"Laat ik maar bij het begin beginnen. Er was eens een grote Draak. Aìlérùn heette hij. Hij kwam hierheen, om het 100-jaarlijkse offer te brengen in zijn tempel. Elke keer kiest hij één meisje uit. Het is zo'n 500 jaar geleden.
Ik was misschien 50, toen hij mij uitkoos.

We hadden alle offerplechtigheden gedaan, en ik wilde naar buiten gaan. Hij hield me tegen, en zei in gedachten wat tegen mij. "Aúnùnná, wacht even.

Je zult binnenkort een nest jongen krijgen. Noem de grootste en de sterkste naar mij, verander hem in een Dark Elf en stuur hem naar de Elfen. Hij zal een grote rol spelen in de Zilveren Stad van de mensen." "Ja heer," zei ik."

Het bleef een tijdje stil.
"Moeder, wil je met me meegaan naar de Zilveren Stad?"
"Ja hoor. Laten we nu meteen vertrekken!"
Ze voegden de daad bij het woord, en stegen op.

"Larzuk is een luitenant in het leger van de duister." Begon Linctus. "Ik denk dat we hem wel aankunnen met zijn drieën zolang de wereld nog uit balans is. Larzuk is namelijk gescheiden van de troepen als hij hier is om mij aan te vallen. Als we dan de weg terug voor hem blokkeren dan hebben we een kans. Maar je hebt gelijk Madarian, we moeten dan eerst ons voorbereiden." Linctus keek naar de eenhoorn. "Sorry is vergeet je vraag te beantwoorden. Nee dit is nog geen vijandig gebied. Nog niet. Kun jij ons helpen met Larzuk of is dit in strijd met je rol?"

"En daarvoor moeten we denk ik weten wat voor duistere spreuken er zijn en vooral: hoe we ze kunnen herkennen, blokkeren en/of ontwijken. En dat geldt dan voor allemaal. Eén duistere spreuk weet ik. De woorden zijn 'Oh khom raah'. De bewegingen zijn..." Madarian doet de bewegingen. "... maar hoe die geblokkeerd moet worden weet ik niet." Madarian kijkt even vanuit z'n ooghoeken of Linctus het ermee eens is, maar ziet niet zo snel een reactie.

Lichtjes zwaaide Necia met haar hoofd heen en weer. Ze wist het even niet meer. Alma, Meester... Ik stel u teleur. Necia stak haar snuit in de lucht en sloot haar ogen. Langzaam sprak ze. "Door een volk te bestuderen, scheppen wij een band. Sommige banden zijn al eeuwen oud. Ook al ken ik dit volk niet... Wanneer het Duistere de ene schaadt, moet de andere helpen. Alle volkeren horen samen, wij zijn één geheel."
Necia zuchtte diep en keek Linctus aan. "Mijn taak kan wachten. Ik zal doen wat ik voor jullie kan doen."

Necia zag de leerling van Linctus spreken. "Oh khom raah." Voorzichtig zette ze een paar stappen achteruit toen Madarian een paar bewegingen voordeed. Het deed iets met haar. Het maakte haar schichtig. "Schaad dat jou niet?", siste ze.

Aìlérùn en Aúnùnná vlogen over het bos, en zagen Necia, Linctus en Madarian staan, en vooral de laatste bewegingen van spreuken maken.
Wat zijn ze aan het doen daar? dacht de jonge, waarop de oudere antwoordde: Duistere spreuken...
"Landen, nu!" riep ze, en allebei deden ze dat. Ze kwamen met een plof op de grond neer, en Aìlérùn schreeuwde: "Wat zijn jullie hier nou weer aan het doen!?"
Aúnùnná nam al een gevechtshouding aan.

Madarian antwoord: "Ik doe nu de enige donkere spreuk voor die ik weet. Voor zover ik weet zijn die spreuken alleen schadelijk als je ze echt gebruikt. Ik heb die spreuk één keer gebruikt zonder te weten dat het me eventueel zou schaden, en zonder dat ik wist wat de uitwerking zou zijn. Zeer dom natuurlijk, maar middenin een gevecht moest ik iets doen, en ik wist toen geen aanvallende spreuken die effect hadden. De uitwerking van deze spreuk is als ik het goed heb: een bliksemschicht achtig iets komt uit de hand. Als het je raakt: in ieder geval veel zweren en builen."

Necia schrok van de twee draken die neerdaalden. Vooral van de grote draak die gereed stond om aan te vallen.
Necia kreeg het benauwd. Het was al enorm lastig om tegen griffioenen te strijden, laat staan een draak.
Je kunt moedig zijn, maar ook dom..., dacht Necia. Ze ging tussen Linctus en Madarian in staan. Het leven dat bij haar beide flanken stond, stelde haar gerust. "...in ieder geval veel zweren en builen.", hoorde Necia de leerling zeggen. Ze wreef met haar snoet over Madarians schouder. "Ik ben geen Genezer, maar iedere eenhoorn kent de kruiden wel. Doen ze zeer, de zweren?"

Een plof. Madarian draait zich om en ziet dat twee draken geland waren. "Wat zijn jullie nou weer aan het doen!?" Eéntje neemt een gevechtshouding aan. Geen moment rust... denkt Madarian, en zegt: "Voorbereiden op een gevecht tegen een sterke zwarte magiër." Necia: "Ik ben geen Genezer, maar iedere eenhoorn kent de kruiden wel. Doen ze zeer, de zweren?" Madarian antwoord: "Ik miste m'n eigenlijke doel, maar raakte een bandiet. Die schreeuwde het uit van de pijn."

"Die spreuk doet pijn en is een martel spreuk." Begon Linctus. "De spreuk ongedaan maken is een ellende." Linctus keek de draken aan. "Of jullie komen ons proberen kwaad aan te doen." Begon Linctus tegen de draken. "Met de nadruk op proberen. Of jullie komen ons steunen tegen Larzuk."

"Dus...jullie waren niet bezig met Duystere spreuken?" vroeg Aúnùnná. "Waarom? Waarom doen jullie alsof!?" foeterde ze. Ze ging uit de gevechtshouding, en begon een beetje met een voorpoot in de grond te krabben. Rustig, Aúnùnná, dacht Aìlérùn.
Ze hoeven ook nog niet te weten dat je mijn moeder bent...

Necia snoof en stapte stoutmoedig naar de grotere draak. "Waarom zou dat een probleem zijn? Als diennaar van het Duistere zou je er toch tevreden mee moeten zijn?", sprak ze terwijl ze naar Aìlérùn keek.

Nu werd Aìlérùn een beetje ongemakkelijk. Aìlérùn?
Ja?
Malassa?
Ja.
Waarom?
Ik geloof een andere Zwartsteen... Ik herinner me het maar heel vaag. Ik denk dat deze in een mens kon veranderen... Ze is verdwenen.

"Wat wil je eigenlijk bereiken?", zei Necia toen ze haar geduld begon te verliezen. "In het zinloze heb i-..." Ze bekeek de grotere draak goed. De draak had veel kenmerken die de kleinere draak ook had. Geïnteresseerd begon Necia erom heen te huppelen. Af en toe tikte ze de draak aan met haar hoorn. Na een paar rondjes ging ze weer voor de draak staan en zweeg.

"Wat... doe je?" zei Aìlérùn, met een ondertoon van argwaan. Hij voelde tikjes van de hoorn, en zag daarna de Unicorn stilstaan. Zij bekeek hen goed, waardoor de jonge Draak én de oudere een beetje begonnen te schuifelen. Aìlérùn ging liggen, in een waakzame houding met één oog open. Zijn staart zwiepte rusteloos heen en weer.

Ze mocht dan wel De Communicatie genoemd worden, zwijgen deed Necia altjd lang. Zoals nu. Ze nam alles in haar op. De vorm en structuur van de draken waren heel anders dan ze verwacht had.
Necia zag hoe de draken onrustig begonnen te worden. Ze begreep het niet. Waren ze soms bang en reageerden ze daarom zo op de leerling?
Necia staarde naar het oog van de kleinere draak. Die kleur móest ze onthouden.

Uiteindelijk hield Aìlérùn het niet meer. Wat doe je!? Waarom drentel je zo om mij en m'n moe...soortgenoot heen? Aargh! dacht hij impulsief richting Necia.
Zijn moeder keek lang en strak naar hem. Voor iedereen duidelijk zei ze: "Was dat nou écht nodig?"

Bij het horen van de stem schrok Necia. Ze keek verward rond. De draak sprak, maar alleen Necia kon het horen. Ze blies haar adem langzaam uit haar neusgaten.
"Drentel, drentel...", zei ze in gedachten. Haar lange benen trok ze hoog op terwijl ze kleine sprongetjes maakte. "Drentel, huppel, jonge veulen.", begon Necia te zingen. "Laat de maneschijn je zien."
Ze sprong en danste terwijl ze haar benen zo hoog mogelijk probeerde op te trekken. "Niks om te vrezen, jonge veulen. De dagen zijn voorbij, de dagen van Alghien."
Uiteindelijk begonnen haar benen pijn te doen en stopte Necia met het gedans.

Aìlérùn lag nog steeds, terwijl Necia om hem heen danste. "Oké, ik heb er genoeg van!" riep hij uiteindelijk uit. "Ik ga naar de Zilvertoren. Ajú!"
Hij sprong op, en vloog weg. "Oh nee, jij blijft hier, jongeman!" zei Aúnùnná. Haar ogen begonnen zwart te gloeien, en er kwam een nauwelijks zichtbaar zwart waas om haar heen. "Oempf!" zei de jonge, toen hij op de grond viel. "Net goed," bromde de oudere.

"Dus je hebt toch een moeder." Begon Linctus zuchtend. "Een moeder die jou wat manieren wil bijbrengen." Linctus keek nu naar de grote draak. "Een zware klus mevrouw. Een zware klus." Linctus draaide naar Madarian. "De spreuk die jij net deed kan je het beste gewoon proberen te ontwijken. Een luchtspreuk kan je daarbij een extra zetje geven. Met een aarde spreuk kun je de bliksem aarden." Linctus stampte op de grond en er kwam een grote rots uit de grond. "Hier komt een spreuk niet doorheen."

"Even wat proberen." Madarian gaat tussen iedereen en de rots staan. Dan gebruikt hij een luchtstoot tegen de rots. De rots barst in een groot aantal stukjes, die ver vliegen. "Interresant..." Madarian is even kort in gedachte verzonken. Dan zegt hij: "Oké. We waren bezig met de duistere spreuken. Hoe te herkennen, en wat het beste is tegen de spreuken te doen. Geachte draken. Wat willen jullie? Vechten met het duister, vechten tegen het duister of jullie afzijdig houden? Ik vrees dat we weinig tijd hebben. Alle tijd die we hebben moeten we besteden om ons zo goed mogelijk voor te bereiden."

Terwijl Madarian wacht op antwoord zit hij hardop te denken. "Dus die zwarte spreuk komt niet door zo'n rots heen. Vuur waarschijnlijk ook niet. Een luchtstoot echter wel. Spreuken combineren kan dus voor een apart effect zorgen, wat erger is dan de twee spreuken apart. Wat als ik de rots verwarm?"

Linctus bevroor. Hij bleef stil staan in het bos en zijn ogen werden langzaam groter. Had hij nou net magie gebruikt? Achter hem voelde hij een poort openen. Linctus draaide zich om en zag uit de poort twee grote lompe trollen stappen. Nadat de trollen uit de poort gestapt waren kwam Larzuk uit de poort gelopen. "Ik ben er weer en nu met versterking." Larzuk lachtte en beval daarna dat zijn trollen aanvielen. Een van de trollen rende op Linctus af en maaide met zijn knuppel over de grond heen. Linctus sprong op en gaf zichzelf nog een extra luchtstoot. In de lucht schoot hij een vlam af op de trol. De schreeuwde en schudde het vuur van zich af. "Vervelende wezens met hun hogere weerstand tegen magie." Mompelde Linctus terwijl hij niet zag dat een andere knuppel zijn kant op kwam. De andere trol sloeg Linctus uit de lucht en Linctus smakte voor de voeten van de draken en de eenhoorn.

Geschrokken brieste Necia. Instinctief ging ze over Linctus heen staan om hem te beschermen. Zoals verwacht kwam een troll naar Linctus en haar toe.
Necia liet haar hoofd zakken en spande haar achterbenen aan. Toen de troll wou uithalen met zijn knuppel, schoot ze omhoog. Haar hoorn maakte een diepe kras in de troll, maar het leek de troll niet te deren. Tevergeefs probeerde Necia hem weg te duwen met haar gewicht, maar de troll sloeg haar weg. Necia rolde over de grond en krabbelde weer snel overeind. Ze hinnikte en steigerde om de troll weg te lokken van Linctus.

Trollen en een magiër. Wat is gevaarlijker? Eén magiër of twee trollen? Madarian pakt z'n boog en begint pijlen te schieten op de trollen om Linctus te beschermen. Intussen creërt hij een aarden muur tussen Larzuk en de trollen. Dan heeft Linctus misschien iets meer tijd om te herstellen. Daarna creërt hij een tweede aarden muur die de trollen scheidt van Linctus en Necia, die ook net een klap te verduren kreeg. De trollen zijn verbaasd over de muren die plotseling verschijnen. Ze lopen er tegenaan. Door de pijlen beginnen de trollen richting Madarian te rennen. Uit een ooghoek ziet Madarian een vuurbal op zich af komen, die Madarian net kan ontwijken. Alleen z'n cape staat in brand. Hij doet deze zo snel mogelijk af, en gooit de cape richting de trollen, en vuurt een luchtstoot af. Een steekvlam volgt die de trollen even verblindt.

Aìlérùn schrok "Trollen!?" riep hij uit. "Ik zal ze." zei hij er achterna, met verbazingwekkende kalmte. Hij zag Necia er naar een trappelen, en Madarian schieten op de andere. De jonge Draak besloot dat Necia het meest in de problemen zat. Hij liep naar de troll die het dichtst bij haar stond.

Aúnùnná lag maar gewoon, en keek hoe haar jong het er vanaf bracht. Hij is te impulsief... dacht ze, om vervolgens met kalme 'stem' een gedachte in Aìlérùn's hoofd te planten. Val nooit als eerste aan.
Laat je tegenstander de eerste beweging doen. Jij doet de tweede, door te blokken. Dan counteren. Altijd de tweede en de derde beweging doen.