Phæn loopt rustig nee-schuddend naar de kraai en knielt ernaast. Als hij zijn hand erop legt verschijnt de blauwe gloed weer, en enkele seconden erna vliegt de kraai verschrikt weg. 'Prachtig Muad...'

"Ja heh" antwoord hij Phæn met een grote grijns. "Wil je meer horen?"

houd toch maar snel even de handen over ahar gevoelige oren
"prachtig.. alleen doe maar niet nog eens..."

*Madarian haalt stiekem een paar oordoppen uit z'n rugtas en stopt ze in de oren, voor het geval dat Muad weer in een 'zang'stemming raakt. Na een kwartiertje lopen ze weer een bocht om.

Vanuit het struikgewas klinkt geritsel, maar Madarian hoort het niet. Plotseling schiet er een wild zwijn uit de bosjes en valt Madarian van achteren aan. Madarian wordt ondersteboven gelopen. Een schot van Djaq's boog zorgt ervoor dat het zwijn dat nooit meer doet. Extra vlees!

Madarian heeft alleen maar een blauwe plek opgelopen. Hij staat op en doet z'n oordopjes uit.*

Niet verstandig om deze dingen in het bos op te hebben...

"Ik merk het al... mijn zangkunsten worden weer eens op prijs gesteld" merkt Muad quasi verontwaardigd op, maar wie hem aankijkt ziet dat hij vrolijk en met een grote glimlach door het bos loopt.
Als het zwijn Madarian onderuit loopt, kan Muad zijn lach ook niet echt meer inhouden
Al grinnikend: "hehehe, Je moet je oordoppen ook uitdoen in een bos, Madarian."
*In een opperbest humeur loopt Muad al neuriënd naast Arya*
"Zeg, Madarian, heb je eigenlijk aan proviand gedacht? Ik niet namelijk, maar ik begin ondertussen wel honger te krijgen. En Luna heeft dat wilde zwijn al opgegeten..."
Al mompelend: "rot tas... waarom kan er nou geen groentetuin in?"

*Luna krijst en laat stukken overgebleven voedsel over*

"muad...niet alle voorwerpen in deze wereld zijn magisch. maar misschien vinden we ooit nog wel een tas voor je waar je een groentetuin in kwijt kan." Ze lacht, en geeft hem opnieuw een por in zijn maag met haar elleboog.

"proviand kunnen we trouwens altijd nog op jagen... er zijn waarschijnlijk genoeg dieren in het Bos, en luna moet maar eens op haar beurt wachten."

"Arya ik denk dat ik een beter idee heb, Luna kun je voor ons gaan jagen?"

*Luna schudt haar kopje op en neer en spuwt een klein beetje vuur (Alweer tegen mijn harnas!)*

"Dat zou ik je moeten afleren"

"Muad, als je wilt tuinieren dan kan dat hoor. Je hebt m'n tuin nog niet gezien zeker... En ik heb wat proviand in de tassen gedaan. Nu je het zegt, ik begin een beetje honger te krijgen."

*Madarian haalt de rugzak van z'n rug en zet deze op de grond. Hij kijkt in z'n rugzak en rommelt er wat in.*

Madarian mompelt: "Zal wel naar beneden geschoven zijn..."

*Madarian verdwijnt half in de rugzak. Alleen de benen steken er nog uit. Dan komt Madarian weer uit de rugzak met een grote reep chocolade.*

"Eindelijk! Daar is het. Wie wil er een stukje chocolade?"

"Arya! Dat mijn maag leeg is, wil nog niet zeggen dat ie gevuld moet worden met jouw elleboog. Dat doet zeer..." klaagt Muad tegen Arya, kompleet met pruillip, waardoor hij totaal niet serieus te nemen is

"Maar als Luna iets voor ons zou willen vangen, graag... Ik zou ondertussen wel een beer op kunnen"
*Muad rommelt maar wat in zijn rugtas, en vind een paar gedroogde koeken*
"hm... laten we die maar bewaren tot we echt zonder eten zitten..."
*Muad kijkt even achterom*
"Over beer gesproken... Madarian, die beer die je net had weggejaagd zit achter ons aan, en hij heeft familie meegenomen..."

"Chocolade. Een van de weinige dingen die ik perfect kan namaken van m'n vorige leven. Heerlijk!"

*Neemt een hap van de reep. Hoort Muad over de beren en kijkt om.*

"O sh... Dat ziet er niet goed uit! Ik hoop dat ik ze kan laten schrikken..."

*Madarian pakt z'n boog en schiet een pijl af. De pijl explodeert op de grond vlak voor de beren.*

*De beren schrikken even terug van de explosie, maar al snel komen ze weer naar voren, rustig, zonder plotselinge bewegingen te maken. De voorste beer kijkt als hij vindt dat hij dichtbij genoeg is Madarian met een schuin gehouden kop, en een vragende blik aan.*

"Ik weet niet, maar die beren zien er helemaal niet agressief uit. Het lijkt wel alsof ze iets willen vragen...
Kent hier toevallig iemand beers?"
*ondertussen neemt Muad wat chocolade aan van Madarian, wat hij rustig opeet*

"Hmm. Ze lijken inderdaad niet vijandig."

*Madarian laat z'n boog zakken en houdt z'n hoofd schuin.*

"Kan iemand begrijpen wat de beren willen? Arya, jij misschien als elf?"

"weet je hoe lang geleden het is dat ik zo iets dergelijks heb gedaan!" klaagt ze, als Madarian haar vraagt om er achter te komen wat de beren wilden.

met een zucht zet ze een stap naar voren, en probeert of ze nog dergelijke dingen kan doen in deze wereld. tot haar grote verbazing lukt het nog aardig snel om contact te zoeken met de beren.

"ze vragen zich af waarom we geen jacht op ze maken, of er meteen een hebben doodgeschoten. lekker primitief."

"Het was niet nodig. Ik heb respect voor alle levende wezens. Als ik dieren kan afschrikken en ze stoppen met aanvallen, dan doe ik dat. Dan hoef ik ze niet te doden. Elk wezen heeft een doel.

Pas als ik wat te eten moet hebben ga ik jagen. Of er is sprake van een levensbedreigende situatie..."

*Madarian pakt eek stukje vlees van het zwijn en gooit deze naar de beren.*

"Dit zwijn had ik niet gehoord, en had me bijna te pakken. Ik weet niet of jullie trek hebben. Dat stuk is voor jullie."

"ze willen ook wat Madarian.. het is ze al een tijd niet gelukt aan eten te komen vanwege de vele jagers in dit gedeelte van het bos..."

Arya schud haar hoofd eens om de verbinding wat losser te krijgen, en de rest van haar groep eens aan te kijken.

"Ze hebben honger, en behoorlijk wat ook..."
Arya vloekt eens, stilletjes. dat was dus de reden waarom ze niet vaak meer in contact stond met dieren, ze kreeg dan altijd heel sterk de neiging ze te helpen.

"Dus we zijn bezig met het leegjagen van de bossen. Als we daar niet zelf om denken, dan zijn we zelf ook ten dode opgeschreven. Dit zullen we moeten doorgeven aan de koning. Hij kan dan actie ondernemen. Meer kunnen wij niet doen..."

"kunnen jullie even zonder mij? ik denk dat ik een ideetje heb..." Arya hoorde, weliswaar wat verder weg, water naar beneden kletteren. misschien dat er vis bij het water was.

"Sorry, schat, maar ik denk dat dat toch niet gaat lukken, om eventjes zonder je te zitten." reageert Muad op Arya's plan.
*Hij loopt met Arya richting het watertje dat hij ondertussen ook hoort, en zoekt ondertussen in zijn rugtas naar zijn hengel*
*Even later trekt hij triomfantelijk een hengel tevoorschijn.*
"Volgens mij hebben we stalkers, want ik hoorde net wat takjes breken."
*Muad kijkt even vlug over zijn schouder*
"hm... de familie beer volgt ons..."

" uuhm ja.. dat is mijn schuld..." Arya kijkt snel nog even terug naar het waten, met een rode gloed over haar wangen.
"daaro sta ik dus niet vaak meer in verbinding met dieren.. ik krijg dan altijd de drang om ze te helpen... ik zei dat ze waarschijnlijk wel kon helpen met een manier verzinnen om aan eten te komen.."

"Dan hoop ik voor je dat die rivier niet ondertussen ook al leeg gevist is..."
*Ondertussen zijn ze bij de rivier aangekomen*
*Muad zet snel zijn hengel uit, maar al snel merkt hij dat de beren veel handiger zijn in het vangen van vis. Hij heeft nog niets gevangen, terwijl achter de beren zich een kleine stapel vis begint te vormen*

"nou, dat lijkt me niet" Arya lacht, en kijkt in het heldere water. " er zit erg veel vis hier, ik denk dat als we de beren lief aankijken wij zelfs wat van hun vangst mee mogen nemen"

Arya ligt met haar hoofd tegen zijn schouder aan, gewoon even lekker rustig.

*Terwijl Muad wacht tot een vis door het net van de beren weet te komen, en in zijn aas bijt, geniet hij van de rust om zich heen, en Arya tegen zich aan*
*Hij slaat zijn arm om Arya heen, en aait haar over haar haar*
*Als uiteindelijk een vis bijt, heeft hij het niet eens door*

*Madarian heeft de beren in de gaten gehouden om te kijken of ze vriendelijk blijven... Madarian tikt op Muads schouder. Muad schrikt...*

"Muad, je hebt beet. Rustig, ik ben het! Ik kan nog goed sluipen merk ik... We hebben nog maar weinig tijd. Zullen we verder gaan?"

ook Arya merkt de vis eerst niet op. ze kijkt naar de blauwe hemel en de wolken die gewoon rustig voorbij drijven. " het is toch ook gewoon prachtig hier he? ook gewoon weer ouderwets jagen zonder altijd maar moeilijk hoeven doen.."
na een tijdje hoort arya een zacht getrek aan de hengel. ondanks dat ze zo lekker bij elkaar zaten tikte ze uiteindelijk Muad toch maar op zijn schouder, om dan naar de hengel te wijzen