*Ook Madarian loopt even te struinen door z'n museum.

Een hoek met herinneringen aan z'n vorige leven: Het schip van Kippies, als schaalmodel nagebouwd, Twee standbeelden die goed lijken op Arya en Muad, met Staart en al, aan het duelleren. Ze hebben echter harnassen aan die in deze wereld gevonden zijn.

Er staan veel beelden met harnassen en wapens Ook staan er verschillende vitrinekasten met speciale dingen. Een zwaard die de vijand heelt is een heel apart ding.

Ook een schild die eigenlijk bij het harnas horen wat Madarian aan heeft, maar Madarian vecht liever met twee zwaarden. Madarian heeft alleen de helm nog niet gevonden die bij het harnas hoort. Als het harnas compleet is, schijnt het harnas ook veel beter bestand te zijn tegen fysieke wapens. Nu is het harnas vooral geschikt tegen magische aanvallen, maar wat minder tegen wapens.

In het midden staat een standbeeld met het legendarische Drakenzwaard. Alleen iemand met een goed hart kan het zwaard gebruiken en zet de vijanden in vuur en vlam.

"Kijk gerust verder Ik ga eventjes kijken hoe het met de anderen gaat. Vergeet niet om het museum weer goed op slot te doen."

*Madarian legt nog even uit hoe het museum op slot moet en gaat naar Djaq toe.*

"En Djaq, heb je een mooi boek kunnen vinden?"

"Zeker waten! Dit boek over drakenkruid wil ik zeker bestuderen"

"het drankje is trouwens samengesteld uit water,suiker en het zeldzame bergwater uit Moria"

"Kan ik hier overnachten? Het is een lange reis naar Moria en ik kan wel wat rust gebruiken"

"Tuurlijk! Herbergen zijn ook niet alles. En ik weet niet of je er weer snel vandoor moet. Morgen gaan we op jacht naar een gevaarlijke crimineel. Als je mee wilt gaan, dan kun je beter zo gaan slapen..."

"Koningin Moria heeft mij toestemming gegeven zoland te blijven als ik wil!"

Arya kijkt nog even rond. ook zij vind de hoek die haar bekend voorkomt. voor een van de beelden blijft ze stokstijf stilstaan. zij stond daar, samen met Muad'Dhib. een glimlach verscheen over haar gezicht.
kennelijk zullen wij nooit worden vergeten...

*Muad ziet Arya met een glimlach op haar gezicht ergens naar kijken, en laat een wel heel bekende tas even voor wat het is, en gaat bij haar kijken*
"Wat zie je, meis?"
*Muad kijkt omhoog, recht in de versteende ogen van het beeld van Arya*
"Hey... dat zijn wij..."
Madarian heeft ons nooit vergeten in ieder geval... Bedenkt hij bij zichzelf, terwijl net Arya's gedacht binnen komt.
"Dachten ze in koor" zegt hij spontaan met een grijns op zijn gezicht...
"Moet je trouwens eens komen kijken, volgens mij heeft Madarian nog het een en ander mee genomen vanuit ons vorige leven. Of zou hij alles toch hier gevonden hebben?"
*Muad pakt een katana vast*
"Deze lijkt wel verdacht veel op de mijne..."
*Dan trekt hij het zwaard, en hij concentreert zich er even op. Het zwaard barst in vlammen uit, net als bij het eerste gevecht waarin Arya en hij samen hebben gevochten. Dan steekt hij het zwaard weer terug in de schede, de vlammen dovend*
"Erger nog... het is de mijne... Zou Madarian dat weten?"
*Met een jongensachtige grijns kijkt Muad in Arya's ogen*
"Ik ben benieuwd wat hij hier nog meer heeft liggen wat wij ooit gebruikt hebben. Help je mee zoeken?"

*Muad en Arya lopen het museum uit en gaan naar Djaq en Madarian*

Muad: *gaapt* Het was een lange dag mensen! Welterusten.

*Iedereen knikt instemmend mee*

"Heer Madarian, waar moet ik slapen?"

"Ik kijk morgen wel verder in dat museum, maar nu ga ik naar bed"
*Muad loopt naar het bed toe waar hij ook in was wakker geworden, gaat liggen, en valt per direct als een blok in slaap*

Arya gaat nog even op de bank in de kamer zitten, maar zonder er veel van te merken gaat ze liggen en valt ze daar in slaap. haar handen houd ze dicht bij haar borst, alsof ze iets vasthoud dat er niet is. in werkelijkheid verlangde ze alleen maar de aanwezigheid van iemand dicht bij haar, een zachte aanraking zonder veel meer.

"Djaq, je kunt de tweede slaakamer aan je linkerhand gebruiken. Welterusten..."

*Madarian begint nu ook vrij slaperig te worden. Al dat drankjes maken en repareren heeft ook veel energie gekost.

Madarian loopt naar z'n eigen kamer. In z'n grote hemelbed gaat hij liggen en valt snel in slaap. Amber komt er even later bij liggen en kijkt of Madarian slaapt. Jammer. Madarian slaapt. Amber had graag nog een 'verzetje' gewild... Amber gaat dan ook maar slapen.*

*De volgende ochtend word Djaq wakker in een donkere plek, nat van het dieprode bloed*

*Hij probeert op te staan maar voelt zijn benen niet*

"AAAAAAAAAAHH!!!! Mijn benen!!"

*Huilt om zijn afgehakte benen*

*Wordt wakker van het geschreeuw van Djaq*
"Huh? wat is er met hem aan de hand?"
*Loopt naar Djaq's kamer, en valt stijl achterover van wat hij daar ziet*
"Ehm... Wat is er in moedersnaam hier gebeurd?!?!"
*Rent eerst naar Madarian toe, en trekt hem en Amber uit bed*
"Snel, kleed je aan, en ga dan snel naar Djaq toe, hij's in de problemen, en dat is nog een understatement"
*Dan rent hij naar Arya toe, die hij op een bank in de huiskamer ziet slapen*
*Ook haar maakt hij wakker*
"Waarom ben je er niet gewoon bij mij in gekropen? Ik heb niet voor niets een tweepersoonsbed." mompelt hij voor zich uit.
"Arya, wakker worden, Djaq is op een of andere manier zwaar gewond geraakt. Ik zag alleen maar bloed."
*Snel rent hij weer terug naar Djaq, en probeert met alle stof die hij kan vinden het bloeden van zijn benen te stelpen*

*Wordt ruw wakker geschud door Muad. Nog voordat Madarian kan vragen wat er aan de hand is, hoort hij het geschreeuw. Madarian staat op, trekt snel wat kleding aan, en gaat naar Djaq.

Eenmaal aangekomen bij Djaq, weet Madarian niet wat hij ziet. Een rood kleed? Het was toch blauw? Diepe wonden zitten in z'n benen.*

"Amber, pak de ehbo doos!"

"Ehm... Madarian, ik denk niet dat een EHBO-doosje voldoende is hoor...
Zijn benen liggen in een andere hoek van de kamer als hijzelf, en daar komt ook nog eens bij dat ie ondertussen liters bloed verloren is... Help liever eerst even met stelpen..."
*Ondertussen probeert Muad nog steeds het bloeden te stelpen*

Arya hoort eerst zachtjes het gemompel van Muad, als zijnde in een droom. daarna voelt ze dat hij er echt staat, en haar wakker maakt. " hmm..? bloed? niet ketchup of een droom?" langzaam komt ze overeind, maar ziet dan dat Muad al weer is weggesneld, uit de huiskamer van Madarian en de trap op, naar Djaq zijn kamer.

"graag... alleen zeg het de volgende keer even." Mompelt ze zachtjes terwijl ze een beetje wakker probeert te worden. nu pas merkt ze hoe weinig slaap ze de laatste tijd heeft gehad.

*Word wakker uit een diepe slaap en ziet dat Muad probeert het bloeden te stelpen*

"Laat me... ga weg hij is hier nog steeds!"

*Mijn ogen worden groot en ik val weer flauw*

"Huh? Hij is hier nog steeds? Wat is hier..."
*Muad voelt plotseling een windvlaag richting zijn benen gaan, en hij springt verschrikt op
Als hij weer land staat hij net iets boven de grond*
"Huh? dat klopt niet... Hebben we hier een onzichtbare?"
*Een moment later wordt hij weer op de grond gekiept, maar met een koprol duikt hij weg.
Hij voelt nog net een wind over zijn hoofd heen gaan, en hij ziet wat van zijn haar naar beneden dwarrelen*
"Ok, onzichtbare, dit gaat leuk worden..."
*Snel pakt hij een reep stof, die hij voor zijn ogen bind*
*Stil staat hij te luisteren, zo nu en dan plotseling wegduikend, of springend. Hier en daar verschijnen er snedes in de muur en de vloer*
*Plotseling haalt Muad uit, en krabt hij met zijn nagels iets zijn huid open. Een bloedrode kras hangt in de lucht*

Arya staat ondertussen weer normaal op haar benen, wakkerder dan eerst. opeens hoort ze een knal van boven komen. wat zijn ze daar in vredesnaam uit aan het voeren?! Arya loopt iets sneller dan normaal naar de kamer waar Djaq sliep, en ziet daar opeens een rode snede in de lucht hangen, bloed uit het niets druipend

*pakt in zijn bebloedde toestand zijn pijl en boog en schiet 3 pijlen naar de rode snede*

"Maak licht! hij is zichtbaar in het licht van de zon!"

"Huh? Waarom zeg je dat niet eerder?"
*Trekt de gordijnen open*
"Zo... eens kijken wat we hier hebben"

Arya staat als verstijft te kijken als langzaam iets voor haar ogen rondom de grote rode wond verschijnt. alhoewel ze wakkerder was dan eerst was ze nog niet op haar best. het had de aandacht nu op haar gevestigt.
" Muad..? Djaq..? " fluistert ze, haar stem trillend. ze had veel gezien, maar ook zij had wel eens even slechte momenten.

*Omringt door licht word het wezen zichtbaar*

"Huh?

*Het wezen is een exacte kopie van Muad, Het snijdt ook heel snel in de borstkas van Muad zodat ze identiek zijn*