Tegen Phæn: "Ik neem aan dat u wel trek gekregen heeft? Ik vindt het zelf leuk om te koken, en ik heb een aantal heerlijke gerechten geleerd klaar te maken..."

*Madarian en Phæn lopen naar de eetzaal, gevolgd door Igor. Onderweg komen ze m'n erg leuk uitziende huishoudster tegen.*

"he Muad... waaruit zou deze wereld allemaal bestaan? wat voor gevaren en goede dingen zouden er hier allemaal zijn, en wat hebben we gemist? vragen blijven maar in mijn hoofd opkomen, en ik word steeds nieuwsgieriger naar de manier van leven buiten de muren van deze stad, want op de een of andere manier denk k dat het leven daar heel anders is."
Arya kijkt Muad aan na een stordvloed van vragen. ze is en blijft verschrikkelijk ongedldig om de vervelende selecties zo snel mogelijk te laten beeindigen om de 'echte' wereld in te treden, ook al begon het met de jacht.

*Madarian vindt dat het nu wel lang duurt voordat Arya en Muad terug zijn van hun verkenningstocht... Zou het communiceren met gedachten nog werken?*

Arya, Muad, hou er rekening mee dat het donker begint te worden. Ga nog niet buiten de stadsmuren. Er zijn redenen voor waarom ze zo dik zijn! En Phæn is inmiddels ook wakker...

*Madarian gaat samen met Phæn aan de eettafel zitten. De huishoudster, die Amber heet, dient het eten voor Phæn op. Igor krijgt ook wat te eten, maar eet altijd buiten op z'n eigen verzoek. Hij geniet altijd van het weer en de vogels, wat voor weer het ook is.*

*Madarian wil z'n gast wat beter leren kennen. Daarom besluit hij om Phæn alles te vertellen wat Madarian zich nog kan herinneren, ook van het vorige leven. Phæn luistert aandachtig. Nadat Phæn uitgegeten is, en Madarian eindelijk klaar is met het vertellen van z'n verleden, vraag Madarian naar Phæns verleden.*

"Ik wil u beter leren kennen. Wat is uw geschiedenis?"

*Phæn probeert z'n verhaal te vertellen, maar Madarian kan niets verstaan omdat Phæn met volle mond praat.*

"Het spijt me, maar ik kan u niet verstaan. Geniet maar eerst van uw maaltijd."

*Madarian staat op en steekt de open haard aan. 's Nachts wordt het erg koud buiten. Daarna pakt Madarian een boek waar hij in bezig was. Destructiemagie voor beginners.

Madarian zet een metalen beker op een tafeltje. Hij wijst ernaar en schiet een kleine bliksemstraal op de beker af. De beker valt van de tafel.*

Hmm. Een beginnetje is gemaakt, maar echt krachtig is het nou ook weer niet. Dat wordt veel oefenen...

*er klinkt gerommel bij de deur.
opeens gaat de deur open en strompelt een jongen naar binnen.
Madarian kijkt naar hem en ziet een vreemd zwaard aan zijn zij hangen, aan het einde gebogen. niet van hier blijkbaar*

"Arya... ik moet Arya spreken"

*en hij valt flauw*

"Ik zou het niet weten Arya... Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd. Maar ik denk dat de echte gevaren en goede dingen niet zo heel veel verschillen van hoe ze vroe... ehm... in de toe.... ehm... in ons vorige leven waren.
Morgen zijn trouwens de spelen afgelopen, zag ik net op een affiche, dus ik denk dat we dan onderweg kunnen. Ik zag al tekeningen van ons en van Madarian rondhangen, samen met de jonge tovenaar... Alleen dat exotische meisje is er niet bij, dat vind ik wel vreemd... Ze is zeker te zwaar gewond geraakt ofzo..."
Ze lopen nog even door de straten van de stad, als ze beginnen te merken dat het donker begint te worden.
"hm... volgens mij wordt het tijd om naar Madarian's huis te gaan... Weet jij nog waar dat was? Ik ben ondertussen alweer hopeloos verdwaalt." Hij kijkt haar aan met een bijna komisch wanhopige blik op zijn gezicht, terwijl hij schijnbaar willekeurig de goede straat in loopt.

*Madarian loopt naar de jongen toe. Hij is niet gewond, alleen uitgeput.*

"Igor! Waar ben je? Ik heb je hulp nodig!"

*Igor loopt naar binnen en ziet Madarian over de jongen gebogen zitten.*

"Ah! Daar ben je! Kun jij ze voeten pakken, dan pak ik heb bij z'n schouders. We leggen hem op het bed in de tweede logeerkamer."

*Igor helpt Madarian om de jongen naar boven te dragen en in bed te leggen.*

"Bedankt Igor. Hij kwam binnen vallen en zei dat hij Arya moest spreken. Daarna viel hij bewusteloos. Meer weet ik ook niet. Kun je een oogje op hem houden? Bedankt!"

Arya, ik hoop dat dit werkt. Er is bezoek voor je! Een jongen wil je spreken. Hij is bij mij thuis...

*wordt wakker*

"waar ben ik? bent u Arya?"

*Zodra Igor merkt dat de nieuwe gast wakker geworden is haalt hij Madarian, die weer naar beneden was gegaan. Madarian loopt terug naar boven.*

"Hallo, ik ben Madarian. Je vroeg naar Arya, maar ze is nog niet binnen gekomen. Ze kan elk moment arriveren. Wie ben jij?"

" ik vraag me af... dat we madarian tegenkwamen. zou het iets betekenen?"
er word hier met de levens in de tijd en ruimte gespeeld.. het is zo vreemd.
Arya kijkt plots weer op als muad suggereert naar madarian te gaan.
" het lijkt mij inderdaad wel een goed idee, anders laten we hem te lang wachten."
dan grijnst ze een klein ebetje ongemakkelijk.
" weer jij nog waar het was? ik ben de beschrijving erheen vergeten..."

*Muad kijkt Arya met een verschrikte blik aan*
"Ehm... Jij weet het ook niet meer? nou... das lekker dan..."
*Ze lopen nog een stukje door, als ze plotseling een bekende stem Arya's naam horen noemen.*
"Hey... hoorde jij dat ook? Volgens mij hoorde ik Madarian iets tegen iemand zeggen dat over jou ging. En volgens mij kwam het uit dat huis daar..."
*Muad wijst richting een huis, dat inderdaad verdacht veel lijkt op de beschrijving die Madarian had gegeven.
Muad klopt op de deur*

Arya haar oren lijken meer overeind te gaan staan als ze haar naam door een onbekende sten gezegd hoort worden. wat krijgen we nou..
Ze loopt met Muad mee naar het huis, daar het inderdaad met de gegeven beschrijving klopt.
" het lijkt wel alsof we per ongelijk de goede kant op zijn gelopen"
Arya wacht samen met Muad voor de deur.

*De huishoudster Amber doet open*

"Goedenavond. Meneer zei al dat hij gasten verwachtte. Komt u binnen. Ik zal meneer vertellen dat u aangekomen bent."

*Amber loopt naar Madarian en de jonge gast.*

Amber: "Meneer, uw gasten zijn aangekomen."

Madarian tegen Amber: "Bedankt. Wil je de tafel alvast dekken, ook voor deze jongeman hier? Ik kom eraan."

Madarian tegen de jongen: "Zo te horen zijn Arya en Muad aangekomen. Ga je mee? Dan kun je vertellen wat er is tijdens het dinee. Volgens mij heb je wel trek! "

*Madarian en de jongen lopen naar beneden, gevolgd door Igor.*

"Hoi vrienden! Ik hoop dat jullie trek hebben! Laten we maar naar de eetzaal gaan."

*Madarian loopt richting de eetzaal.*

een beetje verbaast loopt Arya samen met Muad achter de vrouw aan, en wacht in de hal. het huis leek vanbinnen nog groter dan vanbuiten. na een korte tijd zag ze Madarian van de trap lopen, gevolgt door nog wat anderen die ze nog niet kende.
"haha, ik rammel."
Arya lacht, en volgt Madarian mee de etenszaal in. daar kijkt ze een beetje verbaast.
" Madarian, wat moet jij met een huishoudster?"

"Das een goede vraag... En ehm, wie is die lelijkerd achter je? Ik neem aan dat hij te vertrouwen is, aangezien jij hem vertrouwd, maar wie of wat is hij?"
*Dan ruikt Muad de heerlijke etensgeuren vanuit de keuken*
*Met een luid geknor laat Muad's maag weten dat er best wel wat in zou kunnen*
"Dat is waar ook ja, we hebben nog steeds niet gegeten sinds we hier aangekomen zijn. Ik zou wel wat lusten in ieder geval."
*Muad installeerd zich snel aan de tafel, en zit met smart te wachten op het eten*

"Wat moet ik met een huishoudster? Ik ben niet één van de netste. En ik ben flink gewond geweest, waardoor ik niet veel kon doen. Amber heeft me toen echt flink geholpen. Het huis was namelijk niet het enige wat ik niet schoon kon maken...

En dit is m'n goede vriend, bewaker, en bediende Igor. Hij is misschien niet moeders mooiste, maar hij heeft me uit een paar benarde situaties gered. Ik vond hem in een dorp waar hij aan z'n enkel vastgeketend zat, en meerdere mannen hem zaten uit te dagen. Toen ik dat zag, liep ik naar hem toe, en zei: 'Veel tegen één? Niet echt eerlijk!' Ik sloeg met één slag de ketting doormidden. Daarna had Igor de anderen binnen de kortste keren bewusteloos.

Sindsdien is hij bij mij gebleven. Hij is misschien niet al te slim, maar vechten kan hij wel! En hij haat het als mensen op hem neerkijken. Hij is echt een goede vriend als je hem leert kennen.

Ik hoop dat het eten smaakt. Ik heb voordat ik hier belandde Kippies veel geholpen met het eten klaarmaken. Ik hoop dat je het kan proeven... "

*Amber serveert het eten, en geeft een knipoog naar Madarian.*

*Arya, Muad en de onbekende jongen beginnen te eten. Madarian eet wel mee, maar neemt erg weinig, aangezien hij al flink wat op heeft. Nadat Madarian z'n portie op heeft wijst Madarian de tassen die hij al eerder neergelegd heeft bij de open haard.*

"Muad, Arya... Ik heb even moeten zoeken, maar ik heb die tassen gevonden waar ik het eerder over had. Als jullie klaar zijn kunnen jullie een tas pakken."

Alleen Muad en Arya 'horen' deze gedachte: En als jullie twee klaar zijn wil ik jullie m'n persoonlijke museum laten zien. Als ik onze tovenaar en die jongen vertrouw dan laat ik m'n persoonlijke museum ook aan hun zien, maar het is daar nog te vroeg voor...

"ehm... tassen? Welke tassen? Ik geloof dat ik niet echt opgelet heb op wat je zei, Madarian..."
*Werkt ondertussen als een uitgehongerde eland zo veel mogelijk voedsel in zo min mogelijk tijd naar binnen*
(met volle mond) "ow... bit if oberigenf beerlijk." *slikt* "Kippies heeft je goed les gegeven."

Wat is dat trouwens met dat persoonlijke museum?

Arya eet probeert ietswat beschaafder dan Muad te eten, amar ook zij barst van de honger. " wat voor tassen bedoel je? ik ben bang dat Muad niet de enige is die wat gemist heeft.." met een beetje rode wangen van schaamte eet ze door.

Madarian, ik denk dat ik dat wel graag wil zien. na het laatste museum waar we zijn geweest heeft iets mijn intresse voor musea gewekt.

*Muad bedenkt zich plotseling dat hij wel heel horkerig aan het eten is, en gaat spontaan rustig zitten, en pakt zijn mes en vork, en gaat wat netter eten.*
*Als hij uiteindelijk klaar is met eten, er zijn nog maar een paar kruimeltjes over, staat hij op, en loopt hij naar de tassen toe.*
"Hm... mooie tasjes... Een kijken wat er in kan..."
*Hij onderzoekt de tassen nauwgezet, en legt ze daarna met een diepe melancholische zucht op de grond.*
"Ik mis mijn oude vertrouwde tas... En Staart, en zelfs Dhib..."

Arya kijkt Dhib als hij al wat door de tassen kijkt. zij zelf was aan tafel blijven zitten. "Dhib missen?" eerst trekt ze een wenkbrouw omhoog, dan bedenkt ze zich. zij miste het ontigelijke geteister van de demon ook, zelfs met alle dingen die hij had verknalt.

"Er kan erg veel in die tassen. Ze lijken een beetje op je oude tas, Muad, ook al kon daar veel meer in. Het was een cadeautje van de leider van de magiërsgilde. Weet je nog? Dat had ik toch verteld in de arena?

Ik heb er wat spulletjes in gedaan. Wat medicijnen, wat verband, een paar manadrankjes, een paar simpele dolken en katana zwaarden... Iets wat jullie wel kunnen gebruiken denk ik... "

En ik heb wat speciale wapens en harnassen gevonden die ik in m'n persoonlijke museum heb staan. Jullie mogen daar een kijkje nemen en in gebruik nemen wat jullie willen.

Langzaam loopt Phæn langs de kasten gevuld met boeken. Hij neemt de boeken één voor één in zich op maar geen titel die hem bekend voorkomt. Toch blijft hij continu bij één boek hangen, een onbekend boek, maar geschreven in een oude vertrouwde taal. Als hij het boek uit de kast haalt en het grondig bestudeert ziet het er bekend uit, maar als hij de eerste pagina openslaat meent hij de teksten totaal niet te kennen. Toch komt het boek hem vertrouwd voor, een kostbaar oud boek...

Als hij de titel en beschrijving opnieuw bestudeert staat hij in een schok stil. Dit kan toch niet... Snel bladert hij het boek door, op zoek naar de datum waarop het gemaakt is; eenmaal gevonden staat er precies wat hij heeft verwacht. De zevende dag van Juni een groot aantal jaren terug. De dag waarop een goede kennis van zijn moeder, een wijze magiër die zijn tijd doorbracht met schrijven, het eerste exemplaar van het laatste deel van zijn serie af had. Het boek een deel van een serie waar werd beschreven hoe men enorm krachtige aanvallen kon creëren met zo weinig mogelijk energiegebruik. En alhoewel elk deel erg interessant was, is het vooral dat laatste deel wat erg belangrijk was. Phæn is er nooit aan toe gekomen om het te lezen, maar wist dat er erg belangrijke dingen in stonden wat het boek erg kostbaar maakte. Zo kostbaar dat ze er 7 jaar later voor werden overvallen. En het was ook diezelfde overval die een eind maakte aan het leven van zijn moeder. En nu staat dit boek hier, van alle plekken waar het nu zou kunnen zijn; doorverkocht aan mensen die geen benul hebben wiens bloed hieraan kleeft.

Een vleugje hoop kwam van het boek af, hoop om nog die inbreker en moordenaar van zijn moeder terug te kunnen vinden. Hoop om die persoon te geven wat hij verdient heeft, na al die jaren trainen. Hij keek naar het boek en kon opeens de ironie niet bedwingen dat hij eindelijk eens de serie uit kon lezen. Hij maakte het zich gemakkelijk in een stoel, sloeg de eerte pagina open en begon te lezen. Die gast kan ik altijd nog pakken, wie weet helpt dit boek me zelfs nog.

*Ziet Phæn de bibliotheek in gaan. Ziet ook dat hij een boek gevonden heeft. Het speciale boek met magische aanvallen wat hij goedkoop gevonden heeft in de tweedehands boekenzaak genaamd "Eerste editie" verderop in de stad. Madarian loopt naar Phæn toe.*

"Ik zag je naar het boek kijken. Een van de betere boeken die ik op de kop heb getikt. Die verkoper van de 'Eerste editie' wist niet hoe waardevol dat boek werkelijk was...

Maar je schijnt het boek te kennen. Heb je dat boek eerder gezien?"