*Madarian hoort de smeekbedes aan. De arts doet de belangrijkste tests om te zien of er sprake is van de pest.*

"Dokter, zoals u ziet is er geen sprake van pest. Inmiddels zouden er dan overal bulten hebben moeten ontstaan. Ik heb ook bloed afgenomen, en nergens zie ik de pest, alleen vergif."

De arts: "Meneer, na al het bewijs wat u heeft gegeven kan ik maar tot een conclusie komen: u heeft gelijk. Het is geen pest. Uw patient heeft nog wel wat zorg nodig, en het tegengif werkt goed, alleen heeft ze wat last van die bijwerkingen die vermeldt stonden. Ik ga mijn bevindingen doorgeven."

*De arts verlaat de kamer en het huis. Even later horen we de stadsomroeper.*

De stadsomroeper herhaalt keer op keer: "In het huis van Madarian is GEEN pestdrager. De koninklijke arts heeft dit bevestigd nadat hij de zieke heeft onderzocht."

de hele tijd dat de dokter te tests bij haar uitvoert blijft ze gillen. pas als hij uit de kamer weggaat kalmeert Arya wat, maar blijft snikkend en zo klein mogelijk op bed liggen. de stekende pijn verdween pas toen de dokter ver genoeg weg was.

*Probeert wat van de pijn van Arya over te nemen, wat hij al eerder heeft gedaan, maar als hij begint zet hij meteen verschrikt een stap achteruit, waarbij hij haar loslaat.*
"wow..."
*Hij schud een paar keer met zijn hoofd om de pijn een beetje uit zijn lijf te krijgen, en kijkt dan Madarian aan*
"Ehm... Madarian, deze pijn is echt... dit is niet de cannabis die in je medicijn zat... Er is iets met die man..."

Arya fluistert een paar onbekende woorden, terwijl ze haar ogen nog dicht heeft. haar hele lichaam was bezweet, en haar voorhoofd leek te gloeien. "Muad.. hou me vast.. alsjeblieft.." weet ze nog snikkend uit te brengen.

ondanks dat de dokter niks anders had gedaan dan haar een paar keer aanraken had het vreselijk veel zeer gedaan, langzaam begon Arya een beeld te vormen van wat er mogelijk aan de hand kon zijn.

*Muad gaat naast Arya op het bed zitten, en trekt haar over zich heen, en een beschermende omhelzing.*
"Ik ben er al, lief, ik ben er al... rustig maar"

*Nadat de omroeper een kwartier de stad rond is geweest, wordt de blokkade van de stadswacht opgeheven. Madarian is een boek aan het lezen en geregeld gaat hij naar Arya toe om te kijken hoe het met haar gaat.*

*Ik merk nu pas dat ik mijn zwaarden al de hele tijd in mijn handen hou*

"Vreemd, dat gebeurt alleen als er gevaar op de loer ligt..."

na in slaap gevallen te zijn om weer wat te kalmeren word Arya na een tijdje wakker, en merkt dat ze zich nu stiekem toch weer een stuk beter voelt. "he Muad?"Ze wacht eventjes en kijkt op. "dank je wel voor de zorg.."Dan draait ze zich om om te kijken of Madarian er ook nog was. "Madarian, ondanks die dokter jij ook bedankt.."

Arya probeert te gaan zitten en merkt dat het haar lukt zonder terug te vallen. ook de rest van haar lichaam voelde weer aan of het gewoon normaal kon bewegen.

*Muad laat Arya rustig overeind komen, terwijl hij er toch ook nog wel een beetje op let dat ze niet plotseling weer terugvalt*
"Graag gedaan hoor" antwoord hij haar ondertussen met een grote grijns op haar gezicht.
"Hoe voel je je nu ondertussen? Je ziet er weer een stuk beter uit in ieder geval."
*Als Arya Muad weer aankijkt ziet ze echter dat Muad ondertussen helemaal bleek is geworden door het slaapgebrek dat hij ondertussen heeft opgelopen*
*Hij gaapt lang en uitgebreid*

"niet beter dan dat ik me de hele tijd heb gevoeld, want er was echt niks aan de hand hoor" Zegt ze plagend, terwijl ze Muad zachtjes een duw tegen zijn arm geeft. "volgens mij ben jij degene die nu wat moet gaan rusten, je bent zo bleek als een lijk!"

*Net toen Arya wakker werd kwam Madarian de kamer binnen.*

"Muad, misschien heeft Djaq nog een beetje van dat drankje over..."

"Arya, ik ben blij dat het weer goed gaat met je. Heeft dat gif nog veel kapot gemaakt? Kun je langzaam proberen al je spieren te bewegen?"

"Zeg, ehm... In de tussentijd dat jij Arya even gaat onderzoeken, Madarian, ga ik eventjes een uiltje knappen, want ik ben gesloopt."
*Muad is nog niet uitgepraat, of hij valt achterover, valt met een luide klap met zijn achterhoofd tegen de achterstijl van het bed aan, mompelt "au" en valt in slaap*
*Al snel vertraagd Muad's ademhaling tot die van iemand die diep in slaap is*

Arya blijft langzaam met haar hand over het hoofd van Muad strijken, terwijl de rest van haar aandacht weer even bij de vraag van Madarian is.

"ik denk dat het met mij wel weer gaat, maar als je me nog even wilt onderzoeken vind ik het best. zolang je die dokter maar weglaat!"

"En het wordt voor mij tijd om Luna te voeren.
Wat eten draken zoal?"

"wat dacht je vabn een lekker mals stukje inbreker?" oppert Arya met een glimlach, als ze de vraag van Djaq hoort.

"Ik dacht eerder aan een stuk zelfgejaagd konijnenvlees"

*Luna kijkt hoopvol*

*Ik wil mijn boog pakken maar ik realiseer me dat die vernietigd was*

"Heeft er iemand hier een boog? Het liefst van saraceens model"

"Kijk maar even in de hal. Daar staan heel wat spullen, en er zitten ook wat bogen tussen. Maar als Luna dat wilt, er ligt zat vlees in de keuken..."

*Madarian onderzoekt Arya snel. Het effect van het gif is over. Arya lijkt weer volledig genezen te zijn.*

"Nou Arya, alles lijkt weer in orde te zijn. Hou er wel rekening mee dat je lichaam een flinke slag heeft moeten leveren tegen het gif. Het kan zijn dat je wat eerder moe wordt..."

"hoezo weer in orde? het is al die tijd al in orde geweest!" Ze zucht eenmaal, maar heeft toch een glimlach op har gezicht. "Als Muad weer uitgeslapen is denk ik dat we kunnen vertrekken. na al jullie onnodige zorgen over mij denk ik dat ik er erg veel zin heb die stomme dief te vangen."

*Een paar uur later slaat Muad zijn ogen net zo plotseling open als dat hij in slaap is gevallen*
"Zo, wanneer gaan we? Is alles al gepakt?"

*Ik loop naar de keuken om te kijken wat voor vlees er is*

"Luna? Kies maar uit wat je lekker vind"

*Luna vliegt de keuken door terwijl ze niet weet wat ze moet kiezen.
Tenslotte blijft ze vliegen over een stuk ossenhaas en krijst*

"Weet je dat heel zeker Luna? Dat stuk ossenhaas is twee keer zo groot als jou"

Arya was net bezig met de laatste spullen in haar tas stoppen als ze de stem van een maar al te bekend iemand achter zich hoort. "ja hoor Muad, ik was bijna klaar. ik denk dat als jij klaar bent we kunnen vertrekken.." Ze draait zich om en grijnst. "als je je tenminste niet al te moe voelt...."

Arya gooit haar rugzak op haar rug en gaat even op de grond zitten, kijkend naar het raam.