*Arya knikt*
"we moeten wel eerst samen nog door de test zien te komen, wij zijn volgens mij pas later deze dag aan de beurt."
*Arya kijkt weer naar het strijdtoneel, waar nu iemand poogt zich te verdedigen tegen de leeuw in een miezerige poging*
"de koning mag iets sneller reargeren.."
*Arya wend zich weer tot Madarian*
"wat is er eigelijk zo speciaal aan die kaai die gevonden moet worden? wat heeft deze allemaal gedaan?"

"Dan zou ik maar opschieten. Jullie zijn aan de beurt. En wat die Kaai gedaan heeft? Hij heeft veel mensen vermoordt, waaronder de zoon van de baron. Hij vermoordt en berooft mensen. Hij is echt een professional!

Hij heeft de eerste 10 mensen vermoordt zonder dat iemand hem zag op een druk plein! Hij was echter gezien en herkend toen hij de zoon van Baron Vladimir te pakken genomen had."

*Neemt een hap van een broodje die hij bij zich heeft.*

"Ik ben benieuwd wat jullie van mijn kookkunsten vinden. Ik heb redelijk wat geleerd van Kippies toen ik nog bij de andere groep zat."

*Terwijl Arya en Muad zich klaar maken voor de test, probeert Madarian wat gevoel te krijgen voor de wapens die hij heeft gekozen. Elk wapen heeft z'n eigenaardigheden. Al snel heeft Madarian door hoe het zwaard reageert. De dolk is ook geen probleem.

Madarian wil naar binnen om te zien hoe Arya en Muad het doen, maar wordt bij de deur tegengehouden door een wachter.*

Wachter: "Meneer, u mag niet met dit harnas de arena binnen. Alleen de spullen op die op de tafel liggen in de omkleedtafel mogen gebruikt worden."

Madarian: "Robert, herken je me niet?"

Wachter: "Sorry Madarian, ik had je inderdaad niet herkend. Jij hoeft die test niet af te leggen. Iedereen weet wat je kunt!"

Madarian: "Weet ik, maar ik moet scherp blijven. De laatste tijd heb ik weinig gevochten, dus dan kan ik beter oefenen tegen een leeuw dan dat ik straks door die Kaai te pakken wordt genomen!"

*Muad blijft ingespannen naar de mensen kijken die voor hen aan de beurt zijn, een aantal malen in elkaar krimpend uit medeleven, als een van de deelnemers weer eens op een zeer pijnlijke plek wordt geraakt door een leeuw, en een aantal malen ook waarderend knikkend, als hij ziet hoe sommige mensen met de leeuwen omgaan.*
*Dan roep de omroeper de volgende deelnemers om*
"Muad en Arya, melden bij de poort!"
Muad: "We moeten schat. Ben je er klaar voor?"
*Zonder echt op antwoord te wachten staat Muad op, en begint hij de afdaling naar de poort die toegang geeft tot de, ondertussen bloedrode, vechtkuil van de arena*

*Gaat zich omkleden. Trekt z'n harnas uit, en doet het leren pak aan wat er ligt. Ook pakt Madarian het schild op.

Madarian legt z'n twee zwaarden neer. Ze lijken veel op Frostmourne en Soulshatter. Madarian miste z'n zwaarden hier zo erg, dat hij ze nagemaakt heeft. Elk zwaard heeft z'n egen magische krachten. Frostmourne doet ijs schade, Soulshatter veroorzaakt diepere wonden.

Terwijl Madarian wacht op het gevecht van Muad en Arya denkt hij aan vroeger. Zes maanden geleden heeft hij in de Arena gevochten tegen drie tegenstanders. Een ongelijke strijd tot de dood.

Een boogschutter, een magier en een vechter met een strijdbijl. De vrouwelijke boogschutter had Madarian met een plasmaschot weten te verslaan. Een bliksemschicht had Madarian daar vlak voor geraakt waardoor z'n hele lichaam tintelde en gevoelloos. Het putte hem erg uit.

Daarna schoot hij de magier die de bliksemschicht afvuurde door z'n hoofd met een pijl. Dat koste wel wat moeite. het kostte Madarian vier pijlen voordat hij die magier te pakken had.

De laatste vrouw ging hij met langzwaard en schild te lijf. Ondanks dat Madarians lichaam gevoelloos was, kon hij de slagen van de strijdbijl afweren met z'n schild.

De zesde slag van de vrouw had Madarian tegen de grond geslagen. De vrouw wou het afmaken en tilde de strijdbijl hoog op. Op het moment dat de strijdbijl naar beneden suisde, stak Madarian de vrouw in haar hart.

De strijdbijl kwam op z'n linkerschouder terecht, en veroorzaakte een diepe wond die hij ternauwernood had overleefd. Madarian is door dat gevecht alom bekend geworden.

Het herstel duurde een tijd. Hij heeft sindsdien niet meer gevochten, en zich volledig gericht op het beheersen van heelmagie en alchemie.

Hij zou nu zo'n diepe wond voor de helft kunnen helen, en een drankje kunnen maken die de rest zou helen in twee dagen. Zou Madarian nog kunnen vechten? Een leeuw is een goede test hiervoor.*

*Met het prijzengeld wat Madarian had gewonnen had hij een speciaal huis gekocht. Het was een redelijk groot huis, met twee verdiepingen, vier slaapkamers, een kelder, een keuken en een eetzaal.

Dat huis had ook een geheime kamer, die Madarian bij toeval ontdekt had. Daar was een schat opgeborgen, die Madarian rijk gemaakt heeft.

Van die ruimte heeft Madarian een persoonlijk museum gemaakt. Alleen Madarian en de huishoudster Jade weten van die ruimte af. Madarian kan niet wachten om die ruimte te laten zien aan Muad en Arya...

Madarian denkt aan z'n verre verleden. Nadat Arya en Muad waren gestorven is hij nog een tijd bij de anderen gebleven. Op een gegeven moment werd hij door een portaal gezogen die hem in het verre verleden deed belanden. Nog voor hij gemaakt was door de vader van Muad.

Op een gegeven moment was hij in dat verleden z'n been verloren, en een tijd later kwam hij op een wereld terecht die werd opgeslokt door een zwart gat. Ach ja. Herinneringen aan vroeger... Wat heeft hij al z'n vrienden gemist. Arya, Muad, Pablo, Kippies, Caster, Frostmourne, Soulshatter en de anderen...*

Arya loopt naar Muad toe met haar zwaard in haar hand, en samen betreden ze dan de arena. Arya ziet dat de twee leeuwen worden vrijgelaten. ze kijkt even kort naar Muad, knikt, en schiet dan zelf naar een van de twee leeuwen toe. ze hoort dat Muad achter haar naar de andere rent*
"we kunnen wel twee leeuwen aan.."
ze grijnst, en haalt met haar zwaard uit naar de poot van de leeuw.*

*Kijkt naar de arena. Muad en Arya zijn nog niet binnen. De aankondiging is ook nog niet geweest.*

Ze weten zeker niet hoe ze Muad en Arya moeten aankondigen...

*Madarian denkt weer aan het vorige leven. Hoe hij z'n linkeronderbeen kwijt raakte, dat in een dag weer was aangegroeid. En het zwarte gat waar hij niet van kon ontsnappen. Het zwarte gat. Wat was dat een mooi gezicht.

Madarian heeft meerdere keren het zwarte gat geprobeerd te schilderen, maar het lukt hem elke keer net niet op de goede manier te brengen. Misschien kunnen Muad en Arya een tip geven na de rondleiding door z'n huis.

Als ze tenminste niet zwaar gewond raken door de leeuwen. De omroeper begint te spreken. De spanning stijgt voor Madarian, als Muad en Arya de arena betreden...*

*Kijkt eerst rustig op zijn zwaard leunend hoe Arya het doet tegen de leeuw, en ondanks dat deze exemplaren er flink groter en sterker uitzien dan de andere leeuwen die ze tot nu toe hebben gezien, ziet Muad al snel dat Arya eigenlijk alleen maar een beetje met de grote kat speelt*
"Verneder je hem niet al te erg?" vraagt hij haar lachend, terwijl hij zelf naar zijn eigen leeuw toe loopt.
*In eerste instantie laat hij de leeuw al het vuile werk doen. Als de leeuw uithaalt dan springt hij snel weg, of blokkeert hij de slag met zijn zwaard. De rest van de tijd zorgt hij ervoor dat hij net buiten berijk van de leeuw blijft.*
*Om de zoveel tijd kijkt hij even naar hoe Arya het doet, en hij ziet dat de leeuw al meerdere rode striemen over zijn vacht heeft lopen. Zijn eigen leeuw is daarentegen nogsteeds onbeschadigd.*
*Plotseling gaat dit alles hem vervelen, en springt hij op de grote kat af. De leeuw ziet zijn aanval lang van te voren aankomen, en springt ook op. De twee komen met elkaar midden in de lucht in botsing, en omdat de leeuw veel zwaarder is, vliegen ze weer terug richting de plaats waar Muad stond. De leeuw opent zijn bek, om Muad de keel uit te bijten als het majestueuze dier plotseling verstart. De twee vallen om, waardoor Muad onderop terecht komt. Met veel moeite duwt hij de leeuw van zich af, waardoor het dier op zijn rug terecht komt. Muad's dolk steekt recht uit het dier zijn hart.
Muad trekt de dolk uit de leeuw, en draait zich weer om naar Arya, en gaat aan de kant staan om te zien hoe zij het doet.*
"Roep je als je hulp nodig hebt?" zegt hij tegen haar met een grote grijs op zijn gezicht.

*Madarian zit met spanning te kijken hoe Muad en Arya de leeuwen te grazen nemen.*

Ze zitten echt maar te spelen met die leeuwen...

*Pakt een flesje water uit z'n rugzak en neemt een slok.

Even gaat z'n blik naar z'n eigen helm die op tafel ligt. Een magische helm, waarmee hij in het donker ziet alsof het dag is, en waarmee hij elk leven wezen kan zien, ook door muren, als ze bewegen en als ze dichtbij genoeg zijn, zo'n 100 meter.

Door die helm heeft Madarian al meerdere hinderlagen weten te omzeilen.

Die leren leenbroek zit niet echt lekker. Madarian kijkt naar beneden. Trekt die broek uit en draait hem om. Dat zit beter...*

*Arya draait zich om, en roept terug naar Muad*
"Grapjas.."
*ze lacht,en blijft rond de leeuw huppelen en rennen, terwijl ze ziet dat de ergernis van het beest blijft groeien, en dat hij steeds venijniger uit begint te halen. Arya blijft lachen, en parreert de stoten, bijten en klauwen van de leeuw zonder moeite. ze had veel betere tegenstanders gehad. de leeuwen waren niks.*
denk je dat de leeuwen de enige beproeving zijn voor deze jacht? dan vind ik persoonlijk dat de grens nogal laag ligt
*weer ontwijkt ze een stoot. nu gooit ze haar zwaard op de grond, en blijft staan. de leeuw rent naar haar toe, en denk zijn kans te hebben gevonden. Arya kijkt angstig,maar als de leeuw denkt dat hij haar heeft springt ze op. Arya land op de rug van de leeuw en drukt op een plek in de nek van de leeuw. de ogen van de leeuw worden groot en bijna onmiddelijk valt hij om in het zand, dood.

*Applaudiseert.*

"Goed gedaan! Zo is het mijn beurt..."

*Loopt naar de ingang van de arena. en wacht totdat het sein wordt gegeven dat hij naar binnen mag. De omroeper begint met de aankondiging.*

"Netjes gedaan, liefje" Zegt Muad tegen Arya met nogsteeds een grijns.
*Hij pakt Arya's zwaard op, geeft het terug aan haar, en slaat zijn arm om haar nek*
"Ik hoop niet dat dit inderdaad de grens was, want dan ben ik bang dat ofwel die Arthir toch niet zo sterk is, of dat hij een feestmaal gaat krijgen..."
"hm.. eindelijk eens een paar sterkeren... Eindelijk zijn ze uitgespeeld" horen ze de koning zeggen
*De koning loopt naar de omroeper toe, en fluisterd hem wat in het oor*
*De omroeper gaat weer omroepen*
"Geachte Dames en heren! Eindelijk hebben we hier een stel dat sterk genoeg lijkt te zijn! Maar de test is nog niet klaar!
Geeft u een luid applaus voor het monster uit de kerkers! De slachter van Avingham, en de spietser van Hellton! Methan Alonthir!"
*De poort aan de andere kant van de arena gaat open, en een man loopt naar buiten. Met zijn 2 meter torent hij boven Arya en Muad uit. Zijn handen, die zo groot zijn als kolenschoppen, sluiten zich om een ruwe knuppel, en met een verbazingwekkende snelheid zwaait hij met zijn knuppel in de rondte, recht op Arya en Muad's hoofd af, die nog net optijd weg weten te springen*
"Eindelijk een uitdaging!" roept Muad uitgelaten, als hij zijn wapens weer trekt, en in de vechthouding gaat staan.

*Ziet niets door de deur, maar hoort dat er wat loos is in de arena. Loopt terug en ziet door een raampje de tweede ronde.*

"Eentje maar? Muad, Arya, ik heb meedelijden met jullie tegenstander..."

Ik dacht toch echt dat ik aan de beurt was. Ach ja. Ik moet nog even geduld hebben...

*Zit met smart te wachten totdat hij aan de beurt is.*

"Ik hoop dat ik straks ook een uitdaging heb!"

*Arya kijkt vol verbazing naar de man die uit de kerkers komt lopen. als hij met een verbazingwekkende snelheid naar de twee afstormt, hoeft Arya nauwelijks weg te duiken. zij was bijna te klein om in het bereik van de man zijn knuppel. althans, deze slag. Snel beweegt ze naar een andere kant, en probeert oogcontact te maken met Muad.*
we kunnen het bete proberen van twee kanten aan te vallen lijkt me, want dan is een de afleiding terwijl de andere de schade toedeelt. ik vraag me alleen af of deze man dood mag...
*Arya grijnst bij het laatste. ze was niet van plan haarzelf in toom te houden.*

*Aan de rand van een grote menigte, met een goede uitzicht over de hele arena zat een jonge magiër.
Ondanks dat hem grote uitdagingen zaten te wachten wou hij meedoen, in een poging zichzelf toch nog nuttig zien te maken in de maatschappij.
Starend naar het boek "Loayahn uy Sliwn Rivin" zat Phaen Nyyetn in gedachten verzonken.
Verlangend naar vroeger, toen hij in alle rust aan de rand van het dorp leefde
Magie heeft altijd al in de familie gezeten, maar bij elk familielid kon je terecht voor de geheimen van de illusie.
Van jongs af aan heeft Phaen zich geïnteresseerd in illusie, niet vanwege de kracht, maar hij vond het een grote bron van inspiratie.
Maar toen ze werden overvallen en zijn moeder daarbij omkwam voelde hij zich totaal machteloos.
Hij heeft gezworen de dood van zijn moeder te wreken, maar ontdekte dat hij met illusie alleen niets op schoot.
Maandenlang heeft hij lopen trainen op het land met afweer en aanval, hoewel het laatste hem moeilijk verging en hij meer defensief stond.
Elk moment van zijn vrije tijd heeft hij besteed aan het oefenen van magisch vechten, met stiekem toch nog illusie in zijn achterhoofd.
Het ging echter steeds slechter met zijn gezin en hij vond dat hij met al dat trainen ook niet echt meehielp, voorzover hij de dood van zijn moeder tot nu toe had kunnen wreken.
Toen hij een keer een pamflet langs zag komen waarop stond dat Arthir Merinthan gezocht werd, met een forse beloning, besloot hij er maar een gokje op te wagen.
Naarmate hij verder verzeild raakte in de hele wedstrijd werd zijn motivatie op de een of andere manier steeds groter, of het nou kwam door de beloning of het feit dat hij door het vangen van Arthir de maatschappij een grote dienst bewees.*

*Zwijgend zit hij te wachten tot hij aan de beurt is terwijl hij nog een blik de arena in werpt.
Zijn oog valt op de 2 meter hoge man die zwaaiend met zijn knuppel de arena onveilig maakt.*
Oh damn... Ik heb hier opeens zo'n geen zin in...
*Hij probeerde zich nog even te concentreren op zijn boek maar dat lukt ook niet bepaald omdat zijn aandacht steeds werd getrokken door zijn nieuwsgierigheid, hoe die 2 het in de arena af zullen leggen tegen die reus.
Toen hij bedacht dat dit toch geen zin had klapte hij zijn boek met spreuken dicht en ging het gevecht volgen.
Phaen heeft nooit iets gehad met spreuken, hoewel ze enigszins krachtig kunnen zijn op de juiste momenten is het eigenlijk maar een hulpmiddel, echte magie deed je zonder oude scrolls of boeken.
Terwijl hij dit bedacht werd hij nog zelfverzekerder en begon die reus steeds minder afschrikwekkend te vinden.
Vol nieuwsgierigheid probeerde hij de wedstrijd te volgen.*

*Madarian heeft zich wat meer gespecialiseerd met het betere sluipwerk. Hoe zou het gaan straks?

Hij kijkt naar het gevecht. Wat gaat het vechten toch makkelijk bij Muad en Arya...*

"Muad, Arya, deze tegenstander is een half jaar geleden veroordeeld te sterven in de arena, en heeft tot nog toe alle gevechten overleefd!"

*Arya en Muad blijven even met hun 'slachtoffer' spelen. Madarian kijkt hoe ze dat schijnbaar erg makkelijk kunnen volhouden.*

Wat heb ik dit gemist...

*Kijkt met grote ogen naar hoe die 2 het doen in de arena*
Spelen ze nou gewoon met hem?
*Bekijkt die reus nog eens goed*
Ze mogen dan wel met z'n 2en zijn maar dat ding is reusachtig...
*Wordt enigszins bang bij de gedachte dat hij het misschien uiteindelijk tegen hun op zou moeten nemen*
Laat ik er maar voor zorgen dat ik tenminste mijn eerste duel overleef...
*Blijft naar de 2 staren om enige tactieken te kunnen ontdekken*

*Er schiet een plannetje te binnen. Kijkt naar een potentieel doel. Loopt schuin links langs het doel, met het schild op het doel gericht. Het zwaard laat Madarian langs het schild steken naar het doel.*

Dit moet lukken voor z'n domme leeuw...

Verlegen loop ik de zaal binnen en ga ergens achterin op de tribune zitten,
Mijn katana haal ik achter mijn obi vandaan en leg ik op mn schoot.

oh.. dus zo ziet het er hier van binnen uit...
Denk ik bij mezelf terwijl ik vol verbazing rond kijk
Ik kijk naar de arena waar ik 3 personen zie vechten, 2 lijken samen een team te vormen en proberen een reus met een knots neer te halen
Yaayy!!! Zet m op, kleintjes!!! denk ik bij mezelf, maar ik durf het niet aan om het hard op te roepen.

Dan kijk ik nog wat verder rond in de zaal en een paar meter naast me zit een man wijdbeens met tussen zijn benen een hoofd met lang haar, dat zich ritmisch op en neer beweegt
OMG!! Hier in public doen ze zoiets? FOMG gewoon nu, overdag met al die mensen eromheen ik begin opeens flink te blozen en kijk schuchter om me heen of iemand me heeft zien staren en het valt me dan op dat er eigenlijk niemand naar die twee kijkt..
Curieus dwalen mijn ogen echter steeds af naar opzij, blosjes op mijn wangen
Hmmmzzz hoe zou dat eigenlijk zijn? Nog nooit heb ik ooit zoiets gezien of gevoeld nog nooit heb ik ueberhaupt een man volledig naakt gezien, mja behalve dan mijn broertje toen we klein waren.. maar dat was toch anders...
Ik merk dat ik weer zit te staren, word rood , kijk stuurs naar de arena en probeer mijn aandacht weer bij het gevecht voor me te houden..

Hmmmzzz.. het is wel een flinke reus trouwens.. maar moeten we nou onderling gaan vechten? Ach jah.. ik zie wel hoe het loopt, als het echt moet zal ik desnoods harakiri plegen, maar ja.. ik zal maar zorgen dat ik alleen het leven van mijn tegenstanders hoef te ontnemen.

"OI! Grote. Mogen we je trouwens nog doden? Of hoe zit het?"
*De reus kijkt Muad verbaasd aan, alsof hij niet helemaal begrijpt wat hij zegt.*
"hm... We zijn deus nog dom ook?"
*De reus begrijpt nu duidelijk wat beter wat Muad zegt, en begint langzaam rood aan te lopen.*
*Muad loopt ondertussen rustig weg van Arya, de reus zijn aandacht op hem houdend. In de tussentijd probeert hij de reus nog kwaader te maken*
Arya, ik laat het aanvallen aan jou over. Ik ontwijk zijn klappen wel gewoon
*De reus begint ondertussen echt te koken van woede, en haalt erg onvoorzichtig uit maar Muad met zijn knuppel. Muad ziet de aanval ruim van te voren aankomen, en springt behendig opzij.*
"Goh, zijn we nog blind ook? Nou, dat jij het zo lang overleeft heb."
Arya, schiet wel een beetje op... volgens mij maak ik hem te kwaad..

Ik kijk nog steeds naar de arena en zie nu wat gebeuren daar eindelijk zeg.. nou maar hopen dat t gevecht interessant genoeg wordt om mn aandacht van hiernaast me af te houden en bij die gedachte kijk ik weer even opzij en loop rood aan en kijk weer star voor me uit naar hoe die man die reus begint te provoken.

Inmiddels begin ik het ook behoorlijk warm en benauwd te krijgen en doe mijn kimono iets wijder open. Vervolgens pak ik mn waaier achter mn obi vandaan en begin mezelf wat toe te waaien, genietend van dat beetje verkoeling.