Linctus hoort hoe de stem van Vàilan verandert. Van verslagen naar weerbaar. Van hopeloos naar vastberaden. Linctus hoort de bevelen van de aartskardinaal. Hij wil alweer zijn weg naar binnen vervolgen. Maar besluit om toch nog even bij Vàilan te blijven. Hij hoort hoe hij achter de indringer aangaat en hoe hij Aylin de opdracht geeft om haar harnas aan te doen en paarden te regelen. "We gaan 'm pakken. Al rijden we tot aan het einde van de wereld, we gaan 'm pakken." Hoort Linctus de eens zo vredige vader tegen hem zeggen. “Sta mij toe u te helpen hierbij.” Zegt Linctus en Váilan knikt. “Zorg dat je hem krijgt als is dit het laatste wat je doet.” Begint Meester Italus. Linctus knikt. “Wij verklaren je afwezigheid wel bij de kardinaal.” Vult Roho aan. “Bedankt.” Antwoordt Linctus en hij richt zich weer naar de priester. “Ik zie u zo weer.” Zegt Linctus snel en hij rent de traptreden af.

Linctus pakt nu niet de processie route maar de kortere weg die hij gisteren ook naar de vertrekken nam. Hij rent zo hard hij kan. Het zware harnas beperkt hem enigszins, maar Linctus is het gewend. Hij mag nu niet falen. Hij mag nu eindelijk de eer van de orde redden. Hij zou het zichzelf nooit vergeven als de indringer weg zou komen. Hij voelt dezelfde woede als Vàilan. Linctus rent door de smalle straten en komt bij zijn vertrek aan. Hij neemt de tijd niet om de sleutel te pakken. Linctus beukt in een beweging het slot op. Hij valt op de grond, maar krabbelt snel op. Hij grijpt de brieven van meester Tavkul en stopt deze in zijn harnas. Daarna zet hij zijn helm op, grist zijn twee bogen mee, pakt zijn schild en rent weer zijn vertrek uit. De helm van de orde zag eruit of deze het zicht zou beperken. Echter is de helm een resultaat van eeuwen van verbeteringen aan het harnas. De openingen waren dus ook zo gemaakt dat Linctus bijna vrij zicht had. Dit was perfect voor het schieten van zijn boog. Linctus rent nu richting de barakken. Hij moet een paard zien te krijgen. Hij weet niet of Aylin hem al voor is geweest, maar hij hoopt dat hij snel genoeg is. Bij de barakken ziet hij een staljongen staan.

“Bij de orde Inarius, ik heb nu een paard nodig.” Roept Linctus tegen de staljongen. De jongen rent verschrikt de stal in en Linctus blijft even staan uithijgen. Gelukkig verschijnt de jongen snel genoeg met een paard. Linctus maakt zijn bogen vast aan het zadel. “Pijlen, ik heb pijlen nodig.” Brult Linctus. Normaal was hij niet zo onbeleefde geweest tegen de jongen, maar nu heeft hij haast. De jongen grijpt een volle pijlenkoker en geeft deze aan de ridder. “Bedankt.” Roept Linctus snel terwijl hij op zijn paard klimt. Hij zet koers richting de kathedraal in de hoop Vàilin en Aylin tegen te komen.

Bij een plein dichtbij de poort klinkt een kleine explosie. Een stuk grond is zwartgeblakerd. Het lichtschijnsel wat Markus volgt komt van het zwartgeblakerde gedeelte. Als Markus dichterbij komt ziet hij een rode gloed op de grond. Hij stijgt af, trekt z'n zwaard en laadt z'n kruisboog. Voorzichtig bekijkt hij de omgeving en ziet een perkamentrol liggen. Hij ziet geen spoor verder van de demon. Blijkbaar wou de demon de perkamentrol vernietigen, maar het was intact gebleven. Markus pakt de rol op. Blijkbaar heeft de explosie de aandacht getrokken van een aantal wachters. Snel stijgt hij op Shadow en probeert hij weg te komen van de wachters. Daarbij wordt hij in de richting gedreven waar hij vandaan kwam. Markus probeert de wachters af te schudden door wat zijstraatjes te nemen, en komt uiteindelijk in een tuin terecht waarbij hij denkt dat hij even de tijd heeft. Daar opent hij de rol en begint hardop de rol voor te lezen. Blijkbaar was hij toch gevolgd. Wachters naderen hem langzaam van alle kanten, en er zitten ook een aantal ridders bij. Zonder dat Markus het door heeft sluiten ze alle vluchtwegen af...

Vàilan blijft ongeduldig wachten. Julius komt naast hem staan, en samen zijn ze nu de enigen die buiten de Kathedraal staan, uitkijkend over de stad. "Zijne Eminentie vraagt waarom je hier blijft staan," zegt hij. "Ik zou graag bij deze toestemming willen vragen voor...veldwerk," antwoordt Vàilan. "Nu? Je hebt niks bij je!" reageert Julius. "Ik heb genoeg, maak je daar maar geen zorgen om," zegt Vàilan. Een staljongen te paard galoppeert het plein voor de Kathedraal op en stijgt af. "Orders van die Blauwe," zegt hij. "Dat heeft ze vlug gedaan," merkt Vàilan op.

De explosie is vanaf de Kathedraal te horen, gevolgd door een vreemde, rode wolk die langzaam opstijgt en door de wind uiteen wordt geblazen. "Toestemming verleend," zegt een zichtbaar geschrokken Julius. "Moge alle Goden je bijstaan!" Vàilan stijgt op, wel met wat hulp van de staljongen, en pakt de teugels vast. Veldwerk had hij al jaren niet meer gedaan. Hij begint alvast de trappen af te dalen, hopend dat Linctus hem snel zou volgen. Met een paard de trappen afdalen was nogal een klus, maar deze dieren waren op alles voorbereid.

Aylin, volledig aangekleed en strijdklaar, sluit Vàilan's woning af en verbergt de sleutel onder een plant. Snel sprint ze naar de eerste de beste uitgang en gaat te voet richting het plein waar de explosie plaatsvond. Klimmend over daken, springend van hier naar daar weet ze behendig haar weg te vinden.

Linctus geeft zijn paard flink de sporen en hoort dan een explosie. Hij kijkt even om en ziet een rookpluim uit de stad komen. Het is ongetwijfeld het werk van de indringer besluit Linctus. Hij zou graag gaan kijken, maar hij wil eerst Vàilan ophalen. Aan de ene kant omdat de priester misschien een idee heeft hoe ze een bovennatuurlijke indringer kunnen stoppen, anderzijds omdat Linctus oprecht bezorgd is dat de priester iets overkomt. Linctus mag dan wel jong zijn, toch heeft hij genoeg in zijn mars om de priester te kunnen beschermen. Linctus snelt met zijn paard richting de kathedraal en ziet hoe een priester te paard de trappen af komt. Hij had beter pas onder aan de trap op het paard kunnen gaan zitten. Denkt Linctus bij zichzelf terwijl hij naar de trappen toe rijdt. Onderaan de trappen wacht hij op Vàilan. “Gegroet vader, wijst u maar de weg.”

Het paard gaat niet zo snel als Larissa hoopte, maar er zitten nu meerdere mensen op het paard. Als de explosie klinkt ziet ze redelijk ver weg een rookwolk opstijgen. Larissa: "Markus, Markus, Markus. Hij kan een leermethode beginnen die zal heten: Hoe kom ik in de problemen! Hou jullie vast!" Ze verandert van richting, en gaat naar de explosie.

Hou jullie vast!" Raytu houdt zich stevig vast aan Larissa. Yundra heeft niets in de gaten en valt bijna van het paard af, maar wordt met een plof, opgevangen door Dagar. Dagar kijkt Raytu aan. Waarom rent het hinnik-beest zo hard, Raytu?…Dat komt door Larissa, ze heeft het beest aangespoord om harder te rennen. De wolf en de wolfvos rennen achter het paard aan. Yundra is ondertussen van haar stokje gegaan, nadat ze van het paard op de rug van de wolf terecht is gekomen.
………
“Raytu, waarom rennen we zo hard?” vraagt Yundra aan Raytu op z’n trols. “Ik zal het zo aan Larissa vragen, Yundra.” antwoord Raytu.

"Volg mij, en rem niet af totdat ik het zeg," zegt Vàilan. "Aylin is ook onderweg, op haar eigen manier. Kom!" Hij geeft zijn paard de sporen en galoppeert naar de plek van de explosie, nauw gevolgd door Linctus. De laatste jaren was hij niet heel vaak meer buiten de stad geweest, maar hij kende de straten goed en wist de meest efficiënte route naar het plein te nemen. De tijd drong, en gelukkig waren de stadswachten al bezig met het vrijmaken van de hoofdwegen. Nieuwsgierige en bezorgde mensen staan langs de kant, of kijken uit de ramen van hun huizen en winkels. Het nieuws dat er iets was gebeurd tijdens het concilie had zich als een lopend vuurtje verspreid. Dat kon Vàilan nu niks schelen. Het ging erom dat de onverlaat gestopt werd en de stad gezuiverd van zijn gruwelijke aanwezigheid. Een reflectie schijnt in zijn ogen en even is hij verblind. Ayln's glimmende harnas is de schuldige, en zij is het gezelschap al genaderd. Met behendige sprongen gaat ze van dak naar dak en roept zo nu en dan aanwijzingen naar Vàilan en Linctus. Aberon was groot, maar wie de weg kende kon zich snel van punt naar punt begeven. Vàilan kon zich alleen maar voorstellen hoe een eventuele confrontatie zou verlopen...

De wachters sluiten Markus volledig in. De dichtstbijzijnde hoort een stukje van het voorlezen van de perkamentrol: "...gebonden aan..." Wachter: "Halt! Geef je over!" Markus stopt, kijkt op en om zich heen, en zegt nog een woord: "...mij!" De perkamentrol licht op en valt uiteen. De wachters nemen geen enkel risico en schieten pijlen op hem af. Markus kijkt alleen maar geïrriteerd naar de wachters en kan nog een woord uitbrengen terwijl hij z'n armen iets optilt met de palmen naar boven: "Echt?" De stukjes van de perkamentrol vliegen als lichtjes uiteen. Een gedeelte bindt zich aan Markus, een gedeelte lijkt te verdwijnen in de lucht. Dan implodeert Markus z'n lichaam.

Larissa komt net aan als ze dat ziet gebeuren. Maar ze ziet ook iets anders. Iets roods komt aanzweven. Het wordt groter en groter. Het lijkt net een vlieger. Dan verandert het van vorm en landt met een flinke dreun in het veld. De demon is gearriveerd. Larissa hoort een van de wachters schreeuwen: "Dat ding heeft een demon opgeroepen!" Larissa schudt haar hoofd in ongeloof en zegt tegen Raytu: "Je kunt die gasten ook van alles wijsmaken." De vier meter hoge baron heeft een zwaard en schild. De pijlen die de wachters afschieten hebben nagenoeg geen effect, evenals de zwaarden van de wachters. Toegebrachte wonden helen snel. De gezegende zwaarden van de ridders hebben wat meer effect. Die wonden blijven wat langer zichtbaar. De baron duwt met z'n schild geregeld wat wachters omver, maar omdat hij van alle kanten wordt aangevallen heeft hij nog geen kans om iemand dodelijk te treffen.

Linctus volgt in vol ornaat de priester. Ondanks dat het jaren geleden is dat hij in een echt gevecht is geweest voelt het vertrouwd. Het harnas geeft hem zelfvertrouwen. Daarbij heeft hij nog 2 bogen bij zich waarmee hij zeer vertrouwd is. De korte recurve boog is wat onnauwkeuriger, maar kan wel worden afgevuurd van zijn paard. De lange boog is voor lange afstandsschoten en kan pantser doorboren. Linctus ziet over de daken een blauwe verschijning in een glinsterend harnas mee rennen. Linctus concentreert zich echter op zijn eigen route in plaats van de kunsten van Aylin te bewonderen. “Hier links.” Hoort Linctus haar roepen. Beide paarden schieten een zijstraatje in. Linctus gaat achter Vàilan rijden omdat het straatje te smal is. “Nu rechts.” De twee draaien weer een hoofdweg op. Er is duidelijk commotie in de stad, maar de wachters lijken het onder controlle te hebben.

Dan komen ze bij een stuk afgeschermde tuin waar de wachters hun tegenhouden. “Halt niemand mag de tuin in.” Klinkt het van een stadswacht. Linctus heeft hier geen tijd voor en kijkt even of Vàilan van plan is om te gehoorzamen of dat deze ook doorrijdt met zijn paard. Echter beseft Linctus dat dergelijke blikken met zijn helm niet erg handig zijn. Gelukkig hoeft hij niet te wachten. Ze horen geschreeuw uit de tuin en zien hoe een rode demon boven de muren uitsteekt. “Dat ding heeft een demon opgeroepen!” Klinkt het uit de tuin en de wachter is even afgeleid. Linctus gebruikt dit moment om zijn paard de sporen te geven. Hij rijdt de tuin met de demon in.

Aylin's aanwijzingen brengen hen niet naar het plein, zoals Vàilan verwacht had, maar richting een complex van privétuinen. In de lucht verschijnt een rode gestalte die haast een aardbeving veroorzaakt bij zijn landing. De gestalte wordt groter en torent boven enkele huizen uit. Twee wachters houden hen tegen zodra ze via het steegje de tuin in willen. "Laat ons door, dit is ons gevecht!" roept Vàilan. "In naam van de Zevende Kerk, opzij en laat ons deze verschrikking het hoofd bieden." De wachters realiseren met wie ze te maken hebben en willen op zij gaan, als er geschreeuw klink uit de tuin. Linctus en Vailan maken van deze 'afleiding' gebruik en geven hun paard de sporen. Vrijwel direct slaan de dieren op hol, bij het zien van de demon. Vàilan springt uit het zadel en komt goed terecht, maar het paard rent in paniek weg. Precies op dat moment arriveert Aylin ook, haar glanzende harnas trekt meteen de aandacht van de demon, die zich naar hen omkeert en zich niet bekommert om de wachters en ridders die hem omsingelen.

Vàilan voelt zijn hartslag verdubbelen. Dit had hij nog nooit meegemaakt...zelfs niet in zijn ergste dromen. Hij haalt de ketting met het symbool van de Zevende Kerk tevoorschijn en houdt het omhoog. Hij begint in de oude taal te spreken, zijn stemgeluid verheft en lijkt versterkt te worden door een onbekende kracht, de kracht van de Goden en hun Aartsengelen. Aylin pakt haar zwaard en gaat dicht bij Vàilan staan...

Linctus voelt hoe zijn paard steigert. Hij ziet dat Vàilan van zijn paard springt, maar daar kiest Linctus niet voor. Hij weet uiteindelijk het paard lang genoeg in bedwang te houden om zijn bogen los te maken. Zodra hij afgestapt is bedenkt zijn paard ook dat het wel welletjes is en rent weg. Linctus staat even te kijken naar het grote rode wezen dat voor hem staat. Hij ziet dat de pijlen van de wachters weinig zin hebben tegen deze demon en besluit zijn bogen aan zijn harnas te hangen. Hij hoopt daarom dat zijn zwaard hem meer van pas zal zijn. Vàilan tilt zijn ketting op en begint een heilig ritueel in de oude taal. Linctus ziet hoe Aylin bij hem is gaan staan met haar zwaard getrokken. “Inarius, sta mij bij.” Smeekt Linctus terwijl hij in de richting van de demon rent. Onder het rennen trekt Linctus zijn zwaard. Hij rent Aylin en Vàilin voorbij en gaat een voor hen staan. Linctus plaats zijn schild tussen hem en de demon en zet zich schrap.

De woorden van Vàilan hebben wat effect op de demon. De wonden helen wat langzamer, maar nog niet genoeg. Met een flinke knal raakt het zwaard van de demon het schild van Linctus. De demon maakt zich klaar om opnieuw uit te halen, als een paar flinke ijspegels de demon raken. Larissa was ook langs de afgeleide wachters geglipt en gebruikt haar ijsmagie tegen de demon, en de demon weet nu niet wie hij als eerst moet aanvallen, totdat een ijspegel de demon in z'n gezicht raakt. De demon beukt iedereen tussen hem en Larissa aan de kant met z'n schild. Als hij bij Larissa is maakt hij aanstalten om haar met z'n kracht te raken.

De demon heft zijn zwaard en wil Larissa neerslaan, maar Aylin springt tussen haar en het monster in en weert de slag af. Met een luid gekling maakt het wapen van de demon contact met het zwaard van Aylin, en slechts met moeite weet ze stand te houden. "Nu lijk ik opeens niet meer zo slecht, hè?" grapt ze richting Linctus en Vàilan. "Kom op, laat eens zien wat je kan!" De demon maakt een schijnbeweging die Aylin ook afweert, maar met zijn schild beukt hij haar tegen een muur. Met een luide klap smakt Aylin tegen het steen. Ze blijft even versuft zitten maar staat dan op, grinnikend en haar tanden ontbloot. "Zo mag ik het graag zien." Vàilan's woorden en gebeden halen slechts weinig uit, dus gooit hij er een schepje bovenop. Uit zijn tasje haalt hij een klein flesje met een goudkleurige substantie. Hij druppelt wat over zijn handen, wrijft het in en druppelt vervolgens wat op de grond. Hij raakt haast in een soort van trance, als hij in de oude taal de tuin zegent in naam van het Goddelijk Licht. Dan richt hij zich tot de demon en strekt zijn handen naar het monster uit. "Gij zijt machteloos hier, dienaar van het duister! Gij zijt naamloos, gezichtsloos, vormloos...keer terug naar het niets waarvan gij gekomen zijt!" Het lijkt de demon meer schade te berokkenen. Overal waar de goudkleurige olie gedruppeld heeft verschijnen lichtpuntjes.

Laatste edit 07-11-2017 19:07

Linctus haalt een keer diep adem en zet zijn schouder tegen zijn schild. Hij zet zich schrap om de slag van de demon te kunnen weerstaan. De dreun op zijn schild is zoals Linctus nog nooit heeft gevoeld. De klap gaat door zijn lijf. Zijn voeten worden in de grond gedrukt door de immense kracht. Linctus heeft bij de deur het gevoel dat zijn benen gaan knappen onder de druk. Maar hij weerstaat de klap. Hij kijkt op vanachter zijn schild en ziet hoe de demon zijn zwaard opnieuw heft. Dan vliegen er projectielen op de demon af. Het lijkt wel glas zoals de projectielen uit elkaar spatten. Linctus kijkt om zich heen en ziet dan een dame de bron van deze projectielen is. Ze lijkt deze uit de lucht te kunnen vormen en deze naar de demon te sturen. Linctus weet niet wat hij hiermee aan moet. Zoiets heeft hij in zijn korte leven nog nooit gezien.

De projectielen leiden de demon af. De projectielen lijken de demon meer te irriteren dan daadwerkelijk veel schade aan te richten. De demon raakt verward en beukt met zijn schild om zich heen. Weer duikt Linctus achter zijn schild en zet zich schrap. Hij voelt hoe de dreun hem bijna omver gooit, maar hij blijft staan. Linctus heeft geen idee hoe het kan, maar zijn voeten lijken verankert. Hij kijkt weer op van zijn schild en ziet hoe de demon nu ook weet wat de bron is van de projectielen. De demon haalt uit met zijn zwaard, maar Aylin komt er tussen. Ze weert de klap knap af en dat wil ze Linctus laten weten. "Nu lijk ik opeens niet meer zo slecht, hè?" Linctus schudt zijn hooft. Ze snapt niet dat dit geen plek is voor zulke praat. Ze moet gefocust blijven op het gevecht anders wordt ze zo aan de kant getikt. Denkt de ridder bij zichzelf. Zijn gedachten konden profetisch zijn, want even later wordt Aylin tegen de muur aan gesmakt. Gelukkig is het een taaie tante en staat ze gauw weer op haar benen. Ondertussen hoort Linctus hoe Vàilan zijn aanpak veranderd. Dit lijkt meer effect te hebben. Vader, ik zal u beschermen met alles wat ik heb. De demon komt niet voorbij dit schild. Denkt Linctus bij zichzelf terwijl hij kijkt wat de demon nu doet.

Een paar wachters proberen Larissa af te schermen van de demon door ertussen te gaan staan. De demon heft z'n zwaard op. Dan wordt hij geraakt in z'n rechterschouder door een pijl die ontploft. De demon wordt omver geblazen, evenals de wachters die Larissa proberen te verdedigen. Er zit een flinke wond in de schouder die langzaam aan het helen is. Iedereen kijkt waar die pijl vandaan komt. Markus laadt z'n kruisboog zo snel hij kan en zegt: "Je had me net gemist baron. Maar dat komt nu goed. Ik heb nog een appeltje met je te schillen!" De demon probeert op te staan, kijkt naar Markus en zegt: "Jij?!?" Markus pakt z'n zwaard en schild, wordt half zichtbaar en stormt op de demon af. Als een bezetene hakt Markus op de demon in. Iedereen weet niet meer wat ie moet denken. De wonden die Markus toebrengt zijn fors en helen langzaam. De demon slaat Markus aan de kant met z'n schild. Meteen springt Markus op en schreeuwt: "NU!" Shadow wordt achter de demon zichtbaar en trapt achteruit tegen de knie van de demon die weer ineen zakt. Dan grijpen twee zichtbaar wordende klauwen de demon van achteren beet. Een grote cobra-achtige kop bijt in de rechterschouder van de demon. De wyvern wordt volledig zichtbaar.

Markus: "Baronnetje, mag ik je voorstellen aan mijn nieuwe bondgenoot? Voor het doden van een wachter hier, voor het offeren van mij en mijn gezin en voor je demon oproeppraktijken zal ik verbannen. Ga terug naar je meester." Markus slaat een diepe wond in de zwaardarm van de demon, drinkt een drankje en zegt: "Hou hem bezig!" Markus wordt kleiner en kleiner en verdwijnt de wond in. De wyvern laat los. Het gif van de beet in z'n schouder heeft de demon flink verzwakt.

De wachters die eerder nog Markus beschuldigden van het oproepen van de demon, staan nu te juichen zodra hij het wezen een flink pak slaag geeft. Aylin maakt zich gereed om zelf ook toe te slaan, als Markus ineens "NU" roept. Zijn paard geeft de demon een flinke trap, maar wat volgt kon niemand voor mogelijk houden. Vol afgrijzen zijn Vàilan en de rest getuige van de transformatie van Shadow in een groot, geschubd wezen met een stekelige staart, een cobrakop, vleugels en een stel misvormde achterpoten. Het beest bijt de demon in zijn schouder en houdt het in een ijzeren greep. "Vàilan?" roept Aylin. "Wat is dit voor ding?" Vàilan blijft zonder antwoord te geven naar het schouwspel staren. Dat dit beest een avatar van Sithis was, wist Vàilan wel. Dat een afgod zo'n invloed kon uitoefenen binnen de muren van Aberon zou volgens de officiële Kerkleer niet mogelijk moeten kunnen zijn. Het wezen leek zelfs niet beïnvloed te zijn door de zegening van de tuin. "Doe wat de zwarte ridder zegt!" beveelt Vàilan. "Houd de demon bezig!" Zelf zet hij enkele stappen terug en gaat met zijn rug tegen een muurtje staan. De hele situatie liep uit de hand, in die zin dat zijn eigen invloed steeds verder afnam. De wyvern laat los en slaakt een luide kreet, niet bekend of dat nu vanuit overwinning of pijn was.

Aylin wacht niet af en zet de aanval weer in. De demon, zichtbaar gekweld, maait woest om zich heen om maar zoveel mogelijk schade aan te richten en slachtoffers te maken. Enkele huizen sneuvelen en brokken steen komen met massa's in de tuin terecht. Vàilan kan net op tijd wegspringen als de muur waar hij tegenaan stond begint om te vallen.

Linctus ziet hoe de indringer de demon aanvalt. Andere juichen als ze zien hoe de demon aangevallen wordt. Maar Linctus blijft op zijn hoede. Hij weet niet wat hij moet verwachten. Hij blijft tussen de priester en de demon instaan. “NU” Roept de indringer en uit het niets verschijnt een spookpaard. Linctus gelooft zijn ogen niet. Hoe kan een paard nu opeens verschijnen? denkt Linctus bij zichzelf. Maar de ene verbazing gaat over in de andere als het paard ook nog eens de demon in zijn knieën trapt. Wat is hier aan de hand? Denkt Linctus bij zichzelf. Hij had nog nooit magie gezien voor vandaag. Linctus voelt alsof de bodem onder hem vandaan valt. Alles wat hij wist, alles waar hij in geloofde voelt wankel. Linctus laat zijn schild zakken en kijkt verloren naar het wonderlijke tafereel wat voor hem afspeelt. Het spookpaard veranderd in een vreemd slangenwezen en bijt de demon. De demon heeft hier duidelijk veel pijn van en de indringer maakt hier gebruik af. "Doe wat de zwarte ridder zegt!" beveelt Vàilan. "Houd de demon bezig!" De worden van de priester klinken slechts dof in al het geweld. Linctus ziet hoe huizen beschadigd raken een de brokstukken voorbij vliegen. Hij beweegt niet. Hij staat vastgenageld aan de grond. Het zwaard van de demon vliegt rakelings over Linctus heen. Linctus voelt hoe de wind van de beweging aan zijn helm trekt. Maar verder voelt hij niets. Hij is machteloos bij wat voor hem afspeelt.

Vintuu gaat dichter tegen Dagar aan lopen. Brr…. ik heb het koud, het is donker en het ziet er eng uit, Dagar. Dagar kijkt naar opzij. Hij ziet zijn zwarte metgezel weer. Hey, Raytu.. Weer wolf?… Yep, helaas wel. Ik moet er maar vaker aan wennen, dat ik meer wolf dan elf ben.
……………
Wat is er met haar aan de hand, Raytu? zend Vintuu naar de zwarte wolf. Vintuu ziet Yundra versuft op het paard zitten, maar weet niet wat er aan de hand is.
……………..
Even later komt het gezelschap aan bij Markus. Larissa stapt af, het gezelschap zit aan de grond vastgenageld. Het paard dat Yundra op zijn rug heeft durft niet vooruit te gaan en niet achteruit te gaan. De drie wolven staan dicht tegen elkaar aan, om elkaar te beschermen. Yundra wil van het paard springen, maar durft niet. Yundra ik vang je wel op! Zend Raytu naar haar. Terwijl Larissa haar man helpt, kijken Dagar en Vintuu al om zich heen of er nog vijandelijke wachters in de buurt zijn. Er is een wachter die een pijl met gif op Yundra richt. Vintuu zend naar Dagar Dagar, kijk, die wachter! Vintuu en Dagar sprinten gezamenlijk op de wachter af. Deze struikelt van schrik naar achteren over zijn eigen voeten en komt met een smak op de grond terecht. De wolven pakken het wapen af en werpen dat voor de voeten van Yundra.
Yundra pakt het op en schiet een pijl richting de geschrokken wachter. De pijl land in een boom naast de wachter, de boom valt gelijk om van het gif en begint te rotten. De wachters die in de buurt van de boom staan gaan van schrik een eindje verder weg staan.

Vàilan valt op zijn knieën, en staat niet direct op. Zijn handen doen zeer en hij merkt dat hij flinke schaafwonden heeft opgelopen. Een stofwolk waait over hem heen en hij zoekt al hoestend een uitweg. "Linctus!" roept hij, maar dan merkt hij dat de ridder niet meer zichzelf is. Hij krabbelt op en gaat naast hem staan. "Kom op, we gaan! Dit is niet ons gevecht meer." De wanhoop klonk in zijn stem. Al zijn gebeden en rituelen hielpen slechts deels, en wat zich nu afspeelde had hij al helemaal niet in de hand. Waarschijnlijk was het de schuld van de demon, die met zijn aanwezigheid alleen al twijfel zaaide in hun harten. Zijn zwaard zwiept over hun hoofden en Aylin is druk bezig zijn ledematen uit te schakelen. Dan grijpt de demon haar bij haar staart en smijt haar tegen een ingestort gebouw aan. Met een vervelende klap smakt ze tegen het gesteente en blijft liggen. Alles leek zich in slow motion af te spelen. "Moge Inarius het ons vergeven," zegt Vàilan. Hij probeert Linctus weg te trekken, zodat ze samen de tuin konden ontvluchten...maar Aylin lag daar nog, uitgeschakeld. "Ren!" beveelt Vàilan. Met gebukt hoofd rent hij naar Aylin, een slag van de Demon ontwijkend. Hij ploft naast haar neer en probeert haar op te tillen. "Sta op, alle Goden op rij, sta op. Help ons!" roept hij.

Laatste edit 08-11-2017 16:14

Larissa ziet de wanhoop van de wachters en ridders, maar ze blijft standvastig. Ze schiet weer een aantal ijspegels af. Dan wordt Aylin opgepakt en weggesmeten. De demon gaat weer op Aylin af terwijl de preker haar probeert op te tillen. De demon heft z'n zwaard op. Larissa kan maar één ding bedenken en schreeuwt het uit. Een sterke geluidsgolf gaat richting de demon die naar z'n oren grijpt. Dan gebeurt er iets met de demon. Z'n schildarm verkleurt er begint vanaf de hand uiteen te vallen. Ze roept hard: "Verlies de moed niet! Hou die demon bezig!"

"Sta op, alle Goden op rij, sta op. Help ons!" roept hij.
………
Raytu snuffelt op de grond, de andere wolf en de wolfvos volgen hem in zijn voetsporen. Dood….Hulp…. zend hij speurend naar de anderen. Yundra volgt de drie wolven, met de pijl en boog in de aanslag. Ze kijkt schuchter om haar heen en verwacht om iedere hoek wel een vijandelijke wachter.
………
Raytu laat een zachte grom horen en hoopt dat Yundra dat lichte gegrom voor lief neemt. Yundra kijkt naar Raytu en gaat naast hem lopen. Ze aait met één hand over zijn hoofd en pakt dan gauw weer de pijl en boog goed stevig vast. Eenmaal aangekomen bij Linctus en Vailan aangekomen, spant Yundra de pijl en boog aan en schiet richting de demon. Ze ziet het blauwe wezen liggen, Raytu gaat de andere kant op om de demon af te leiden, Dagar volgt Raytu. Vintuu gaat naar Vailan en Linctus toe om hen te helpen met Aylin. Yundra verspilt nog een pijl aan de demon. De pijlen schieten gewoon door de demon heen, maar laten wel iedere keer een kleine schroeiplek achter die niet gauw te genezen is.
...................
Aan de andere kant ziet ze Larissa staan, die een schreeuw geeft. De schreeuw schudt de vijandelijke wachters wakker. De demon maakt rare bokkensprongen en grijpt naar zijn oren. Yundra pakt nog een pijl en schiet deze richting de demon. Er ontstaat weer een schroeiplek. Dan hoort ze Larissa nog naroepen.... "Verlies de moed niet! Hou die demon bezig!" en ze schiet nog een pijl af.

Vàilan kijkt even opzij, en ziet wat wolven naderen. Hij herkent ze van eerder die dag: de dieren die samen met de geheimzinnige dame achter Markus aangingen. Zij hoorden schijnbaar bij hem, maar helemaal zeker was hij daar niet van. Ook wist hij niet of ze te vertrouwen waren, maar er was nu geen tijd om daar te lang bij stil te staan. Een klein wezen schiet pijlen af op de Demon. Larissa zet haar geheime wapen in, en ondanks dat de schreeuw op de Demon gericht was, klonk het geluid door de hele tuin. Vàilan dekt zijn oren af en Aylin's ogen schieten open. "Ah...verdomme," kreunt ze. Langzaam komt ze overeind en probeert haar zwaard te pakken. De demon is gelukkig afgeleid. "Kom, we moeten weg," fluistert Vàilan. "Weg?" zegt Aylin. "We hebben een stad te verdedigen! En jij wil vluchten? Niets daarvan!" Ze staat moeizaam op, haar gloednieuwe harnas flink bekrast en gedeukt op de meeste plekken. Ook Vàilan staat op, zijn pij vies van stof en aarde en zijn handen geschaafd en bloederig. Larissa roept op tot moed en volharding. Aylin ruikt de wolven en kijkt in hun richting. "Zij horen bij ons," zegt ze. Vàilan zet zich schrap en begint hardop te bidden en de goden aan te roepen. Aylin maakt zich weer gevechtsklaar. Ze verstoort Vàilan's gebed kort en houdt haar zwaard pal voor zijn neus. "Geef me eens wat extra's om mee te vechten," zegt ze. Snel pakt Vàilan zijn flesje en druppelt wat vloeistof op het zwaard, dat hij daarna in de oude taal zegent. "Maak dat beest af," fluistert hij ten slotte.

Net op tijd lukt het Markus om uit de linkerarm te vluchten nadat hij de eerste ziel bevrijd heeft. Vlak achter hem verschrompelt de arm en breekt het af. Het gif heeft de demon genoeg afgezwakt dat het hem lukte. De minidemonen binnenin zijn nu ook hun schildarm kwijt. Markus besluit naar de andere arm te gaan. Nu de demon z'n verdediging kwijt is moet het vanaf nu ietwat makkelijker gaan. Een grote balk schiet vlak langs en laat een gat achter met wat vloeistof. Een giftige pijl.

De demon kijkt met verbazing naar z'n linkerarm als deze verdwijnt. Z'n schild valt op de grond, en valt ook uiteen. Er klinkt gejuich. De demon wordt woest en begint te zwaaien met z'n zwaard. Dan valt z'n oog weer op Aylin en de preker. De demon gaat er op af.Laatste edit 09-11-2017 07:24

Yundra heeft nog één pijl over. Ze legt de pijl op de boog en spant de boog. De giftige pijl vliegt op de demon af, vlak langs Markus. Markus kijkt verbaasd naar de giftige pijl, die Yundra net heeft afgeschoten. Ze hoort gegrom naast haar. Ze kijkt en ziet Raytu naast haar staan. De glans van zijn vacht is mooi. Zijn pikzwarte vacht is moeilijk te onderscheiden met de donkere nacht. Zijn rode ogen schieten vuur. Hij kijkt schichtig om hem heen. Yundra, zie je die vogel? zend Raytu naar Yundra. Yundra kijkt naar boven. Voor haar valt een koker pijlen op de grond. Ze raapt de pijlen op en knikt naar de vogel. Raytu, wie is dat?…Dat is ook een allerhoogste der elfen. Dat is mijn zus Saïna, zij veranderd in het donker in een arend. Raytu gaat liggen en begint een danklied te janken.
…..
Saïna geeft nog een kleine krijs en vliegt verder, weg van de demon, weg van de rest. Als je wilt kan ik hulp halen, broeder.… Nee, dat hoeft niet, Saïna. Ik red mij hier wel. Ga naar huis en zorg goed voor de anderen. Ik moet Yundra beschermen en helpen.….Dat lelijke groene gedrocht naast je?….Pardon?….Grapje. Geef maar een gil als je weer hulp nodig hebt. Saïna is al uit het zicht verdwenen.
……..
Yundra pakt de pijlen op. Legt weer een nieuwe in de boog, spant de boog aan en schiet. Een verdwaalde minidemon wordt recht in zijn hart geraakt en op een boom gespietst. Er komt groene rook van de boom vandaan de minidemon geeft nog een gil en splashed uit elkaar. Wow, het gif is nog sterker dan van de vorige pijlen. De boom verdort en valt om.
….
Yundra pakt haar flesje met ectoplasma doopt twee vingers er in. Die vingers beginnen op te zwellen. Ze houdt ze tegen elkaar en er ontstaat een steekvlam. Ze kijkt naar Larissa, ze lacht naar Larissa en Larissa lacht terug. Ze vuurt twee gloeiende vuurballen naar twee wachters die allebei al een hele tijd naar Vailan en Aylin zitten te loeren. De wachters waren van plan om de twee aan te vallen. Dat gaat mooi niet door, sukkels. De wachters worden door de vuurballen geraakt en schreeuwen het uit: “Vuur! De kleine groene heks schiet vuur!” Ze geven een krijs en vallen dood neer. Yundra pakt snel het andere flesje. Doopt haar twee ontstoken vingers in dat flesje en legt een nieuwe pijl aan. Ze staat paraat om nog de hele voorraad pijlen af te schieten.

Het schouwspel wordt alsmaar surrealistischer, nu ook de wolven aanwezig zijn een een klein wezen, magische aanvallen uitvoert. Zij vuurt echter meer af op de wachters in de tuin dan op de demon, en Vàilan vraagt zich af waarom. Dan realiseert hij zich dat de demon hen wel eens beïnvloed kan hebben en dat zij langzaamaan tegen de vijanden van de demon keren. Hen doden ging hem echter te ver, zeker op zo'n manier. "Wat doe je?" roept hij richting het wezen. "Schakel ze uit zonder ze te doden! Zij weten ook niet wat ze doen, het is de demon die hen bestuurt!" Hij krabbelt overeind en moet meteen een veilig heenkomen zoeken. De demon, die langzaam uit elkaar begint te vallen, wordt steeds onvoorspelbaarder en komt op hem en Aylin af. Vàilan springt van de hoop stenen af en ploft tussen de wolven en vlak bij Yundra. De Demon stompt met een voet op de steenhoop, net te laat. Aylin ontwijkt en hakt met haar zwaard in op de benen van het monster. "Kom dan, lelijkerd," roept ze naar hem. Vàilan staat op, kreunend en stijf van de pijn. De wolven snuffelen wat in zijn richting en hij voelt zich bijzonder ongemakkelijk. "Dan maar weer zo," moppert hij. Hij pakt z'n flesje en wrijft weer wat van het goudkleurige goedje op zijn handen. Zijn gezicht vertrekt van de pijn, omdat het spul ontzettend bijt in de schaafwonden die hij had opgelopen. Hij geeft echter geen kik. "Ex duris gloria," mompelt hij in de oude taal. Hij zet enkele stappen vooruit en hervat zijn gebed. Ondertussen is Aylin druk bezig met het ontwijken van het zwaard van de demon, en probeert zo veel mogelijk snijwonden aan te brengen met haar vers gezegende zwaard. Markus deed het werk van binnenuit, maar hoe langer hij erover deed, hoe gevaarlijker het werd voor de rest.

Laatste edit 10-11-2017 08:44