“Ik ben blij dat je oké bent.” Hoort ze Madarian zeggen. Ze kijkt hem aan en lacht. Dan kijkt ze naar de anderen, heeft Madarians hand nog vast en zegt tegen Dariel: “Dankuwel voor alle goede zorgen, Dariel!” Dan zegt ze tegen de anderen: “Kom dan pakken we onze spullen en gaan we naar de boerderij.” Ze kijkt naar Madarian. Geeft hem een kus op zijn wang en fluistert: “Zullen we vanavond als we op de boerderij zijn samen naar de sterren kijken?” ……
Eenmaal aangekomen op de boerderij komen 6 dieren op hen afgestormd. Madarian wordt liefdevol onthaald door een vrouwtjes-wolfshond. “Wat zijn jullie groot geworden!” Zegt GroteMop zachtjes. Ze gaat op haar knieën zitten voor de vrouwtjes-wolfshond die Madarian zonet tegemoet kwam. “Hey, ben jij niet Maddy?” vraagt ze aan de vrouwtjes-wolfshond. Ze kwispelt en kijkt haar aan alsof ze wil zeggen: Ja, dat ben ik. Ze zegt verlegen tegen Madarian: “Haar heb ik naar jou genoemd, toen je weg was. Ik miste je.” Ze ziet een zwarte wolfshond naar haar toekomen. “NightShadow, wat heb je een mooie zwarte vacht, mannetje!” NightShadow begint haar als een gek aan haar hand te likken.
Even later gaan ze de boerderij binnen. GroteMop kijkt Madarian aan en vraagt: "Zullen wij straks in de achtertuin beginnen met trainen met de dolken?" Ze vervolgt:"Daarna ga ik samen met Questyn de honden trainen." "Q., heb je straks tijd om samen met mij de honden te trainen, nadat ik met Madarian heb getraind?"

Laatste edit 11-05-2016 21:22

GroteMop is enthousiast. Madarian hoopt dat ze die enthousiasme vol houdt. Hij zegt: "Ik wil best met je trainen, maar we moeten wel oppassen dat we genoeg energie over houden voor het geval we aangevallen worden. En je hebt al redelijk goed getraind met vechten. Laten we eerst wat anders doen. Ik ga je zo de spreuk Nachtzicht leren. Daarna ga je me besluipen. Als we weg moeten vluchten kan het je leven redden."

Voordat Mop en Madarian vertrokken naar de boerderij, had Madarian uitgelegd wat er moest gebeuren. Questyn had gelijk de aandacht gezocht van roofvogels. Ze vroeg ze om op te letten. Alles wat niet pluis was, gelijk aan Questyn door te geven. Een aantal roofvogels gaven aan al wat gezien te hebben, en dat het nu weg was. Tijdens het contactleggen vlogen er allerlei roofvogels boven het plein van Dariel. Toen Questyn het contact los liet, vlogen ze allemaal weer een kant op.

Zodra Mop en Dariel de nu open poort doorreden richting de boerderij liep Questyn naar Dariel. Ze gaat tegen hem aan staan zoals ze zo vaak heeft gedaan. Met haar zijkant tegen hem aan, en haar hoofd in zijn nek. Hij slaat gelijk een arm om haar heen. "Je maakt wat mee op zo'n dag", zegt Dariel rustig. Hij wrijft over de rug van Questyn. "Voor jullie vertrekken loop nog even mee naar binnen. "

Met zijn drieën staan ze in de salon. Linctus wil net zijn mond open doen om te spreken. Hij wil zeggen dat Dariel in gevaar is door hier te blijven. "Ik weet wat je wil zeggen Linctus", zegt Dariel, "maar ik moet hier blijven. En ik kan je verzekeren dat ìk hier alleen wel veilig ben. Ik ben een magier, door bloed, niet alleen aangeleerd. Pervil heeft mij en Morgan, Questyn's moeder, veel bij geleerd. Maak je over mij geen zorgen, en jij ook niet kleine schat." En hij kijkt Questyn doordringend aan. "Maar ik moet nog iets over je mes kwijt, voor je weggaat. Ik was het je bijna vergeten te vertellen. De vier kleuren stenen hebben een betekenis. Het zijn de gaven die jij geërfd hebt van je vader, je elfen bloed. In dit boekje staat het een en ander uitgelegd. Het is geschreven door je moeder. " Questyn pakt het boekje aan, en slaat het open. Het eerste wat ze leest is; Mijn lieve dochter Ze sluit het boekje meteen, en duwt de brok in haar keel weg. Dariel strijkt even met zijn vingers over haar wang. "Kom, dan laat ik jullie zien wat ik zoal aan voorraden in de kar heb gestopt. "

In de huifkar staan nu allerlei kisten, een paar grote waterdichte zakken. En nog is er genoeg ruimte over. "In een van de kisten liggen wapens en toebehoren. In een andere hele grote mannen kleding. " Hij knipoogt naar Linctus, en kijkt naar zijn besneden hemd. "In die hoek liggen de spullen die Madarian heeft besteld." Questyn geeft een fluitje tussen haar tanden door, en Samuel en Derose komen er aan gelopen. "Ik zou het prettig vinden als je naast me op de bok kwam zitten", zegt Questyn. "Ik heb gehoord wat je zei in de tuin....." Questyn zwijgt even. Ze kijkt even naar de lucht. Nog steeds de twinkelende sterren. Geen duistere mist. Ze kijkt weer naar Linctus. "Sinds vandaag ben ik bang. Vandaag heb ik duisternis ontmoet. En jij spreekt over nog meer duisternis. Ik denk dat ik jouw bescherming goed kan gebruiken. " Questyn wil niets zeggen over haar gevoel voor Linctus. Ze snapt het zelf niet eens. En ze wil er ook niet met Dariel over hebben. Dariel....

Questyn loopt naar de voorkant van de huifkar. Dariel heeft zowel Derose als Samuel al voor de kar gespannen. Hij legt net de teugels over de rand van de bok. "Kom meissie, we zien elkaar wel weer hoor. En houdt gewoon contact met me via de vogels. Als ik wat op afstand kan doen, dan wil ik dat graag. Ik wil weten hoe de voortgang van je zoektocht gaat. Maar doe het via de vogels. " Questyn en Dariel geven elkaar een intense knuffel. Hij helpt haar uit galantheid op de bok. Linctus gaat naast haar zitten. "Nou Samuel, begeleidt hun maar op hun weg", zegt Dariel tegen het grote paard.

Als ze bij de boerderij zijn aangekomen, ziet ze mop bij de wolf en de hond, en hun pups staan. Of Questyn straks wil meehelpen met trainen. "Uiteraard" had Questyn geantwoord.
Madarian staat te wachten tot Mop klaar is met de pups. Hij wil haar een Nachtzicht spreuk leren.
Questyn kijkt naar Linctus. "Ik heb genoeg training gehad. Ik ga de kar klaarmaken, zodat we nog even wat kunnen slapen. Of we trekken de kar de schuur in... dat kan ook... " ... Als ik maar bezig blijf, denkt Questyn. Er spookt zoveel door haar hoofd. En het boekje van haar moeder wil ze ook niet lezen nu.

“Ik ga je zo de spreuk Nachtzicht leren. Daarna ga je me besluipen. Als we weg moeten vluchten kan het je leven redden."
Hoort ze Madarian zeggen. Ze staan in de achtertuin. GroteMop gooit haar haar naar achteren en bind het samen in een staart. Ze heeft een makkelijk zittende broek aan gedaan en een kort shirtje. Haar mond valt open van verbazing als ze Madarian ziet. Wow! Wat ziet hij er gespierd en sexy uit met ontbloot bovenlijf. Is mij eerder nog niet eens opgevallen. Concentratie, concentratie, Mop, denk aan wat ie zegt. Concentratie. “Kom maar op, schat! Wat wil je doen? Nachtzicht of besluipen?” vraagt GroteMop dolenthousiast.
........
NighShadow komt op GroteMop afgerend als Madarian net wil antwoorden. Hij begint als een gek aan haar handen te likken. “NightShadow! Hou op!” zegt ze geïrriteerd. Madarian kijkt haar aan en lacht. “Zullen we maar beginnen met Nachtzicht? Ik zal het je voordoen.” Madarian kijkt naar een steen. Doet zn handen voor zn ogen, er komt een paarse gloed uit zn ogen en de steen is doormidden. “En nu jij, Mop. Ik ben benieuwd.” GroteMop doet haar handen voor haar ogen, haalt haar handen weg, concentreert een paar tellen, er komt een groene gloed uit haar ogen, je hoort een plof en de steen is nog heel, afgezien van een kleine beschadiging aan de steen. Teleurgesteld kijkt ze Madarian aan. Laatste edit 11-05-2016 23:16

Linctus heeft alles goed in de gaten gehouden onderweg van de stad naar de boerderij. De hele weg heeft Linctus op de bok gezeten naast Questyn. Het voelde fijn om bij Questyn te zijn. De hele weg werd er niets gezegd. Dat was niet nodig. Questyn had veel aan haar hoofd. Er was veel gebeurd. Linctus begreep dat ze tijd nodig had om het te verwerken.

Toen ze aankwamen op de boerderij was Linctus dan ook niet verbaast dat Questyn wilde gaan slapen. Ook Linctus was moe van het hele gedoe. Ze hadden de huifkar in de schuur getrokken en Linctus was gaan slapen op wat hooi voor de schuurdeur. Questyn had de in de kar gelegen, maar of ze ook wat slaap had gehad wist Linctus niet. Nu was het ochtend en de zonnestralen begonnen door de kieren in de schuur naar binnen te dringen. Linctus kan zich geen droom of nachtmerrie herinneren van vannacht. Ondanks al de dreiging en actie geeft de situatie Linctus ook een gevoel van rust.

Linctus staat op en rekt zich uit. Zo stil hij kan liep hij de schuur uit. Of Questyn hem had gehoord wist hij niet. Linctus staat buiten en kijkt naar de stad. De stad lijkt vredig te ontwaken en de meeste zullen er waarschijnlijk niet bewust van zijn geweest wat er is gebeurt. Ze zullen een lange reis voor zich hebben en deze stad voorlopig niet meer zien. Linctus begint met opdrukken. Ik moet sterker worden. Ik moet sneller worden…….. Linctus traint voor alles wat hem nog te wachten staat. Hij moet weer in vorm komen en daarvoor elk moment dat hij heeft optimaal gebruiken voor zijn trianing.

Llaeth werdt weer misselijk van het schuldgevoel, toen Zeph haar aan de paars-ogige persoon deed herinneren. Dus zo heette hij nu? De Schaduwrijder?
"We waren ooit, zo'n 1500 jaar geleden, vrienden geweest. Toen mijn zusters mij hadden verbannen uit Mestiesa, een schaduwrijk in de wolken, kwam ik op aarde terecht. De mensen verafschuwde mij, en namen mij gevangen als slaaf. Ze hadden mij geketend met ijzer waar een vloek op rustte, waardoor ik mijn wind niet kon gebruiken. Vàilan redde mij toen. Ik heb niet hetzelfde gedaan."
Zepherus schudde zijn hoofd. "Nee, nee, nee. Jij hebt dat niet gedaan. Hij werdt al zo nog voordat jij er iets mee te maken kreeg." Llaeth trok hierbij haar wenkbrauwen op. Wat bedoelde hij? Eindelijk liet hij haar schouders los, en begon weer te lopen. "Er is een godin, Nyx, die hem op het verkeerde spoor heeft gezet, nog vóór de verloving, vóór de oorlog, vóórdat jij hem kende. Ze had al een tijdje een oog op hem. Nee, ik wil niet horen wat er gebeurd is, dat weet ik allemaal al." Hij snoof minachtend naar haar. "Ik wil weten wat jíj in hem zag." Llaeth wist niet zo goed wat ze moest zeggen. Ze had altijd in het krijt gestaan bij Vàilan, en ja, ze had respect voor hem gehad, maar meer ook niet.

"Aha." Zei Zeph. "Gewoon vrienden dus." Beaamde hij, haar gedachte lezend. "Kijk, Nyx, die wil niet dat er een of ander verliefd wicht achter haar huisdiertje aanzit, snap je? Dat zwakt hem alleen maar af, voor haar." Hij haalde zijn schouders een keer op.
"Waarom weet je dit allemaal, en waarom vertel je me dit?" Vraagt Llaeth. "Omdat..." Hij stopte even, dacht na over zijn zin. "...Omdat ik aangewezen ben om op je te letten." Iemand die op Llaeth zou letten? Ze deed het al 1500 jaar zonder anderen, ze kon zichzelf heus wel redden.
Zepherus snoof weer en schudde zijn hoofd. "Tut-tut, het gaat hier niet om jou, ik moet je in de gaten houden, van mijn opdrachtgevers. Wie dat zijn vertel ik je ooit nog wel. Misschien."
Llaeth sloeg haar armen over elkaar. Waarom zou iemand haar in de gaten willen houden? Alleen omdat ze ooit vrienden was geweest met de Schaduwrijder? Ze snapte er niks van.
Misschien moet ik hem maar op zijn woord vertrouwen, voorlopig...
"Dat is heel verstandig van je." Zei hij, en trok weer een grimas. "Kom, we zijn bijna bij mijn boomhutje, daar kun je rusten. Morgen praten we wel verder."
Laatste edit 12-05-2016 09:09

Questyn had onrustig geslapen. Ze had nog lang liggen draaien. Ze kende Linctus en Madarian nu pas zo'n 4 dagen, maar het leek al veel langer. En ondanks dat haar wereldje nu op de kop stond, leek het allemaal logisch, en het voelde goed.

Questyn was in slaap gevallen met het boekje van haar moeder in haar hand. Nog steeds durfde ze het niet te openen. Ze was bang voor het intense gevoel van verdriet dat ze ongetwijfeld zou krijgen. Maar ze was nog niet toe aan meer informatie. Ze kon nauwelijks bevatten waar haar wereld nu uit bestond.

Af en toe was Questyn 's nachts wakker geworden. Het waren onsamenhangende dromen. En zodra ze de dromen wilde pakken, verdwenen ze.
Ze had Linctus nauwelijks gehoord. Hij lag voor de schuur in het hooi. Questyn had nog een deken erover heen gelegd, zodat het beter lag. Nu hoorde ze hem opstaan. Heel zachtjes. Het was nog vroeg. De eerste zonnestralen.

Questyn stond op, en klom van haar kar. Ze kon vandaag wel even wat reparaties hier en daar doen. Beetje de kar uitvegen. En hier en daar soppen. Ze zag bloedplekken van de dode mannen. Maar eerst wilde ze iets in haar maag.

Buiten zag ze Linctus druk bezig met een training om zijn spieren te sterken. "Ik ga kijken waar Mop uithangt. Ik wil eerst wat koffie en een broodje." Zegt ze tegen Linctus. "Kom je zo ook nog wat naar binnen werken? Lijkt me niet onverstandig als we ook qua voedsel onze lichamen sterk houden. " Het laatste zegt ze terwijl ze daar over nadenkt. Ondanks dat Questyn genoeg had gegeten bij Dariel, was ze enorm verzwakt van de aanval die ze gister ternauwernood had overleeft. Questyn moest ook wat aan haar conditie gaan doen.

In de boerderij zag ze Mop en Madarian al aan de tafel zitten. Ze waren druk in gesprek over dingen die moesten gebeuren. Mop had al voor wat te eten en drinken gezorgd. "Goedemorgen", zegt Questyn als ze binnen komt. Ze denkt gelijk na over wat ze zelf zegt. Tot nu toe is het nog steeds een goede morgen.

GroteMop wordt wakker met de arm van Madarian nog om haar middel heen geslagen. Ze kijkt om en ziet Madarian nog slapen. Hihi, wat is hij schattig en sexy als ie slaapt, zeg!
Ze staat op, trekt haar nachtjapon uit en trekt haar kleren, een makkelijk zittende broek en kort t-shirtje, aan, geeft Madarian nog een kus op zijn voorhoofd en begint aan het klaarmaken van het ontbijt. Ze pakt twee bierpullen uit de keukenkast, schenkt wat te drinken in en zegt tegen Madarian: “Lieverd, kom je eten?”

Linctus heeft net zo lang opgedrukt totdat Questyn uit de schuur kwam lopen. Ze zag er beter uit dan gisteravond. Het leek of ze rust had gevonden in de situatie. Linctus liet de opmerking over het eten aan hem voorbij gaan. Eten?Dacht Linctus bij zichzelf. Ik heb het niet nodig om te overleven, maar als ik mijn lichaam in top conditie wil krijgen dan kan ik beter ook wat regelmatiger gaan eten Linctus besloot nog wat extra oefeningen te doen.

Na de oefeningen besluit Linctus om maar weer eens de schuur in te gaan. Madarian had gisteren een opmerking gemaakt die Linctus nu nog steeds dwars zit. ” Heb je geen harnas, extra wapens of iets dergelijks nodig? Je zou het daarmee misschien wat langer kunnen volhouden.” Zei die spriet Linctus schudt zijn hoofd terwijl hij naar de huikar loopt. Alsof ik het nu niet lang volhou. Hoe durft iet. Vroeger had ik hem wel een lesje geleerd. Even duidelijk gemaakt dat je met een Nephilim niet moet spotten. Vertelt hoe de hoog elfen daar met een harde les achter zijn gekomen. Linctus zoekt tussen de spullen. Een Nephilim is nergens bang voor en al helemaal niet voor een of andere verliefde zakkenroller. Linctus is op zoek naar wat kleren die Dariel meegegeven. Een Nephilim vertellen dat die het niet lang vol houdt. Wat een lef. Linctus moppert wat in gedachten en ondertussen heeft hij wat gevonden.

Uit de huifkar haalt Linctus een leren harnas. Het is alleen een borststuk dus zijn mouwen zijn vrij. Het lijkt erop dat er een forse man in heeft gezeten, dus hoeft Linctus niets los te snijden. Het leer is stug en het harnas lijkt dus al tijden niet gebruikt te zijn. Ik ga er wel op vooruit in mijn kleding. Eerst liep ik nog in een door stront bij elkaar gehouden gewaad en nu heb ik een leren harnas. Linctus lacht bij de gedachte.

Dadelijk ga ik zelf nog geloven dat ik dit doe om op Questyn indruk te maken. Maar zo’n vrouw moet niets hebben van iemand zoals ik. Zo’n vrouw is voorbestemd voor iemand beter dan mijzelf. Zelfs al zou ik proberen, en dat doe ik nu niet, dan zou ze buiten mijn bereik zijn. Linctus loopt ondertussen naar de boerderij. Wat zag ze er vanochtend wel stralend uit. Zou het liggen aan de goede nachtrust of misschien dat ze nu geen sjaal meer draagt. Hij stapt de keuken binnen en gromt wat begroetingen. “Goedemorgen Questyn, Goeiemorgen Grote Mop, Morgen Moderan.” Daarna gaat Linctus op een stoel zitten. Hij zal er wel van balen dat ik zijn naam fout zei, maar dan had hij niet moeten zeggen dat ik een watje ben

Questyn kijkt verrast op, als Linctus binnenkomt. Ze had niet verwacht dat hij wat zou komen eten. Ze wist ook niet echt wat Nephilim wel of niet nodig hadden. In elk geval slaap. En training. Blijkbaar ook wel eten dus. Ze kijkt naar het harnas dat hij nu aanheeft. Hm het staat hem goed. Questyn betrapt zich zelf op staren. Ze schud haar hoofd. Dit is gewoon wat de meeste vrouwen hebben, mannen in harnassen geven een indruk dat ze sterk en verstandig zijn. Het is gewoon een deel van een wapenuitrusting en meer niet. Ze houdt een zucht in. En neemt een slok van haar koffie. Ze denkt verder na over de wapenuitrusting. Toch straks nog even spieken wat Dariel nog meer op de huifkar had gezet. Oh, er schiet haar iets te binnen. "Madarian", zegt ze, "Ik heb op de kar nog een grote kist staan, met de spullen die je bij Dariel had bestelt. Ik wil de kar zo even helemaal leeghalen, dus als je die alvast van de kar wil halen? Best een zwaar ding geloof ik. "

Questyn ziet Mop rommelen met wat brood met paté. Ze is wat lekkers aan het klaarmaken voor haar viervoeters. Questyn had al zitten na te denken hoe ze Mop het beste ermee kon helpen. Als ze klaar waren met het ontbijt, zou ze gelijk met Mop en de honden en de wolf naar buiten kunnen om het te laten zien. "Mop, zullen wij zo even met je bolletjes wol naar buiten gaan? Dan help ik je met het contact leggen me je dieren."Laatste edit 12-05-2016 15:01

"...Morgen Moderan." zei Linctus. "Oké. Wat heb ik fout gedaan? Je weet dat m'n naam Madarian is. Is het omdat ik je aanraadde een harnas te kopen? Ik zie dat je er een hebt aangetrokken." Hij denkt even na en vervolgt: "Ik weet nog dat toen GroteMop je uit het water getrokken had, je een aantal pijlen door je lichaam had. Je bent een taaie kerel. Als je dat kan verdragen zonder harnas, wie weet wat je dan kan verdragen met een harnas. Ik weet niet hoe sterk die duistere elven zijn, en met hoeveel ze zijn. Een leren is handig voor personen zoals ik, die het vooral moeten hebben van sluipen. Jij lijkt me meer het type van een stalen harnas. Ik zag dat je wat aan het trainen was. En volgens mij was dat geen normale training, maar een training die militairen gebruiken. Volgens mij heb je dat in tijden niet gedaan. Ik wil je nu al niet als tegenstander, laat staan als je echt in vorm bent." Questyn geeft aan dat er nog spullen voor hem op de kar liggen. Madarian: "Ah. Bedankt. GroteMop, mag ik je na het eten uitnodigen voor een les alchemie? Ik wil je leren met welke ingrediënten je een rookbom kan maken."

Madarian: "Ah. Bedankt. GroteMop, mag ik je na het eten uitnodigen voor een les alchemie? Ik wil je leren met welke ingrediënten je een rookbom kan maken." GroteMop kijkt Madarian aan en knikt en zegt enthousiast: “Leuk!” Ze kijkt Linctus aan en glimlacht. Daarna vraagt ze nog aan Madarian: “Je zou mij toch ook nog leren sluipen?” Ze snijdt het laatste stukje vlees aan voor de honden en loopt (zonder mes in haar handen, natuurlijk.) naar Madarian toe en kijkt hem recht in het gezicht aan. “Eerst dit aan de honden voeren, dan kunnen we weer beginnen met trainen.” zegt ze met een knipoog tegen Madarian.

Questyn kijkt Linctus aan, als Madarian en Mop naar buiten gaan.
"Tja... laat ik het maar op verliefdheid houden" verzucht Quesytn. Mop zal wel naar haar toe komen, als ze zover is, dat ze de wolfhondjes wil gaan trainen.
Questyn staat op. "Ik ga de kar buiten zetten, en deze eens flink onder handen nemen.... en jij", ze kijkt Linctus aan. "Trainen?" vraagt ze.

Linctus hoort Madarian terug foeteren. Die laat niet over zich heen lopen. Mooi.” En volgens mij was dat geen normale training, maar een training die militairen gebruiken. Volgens mij heb je dat in tijden niet gedaan. Ik wil je nu al niet als tegenstander, laat staan als je echt in vorm bent." Linctus reageert niet en laat het van zich af glijden. Hij is soldaat geweest en daar komen zijn oefeningen vandaan. Ook dat hij ze een tijd niet heeft gedaan klopt. Madarian is een stuk opmerkzamer dan dat ik dacht. Ik moet oppassen als ik bij hem in de buurt ben. Dadelijk weet hij meer dan dat ik wil prijsgeven.

"Ik ga de kar buiten zetten, en deze eens flink onder handen nemen.... en jij", zegt Questyn, "Trainen?" vraagt ze aan Linctus. Natuurlijk wil Linctus trainen. Het liefst samen met Questyn. Of samen de kar onder handen nemen. Toch zegt Linctus dit niet. “Ja, trainen” moppert Linctus. Samen met Questyn loopt hij naar buiten. Zij gaat de schuur in en Linctus zorgt dat hij een trainingsplekje in de buurt vindt zodat hij Questyn in de gaten kan houden en verdedigen als het nodig is. Tenminste dat houdt Linctus zichzelf voor.

Linctus staat op een open stuk en voelt de wind langs zijn lichaam. Het zonnetje schijnt ook. Een stalen harnas. Denkt Linctus terwijl hij zijn zwaard te hand neemt. De Nephilim droegen harnassen van staal, maar sinds ik weet dat ik niet kan sterven doe ik me daar niet meer druk over maken. Over eten druk maken. Linctus heft zijn zwaard en maakt een scherpe draai en steekt zijn zwaard krachtig vooruit. Ik ben vervreemd geraakt van mijn menselijk gedrag.Linctus herhaald de beweging. De jaren tellen echt bij dit. Ik moet beter voor mezelf zorgen. Beter voor mezelf zorgen zodat ik beter voor andere kan zorgen. Linctus herhaalt de beweging en maakt er een tweede draai aan vast. Questyn, daar moet ik voor zorgen. Linctus stopt even met trainen na het krijgen van die gedachte. Ze doet iets vreemds met mij. Misschien moet ik haar eens op haar hart drukken dat ze haar magie niet moet gebruiken op mij. Om dieren te temmen met magie, maar om dat op mij uit te oefenen. Linctus gaat verder met trainen.

Nadat GroteMop de honden heeft gevoerd, doet Madarian voor hoe hij een rookbom maakt. Dit doen ze buiten aan een tafel. Dan zegt hij: "Nu jij. Ik vertel wel wat je moet doen." GroteMop gaat aan de slag. Helaas gaat het fout bij de laatste stap, en de rookbom gaat af. Madarian houdt z'n adem meteen in, GroteMop hoest en proest flink. Gelukkig is de rook snel opgetrokken. Madarian lacht even. "Dat doet me denken aan de eerste rookbom die ik moest maken. Zelfde resultaat. Oké. Als zo'n rookbom af gaat, dan kun je het beste meteen je adem inhouden en je ogen sluiten. Gebruik dan je andere zintuigen. Daar komen we nog wel op terug." GroteMop: "Had je dat niet eerder kunnen vertellen?" Madarian: "Dat had ik kunnen doen, als ik me die eerste les op tijd had herinnerd. Sorry daarvoor." Madarian legt uit wat volgens hem fout ging. GroteMop probeert een tweede rookbom te maken, en deze blijft heel. Madarian: "Mooi. En nu de test. Probeer hem maar eens uit." GroteMop laat zich dat geen tweede keer vertellen en gooit de rookbom vlak voor Madarian op de grond, waardoor hij in een rookwolk verdwijnt. GroteMop: "Die had je verdiend." Als de rookwolk optrekt, ziet GroteMop een lege plek. Ze kijkt achter zich, en krijgt een zoen van Madarian, die achter haar stond. Madarian lachend: "Goed gedaan, en die reactie had ik al verwacht..."

Laatste edit 12-05-2016 18:32

Als de rookwolk optrekt, ziet GroteMop een lege plek. Ze kijkt achter zich, en krijgt een zoen van Madarian, die achter haar stond. Madarian lachend: "Goed gedaan, en die reactie had ik al verwacht..." Ze staat op, loopt naar Madarian toe en geeft hem een zoen terug. Vervolgens slaat ze haar armen om zijn nek en geeft nog een zoen. Daarna vraagt GroteMop aan hem: “Zo, zullen we nu verdergaan met de trainingen, leermeester Madarian?”

“Zullen we aan de sluiptrainingen beginnen, schat?” Madarian staat nog steeds in de snikhete zon met ontbloot bovenlijf naar GroteMop te kijken. Wow, wat ben ik blij dat je in mijn leven bent, Madarian “Is goed. Laat maar zien wat je kan.” Hij gaat op het gras zitten en kijkt voor zich uit. GroteMop weet niet hoe ze het aan moet pakken. Ze loopt om hem heen te dartelen, maar is te luidruchtig. Pas na de derde keer om hem heen dartelen lukt het haar om ongemerkt haar armen om zijn nek te slaan. Ze geeft hem een knuffel en vraagt: “Had je niet verwacht, he?”

Laatste edit 12-05-2016 18:54

Questyn staat voor de schuur te kijken naar haar kar. Ze heeft het gisteren achteruit er in laten rijden, zodat het eruit gaan makkelijker is. Ze loopt om de schuur richting de weide. Ze ziet Derose en Samuel relaxed grazen. Mmm denkt Questyn, als ik nou gewoon es wat bagage eraf gooi, en dan zelf de kar uit de schuur trek, dan hoef ik Samuel ook niet te storen.

Ze loopt weer terug naar de schuur, en begint met het uitladen van de voorraden, allerlei andere kisten waar Questyn haar persoonlijke spullen in mee vervoert. En nog allerlei andere dingen die of handig en of nuttig zijn.

Op zich is de kar niet zwaar. Dat zou je niet verwachten van het hout. Het hout is stevig en enorm hard. Maar het gewicht is licht. Het is ideaal voor een paard, maar voor Questyn is het even aanpoten. Ze heeft het wel eens gedaan. Maar vaak hoeft ze, net als nu, maar een paar meter de kar ergens naar toe te sjorren.

Ergens hoopt ze dat Linctus niet ziet dat ze dat doet. Hij gaat haar vast helpen. En ergens is dat eigenlijk ook wel weer wat ze wil. Zucht. Zorg er nou maar gewoon voor dat je die kar uit de schuur krijgt.

Questyn loopt naar voren, en tilt het trek gedeelte van de kar omhoog. Nou, dat was het makkelijke gedeelte. Nu met de hakken in het zand, en die kar in beweging krijgen.
Questyn zet haar rechter voet schrap en trekt met alle kracht, waardoor ze een gefrustreerd kreun slaat. En ja hoor, ze verliest haar grip met haar rechter hak, en glijdt onderuit. Daar ligt ze achterover. Maar ze komt niet gelijk overeind. Ze blijft even zo liggen. Ze kijkt naar een stralende blauwe lucht. Ze zucht. Ze wil net weer overeind komen, als ze het gezicht van Linctus boven haar ziet verschijnen.

Linctus is aan het trainen hij probeert Questyn uit zijn hoofd te zetten. Hij moet geconcentreerd zijn op het trainen niet op vrouwen die hem betoveren. Linctus spiekt stiekem toch opzij en ziet Questyn bezig met haar kar. Hij dwingt zichzelf weer fe focussen op de training. "Steek, zwaai en draai" mompelt Linctus bij de oefening. Het gaat even goed. Dan besluit hij weer even te spieken. Hij ziet Questyn op de grond liggen en rent er op af.

Questyn ligt er met haar ogen dicht. Linctus komt dichterbij. "Gaat het, moet ik Madarian halen om je te genezen?" Vraagt Linctus bezorgd.

Madarian: "Goed gedaan. Oefening baart kunst." Hmm. Dat voelt goed. Hij kijkt even de boerderij rond. Er zijn voldoende verstopplekken om achter te schuilen. Een waterput, voerbakken, hekken... Madarian: "En dan gaan we het nu moeilijker maken. Je begint vanaf dat hek. Ik ga doen alsof ik hier de boer ben. Aan jou om me te bereiken zonder dat ik je zie. Gebruik je omgeving. Ga over gras in plaats van grind. Gebruik elke verstopplek om niet gezien te worden. Of wil je eerst dat ik jou besluip?"

Questyn kijkt Linctus verbaasd aan. "Nee", verzucht Questyn, "ik gleed uit." Questyn kijkt waarover ze uit gleed. Nat gras. Ochtenddauw. "Nat gras", zegt Questyn er een beetje onbeholpen achteraan. Ze staat op, en klopt haar handen af aan haar broek. "En een nieuwe poging dan maar". Ze wil net het trekding weer op tillen, als Linctus haar zachtjes aan de kant duwt. "Dit gaat sneller", zegt hij. En hij trekt de kar over het grasveld naar een plek in de zon. Hij mompelt nog wat, en gaat naar de plek terug waar hij aan het trainen was.

Questyn kijkt hem na. Ze hoort haar tante Pervil zeggen, wat mannen kunnen, kunnen wij ook, soms met wat hulp, maar niet van de mannen zelf. Toch vond Questyn wel erg prettig wat er zojuist gebeurde. Ze had niet in de gaten dat ze nog steeds naar hem staarde. Ze had ook niet door dat hij terug keek. Toen trok hij een wenkbrauw omhoog. Daar schrok Questyn van, ze verschiet van kleur en draait zich abrupt om. Ze loopt naar haar kar, en klimt erin. Verstopt achter het stof van de huif.
Ze ploft neer op een bankje. Waarom verschiet ik nou van kleur, denkt Questyn.

Linctus loopt terug en draait zich om. Hij wil nog even Questyn zien op een of andere manier. Hij ziet Questyn naar hem kijken. Linctus kijkt verbaasd terug. Questyn duikt daarop de kar in. Linctus schud zijn hoofd en probeert verder te gaan. Wat was dat? Wat was ze aan het doen? Was ze betovering op mij aan het versterken? Dat zou namelijk alles verklaren. Waarom ik zo bezorgd ben, waarom ik zo beschermend ben en waarom ik zoveel aan haar moet denken. Linctus probeert zich ertegen te verzetten en gaat door met trainen. Hij sprint korte stukjes op en neer. Ondertussen probeert hij niet aan Questyn te denken.

“Je begint vanaf dat hek. Ik ga doen alsof ik hier de boer ben. Aan jou om me te bereiken zonder dat ik je zie. Gebruik je omgeving. Ga over gras in plaats van grind. Gebruik elke verstopplek om niet gezien te worden. Of wil je eerst dat ik jou besluip?" Ze glimlacht en duwt een schoffel in Madarians hand en zegt: "OK." Ze loopt naar het hek. Na een paar tellen trekt ze haar schoenen uit en loopt richting Madarian. “Ik kan je schaduw zien Mop.” zegt Madarian droog. Ze loopt terug naar het hek. Hmmm, boer spelen kan hij hartstikke goed. Daarnaast is ie ook nog een goede leermeester. Terwijl ze over hem wegdroomt loopt ze per ongeluk over het grind. “Ik hoor je over het grind gaan.” zegt ie lachend tegen GroteMop. Madarian draait zich om en grinnikt. Op dat moment is GroteMop weer bij het hek aangekomen. concentratie, Mop, concentratie Ze loopt heel voorzichtig over het gras richting Madarian en fluistert als ze achter hem staat: “Zo goed?”

Laatste edit 12-05-2016 20:17

Madarian draait zich om, kust haar voorhoofd en zegt: "Uitstekend gedaan. Nu van de andere kant. Eens kijken of je het nu meteen de eerste keer lukt."

Laatste edit 12-05-2016 20:48

Questyn kijkt naar het doek van haar huif. Die moet hier en daar een beetje versteld worden. Ze trekt aan een stukje stof, het komt gelijk los. Dat had ze verwacht. Ze ziet door het gat dat ze heeft gemaakt, hoe Linctus aan het trainen is. Het zweet staat op zijn voorhoofd. Ze denkt hoe ze gisteren met hem heeft gevochten. Hoe hij zonder hemd rondliep. Weer voelt ze het rood in haar wangen. Maar nu voelt ze ook iets in haar buik kriebelen. Ze legt haar hand op haar buik. Misschien is het verstandig als ze niet zo naar hem zit te kijken. Ze kan beter aan de gang gaan met het uitsoppen van haar kar.

Ze staat op, en gaat met haar handen langs het stof van de huif. Hier en daar trekt ze stukjes los. Aan de kant waar Linctus aan het trainen is, zit een groot stuk lap dat vervangen moet worden. Ze pakt haar mes. Haar nieuwe mes. Hm, denkt Questyn, die is wel scherp genoeg. Ze snijd met gemak door het stuk zeil, en kijkt nu door een groot gat in de huif naar buiten.
'Verdorie' , denkt Questyn bij zichzelf. 'Waarom moet ik steeds naar hem kijken. Dit schiet niet op. Ik moet die huif eraf hebben, en dan zet ik die wel zo neer, dat ik met mijn rug naar hem toe, de huif kan herstellen.
Ze stapt de kar af. Maakt haar huif los op de punten waar deze is vastgemaakt. Dan kantelt ze de huif en laat deze over de grond rollen, tot deze weer op zijn bevestigingspoten staat.
Hij staat niet precies zoals ze had gewild. Maar ze laat de huif toch maar op deze plek staan.

In de schuur haalt Questyn een groot stuk stof uit een van de kisten. Uit een andere pakt ze een grove naald en speciaal garen. Bij de huifkar terug, gooit ze het stof over de huif, ze schuift het op zo'n manier, dat ze het kan vast zetten met een paar steken. Aan de binnenkant tekent ze met houtskool het stuk wat vervangen moet worden.
Ze haalt de steken los, legt het doek op de grond, en begint met het mes het deel uit te snijden dat ze nodig heeft om het grootste gat te dichten. Terwijl ze daar mee bezig is, kijkt ze even voor zich. Ze kijkt opnieuw recht in de ogen van Linctus. Ze voelt weer die warme gloed in haar gezicht. 'Nou dan ziet hij het maar', denkt Questyn. 'Als ik die stomme emotie niet kan inhouden, laat hem dan maar zien hoe rood mijn gezicht word.' Ze is een beetje boos op haar emotie die Linctus veroorzaakt. Ze kijkt naar wat ze aan het doen is, en snijd zich daarbij ook nog in de vinger. 'Tuurlijk, dat ook nog.' "Auw dat ding is scherp", zegt Questyn dan hardop.
Laatste edit 12-05-2016 21:11

Ze krijgt een rode kop en loopt naar de andere kant. Concentratie. Hmm. Ik kan het beste via de graskant op mijn tenen naar hem toe lopen. Ze doet haar schoenen uit en loopt zachtjes naar Madarian toe en slaat haar armen om zijn middel heen, ze legt haar hoofd zachtjes op zijn rug en zegt: “Hoe doe ik het, schat? Ben ik een goede leerling?”