@KhunAxe: Nou nee...Ze wilde nog van alles! Ze baalde als een stekker dat ze zo kortademig was en dat ze eigenlijk niks meer kon. Toen ze vorige week in het ziekenhuis lag, had ze al zoiets van: Als ik eenmaal weer thuis ben, dan kan ik alles weer! En toen kwam ze thuis en toen kon ze niks meer...zichzelf aankleden was al veel te veel..Ze heeft zo vaak in het ziekenhuis gelegen, een nieuwe knie, een nieuwe heup, nóg een nieuwe knie...en iedere keer krabbelde ze weer op! Dan had ze net een nieuwe knie, ze mocht nog niks, Pa poetste braaf het huis....en prompt als hij de deur uit was, poetste zij de wc nog een keertje na, want dat had hij dan niet helemaal naar haar zin gedaan... Zo was Ma..! En dan zeiden de kinderen: Ma, je mag dit niet doen, da's veel te veel! En dan knikte ze braaf....om het daarna toch weer helemaal wel te doen! Helemaal niet eigenwijs! Het was een heerlijk mens!

@HoLaHu: gecondoleerd.. En sterkte
.. zoals ik al zei, gelukkig zijn jullie een hechte familie

Oy! Gecondoleerd, jullie allebei. Dat is ineens wel héél rap gegaan! Voor haar misschien beter dan een lange lijdensweg, maar intussen zitten Pa en jullie wel ineens zonder haar.
Heel veel sterkte gewenst de komende tijd.

@HoLaHu, en ineens ligt je leven overhoop
Sterkte deze dagen voor je hele familie.

@HoLaHu: gecondoleerd en sterkte ook voor Frans

Dank jullie allemaal wel voor de lieve wensen, ook namens Frans natuurlijk!

Jakkes, wat zijn die dagen nét na het overlijden van een dierbare toch ráre dagen. Je moet besluiten nemen over dingen waar je niet bij stil hebt gestaan of waar je eigenlijk niet bij stil wilt staan! Het varieert van de keuze voor een rouwkaart met de bijbehorende tekst tot het aantal broodjes die per persoon nodig zijn bij de koffietafel. Of je krijgt een optie van de begrafenisondernemer of we aanwezig willen zijn als de oven in het crematorium aan wordt gezet als moeders daar in ligt...Nou nee..! Zoals Broer twee het redelijk adrem opmerkte: Ik draag ons mam een heel warm hart toe, maar dit wordt me toch iets te heet! En zo wordt er toch weer even hartelijk gelachen ondanks alles. Zelfs Pa kon hier mee lachen, maar voor de rest...Ocharme..De man zit er echt helemaal doorheen. Bij het minste of geringste stromen de tranen hem over de wangen. Toen we naar huis reden zei Frans: Godsamme, ik heb ons pa nog nooit zo gezien, ik heb hem nog nooit in mijn leven zien huilen!
Ik zei: Ja, maar hij is zijn maatje voor het leven kwijt! Ze zijn 61 jaar getrouwd geweest, ze hebben best lang verkering gehad, als ik het even na ga tellen zijn ze bijna 70 jaar bij elkaar geweest! 70 jaar lief en leed gedeeld, alles met elkaar meegemaakt, in goeie en slechte dagen..samen kinderen gekregen en opgevoed, samen op vakantie geweest, samen het leven het hoofd geboden..En nou is hij dat maatje kwijt! Ga d'r maar aan staan!

We zullen haar allemaal missen, want ma was een geweldig mens, een lief mens en persoonlijk kon ik me geen betere schoonmoeder wensen.

@HoLaHu: Broer twee: lang leve de humor
Arme pa, idd onvoorstelbaar

Klinkt bekend...

@Emmo: Was het bij jouw ouders ook zo?

Gisteren kwam het ter sprake dat er ook een bidprentje moest komen. En wie dat moest/wilde schrijven. Doen we er een gedichtje op? Of schrijft er iemand een In Memoriam? Bij dat laatste viel het stil...Broer een zei: Ja, wie is er hier een beetje typgeniek? Ja, anders zetten we er maar een mooi gedicht op en dan daarna een bedankje voor de blijken van medeleven. Toen mijn Lief en ik naderhand weer thuis waren, gegeten hadden en nog wat aan het napraten waren over die dag, vroeg ik mijn Lief: Als jij aan je moeder denkt, wat is dan het eerste woord wat bij je opkomt? Hij kreeg tranen in zijn ogen en zei: Zorgzaam..
Daar had hij een heel mooi punt, want mijn schoonmoeder was zorgzaam als geen ander. Niemand kwam wat te kort in haar buurt, ze zorgde met liefde en plezier voor alles en iedereen..
Een paar uur later heb ik de stap maar genomen om een tekst te schrijven voor haar bidprentje. En dit is hem geworden...

Voorgoed uit ons midden,
Voor altijd in ons hart.

Corrie van Haaren-Sprangers

Geboren: 20 januari 1935
Overleden: 12 februari 2021
Als we terugdenken aan hoe Corrie was komt toch vooral het woord “Zorgzaam” naar voren: dat was ze en dat was wat ze het liefste deed. Zorgen voor de mensen om haar heen, de mensen die haar lief waren. Vroeger voor haar broers en zus, en later voor haar moeder, die ze liefdevol opnam in haar eigen gezin om haar een zorgeloze oude dag te bezorgen.
Maar vooral ook voor haar Jan, de kinderen, hun partners en uiteraard haar kleinkinderen.
Ze kon zelfs ‘zorgen op afstand’! Want wist ze dat er een rijexamen gehaald moest worden of dat er een sollicitatiegesprek gevoerd moest worden, dan stak ze op die dag een kaarsje aan. Alle kleine beetjes helpen en baat het niet, het schaadt ook niet tenslotte!

Corrie was iemand voor wie het niet groot of duur hoefde. Ze kon enorm genieten van de kleine dingen in het leven. Van een potje kaarten of spelletje Yahtzee, gezellig buurten, een mooie legpuzzel maken of een leuk computerspelletje spelen. Ze kon ook erg genieten van foto’s kijken. Haar digitale fotolijstje werd gekoesterd, want daarop kon ze kijken naar mensen uit haar verleden en in haar heden.

Maar het meest genoot ze toch van het gezelschap van haar man, haar kinderen en haar kleinkinderen. Ze was altijd blij als haar kinderen “een bakske kwamen doen” en geloof maar dat er dan niemand iets te kort kwam! Zelfs de honden van haar kinderen waren altijd welkom bij haar en werden niet vergeten

Ze zal een leegte achterlaten, niet alleen voor ons als familie, maar voor iedereen die haar heeft gekend.

Wij bedanken iedereen voor de blijken van belangstelling en medeleven.
Laatste edit 14-02-2021 00:54

Laatste edit 14-02-2021 00:55

@HoLaHu: Mooi hoor, maar past dat allemaal op zo'n klein bidprentje?

Toen mijn moeder nog een jonge meid was had ze een bijnaam, 'De Kraai'...

Mijn moeders bidprentje begon met 'De Kraai is gevlogen..'. Veel mensen snapten dat toen niet omdat ze onbekend waren met haar jeugdige bijnaam

Mijn zus heeft een vliegende kraai op haar schouder laten tatoeëren in herinnering aan ma.

WMR ligt weer te kloten en doet dubbelposten

Laatste edit 14-02-2021 01:11

@KhunAxe: Ja, dat past allemaal op zo'n bidprentje. Ik denk zelfs dat er nog ruimte over is...

@HoLaHu: Dan gebruiken ze tegenwoordig verrekte grote bidprenten

Die van mijn moeder was net even iets groter dan een speelkaart

@KhunAxe: Ja, ik denk dat dat nog zo is. Het lettertype wordt uiteraard wat kleiner, maar er kan heel veel op zo'n prentje hoor!

@HoLaHu, bestaan bidprentjes dan nog?
of blaas jij het weer een nieuw leven in.
Wel een mooie tekst trouwens.

@HoLaHu: Gecondoleerd lieverd en veel sterkte gewenst voor de komende tijd.

Toen mijn moeder overleed, ja.

@HoLaHu: Gecondoleerd en heel veel sterkte met het verwerken van je verlies.

@Buick: Hier in de Kempen is dat nog heel gebruikelijk. Zeker als er een kerkdienst wordt gehouden. Bij een crematie komt het minder voor.

@Mamsie: @Sjaak: Dank jullie wel!

@HoLaHu, een deel van mijn familie is heel gelovig.
Die tante heeft ook 13 kinderen
Maar ook daar doen ze niet meer aan bidprentjes.
Een grappige anekdote:
mijn vader lag opgebaard en 1 avond kwamen al die neven en nichten van dat gezin met zijn allen condoleren. Gelijk een huis vol.
Mijn oudste broer ging met een paar van hun mee naar dat kamertje en 1 van die nichten zei: ome Jan ziet er wel mager uit he.
Waarop mijn broer zei, ja meisje, maar hij heeft ook al een paar dagen niet gegeten.
Ze kwamen gierend van de lach dat kamertje uit.
Mijn vader had dat heel erg kunnen waarderen

@Buick: Whahahaha...oooow, geweldig!

Ik heb het hier ook al wel eens verteld, maar na de crematiedienst van mijn vader gingen mijn zoons, toch behoorlijk geëmotioneerd, samen een sigaretje doen buiten. Mijn Jongste zei: Goh, toch een raar idee...Zou ons Opa nou al in die oven liggen? Meteen daarop kwam er een vuilniswagen langs rijden, waarop mijn Oudste heel droog zei: Ik begin nou toch te twijfelen...

Humor hoort bij het leven, zeggen ze wel eens, maar ik geloof ook dat humor bij de dood hoort. Ik weet niet...Het is een soort van relativeren..We hebben het toch allemaal meegemaakt dat een begrafenis uit kan lopen op een heel gezellige familie-bijeenkomst waar heel veel gelachen wordt? Waar plannen worden gesmeed voor een familie-reünie? Op een of andere manier verbindt de dood families..En dat is alleen maar goed..

@HoLaHu: Dat grappen maken tijdens begrafenissen heb ik ook meegemaakt, maar enkel als de overledene oud en ziek was geweest. Bij jongere mensen? Neu, not so much

@KhunAxe, jongeren horen niet dood te gaan, dat zouden ze bij wet moeten verbieden.
Maar als er ouderen dood gaan dan worden er herinneringen opgehaald en dan komen oude leuke situaties ineens weer tot leven.