Demion kwam eindelijk in beweging en stapte uit de schaduw en liep richting de rest van de groep. hij zei niks en liep stil naar het kampvuur toe. zijn uiterlijk en stem was lichtelijk veranderd, maar niet iedereen had dat blijkbaar opgemerkt. niemand wist waarschijnlijk wat er gebeurd was tussen hem, Deimos en Novastar in de tijd dat hij in trance lag. zolang ze er niet naar vragen, vond demion het ook niet nodig om zichzelf te verklaren. Even keek hij naar Muad'Dhib terwijl hij ook in zijn richting keek. het oogcontact sprak meer dan duizend woorden en Muad'Dhib leek zijn gevoel te kunnen lezen van samenhang. hij sloeg zijn armen over elkaar en sloeg een zucht. "Heeft iemand toevallig ook nog aan het wolfsbane gedacht? daar kwamen wij toch volgens mij voor" zei hij met een bijna fluisterende stem.

"Ik weet niet wat er allemaal is gebeurd, maar na dat gillen van jou ben ik blij je gezond en wel te zien!"

*Madarian liep richting Arya en Muad, en zag het wolfskruid in de hand van Muad.*

"Waar heb ik dat spul nog meer gezien... Ik weet zeker dat ik nog meer gezien heb..."

*Madarian loopt iets terug en kijkt in een nis. Genoeg wolfsbane voor 5 á 6 mensen. Madarian plukt de helft weg, voor het geval er nog meer weerwolven ver genoeg komen voor het kruid.*

Madarian probeert te communiceren met z'n oude vriend de hofmagiér: Hallo oude vriend, kun je me horen?

Hofmagiër: Hoi Madarian, hoe gaat het met het zoeken naar het wolfskruid?

Madarian: Gevonden. En de vampier de het bewaakte is verslagen. Kun je me vertellen hoe het tegengif gemaakt moet worden?

Hofmagiër: Oké. Heb je pen en papier?

*Madarian pakt snel een schrijfveer, wat inkt en een aantal lege scrollen*

Madarian: Ja, heb ik.

Hofmagier: Oké. Je begint met...

*Na het recept opgeschreven te hebben leest Madarian het nog eens na. Dit is het ingewikkeldste recept die hij ooit gezien heeft...*

Madarian: "Euh... Hier ga ik niet aan beginnen. Dit moet door een professionele alchemist gemaakt worden..."

'Geef hier', zei Creanan nors, en hij bekeek het recept.
'Onzin, dit recept', zei hij toen hij ernaar had gekeken. 'Kan je de mensen aan dat hoef vertrouwen denk je? Deze hofmagiër niet in elk geval. Je had jullie allemaal om zeep geholpen met dit recept! Het bant inderdaad de wolf uit, maar niet alleen de wolf!
In het geval van Muad zou die Dhib-figuur het niet overleven; Arya zou haar gaven verliezen en Phæn ook. Jij zou niets meer kunnen Madarian.
Dit recept is bedoeld om alles uit te bannen wat niet uit deze wereld is.'

Creanan verscheurde het stuk papier en liep richting het vuur dat hij buiten had gedaan: 'Het is echter niet helemaal nutteloos; het zal vast nog wel eventjes branden!'

'Is het niet juist goed als Dhib het niet zou overleven?' begon Phæn. 'Het verliezen van de gaven lijkt me alleen inderdaad wat minder prettig.' Hij volgde Creanan richting het vuur om buiten wat frisse lucht te kunnen krijgen. 'Weet je zeker dat dit recept zulke gevolgen heeft?' Hij draaide zich even om, om te kijken of de rest volgde en ging toen weer achter Creanan aan, op een afstand gevolgd door een schaduw.

Hey! Het is helemaal niet goed als ik het niet zou overleven! Wie moet jullie anders leiding geven? reageert Dhib spontaan verontwaardigd als hij Phæn hoort.
"Tuurlijk Dhib..." reageert Muad droog. "Maar je vergeet dat ik ook niet van deze wereld ben, Phæn. En Arya en Madarian trouwens ook niet. Als we dat drankje zouden drinken, en Creanan heeft gelijk, dan zouden we dus ook het loodje leggen, en daar heb ik eerlijk gezegd geen zin in... weet niet hoe het met de anderen zit..."
Zeg, Phæn... ik zag in Arya's geheugen dat die schaduw nog wat receptenboeken had, zou het recept daar niet in staan?
*Plotseling slaat Muad onbeheerst om zich heen, terwijl zijn ogen even rood opflitsen*
Grmbl. Er hangt hier een of andere losgeslagen schaduw rond die irritant aan het doen is. roept Dhib plotseling geïrriteerd.
"Pablo?" vraagt Muad zich af.

"Phæn, zou ik hierover liegen? Ik heb het persoonlijk niet zo op weerwolven, dus hoe eerder ik daar vanaf ben hoe beter.
Bovendien, als jouw vriendje Pablo hier ronddwaalt kan hij ons vast helpen om het goede recept te krijgen."

Creanan wachtte tot iedereen bij het vuur was.
"Dhib, jij had het over een schaduw hier in de buurt? Ik denk dat dit Pablo moet zijn, net zoals Muad vermoedt.
Als ik met hem naar die plaats kan gaan waar jullie het over hebben kan ik het goede recept zoeken, en hopelijk ook wat versterkingen. Mijn hut had veel voorraden, maar die zijn vernietigd."
Wat stel je voor puntoor?, vroeg Dhib.
"Ik stel voor dat Pablo, als hij hier is plaats neemt in mij zodat ik met zijn kennis het goede kan zoeken."

'Geweldig, nog meer gespleten persoonlijkheden', mompelt Linctus net iets te hard.

Linctus negerend vertelt Creanan verder: "Bovendien moeten we in dit kasteel uitzoeken wat we te weten kunnen komen over de plannen van de Vijand waar ik het eerder over had. Ik stel voor dat we ons opsplitsen, om te zorgen dat we niemand zomaar kwijtraken, als jullie het daarmee eens zijn."

"Op verkenning gaan om de Vijand te zoeken? Dat klinkt als een taakt voor Demion en mij!" Odysseus grijnsde. Hij voelde zich niet op zijn gemak met Dhib in de buurt, en was eigenlijk opgelucht dat dit een kans was om bij hem uit de buurt te komen. Hij wachtte Demions reactie niet af, en vroeg: "Wie gaat er nog meer mee?"

*Nadat Craenan het recept heeft verscheurt pakt Madarian nog wat scrollen en schrijft het recept nog een keer op. Hij bekijkt het recept goed, en denkt door. Het lijkt inderdaad een recept dat alles uitbant, maar sommige dingen in her recept lijken dat weer tegen te spreken. Madarian bewaart het recept, voor het geval dat het toch het goede recept is.*

Madarian: "Ik ga ook op verkenningstocht. Ik ga wel liever in m'n eentje, of met iemand die ook goed in sluipen is. We weten niet hoeveel orcs, ondoden en andere wezens er nog zijn... Wacht eens eventjes... Ik heb die speciale helm bij me die door alles heen kan kijken... Arya, ga je even achter me staan? "

*Madarian pakt die helm uit z'n rugtas. Intussen is Arya achter Madarian gaan staan. Madarian zet de andere helm op en begint langzaam rond te kijken. Zo'n 100 orcs zijn in het kasteel, en de helft daarvan zijn elitestrijders. En er zijn nog zo'n 150 ondoden, en één Lich. Waarschijnlijk houdt die Lich de ondoden in 'leven'.
Madarian kijkt verder. Het laatste deel van het harnas wat hij draagt is hier? Hoe kan dat nou weer? 4e verdieping in het oosten... Waar is de bibliotheek? In hetzelfde gedeelte als het schild...*

Madarian: "Oké. Er zijn zo'n 100 orcs in het kasteel, waarvan ongeveer de helft elitestrijders. Er zijn ook zo'n 150 ondoden en één Lich. Er is een bibliotheek op de vierde verdieping in het oosten. Pas wel op. Er zijn meerdere geheime gangen, en een gedeelte wat eerst vrij was kunnen later orcs of ondoden staan. En pas alsjeblieft op voor vallen. Er hangen boomstammen aan het plafond op sommige plekken, dus pas alsjeblieft op waar je loopt!"

*Madarian zet z'n vertrouwde nachtkijkershelm weer op. De anderen doen hetzelfde. Madarian graait in z'n rugzak en pakt er nog een paar nachtkijkers uit. Het lijkt op een lap stof, maar daardoor lijkt het net of alles blauw verlicht wordt. Deze geeft hij aan de personen die nog geen nachtkijker hebben...*

Madarian: "Tot straks allemaal, en pas op als jullie gaan verkennen..."

*Madarian loopt door een gang en komt bij een deur. Op slot. Madarian begint met het slot open te peuteren, en na een seconde of 10 gaat de deur open...*

Odysseus paste de nachtkijker. Het ding wa te klein, maar hij liet het toch maar zitten. "Nou Demion, zullen we dan maar?"

"Ik ga geen dom lapje stof voor mijn ogen doen." Reageerde Linctus toen Madarian de nachtkijkers uitdeelde. "Dan tast ik nog liever rond in het duister door met mijn zwaard te zwaaien."

Linctus keek in de richting van het kasteel. Liep richting de deur en drukte op een steen. Hierdoor opende een luik in de vloer. "Succes met verkennen." Lachte Linctus terwijl hij in het luik stapte. "Die gene die achter blijven mogen me best wat eten maken." En met die boodschap verdween Linctus onder het luik

Demion keek Odysseus aan, trok zijn schouders op en knikte als goedkeuring... onder deze omstandigheden hoefde hij helemaal niks te zeggen, wat Odysseus waarschijnlijk toch al niet wist. Odysseus ging voorop.

*Madarian gaat door de deur die hij net geopend heeft, en staat in een donkere gang. Madarian had met de andere helm al gezien dan er geen vijanden in de buurt zijn. Madarian gaat richting het oosten, en ziet vreemde gaten in de muur. Madarian bekijkt de gaten en kijkt daarna naar de vloer. Madarian zet een voetje iets naar voren. Uit de gaten vliegen plotseling drie pijlensalvo's! Madarian is niet geraakt.*

Madarian: Als je vreemde gaten in de muur ziet zitten, pas dan op waar je loopt! Je kunt dan een paar pijlensalvo's uit de muur verwachten!

*Madarian zet z'n voeten voorzichtig op de grond terwijl hij tussen de drukplaten door loopt. Nadat hij de pijlenval gepasseerd heeft komt hij bij een bocht naar links. De gang loopt schuin omhoog. Aan beide kanten van de gang vlak na de bocht staat een stokje omhoog en er zit een dunne draad aan vast. Madarian volgt het draad en ziet een metalen spijkerbal aan het plafond die verankerd is aan een ketting. Madarian zet de val in werking en de metalen bal komt los van het plafond. Na een paar keer heen en weer gezwaaid te hebben, stopt de bal, en kan Madarian verder de gang schuin omhoog volgen. Boven aangekomen, is er een bocht naar links. Madarian sluipt de bocht om en ziet een eenzame orc staan, met de rug naar hem toe. Madarian haalt SoulShatter uit z'n schede en sluipt naar de orc toe. Madarian pakt de orc van achteren bij het hoofd terwijl hij ook meteen de orc z'n mond bedekt en trekt het hoofd scheef naar achteren. Voordat de orc kan reageren steekt SoulShatter door z'n torso, precies waar z'n hart zit...

Madarian legt de orc op de grond neer en kijkt even of de orc wat leuks bij hem heeft. Een paar helingsdrankjes en wat goud. De rest is niet interessant. Madarian kijkt rond en ziet een ton staan. Perfect voor het lichaam... Hij loopt naar de ton toe. Leeg. Madarian stopt het lichaam van de orc in de ton en sluipt verder.*

Linctus komt via het verborgen luik in een ondergronds gangen stelsel terecht. Het is ontzettend donker en zonder nachtkijker is het moeilijk om de muren te zien. Toch lijkt Linctus de weg te weten. Met een aardige looppas loopt hij door de gangen.

Bij de de laatste T-splitsing draait Linctus links. Hij staat nu voor een klein altaartje. Twee fakkels branden langs dit altaar en een blauw deken bedekt het. Eindelijk denkt Linctus en hij loop naar het altaar toe.

Bij het altaar aangekomen begint Linctus er tegen aan te duwen. Hij pakt daarbij zijn zwaard en duwt deze onder het altaar. Als het altaar omgevallen is, wordt een extra luik in de vloer zichtbaar. Linctus steekt inmiddels met zijn zwaard in de spleet van het altaar. Na enig wrikken kom het bovenste gedeelte los van de voet.

Er valt een sleutel tussen die twee delen uit. Linctus raapt deze op en opent hiermee het luik. In het luik staat een kist. Linctus opent deze en gooit de inhoud zonder te kijken in zijn zak. "Zo dat is ook gedaan." Zegt linctus terwijl hij na het sluiten van het luik het altaar weer op zijn plaats duwt.

Het lukt echter maar half en het ziet er wat vervallen uit. Toch vindt Linctus het wel aardig en niemand kan zien dat er een luik onder zit. Met een gerust hart waant Linctus zich weer door de gangen terug.

ik besef me nu weer met wat voor een stek idioten ik zit... Zuchtend Pakt arya haar spullen op en volgt de rest van de groep, terwijl ze een nachtkijker van madarian afslaat. het was een van de weinige echte voordelen die ze nog had van het elf zijn. " laten we maar gaan.. ik ben het rondhangen hier een beetje zat."

Arya loopt naar Creanan toe nadat ze even had nagedacht over wat hij zei. " Als je zo iets gevaarlijks van plan bent denk ik dat ik even in de buurt blijf, als je het niet erg vind. Pablo blijft namelijk iemand die zich heeft bekeerd tot de duistere kant, en ik betwijfel of hij dat gaat veranderen. Je kunt wel wat steun gebruiken, denk ik." Net een glimlach liep ze naast de andere elf.

*Madarian gaat een paar dagen verder en komt bij een trap. Hij gaat de trap op en wil net de hoek linksom gaan als hij iets hoort. Voorzichtig kijkt hij de hoek om en ziet een orc staan. Net als hij de hoek om wil gaan om de orc aan te vallen, hoort Madarian een andere orc roepen om assistentie. De orc vlak om de hoek reageert meteen.*

Orc 1: "Vooruit dan. Hier is toch geen moer te doen, en is de verveling niet zo groot."

*Madarian hoort de orc weglopen. Hij kijkt even het hoekje om en de kust is veilig. Voorzichtig sluipt hij verder...*

Linctus loopt in zijn eentje onder het kasteel rond in een geheim gangen stelsel. Volgens mij zijn ze hier ergens in de buurt. Wan deze voetstappen zijn zachter dan die van de orcs.

Linctus loopt door terwijl hij zijn oor richting het plafon draait. Zolang ze bij elkaar blijven lopen moet ik ze wel kunnen volgen

Ah, de stervelingen zoeken hulp, hulp van niets meer dan een schaduw... De schaduw vloog over Phæn heen die zwijgend de groep volgde. 'Het blijft me verbazen hoe veel ze vragen en hoe weinig ze in feite te bieden hebben.' Phæn stond stil en spitste zijn oren. 'Hij is in de buurt.' Vlak voor Creanan bouwde zich een schaduw op in de vorm van een mens, klaar om in zijn lichaam te stappen. Hij draaide zijn gezicht naar Arya toe en keek haar strak aan. Als hij steun nodig zal hebben... zal hij meer vereisen dat jij hem ooit zult kunnen schenken. Hij keek weer recht naar voren en deed uiteindelijk een stap vooruit. Verward stond Phæn te kijken, er kon beroep gedaan worden op zijn hulp, maar hij had geen idee hoe hij die zou moeten geven zonder Creanan het dodenrijk in te helpen. Hij keek naar Arya alsof haar blik hem de nodige instructies kon bieden, terwijl de schaduw oploste in het lichaam.

Een raar gevoel kwam over Creanan heen, en het leek ineens alsof hij te krap in zijn lichaam zat. Ik ben er, wat was je plan klink het in zijn hoofd.
'Het is gelukt', zei Creanan, de stem van Pablo in zijn hoofd negerend. 'Nu es zien hoe we gaan reizen...' Negeer mij niet!!! '... ah! ik heb een idee!'

Creanan pakte een stuk houtskool bij het vuur vandaan en tekende een rune op de grond.
'Ga hierin staan en ontspan je', zei hij tegen Phæn en Arya. Dit is geen samenwerking? Waarom zou ik je nog helpen? (...) WAT?!?! Waarom kan ik niet weg? Wat heb je met mij gedaan!?!. Een serie vloeken klonk door Creanans hoofd.
Welkom in mijn wereldje Pablo, heb je nooit het hoofdstuk: 'over Elven' gelezen? Je zult voorlopig niemand kwaad gaan doen, totdat je je fout hersteld hebt!

Creanan prevelt wat woorden en het aura begint op te lichten: de wereld om hen heen begint te vervagen en de ruimte met boeken en kruiden verschijnt om hen heen. Een bloem ligt op de grond en een opengeslagen bladzijde geven meer antwoorden dan Creanan verwachtte te vinden.

*Madarian gaat snel een tweede trap op en is nu op de goede verdieping. Voorzichtig sluipt hij door de gang en ziet een skelet een kamer uit komen. Ook ziet Madarian een val. Heel voorzichtig sluipt hij naar de pijlenval toe en activeert deze net als het skelet op de goede positie is om de pijlen op te vangen. De skelet is uitgeschakeld.

Madarian gaat de kamer in waar het laatste onderdeel van het harnas moet zijn. Hij kijkt rond. Vier beelden, vlakbij een altaar. Er is iets vreemds met die beelden en het altaar, maar wat kan hij niet zeggen. Madarian gaat naar het eerste beeld toe. Voorzichtig probeert hij deze te draaien, wat erg makkelijk gaat. Als het beeld naar het altaar kijkt stopt Madarian met draaien. De andere beelden laat hij ook kijken naar het altaar. Het altaar gaat iets omhoog en een drukschakelaar wordt zichtbaar. Madarian drukt daarop en een geheime deur gaat open. Daar ligt het laatste onderdeel: een prachtig schild. Madarian pakt het schild voorzichtig op. Hij plaatst het schild en pakt daarna de speciale doorkijkhelm die ook bij het harnas hoort, en zet deze op.

Even licht het harnas op. Het is compleet... Madarian kijkt eventjes rond. De helm reageert nu anders dan eerst. Hij kan rondkijken, inzoomen, door muren e.d. heenkijken, maar niet meer alleen door kleding. Maar goed ook, want lang niet altijd is dat prettig te zien... Hij probeert de inzoommogelijkheid even uit op Arya, aangezien ze nu eenmaal het leukste is in het kasteel om naar te kijken. Wat werkt die zoommogelijkheid goed... *

Madarian: Demion, het harnas is compleet. Het laatste onderdeel was in dit kasteel verborgen! Kun je me wat meer vertellen over het harnas, als we hier klaar zijn?

Arya, er zit een vlekje op je linkerschouder aan de achterkant, zo'n twee vingers van de bovenkant. Misschien kun jij dat vlekje niet zien, maar ik wel...

*Madarian kijkt verder rond. Een groepje ondoden is vlakbij. Waar kan hij zich verstoppen? Achter het altaar maar... Gelukkig. Niet ontdekt. Madarian begint te sluipen naar de bibliotheek.*

Arya begint te lachen als ze Creanan hoort, en wat hij had gedaan. het was iets wat zij niet kende, maar niet alle elven waren van dezelfde tak. het was een mooie toevoeging. " leuk gedaan Creanan.. ik ben alleen bang dat je hoofd misschien straks een klein beetje op hol ligt door een irritante zwarte magier die loopt te vloeken en te tieren. veel succes daarmee."

Ze wist niet precies wat Pablo allemaal zei, maar liet het maar even. Waarschijnlijk zou ze er snel genoeg achter komen, omdat ze verwachte dat ook hij wel zijn 'gedachte' over kon brengen op de hele groep zoals Dhib dat altijd zo leuk deed. het zou in ieder geval amusant zijn. het nut viel waarschijnlijk op dit moment nog wel te bezien.

"Dus, we moeten nu iets zoeken voor de wolfsbane, en om van die weerwolven af te komen? of zijn er nog meer dingen die ik over het hoofd zie..."

Odysseus ging Demion voor door de gangen. Het was hem eigenlijk niet duidelijk wat ze hier nu eigenlijk deden. Ze hadden het wolfskruid, de vampier was verslagen, wat moesten ze nog meer hier?

Hij zette de gedachte van zich af. Ze zouden het wel weten, als ze het tegenkwamen.

Regelmatig hoorde Odysseus geschuivel achter zich, maar dacht dat het Demion was, en negeerde het. Zo zach hij degene die achter hen aan kwam niet...