Ryu draaide zich naar Muad en keek hem even rondom na. "Is er iets" vroeg Muad. Ryu keek op "Dus jij bent die engel waar ik verhalen over hoor. die brutale knaap in je hoofd is zeker Dhib?". Zijn woorden werden gelijk beantwoord met een tal van scheldwoorden, maar Ryu liet zich niet opnaaien en liep maar door. Demion keek om. "waar hebben jullie Creanan eigenlijk gelaten?".

" great... Linctus is er weer net en ik heb nu al zin om hem zijn hersens in te slaan." Arya moppert, maar als ze opeens een heel bekende gestalte hun kant op ziet komen verschijnt er toch een glimlach op haar gezicht. " Ook hallo Muad.. je bent net te laat.. volgens mij is alles hier in de buurt verslagen." Arya draaide zich bijna meteen om maar de gestalte die ze nog niet kende.

" enn... wie ben jij eigenlijk?"

Heh, zelfs áls jullie het boek weten te vinden - met of zonder mijn hulp - denken jullie echt dat jullie de kunsten der duisternis voldoende beheersen om er daadwerkelijk gebruik van te kunnen maken? Hij beriep zich weer even op de schaduwen om hem heen en merkte dat ze al steeds minder verzet begonnen te vertonen. Hij begon steeds meer ervaring te krijgen in het beheersen van de schaduwen, zelfs met zo'n groot gebrek aan energie. Ondanks alles stelde het nog steeds weinig voor, misschien dat hij na een dag intensief trainen een rat de stuipen op het lijf kon jagen. Ik weet trouwens nog een leuk boek voor Arya, Honderdenéén methodes om zelfmoord te ple... Waar is die elf opeens heen?

"Aha! Gevonden!" Gefeliciteerd elf, en nu?
"Suggesties meneer Pablo? Jij had het over het beheersen van de duisternis, en jij zit ook niet stil in mijn hoofd zie ik Laat die arme schaduwen eens met rust en verzin een plan".

Jou helpen? Over mijn lijk... Oh wacht, die heb ik niet meer, als jij me daar nou eens aan kan helpen, dan praten we. Pablo hield zich verder voor om te zwijgen, blijkbaar had hij toch een redelijk plan nodig om hier uit te komen. Een plan waar hij maar beter eens aan zou moeten beginnen.

*Na het voorstellen gaat het gezelschap naar Creanan. Eén voordeel, waar hij zich bevindt is bekend. Arya en Muad gaan voor naar Creanan. Er zijn een vijanden onderweg, dus binnen de kortste keren zijn ze bij hem aangekomen.*

Andrax stond weer op. Er jeukte iets in hem, en het haalde hem uit zijn concentratie. Wat was het? Het voelde op een vage manier bekend aan, maar hij kon het niet plaatsen. Ondanks dat de zon scheen probeerde hij wat aura's op te vangen. Tot zijn eigen verbazing lukte het! het was vaag, en hij kon de kleuren moeilijk onderscheiden, maar hij kon het in ieder geval opmerken. Hij stak zijn hand uit het raam van de blokhut. Tot zijn grote verbazing prikte de zonnestralen minder op zijn bleke huid dan normaal. Dit werd wel heel erg vreemd. Wat was er met hem aan de hand? Hij had geen flauw benul...

Phæn had alle boekenkasten af lopen stropen naar wat Creanan zocht, en na Creanans vondst had hij dit vervolgd voor zijn eigen belangen. Toen hij uiteindelijk zijn zoektocht beëindigde met als resultaat geen enkel boek waarvan de spreuken binnen zijn vermogens lagen, besloot hij zich elders nuttig te maken. 'Creanan, waar is de rest eigenlijk heen? Want ik geloof niet dat ik hier...' en voor hij zijn zin af kon maken stond hij opeens vlakbij Arya en Muad. Toen hij hun richting op liep zag hij dat ze niet alleen waren. 'Muad! Druk bezig vrienden aan het maken zie ik? Voor de verandering eens niet sarcastisch...'

[offtopic] madarian, aub niet doen? ik had eigenlijk niet veel zin om terug te gaan, e ik denk dat ik niet de enige ben...

EDIT: zegt arya...( die nu bij andreas is )[offtopic]

*Madarian kijkt even rond in de tweede bibliotheek, en hij ziet een apart boek staan, met een zwarte kaft. Er staat niet op wat voor boek het is. Hij pakt dit boek op en opent het. Het is een alchemieboek. Madarian bladert er even in, en ziet een recept staan tegen de weerwolvenziekte. Het recept lijkt veel op het recept die de hofmagiër doorgegeven heeft, maar er zijn toch een paar essentiele verschillen.*

Madarian: "Moet je kijken wat ik vindt. Dit recept lijkt veel op diegene van de hofmagiër tegen de weerwolvenziekte, maar er zijn wel een paar essentiële verschillen... Dit recept lijkt wat meer in de richting te komen."

*Madarian heeft het recept ook weer goed in zich opgenomen, voordat er weer een vuurtje van gestoken wordt.*

"Goed zo Madarian, laat het maar snel aan meester Brandelf zien, dan kunnen we hier weg." Odysseus kreeg meer zin om te vertrekken. "Zeg Demion, waar ligt de tempel eigenlijk?" Vroeg hij.

_____________________________________________________

Andrax stond nu buiten. De zon prikte niet meer op zijn huid. Sterker nog, het voelde goed. Wat gebeurde er met hem? Hij riep zijn aura op rond zijn hand. Maar in plaats van het gebruikelijke zwart riep hij nu helder wit licht op. Wat gebeurde er?

"Tempel? Welke tempel? Waar hebben jullie het over?"
*Muad vervloekte zichzelf zo ondertussen door die verrotte bewusteloosheid waar hij zo plotseling last van had gekregen. Hij had blijkbaar alles wat ook maar een klein beetje belangrijk was gemist, en snapte gewoon niet hoe het kwam.
Zelfs Dhib snapte niet waar iedereen het momenteel over had.*
Zolang broertje maar wat lichaamsbeweging krijgt in die tempel van jullie. moppert Dhib ondertussen. Hij begint lui te worden met dat flauwvallen van hem.
"En bedankt..." reageert Muad spontaan binnensmonds.
En misschien weten ze in die tempel hoe ze pa's uitvinding moeten repareren. Tenminste... Jullie hebben het toch over de Necros tempel?

Ryu draaide zich om en liep achteruit door. "De tempel van de Order ligt in het centrum van de wereld, waar alle elementen samen komen. het is een verschikkelijk mooie plek, waar vele alleen maar hebben kunnen over dromen". Ryu leek blij te zijn met de tempel, maar Demion dacht er net iets anders over. het was een plek, waar vele doden waren gevallen waaronder zijn geliefde. de omgeving werd steeds donkerder na maten de Necros dichter in de buurt wist te komen.

Ryu zag nu ook de blik in Demions ogen en ging weer recht lopen. "De afstand naar de Tempel is best wel ver, maar via een teleportatie techniek kunnen wij er veel sneller komen". Demion knikte "De teleport waar jij door heen bent gekomen Ryu, waar ligt die?". Ryu dacht even na en trok een kaart uit zijn binnenzak. hij bekeek hem even, maar draaide hem snel om toen hij realiseerde dat hij hem ondersteboven hield. "Euhm... even kijken...als die stad hier is...een 't kasteel daar...dan euhmmm...." Ryu krabbelde even op zijn achterhoofd. Demion sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd "laat me raden...je hebt geen idee". Ryu's gezicht werd wat rood en zette een brede lach op "Jawel, maar ik weet niet meer waar ik hem gelaten heb". Demion schudde zijn hoofd "Dat is het zelfde Ryu. Er zit dus maar een ding op, we gaabn naar Ridgride en nemen dan contact op met de tempel om een teleport te maken. helaas duurd dat wat langer, maar het is onze enige keuze". Ryu knikte en draaide zich weer om "Jullie gaan de tempel geweldig vinden mensen".

"Dat betwijfel ik." Reageerde Linctus op Ryu. "Van alle dingen die ik gezien heb. Staat een Tempel nou niet echt op mijn favoriet lijstje. Die dingen zijn altijd zo egocentrisch gebouwd. Alleen maar een monument aan de ijdelheid van de bouwers." De rest keek verbaast naar Linctus. Interesseerde hem nou helemaal niets. Hoe kon hij alles zo afkraken. Hij was toch echt maar een vreemde man zonder manieren.

Linctus begon na te denken over de spullen die hij mee had genomen uit het kasteel. Die reus is een elementaal. Die kan vast wel wapens gemakkelijk smeden. Zou ik hem kunnen vertrouwen? De laatste keer dat ik een smid dit probeerde toe te vertrouwen ging het gruwelijk mis. Kan dus maar beter eerst helemaal zeker zijn van mijn zaak. Linctus keek een verveeld in de richting van Demion en Ryu. Die Ryu kan volgens mij niet eens noord en zuid onderscheiden. Hoop niet dat hij de weg moet wijzen

" teleporteren? mij niet gezien... ik ga gewoon, lekker, wandelen. Veel succes." Arya liet met opzet veel ruimte tussen de woorden in. Ze keek even naar Muad'Dhib met een smekende blik, maar hij leek teveel in discussie met zichzelf. Ze schudde haar hoofd even en liep toen de ruimte uit, niet wachtend op de rest. als ze via een of andere teleportding wouden gaan dan liet ze ze wel, maar zelf had ze even behoefte aan normale frisse lucht om haar heen.

Eenmaal buiten ging ze even staan, keek rustig om haar een en probeerde zelf ook weer rustig te worden. bijna meteen daarna besefte ze dat ze geen flauw idee had van waar die tempel kon liggen. oh ja.. dat was ik eventjes vergeten.. Ergens had ze het idee dat als ze het bij steden en dorpen naar de tempel zou vragen ze vreemde blikken kreeg, of een hele zooi mensen achter haar aan die er niet blij mee waren. Hoewel ze gedacht had dat ze niet gevolgt was hoorde ze nu echter wel voetstappen achter haar.

de helden stonden nu vlak bij de uitgang en bleven even staan om te overleggen wat er ging gebeuren. Demion zag Arya wegsluipen bij de groep vandaan. Hij voelde een spanning om Arya heen, die hem niet lekker zat en besloot haar te volgen. eenmaal in de frisse lucht snoof Arya wat lucht in en sloeg een zucht. Demion bleef even in de schaduw, maar stapte er al snel uit... het was nou eenmaal zijn gewoonte om te opserveren. "Arya, is er iets mis? gaat het wel?" Arya zei even niks en draaide zich langzaam om. ze keek nu Demion in zijn ogen aan. "niks... er is niks aan de hand". Demion wist dat Arya dat niet meende en kwam wat dichterbij haar staan. "Arya, vertrouw jij mij?". Arya keek verbaast op "...natuurlijk waarom". Demion legde zijn hand nu zacht op haar schouder "vertel mij dan wat je dwars zit".

Ze had de andere niet lastig willen vallen met haar problemen en al zeker Demion niet, omdat hij al zoveel had om zich zorgen over te maken. het was ten slotte zijn wereld. Even dacht ze na over hoe ze de dingen uit moest leggen, en uiteindelijk begon ze met praten. " het is deze hele tocht. het is echt alsof we van probleem in probleem vallen. ik zou er zo onderhand gewend aan moeten zijn maar dat ben ik kennelijk niet.." tot haar eigen verbazing merkte Arya dat haar ogen vochtiger werden, iets dat er al erg lang niet was gebeurt. ( op het gebeuren met een halfdode arya die gemarteld word na ) "jij sprak net over een manier om snel bij die tempel te komen, maar ik wil er graag gewoon naar toe lopen. of het nu alleen is of niet. ik ben bang dat ik gewoon even een soort van rust nodig heb."

Je mag wat mij betreft bij mij blijven Pablo, misschien geef ik je dan zelfs wel wat meer dan die 2cm2 in mijn hoofd

'Volgens mij moeten we haast maken, we hebben waar we voor kwamen.'
'Kunnen we dan niet even uitrusten?', zei Phæn.
'De duistere heer rust ook niet!', zei Creanan snel. We moeten snel uit dit kasteel weg en naar't noorden trekken. We hebben hier al genoeg tijd verspild.
En waar is Arya nou weer heen?'

Creanan draaide zich richting de plaats waar hij haar voor het laatst had gezien. 'Ze ging net weg', zegt Muad'Dhib, 'heb je soms niet opgelet?'
Prutser klonk het door Creanans hoofd...

Demion kon zich goed inleven in Arya’s situatie. Ze leken inderdaad van het ene in het andere probleem te vallen. Demion zocht naar een doekje. Toen hij deze gevonden had en gaf het aan Arya. “Arya, het was nooit een verplichting om mij te helpen in mijn quest, maar een vraag. Als jij je zo voelt hoeft het niet, maar je hulp is altijd welkom”. Arya schudde haar hoofd “Dat is het niet, maa….” Ze pauzeerde midden in haar zin. Demion bleef stil en gaf haar tijd, maar ze maakte haar zin niet af. “Als je echt niet mee wilt, dan vind ik dat jammer. Wij hadden jouw hulp goed kunnen gebruiken”. Demion zocht door zijn tasje achter op zijn onderrug en trok er een kleurrijke steen uit, om deze aan Arya te geven. “Arya, mocht je van gedachte veranderen dan kan je met deze steen de weg vinden. Deze gekleurde stenen komen alleen maar in het centrum van deze wereld voor en kleuren de weg waar je heen moet. het is ver, dat moet je wel weten”. Arya pakte de steen aan en knikte in overeenstemming.

Arya bleef nog even stil staan kijken naar de steen in haar hand, en keek daarna om haar heen. het klopte wat hij had gezegt, want het leek alsof ze wist waar ze heen moest, iets zag in de kleuren om haar heen waardoor ze de weg zou moeten vinden. " Dank je, Demion."
Ze had zelf al besloten. Ze zou de steen gebruiken om hun te komen helpen nadat ze eventjes de rust had gekregen die ze zo erg nodig had.

Erg vreemd was het zo gekeken niet dat zij degene was die instortte. Demion en Odysseus waren doorgewinterde krijgers met veel ervaring, Creanan was ook al een stuk ouder, en Muad'Dhib had qua leeftijd eigelijk al heel vaak dood moeten zijn. ook Madarian had al een hele tijd achter de rug. van Phaen wist ze het niet. Pablo had iets anders gehad om hem op de been te houden. Ze vervloekte haarzelf alleen omdat ze wist dat wanneer ze terug zou komen ze waarschijnlijk veel gehoon van Linctus zou moeten verdragen.

"Veel succes met de tocht, Demion." Ze sprak nu weer op haar eigen heldere toon, en er verscheen ook weer een kleine glimlach op haar gezicht. " ik kom nog wel terug." Met die woorden draaide ze zich om en begon aan haar eigen tocht, een waarin ze hoopte dat ze even de rust kon vinden die ze zo hard nodig had. de enige wens die ze stilletjes nog koesterde was dat Muad met haar mee zou komen, maar dat durfde ze eigenlijk niet te verwachten.

Demion betreurde eventjes dat Arya niet mee ging, maar hij kon haar niet dwingen. Met deze gedachte draaide hij zich om en liep terug naar de groep.

*Intussen was Madarian eventjes bezig met z'n harnas. Eventjes de deuk eruit halen. Die snee wordt moeilijk zonder vuur te repareren, dus hij heeft de scherpe randen eraf gehaald. En altijd als hij bezig is met smeden, kan hij beter nadenken. Er zat hem iets dwars: Eén ingrediënt van het recept in het zwarte boek. Wat voor ingrediënt was dat ook al weer. Het was ook zeldzaam, maar er was iets mee... Tuurlijk! Het was zwaar giftig!

Madarian ziet dat de anderen zich klaarmaken voor vertrek, en ook dat Arya er niet bij is. Hij trekt z'n harnas weer aan.*

Madarian: "Muad, zo te zien gaat Arya niet met ons mee. Ga je met Arya mee of met ons? Ze heeft veel beleefd, en misschien is het wel lekker om met haar samen te zijn."

*Intussen haalt Madarian dat zwarte boek even tevoorschijn. Na het antwoord van Muad begint Madarian te bladeren. Waar was dat recept ook al weer?*

Ryu: "Madarian, kom je nog?"
Madarian: "Ja, ik kom er aan. Momentje nog. Ik haal jullie straks wel in..."

*Madarian heeft het recept snel gevonden. Is er een ingrediënt dat het vergif neutraliseert? Ziet er niet naar uit. Een tweede recept tegen de weerwolvenziekte en ook deze lijkt niet degene te zijn die klopt. Hoeveel recepten zullen ze nog vinden, en welke is de goede? En waar is een alchemist die het geneesmiddel kan maken? De recepten zijn te ingewikkeld voor een gemiddelde alchemist. Hier is echt een meester voor nodig... Hij bergt het boek weg, en volgt de anderen.*