genade, voor niemand. Kom, Fyona, laten we deze heroes of might and magic maar lekker stoeien."
"Over stoeien gesproken...," zegt Fyona met een ondeugende blik in haar ogen. Ze omhelzen elkaar kort, veranderen weer terug en gaan naar de Zilvertoren.

"Het bos. Goed idee." zegt Madarian. Vàilan en Fyona gaan er vandoor. "Het bos dus. Deze kant op. Enne... Voordat we weer zo'n situatie krijgen is het misschien handig om een offensieve spreuk of twee te weten. Zoals ik al eerder zei, zijn illusie spreuken, en die ene spreuk tijdens alchemie de enige die me een beetje lukte. En waarmee ik die verkenner de lucht in blies, wat was dat, en hoe kreeg ik dat voor elkaar?" Madarian gaat al vragend een hoek om, en ziet allemaal kapotte en verbrandde gebouwen in de straat, waaraan hard gewerkt wordt om ze weer bewoonbaar te maken. "Wat is hier gebeurd?"

Vàilan landt in de toren, maar Fyona vliegt er langs en begint rondjes om de toren te vliegen.
"Wat doe jij nou?" vraagt Vàilan.
Nadenken antwoordt Fyona. Kijk eens in de richting van waar we net kwamen. Wat valt je op? Vàilan draait zich om en kijkt naar de stad.
"Rookpluimen. Is dat zo raar?" zegt hij. Fyona vliegt er weer naar toe, cirkelt een paar keer rond en komt weer terug.
Kapotte gebouwen. Er is daar ineens wat gebeurd. Ik vertrouw het niet. Vàilan zucht en schudt zijn hoofd.
"Daar gaan we weer," zegt hij. "Kan er nou nooit eens een dag voorbij gaan zonder dat er wat gebeurt?"
Ik denk dat we waakzaam moeten blijven. Als er wat gebeurt moeten we meteen in kunnen grijpen. We laten het stoeien maar even achterwege.
"Goed idee," zegt Vàilan. Fyona verandert terug en landt ook in de toren. Ze gaat naast Vàilan staan en samen houden ze de stad extra in de gaten.

"Ik heb geen idee" Zei Linctus terwijl hij doorliep. "Laten we beginnen met de basis magie. Namelijk elementen magie. Het besturen van lucht, vuur, aarde en water. Dat wat je net deed bij de verkenner was je verdedigingsspreuk. Een lucht element spreuk. Hoe je precies die uitvoerde kan ik niet met zekerheid zeggen. Ik denk dat omdat je met spreuken uit boeken bezig bent geweest, dat je je manabron hebt aangetapt. Dit maakt je in principe een geleerde magiër. Maar iets in me zegt dat jij wel eens een geboren magiër kunt zijn. Sterker en sneller in het leren van magie. Zulke aangeboren talenten zijn zeldzamer. Ikzelf behoor tot die groep. Larzuk waar de draak het over had, is ook een aangeboren magiër. Maar kom laten we naar het bos gaan. Ik wil je nog veel leren voor de zon onder gaat." Linctus liep door naar de zuiderpoort.

Terwijl Madarian samen met Lincus richting de zuiderpoort lopen, ziet Madarian dat iedereen vuil naar Linctus kijkt. "Ah. Nu begrijp ik het. Dit was zeker over van je gevecht met die verkenner. Zo te zien heb ik geluk gehad! " Terwijl ze de stad verlaten en richting het bos gaan, ziet Madarian wat kruiden. Koningsfoelie en acaridia wortels. Hij besluit om ze snel te oogsten. "Voor het geval het fout gaat en ik jou of mij verwondt."

*Rumble*
"Was jij dat?" vraagt Fyona.
"Ja. Ik wil weer wat eten," antwoordt Vàilan.
"Ga maar, ik blijf hier wel staan. Dan ga ik zelf ook even eten zodra jij terug bent, ok?" zegt Fyona.
"Prima." Vàilan springt uit de toren, verandert en gaat naar het bos.
Komen we elkaar straks weer tegen. Maar goed, ik heb ook het recht om dat bos te zijn. En ik hoef alleen maar wat te eten, meer niet.
Omdat hij Madarian en Linctus toch niet zo heel veel tot last wil zijn, besluit hij om een stukje door te vliegen naar de open plek bij het meertje. Vàilan landt bij het water en drinkt eerst wat.

"Je zal vast wel willen weten waar je bent en wat we met je willen doen. We gaan je trouwens nergens toe dwingen, dus als je weg wil mag het. Als je hier wil blijven mag het ook." hoorde Aìlérùn sybil zeggen.
"Ik denk dat ik maar ga. Ik kan hier niet de hele tijd blijven zitten," zei hij na een lange tijd.

"Zoals je wilt," zegt Sybil, nogal verbaasd door het feit dat Ailerun kan praten.
"Maar...waar ga je heen? Denk je dat je het zelf kan redden in de buitenwereld?"

Ondertussen, in de troonzaal, vindt Awyllin de twee veren van Vàilan en besluit om ze als schrijfmateriaal te gaan gebruiken.
"Laat 'm dat maar niet weten," zegt Hared. "Niets erger voor zo'n trots wezen dan dat z'n veren gebruikt worden als schrijfmateriaal." Awyllin grijnst.
"Komt wel goed. En wat moet ik er anders mee? Het is zonde om ze weg te gooien," zegt ze. Roland komt zingend de troonzaal in, kennelijk in een zeer goede bui.
"Niet zingen!" roept Hared. "Waarom ben jij zo vrolijk?"
"Mag dat niet?" antwoordt Roland. "Beter dit dan die chagrijnige kop van jou de hele tijd."
"Nou, als jij zo doorgaat kunnen we straks weer de ramen repareren," antwoordt Hared.
"Jongens!" zegt Awyllin.

Vàilan heeft z'n dorst gelest, verandert terug en loopt het bos in, op zoek naar een paar verse herten.

Linctus stond op een open stuk bos naast Madarian. "Larzuk zou mij kunnen vinden en hierheen teleporteren als ik magie zou gebruiken." Linctus keek in de richting van de stad. "Dat kunnen we ons nu niet permitteren. Ik zou hem nu niet kunnen tegenhouden om onschuldige te vermoorden. Daarom mag jij eerst wat oefeningen doen."

Linctus zag dat Madarian licht teleurgesteld was. "Goed sluit je ogen en maak je geest leeg. " Lintus zocht nu een mooie stok in het bos uit. "Goed open je ogen. We beginnen met Luchtmagie. Aangezien je dit gebruikte tegen de verkenner zal dit je wel gemakkelijker af gaan." Linctus deed een houding na en bewoog zijn handen in een vloeiende beweging door de lucht. "Zo nu jij." Linctus leunde op de stok en keek hoe Madarian de oefening herhaalde. Met de stok sloeg hij op het rechter been. "Meer naar binnen." Madarian zette geïrriteerd zijn been naar binnen. "Je geest leeg houden geen irritaties." Linctus gaf Madarian een tikje op zijn hoofd. Toen Madarian de oefening perfect onder de knie had ging Linctus erbij zitten. "Blijf herhalen tot ik je stop." Ruim een uur bleef Madarian de oefening herhalen. Toen rekte Linctus zich uit en stond op. Hij fluisterde een spreuk in het oor van Madarian. "Je hoeft deze spreuk alleen maar te denken. Als je je geest leeg hebt, dan werkt de spreuk zonder hem uit te spreken." Madarian probeerde het terwijl hij de oefening herhaalde. Een luchtstoot brak een dikke boom door midden. "Goed de basis voor de luchtstoot is er. Je kunt nu kiezen om deze verder te oefenen of de basis van een spreuk uit van een ander element oefenen."

"Dat was krachtiger dan ik gedacht had!" Madarian besluit nog even een paar keer de luchtstoot te proberen, maar richt deze keren de stoot direct naar boven, om zo min mogelijk schade toe te brengen aan de omgeving. "Oké. Die luchtstoot lukt nu wel. Ik kan een ander element proberen, maar misschien is het handig om eerst een heelspreuk te oefenen? De meeste wonden zijn redelijk dicht, maar nog niet volledig genezen, en die wonden irriteren me toch nog een beetje."

“Pak de kruiden die je verzameld hebt toen we het bos inliepen en kauw hierop.” Begon Linctus tegen Madarian. “Denk ondertussen de spreuk die je normaal gebruikte. Een keer moet genoeg zijn om alles te helen.” Linctus keek toe hoe madarian op de kruide kauwde. “Bij de lucht spreuk kun je nog niet zo gericht sturen zonder genoeg oefening. Daarbij is het een basisspreuk dus gemakkelijk te blokkeren door een volleerd magier.” Linctus zag dat Madarian klaar was met de spreuk. “En? Merk je ook dat het minder mana kost? Wat wil je nu leren?”

Madarian voelt dat de wonden zich helen. In een zijn minuten zijn ze weg. "Over spreuken blokkeren gesproken... Dat lijkt me ook wel handig."

“Spreuken blokkeren is inderdaad wel handig.” Zuchtte Linctus. “Maar om een spreuk te blokkeren moet je eerst wat meer van spreuken afweten. Daarom denk ik dat we misschien beter verder kunnen gaan met een aarde spreuk.” Linctus nam een andere houding aan. Korte krachtige bewegingen volgde en eindigde met een klap op de grond. “Deze is een stuk lastiger om onder de knie te krijgen. Begin.”