Demion kijkt over zijn schouder en ziet een vreemdeling staan. langzaam trok hij zijn zwaard uit de shaft, maar pauzerde. de vreemdeling zijn lange jas wapperd in de wind. Demion knijpt zijn ogen tot kleine spleetjes en bestudeerd deze vreemdeling. hij krijgt geen vreemd gevoel bij hem en zal waarschijnlijk dus geen begreiging zijn. voor de zekerheid houd hij hem toch goed in de gaten... je weet maar nooit namelijk. hij liet zijn zwaard terug glijden door zijn handen. hij ziet vervolgens hoe de vreemdeling de benen van de kaai optilt.

(zou dit nog een van de krijgers zijn waar het orakel het over had?)

het grote gebouw voor hem stort langzaam in en het vuur lijkt warmer te worden. de kaai is ieder geval geen probleem meer concludeerde Demion. Toen keerde hij zich tegen de vreemdeling die uit het niets was opgedoken.

"mag ik vragen hoe jij heet en wat jij hier te zoeken hebt vreemdeling?"

(zodra de vreemdeling heeft verteld wat hij hier komt doen is het tijd voor Demion om meer licht te schijnen op zijn verhaal en zijn quest, dacht hij bij zichzelf. er is geen tijd meer te verliezen... de wereld staat op het spel)

Arya ziet de kaai uit de struik komen, en Madarian die hem te pakken neemt. dat was... te makkelijk, na al die moeite die we gedaan hebbenn.. Een beetje twijfelend Loopt ze richting Madarian en Demion, en een vreemdeling die er opeens bijstond, helpend de kaai tillend.

Arya wisselt een blik met Muad uit om te kijken of hij hetzelfde dacht. dit was het einde nog niet.

" Pardon, maar mag ik even vragen wie U bent?" Arya wend zich tot de vreemdeling die plots te hulp was geschoten om Arthir te dragen, zodat ze hem mee konden nemen.

"Mijn naam is Duss en ik ben op doorreis. Ik kom uit Dorholon wat net over de grens ligt. Ik reis met mijn paarden en wagen op zoek naar grondstoffen.
Ik kom net uit het dorp hier verderop en zag hier een brand woeden en ben zo snel mogelijk gekomen.
Mochten jullie grondstoffen nodig hebben of drinken en eten, wees vrij en pak wat uit mijn wagen die hier verderop in het bos staat."

"Zullen we onze vriend hier ook maar naar de wagen verplaatsen?"

*Madarian probeert de kaai op z'n schouders te krijgen, maar in z'n eentje lukt het niet. Gelukkig is Demion in de buurt om een handje te helpen.

Net als de kaai op z'n schouder ligt komt er nog een vreemdeling aan. Hij lijkt geen slechterik, mar je weet maar nooit. Als hij wat kwaads wil, dan heeft de kaai pech. Dan krijgt de kaai een harde landing...*

"Hallo vreemdeling. Deze kaai wordt gezocht door de koning van dit land. Hij is een kwaadwillende tovenaar, en heeft zat gestolen en vermoord, waaronder een zoon van de koning."

*Madarian loopt iets verder en ziet Arya en Muad. Madarian, Demion en de nieuwe vreemdeling lopen naar Arya toe.*

"Hoi Arya, hoe gaat het met Muad? Ik heb een kadootje voor hem zodra hij helemaal wakker is. Wat kun je toch voor elkaar krijgen als je op je hoede bent... "

*Madarian legt de kaai neer en kijkt naar Muad. Hij heeft een veel betere kleur.*

"Oke, waar is de rest? Als we hier op ze wachten, dan ga ik even een vuurtje maken."

*Madarian pakt wat brandend hout uit de ruine en legt het op een hoopje. Ook pakt hij wat te eten uit z'n rugzak.*

Madarian wijst naar Demion en de andere vreemdeling: "Oke. Ik ben benieuwd naar beide verhalen..."

Demion haalde even diep adem... dit kon nog wel even duren en er was geen tijd om er omheen te draaien. Hij ging staan en begon zijn verhaal.

Mijn naam is Demion. Ik ben lid van de “Order”. Er zijn 5 hoofd leden in de Order, de “guardians”. De guardians beschermen de elementen in deze wereld. Vuur, Water, Lucht, aarde en licht en donker. Dit door een oud magie van moeder aarde, die beschermers nodig had in een oud verleden. Ik ben zelf de guardian van het licht en donker en de leider van de guardians. Ik ben nu al 736 jaar oud. Guardians krijgen de gift van eeuwig leven… wij kunnen wel sterven door normale omstandigheden, zoals door het zwaard. Deze gift en taak word doorgeven aan andere leden in de Order, zodra de guardian sterf of door zijn keuze, na 500 jaar zijn taak te hebben gediend. Dit kan elke 500 jaar en kiest een guardian ervoor om zijn macht over te geven, dan mag hij eindelijk sterven.

Ik ben geboren in het centrum van de wereld. Op hele vroege leeftijd, werden mijn ouder mij ontnomen en ik bleef alleen achter. Een van de guardians vond mij en nam mij mee naar de “tempel van de Order”. Hij zag dat ik een grootte toekomst had. Hij trainde mij, en voedde mij op. Toen ik 21 werd gaf hij zijn taak over aan mij. De guardians hebben de taak om de balans in de wereld te handhaven.

Wij spelen sinds het begin van de tijd mee achter de schermen en hebben grootte aandeel in gebeurtenissen in het verleden. Als je een guardian bent is het een eenzaam leven. Je word getraind om niemand lief te hebben, omdat deze uiteindelijk steven voor je ogen. Mijn meester leerde mij dit al vroeg in mijn training, maar ontdanks zijn wijze woorden, negerde ik zijn advies. Ik was stapel verliefd geworden op een sterfelijk meisje. Een groot magier genaamd Novastar. Zij leerde mij het maken van magische wapens en de kunst van de mist. In een groot slagveld, om behoud van de tempel, viel zij. Zij stierf een dood van duizend doden. Voordat zij stierf had zij een ring gemaakt voor mij. Toen haar eerste druppels bloed de grond raakte, ging een deel van haar ziel in deze ring. De ring die de Kaai in zijn bezit had. Gestolen van mij tijdens een grootte veldslag. Hij had geen idee van de waarde en gaf hem blijkbaar aan Raven. Deze ring kan mijn kracht enorm vergroten in moeilijke tijden. Dan lijkt het of Novastar naast mij staat. elke keer als dat gebeurd lijkt ze te fluisteren dat ik deze taak nog niet op kan geven, ondanks mijn tijd er op zit. ik moet volgens haar doorgaan met beschermen van deze wereld.

Raven…. Mijn aardrivaal. Hij behoorde vroeger ook tot de Order. Hij was altijd een groots krijger, maar kreeg nooit zoveel aandacht van de meesters als ik. Hij werd jaloers en corrupt. De laatste druppel die de emmer deed overlopen was toen ik benoemt werd tot guardian en hij niet. Hij kon het niet aan en richten een grootte chaos aan in de tempel van Order waar veel leden stierven. Hij bekeerde zich tot de duisternis en zwarte magie. Door deze magie kreeg hij de zelfde kracht als ik had. Nu is hij handlanger van “de Necros Order”. Een oude sekte van necromancers en conjurers. Onder leiding van Necros, de leider van de Necros order. er is een eeuwige strijd gaande tussen de 2 Orders. Maar nu lijkt het erop te wijzen dat onze order de strijd gaat verliezen, door een vreemde nieuwe macht. Op de een of andere manier halen zij vreemde wezen uit andere dimensies. Deze order wilt niks anders dan de hele wereld in duisternis hullen en het domineren.

Het Orakel, een van de oudste van onze Order, sinds de oprichting, voorspelde een hevige strijd in de toekomst, die alleen gewonnen kon worden door de guardians, maar met behulp van krijgers uit alle uithoeken van deze wereld. Ik, Demion de leider van de guardians moest deze krijgers gaan zoeken. Ik ben nu al jaren aan het zoeken naar de krijgers die mij bij kunnen staan in het onontdekte gedeelte centrum van deze wereld. Mij gevoel zegt dat mijn quest hier op zijn einde komt en ik de krijgers heb gevonden die mij kunnen helpen. Ik kan jullie veel goede spullen bieden in de tempel…nieuwe wapens en Armors misschien? Magische wapens, of magie op jullie wapens? Of wat jullie ook maar willen.

De vraag is alleen….accepteren jullie mijn aanbod en helpen jullie mij in deze strijd om de wereld?

Dit is de korte versie van mijn verhaal. Als jullie met details willen, moeten jullie mij de vragen maar stellen. Ik zal proberen ze zo goed mogelijk te beantwoorden.

Duss gaat bij het vuur zitten en steekt zijn handen uit richting het vuur om op te warmen.
Als hij dit doet beginnen zijn vingertoppen groen op te lichten.

Een van de groep gaat opstaan, haalt een keer diep adem en begint te vertellen.
Hoe meer hij verteld, hoe groter de ogen van Duss worden.
Wat is het toch een kleine wereld...

Als hij klaar is gaat Duss opstaan, loopt naar Demion en schudt zijn hand.
"Het is mij een eer. Ik zal je vertellen waarom."

Duss gaat weer zitten en begint te vertellen:
"Ik ben lid van een organisatie die orders krijgt van de "Order".
Deze organisatie heet Nemesis. Wij zijn aangesteld als bewakers van de natuurlijke orde."

*Neemt een slok uit zijn veldfles en kijkt de kring rond.*

Duss haalt onder zijn lange jas een kruisboog weg,
klapt de boog uit en meteen wordt er een blauwe lichtgevende lijn zichtbaar tussen de uiteinden van de boog.
Op de kolf staat het teken van de Order.
Terwijl hij deze uitklapt zegt hij tegen Demion: "Dit zal je wel bekend voorkomen..?"

"De laatste tijd gebeurt er niet zoveel dus ben ik veel op reis op zoek naar grondstoffen zoals metalen en kruiden voor mijn werk.
Veel mensen in de omgeving komen naar mij toe voor reparaties aan wapens en harnassen of als ze ziek zijn."

"Demion, het is mij een eer om op je aanbod in te gaan!"

*Muad begint langzaam weer een beetje op krachten te komen, maar hij laat zich nog even door Arya dragen, omdat hij bang is dat zijn benen hem nog niet kunnen dragen. Als hij ziet dat Arthir eindelijk gevangen is, slaakt hij een zucht van verlichting. Een angstaanjagende gedachte komt echter ook bij hem op.*
Dit is nog niet het einde... We zijn er nog niet...
*Arya draagt hem naar het kampvuur waar Madarian en de vreemdelingen zijn gaan zitten, waar hij een beetje lui op de grond gaat liggen terwijl hij luistert naar de verhalen van de nieuwelingen.*
Hm... wie is die allernieuwste man? bedenkt hij bij zichzelf.
*Zodra hij hoort van Mecros, die vreemde wezens uit andere dimenties haalt, kijkt hij Arya verschrikt aan.*
Zou dat de manier zijn geweest waarop we hier zijn beland na onze dood? stuurt hij haar toe.
*Als beide heren uitgepraat zijn, probeert hij op te staan, maar hij zakt al snel weer door zijn benen.*
"Hm... dit werkt ook niet zoals het zou moeten..."
*Hij kijkt even bezwaard naar Arya, gebruikt haar schouder als steun, en staat weer op en dit keer blijft hij staan.*
"Hm... Ik denk dat jullie nu ook wel recht hebben op ons verhaal.
Ik ben Muad Chimerae, ooit bekend geweest als Muad'Dhib Chimerae. Ik kom, samen met Arya en Madarian, uit een andere dimensie.
Ik ben een zoon van een engel en een demon, wat voor een nogal ingewikkeld probleem zorgde. Ik leefde namelijk samen met mijn 'lieve' broertje in een lichaam, waardoor er regelmatig spanning ontstond. Vooral Arya kan daar over meepraten...
Uiteindelijk ben ik daar door een mysterieuze ziekte overleden, en toen ik wakker werd was ik hier en Arya was met mij mee gekomen, waar ik haar nog altijd dankbaar voor ben."
*Muad benadrukt deze dankbaarheid door middel van een zoen.*
"Hier aangekomen zaten we zonder geld en eten, en eigenlijk door een aanplak biljet van de koning voor Arthir hier, en zijn riante beloning, zijn we op jacht gegaan samen met onze vroegere vriend Madarian, die hier ook op een of andere vage manier terecht is gekomen, wat hij beter zelf uit kan leggen."
*Op dat moment wordt Muad weer even duizelig, waardoor hij hard op de grond valt. Snel gaat hij echter weer rechtop zitten, met een verontschuldigende blik op zijn gezicht.*
"Oh ja, Demion, je bent niet de enige ouwe hiero aanwezig... Ik ben momenteel 150 jaar oud, en net met mijn leven begonnen eigenlijk... En ik hoop ooit mijn moeder zover te krijgen dat ze hetzelfde geschenk aan Arya geeft..."

"Ik ben volgens mij de jongeling hier, maar heb toch voor mijn doen al een hele geschiedenis achter me liggen." Arya helpt Muad weer rechtop te zitten nadat hij was gevallen. Blijf nu maar even rustig zitten.. Ze houd hem een klein beetje tegen de grond gedrukt met haar hand op zijn schouder.
" Nou ja.. Muad heeft het grootste gedeelte verteld, maar ik heb nog een paar aanvullingen van mijn eigen punt. ik behoorde een elfachtige te zijn, alleen nadat ik een tijd in deze wereld heb rondgelopen werd ik ziek, waarnaar er iets is mij is veranderd. hoe het precies komt weet ik niet, maar in opwellingen kan ik met de tijd, helaas alleen op korte termijn, zitten rommelen, wat er al voor had gezorgt dat Hij hier niet werd geplet door een vergiftigde kooi." Even strijkt ze over zijn schouder, en kijkt dan weer terug naar Demion en Duss. " Ik weet niet hoe het met Madarian en Muad zit, maar ikzelf zou, na het probleem met onze goede vriend Arthir te hebben opgelost graag willen helpen."

"Mijn verhaal is nogal vreemd. Ik ben gemaakt door de duivelse vader van Muad in m'n vorige leven. Hij had een idee voor een wapen: mij.

Ik kon in m'n vorige leven bijna alle fysieke aanvallen doorstaan. Ook had ik de kracht om complete werelden te vernietigen. Die kracht, plasma genaamd, kan ik nog wel aanspreken, maar is lang niet zo krachtig meer.

Een keer was ik op een wereld waar ze veel meer hadden uitgevonden, dus veel verder waren dan hier. Daar hadden ze een vreemde doorgang gemaakt waar veel vreemde wezens doorheen kwamen, wat die wereld bijna vernietigde. Ik heb de machines die de doorgang open hielden vernietigd, maar ik werd door de doorgang gezogen.

Ik weet nog even dat ik een zwart gat zag in de ruimte tussen de sterren. Daarna werd ik wakker op deze planeet. Ik zit hier al een aantal jaren, en heb ook een aantal mooie harnassen en wapens gevonden. Ik zal het je laten zien."

*Madarian gooit een zwakke bliksemspreuk op z'n eigen harnas. Een vreemd teken licht op. Het teken van de Order!*

"Dit harnas is nog niet compleet. Ik moet alleen nog het schild zien te vinden. Het harnas schijnt alle magie te blokkeren als je het compleet hebt..."

Demion staat bij het vuur en iedereen heeft aandachtig geluisted...schijnt. Vervolgens kijkt hij eerst naar Duss, die zijn verhaal vertelde en hij haalde iets onder zijn jas vandaan. Demion ziet de kruisboog en het embleem. Het symbool van de Order.

“Nemesis? Ik wist dat het nog bestond, maar ik dacht dat Raven de meeste leden al jaren geleden had vermoord? Hoe ben jij ontkomen aan zijn wraak?”
“Van welke Guardian krijg jij je orders?”

Toen keerde hij zich naar Muad en Arya. Het verhaal van hun aankomst verbaasde hem helemaal niks.

“ik voelde al een verschuiving de natuurlijke balans van deze realm, maar ik kon het niet plaatsen. Ik dacht eerst dat de Necros weer bezig was, maar de energie die deze wereld binnen leek te komen was niet zo kwaadaardig en eveneens zo bijzonder”

Vervolgens draaide hij naar Madarian. Hij keek naar zijn harnas. Het teken van de Order stond op het harnas.

“Madarian…. Hoe je aan dit harnas gekomen bent weet ik niet, maar wat jij daar hebt is krachtig. Het is een van de harnassen gemaakt de de elite-smeden van de order. Enkele van deze zijn er gemaakt en enkel een paar hebben de eeuwen overleeft. Het klopt inderdaad dat er een heel set is, maar is vrij onmogelijk om te bemachtigen….. wat ik misschien wel kan doen voor je, is aan de elite-smeden vragen om iets speciaal voor jouw te maken….. iets wat helemaal bij jouw past. “

Demion keek de kring rond…. Hij had Duss al aan zijn kant, maar wilde de rest? En hoe zit het met die kaai?

“De kaai……. Wat doen wij ermee? De kaai is eigenlijk vrij onbelangrijk en maar een pion is mijn plan om jullie te vinden. Ik zag tevens jullie strijd in de arena. De koning was zo te overtuigen…. Hij is namelijk via onze order aan de macht gekomen. Willen julllie nog een beloning gebruik dan het paarse kristal dat ik tijdens het gevecht met de kaai in Arya’s zak heb laten vallen…. Het teleporteerd de kaai direct naar de koning zijn kerkers. Dit had ik al afgesproken met hem….. maar jullie kunnen hem ook laten gaan. Hij is geen dreiging meer, nu het ware kwaad is opgestaan. Dus wat zeggen jullie?”

Demion draaide zich om en kruiste zijn armen. hij wachte geduldig af wat het antwoord zou worden van de krijgers.

"Nemesis is nooit weg geweest eigenlijk.
Er zijn nu nog ongeveer 20 leden over. De meeste zijn ondergedoken nadat Raven op hol is geslagen.
Anderen hebben geprobeerd een gewoon leven op te zetten, net zoals ik.
Zodoende had ik weer genoeg tijd om mijn hobby's uit te voeren.
Ik heb veel nieuwe drankjes ontdekt en bepaalde bijwerkingen van drankjes weten te onderdrukken."

"Ik ben er nooit achter gekomen van wie wij orders krijgen. Wel weet ik dat het van hoge hand komt.
Elk bericht wat we krijgen is namelijk verzegeld en ondertekend met het teken van de Order."

"Is het ook mogelijk om een bericht mee te sturen als we de kaai naar de koning zijn kerkers sturen?
Ik denk dat als de rest mee gaat, wel graag een bericht naar de koning wil sturen om te laten weten waar ze uithangen."

"IK ga even mij wagen ophalen om een aantal dingen voor te bereiden."

"Die kaai lijkt misschien niet gevaarlijk voor jou, maar hij is gevaarlijker dan je denkt. Ik ben voor om hem naar de kerkers te sturen."

*Madarian neemt een hap uit z'n boterham, terwijl hij staat. Hij wrijft even over z'n achterste, wat nog steeds zeer doet.

In de bosjes vlakbij zit iets het groepje in de gaten te houden. De groep merkt niets. Als Madarian op z'n achterste wrijft, is dat iets erg geinteresseerd. Madarian zet een paar passen en heeft nu z'n linkerkant gekeerd naar het iets.

Zonder een waarschuwing vooraf sprint een grote wolf op Madarian af. Nog voor Madarian kan reageren Springt de wolf tegen Madarian aan en bijt de wolf door het harnas in de linkerschouder, net op het zwakste plekvan het harnas. Madarian valt door de sprong op de grond.

Madarian weet z'n zwaard SoulShatter te grijpen, en net als de wolf een tweede aanval uitvoert, houdt Madarian SoulShatter tussen hem en de wolf te houden. De wolf loopt verblindt door woede in het zwaard en sterft.*

"Wat is dat vreemd. Maar 1 wolf die een groep zwaarbewapende mensen aanvalt?"

*Madarian probeert op te staan, maar dat lukt niet. Madarian is zwaargewond.*

"Dit voelt niet goed!"

*Madarian probeert een helingsdrankje in z'n rugtas te vinden, maar met die schouder lukt dat niet. Madarian begint z'n bewustzijn te verliezen.*

Amber, help m...

*Madarian is buiten bewustzijn. Amber lag thuis in bed bijna te slapen, als ze Madarians bericht doorkrijgt. Ze gaat rechtop zitten*

Madarian? Wat is er?

*Geen antwoord. Na nog twee pogingen begint Amber erg ongerust te worden. Amber gaat het bed uit en begint zich aan te kleden.*

Muad? Arya? Wat is er met Madarian gebeurt?

"Horen jullie ook Amber roepen om Mada...."
*Muad kijkt net op het moment dat hij Madarian's naam wilt noemen naar achteren, en hij ziet dat Madarian bewusteloos in elkaar zakt, terwijl naast hem een grote zilvergrijze wolf probeert in leven te blijven terwijl ze aan SoulShatter geregen is.*
"Madarian! Shana!" roept hij verbaasd uit, terwijl hij naar het zwaargewonde tweetal rent.
Eerst kijkt hij naar de wond van Madarian, maar hij ziet al snel dat zijn wond niet levensgevaarlijk is, zolang het niet ontsteekt.
Om dat te voorkomen zoekt Muad snel een fles sterke alcohol uit zijn rugzak, en giet een flik gedeelte over de wond in Madarian's schouder. Gelukkig heeft de wolf niet hard genoeg gebeten, zodat de wond niet gehecht hoeft te worden.*
"Die overleeft het wel." mompelt hij in zichzelf
*Dan loopt hij naar de wolf, en ziet al snel dat de wond meer dan aardse middelen nodig heeft om niet fataal te zijn.*
"Domme wolf... Waarom moest je Madarian nou weer aanvallen?"
Hij... Hij is een dui... duivelse machina... hoort hij haar met grote moeite doorgeven.
"Domme, domme wolf... waarom zoek je niet eerst contact met mij op voordat je mijn mensen aanvalt? Kijk nu toch wat er met je is gebeurd...
Maar ik neem aan dat je niet voor niets hier naartoe gekomen bent, ma stuurt je altijd als er iets is. Rust nu, we gaan je weer oplappen."
*Muad loopt rustig naar de groep toe, en kijkt iedereen indringend aan.*
"Die wolf ken ik... Weet een van jullie een manier om haar weer op te lappen? Ik ben door mijn drankjes en energie heen... Ik kan haar niet meer helen, niet voordat het te laat is..."

Verbaast volgt Arya het gesprek tussne Muad en de grote wolf, kennelijk Shana genaamd. het feit dat ze elf was heilp in haar verbintenis met dieren.
"Muad, ik denk dat ik misschien wel iets kan doen..." Voorzichtig stapt ze naar Muad en de wolf toe en gaat dicht bij de gewonde wolf zitten. "Kan iemand even voor Madarian zorgen terwijl ik kijk of ik de wolf haar of zijn wond kan genezen?"

Arya legt haar handen even bij de wolf op de wond, terwijl de wolf jankt. Arya haar handen op de wond deden zeer, maar zo kon ze wel precies voelen wat er aan de hand was.

verd... ik kan de huid dichtmaken en de botten helen, maar ik kan niet alles terugzetten op de oorspronkelijke plaats.
Na eevn klein beetje magie om de pijn te stillen begint Arya met de werkzaamheden die ze kon doen. de magie stroomde in kleine stukjes door de open wond van de wolf. de magie begon de botten terug aan elkaar te zetten, en hield het bloed genoeg tegen dat het dier niet dood zou bloeden. Arya beet op haar lip, want ze wist dat wat ze straks moest gaan doen behoorlijk zeer moest doen, zeker omdat ze het anders niet kon.

Nadat de grootste wonden en breuken hersteld waren begon Arya aan het 'hechten' van de huis met draden magie, verworven uit de tijd, waardoor het sneller beter groeide.

"ik heb even wat hulp nodig om te zorgen dat ze niet flauwvalt.."

Arya zag niert wie haar te hulp was geschoten, maar ze kon wel verder. "sorry als het zeer doet..." Bijtend op haar onderste lip gaf ze opeens een harde klap tegen de plaats waar de wond had gezeten, en de huid er weer aardig goed uitzag. een vreemd gekraak was duidelijk hoorbaar.

*Door de klap op de ogenschijnlijk geheelde wond stiet de wolf een angstaanjagend gehuil uit, gevolgd door wat gegrom. Na een kleine tijd wordt ze weer wat rustiger, en lijkt het alsof ze minder pijn heeft dan eerst.*
Dank je, Shi... Shinai. hoort Arya de wolf zeggen, met duidelijke vermoeidheid, maar ook dankbaarheid in haar stem. Ik... Ik ga het nu denk ik wel... wel overleven. Bedankt
*Na die woorden van dank zakken de ogen van de wolf langzaam dicht. Al snel vertraagt de ademhaling van de wolf tot een rustig slaap-tempo.*
*Dan komt Muad weer even bij de wolf kijken, nadat hij Madarian iets comfortabeler neer heeft gelegd. Hij begraaft een hand in de pels van de wolf, en omhelst Arya met zijn andere arm.*
"Bedankt" fluistert hij in haar oor, terwijl er een traan van opluchting over zijn wang loopt.

Arya slaat een van haar armen om Muad heen, kijkend naar de wolf. nu pas merkte ze dat ze doodmoe was van het gevecht, van alles wat er die dag was gebeurt. het leek teveel voor een dag. zondere het echt te merken belande haar hoofd uiteindelijk op Muad zijn schouder en sloot ze haar ogen terwijl alle gebeurtenissen van die dag in een sneller tempo zich in haar hersenen leek af te spelen. ze hadden de kaai gevangen, maar tegen welke prijs? de onbekende Djingie had ze niet meer gezien, Djaq was niet meer teruggekomen. van de orginele groep waren er nog drie over. zij, muad en madarian, en zij leek er op het moment zelfs nog het beste aan toe te zijn, iets dat gewoon niet kon kloppen.

nog even opende ze haar ogen, keek naar de mensen die nu rond het vuur zaten. Duss, Demion, Madarian en haarzelf. er was teveel gebeurt.Arya nestelde zich nog iets dichter tegen Muad aan.

*Als er alcohol op de wond wordt gedaan kreunt Madarian wat. De alcohol helpt wel wat, maar de wond raakt wel ontstoken.

Amber krijgt genoeg door van Muad en Arya, dat ze weet hoe ze bij de anderen kan komen. Ze heeft zich snel aangekleed, en gaat naar de stal om een paard te huren.

Intussen komen er wat wachters van een kleine stad dichtbij aan.*

Wachters tegen elkaar: "Wat is hier gebeurt? Dat fort is helemaal afgebrandt en ingestort. Daar! Wat gewonden!"

*De wachters stappen af en kijken naar Madarian en de wolf.*

Wachters tegen het groepje: "Dat ziet er niet best uit! We laden die man daar op de kar, dan brengen we hem naar ons dorp: Cheydinhal. Het is een kleine 10 minuten rijden hier vandaan. Daar kunnen we hem helpen. We hebben daar een goede arts."

*Amber vangt Cheydinhal op via Arya, hoewel Arya het niet doorstuurt naar haar. Ze geeft het paard de sporen. Intussen laden de wachters Madarian voorzichtig op de kar.*

Duss loopt terug naar de wagen en springt op de bok. Ergens in de verte hoort hij galopperende paarden die deze kant op komen.

Hij geeft een schop tegen de handrem en geeft de paarden een tik met de te teugels. In een drafje manoeuvreert hij richting de rest van de groep.

De stilte in het bos maakt plaats voor een angstaanjagend gehuil van een wolf. Snel spoort hij de paarden en zo komt hij aan bij de groep. Hij ziet Arya en Maud rennen naar Madarian die op de grond ligt met een wolf naast zich.

Snel springt hij van de bok en duikt de wagen in. Hij pakt zijn tas en rent op de groep af.

Ondertussen als Maud en Arya bezig zijn met het behandelen van Madarian en de wolf zit Duss niet stil. Hij gooit zijn tas op de grond en duikt er tot aan zijn borst in en begint te zoeken.

*Ik moet hier nog iets hebben...*

Als snel komt hij tevoorschijn met een bos groene bladeren en een pot zalf.

Hij loopt naar Madarian en zegt: "Ik heb hier een kruid en wat zalf wat de ontsteking zal remmen. Helemaal zal het niet helpen maar het houdt je op de been."

Duss legt het kruid op de wond van Madarian en smeert er wat zalf omheen.
Arya heeft ondertussen de wolf onder handen genomen. Waarom ze dat gedaan heeft blijft voor Duss nog een groot raadsel...

Ondertussen zijn de ruiters aangekomen en zijn te hulp geschoten.
Ze zeggen dat we naar een dokter moeten en zo slepen we Madarian naar de wagen.

"Wat doen we met de wolf? Is het vertrouwd als we hem bij in de wagen leggen?"

Een wolf die huilt bij het maanlicht en het branden van gebouwen. Een redelijk bekent geluid voor Demion. Hij heeft al vele veldslagen mee gemaakt en vaak eindigen ze allemaal op de zelfde manier…. Met pijn en dood. Het geflikker van het vuur is zacht en troostend en kan elk emotie bedwelmen. Ineens krijg Demion een doorschietende pijn in zijn hoofd. Er moet iets mis zijn. Demion kijkt om zich heen en ziet overall activiteit. Hij slaat zijn armen over elkaar en sluit zijn ogen. Dit kunnen de andere zelf wel oplossen. Er is hier geen Guardian voor nodig, maar kameraadschap. Het geluid van al het commotie lijkt hem te ontgaan. Hij gaat in totale trans. Terwijl de ander bezig zijn zoekt hij contact met de guardian van vuur, Ryu genaamd. Ryu is altijd Demion’s vriend en toevertrouwen geweest in hun opleiding bij de Order.

(Ryu? Wat is er gaande)

(Het gaat slecht Demion…. Dit jaar veel gewonden…. Weinig overlevende…. Ik heb geen idee hoeveel onze barrière nog houd bij de Oost-poort…. Tanya is eveneens verwond)

(Rustig Ryu! Ik heb krijgers gevonden die ons waarschijnlijk kunnen helpen… probeer het nog een paar maanden vol te houden. Ik probeer zo snel mogelijk jullie kant op te komen….. en Ryu…. Zorg goed voor Tanya)

Demion komt terug bij kennis en kijkt over het kampvuur. De hitte vervormt de lucht erboven en Demion kan 2 ruiters uitmaken. Ze laden Madarian in een kar. Hij lijkt wel erg verwond te zijn.

“Duss!…. Arya!….Muad! wat is er gaande hier?” vraagt hij terwijl Madarian weg geladen word. Hij realiseert zich wat er gebeurd was en maakt aanstalten om te vertrekken. “Mensen! Die kaai moet nu weg!….Duss? had jij nog een brief voor de koning? Stuur hem nu mee……. Wij gaan nu eerst naar het dorpje hier dichtbij om Madarian te helpen…. De strijd is nu echt begonnen”

hij draait zich even om, om te kijken waar iedereen blijft en ziet een wolf liggen... "wat is dit nu weer?.... het zal wel"

hij pakt een mesje en wricht deze zonder een kick te geven in zijn schouder. in een beweging trekt hij het terug en de punt van de pijl die in zijn schouder zat schiet eruit.

in de verte hoord hij een derde ruiter aankomen met een fakkel in zijn hand. hij lijkt iets te schreeuwen naar de andere 2 ruiters. "Help....HELP! Derral!....Jeamei! Vreemde wezen vallen ons dorp aan!"

Duss kijkt op als hij nog een ruiters aan ziet komen.
Ze schreeuwen dat er vreemde wezens zijn.
Nog voordat de ruiter de groep bereikt heeft ziet hij van achter de ruiter een groot wezen aan komen.
Het loopt op de voor en handen en voeten, springt hoog de lucht in en beland bovenop de ruiter.
Duss grijpt onder zijn lange jas en pakt de kruisboog, klapt deze uit en legt aan.

Vanuit het niets vormt zich een rood gloeiende pijl. Daaromheen draait een blauwe sliert van energie.

De ruiter gilt als het wezen hem tegen de grond slaat.
Het wezen tilt een poot op om uit te halen naar de ruiter.
Op dat moment flitst er een rood-blauwe streep door de lucht en treft het wezen in de schouder.
Het wezen begint onderaards te grommen. De blauwe energie van de pijl schittert over het lichaam van het wezen.
Vanuit zijn schouder begint hij te bevriezen terwijl de rest van de pijl doorschiet in het wezen.
Een geur van brandend en rottend vlees vult de lucht. Het wezen wordt van binnenuit verbrand en als de blauwe energie uitwerkt brand ook de rest van het wezen op.

*Dit zal vast niet de enige zijn...*

*Intussen ijlt Madarian. Soms kun je een naam verstaan: Amber. De beginnende ontsteking wordt flink geremd door de kruiden van Duss, maar Madarian is nog steeds buiten bewustzijn.*

*Terwijl de anderen helpen met Madarian in de wagen te laden, heeft Muad alleen maar oog voor zijn oude vriendin. Haar dodelijke wond is ondertussen genezen, maar ze lijkt nogsteeds niet bij kennis te willen komen. Dan schuift er bewolking voor de maan en begint de huid van de wolf te rimpelen.
De rimpeling begint bij de staart, en eindigt bij de kop van de wolf, en waar de rimpeling is geweest valt het haar van de wolf uit, en komt er blote huid tevoorschijn. De staart verdwijnt helemaal, en waar eerst de klauwen van de wolf zaten verschijnen mensen handen en voeten. Tegen de tijd dat de rimpeling bij de snuit van de wolf aankomt, komt Shana weer bij bewustzijn, en laat ze een zielig gehuil horen. Het gehuil gaat even later over in menselijk geschreeuw. Als ze even later weer stil is, kijkt Muad weer om naar haar, terwijl hij een reserve broek en tuniek naar haar uithoud.*
*Shana staat onbeschaamd over haar naaktheid op, kijkt Muad eerst diep in de ogen, en pakt dan dankbaar de aangeboden kleding aan. Rustig kleed ze zich aan, terwijl ze langzaam de groep rond kijkt. Als haar blik op Madarian rust, kijkt ze even chagrijnig, maar als ze Arya recht in haar ogen aankijkt veranderd haar gezichtsuitdrukking naar onverholen walging.*
Met haar diepe, beetje rauwe stem zegt ze: "Dat is ze, heh?" ook al klinkt de vraag meer als een constatering.

*De wonden van Madarian beginnen zich te helen. Zelfs sneller dan normaal bij hem. Madarian ligt echter nog steeds bewusteloos in de kar.

Het gezelschap kijkt eerst naar de vrouw en daarna naar Madarian. De wachters schrikken van de verandering van de wolf.*

De wachters fluisteren onderling met elkaar: "Moeten we hun nu echt meenemen?" "Hij kan er niets aan doen. En ik meen ooit gehoord te hebben over een genezend drankje voor lycantrophy. Misschien weet de arts daarover iets..."

*De volle maan breekt weer door de wolken. De vrouw begint weer te veranderen.*