"Ik heb een idee." Zuchtte Linctus. Hij had het liever niet voorgedragen, maar hij kon er niet onderuit om het voor te stellen. "Onze clan bestaat ruim zo'n 1000 jaar. In die tijd is er veel onderzocht en is er een schat aan informatie gevormd. Ik weet niet wat jullie ervan vinden maar ik stel voor dat ik jullie naar de grote bibliotheek breng." Linctus keek de groep rond. Er was nog nooit iemand buiten de clan-leden in de grote bibliotheek geweest. En zelfs als je bij de clan hoorde, dan was het niet zeker dat je erin mocht. Helaas waren dit andere tijden, waarin Linctus uitzonderingen op de regel moesten maken. "Ik ben zoals jullie misschien al weten het hoofd van de warriv clan. Ik weet dus de ingang hiertoe te vinden. Ik kan jullie niet beloven dat er alles over dimensies in staat, maar er zal in ieder geval meer over te vinden zijn. Dan kunnen we daarna direct achter de draak aan."

Linctus keek vol spanning de groep rond. Zijn voorstel was zeer onconventioneel en er zouden veel leden tegen zijn. Nu maar kijken of de rest het idee wou aanvaarden.

De eerste reactie kwam van iemand van wie ze het niet hadden verwacht. In een flits van verblindend licht verscheen de Raaf naast Madarian, die een sprongetje maakte en tervergeefs zijn schrik probeerde te verbergen. De Raaf wachtte totdat iedereen zich enigzinds had hersteld, en kwam toen snel ter zake. "Linctus, het is niet nodig de traditie van je clan te breken. Ga naar de bibliotheek, maar neem niet meer dan twee anderen mee. De draak moet gevolgd worden, en zo snel mogelijk. Er hangt een lucht van kwaad om dat wezen heen. Waar het ook heen is, het is van plan problemen te veroorzaken. Ik raad jullie aan dat Linctus met iemand die kan zenden informatie gaat verzamelen terwijl de andere drie de draak volgen. Maar de keuze is aan jullie." Hij zei niets meer, ging niet op vragen in, en begon weg te lopen. Eenmaal draaide hij zich om en richtte zich naar Demion. "Vertrouw me, dienaar van Gaisha. We dienen dezelfde doel." Toen verdween hij in de steeg.

"Ik laat jullie zelf kiezen wie mee gaat naar de bibliotheek." Zei linctus ferm."Maar bedenk je wel goed, als je in de bibliotheek bent dan moet je naar mij luisteren. Ik kan het niet toestaan dat iemand alle papieren door de war schopt." Linctus leek te doelen op een specifiek voorval.

*Madarian en Amber kijken elkaar aan.*

Amber: "Het meest logische lijkt mij dat Akroma en Demion met jou meegaan. Jullie drie weten het meest van die dimensies af. Madarian en ik moeten die draak proberen te stoppen! Wat de rest wil weet ik niet, maar ik denk dat we Odysseus nodig hebben om die heethoofd te vangen..."

Demion keek even naar de andere. De raaf was gekomen en gegaan voordat ze uberhaupt een vraag konden stellen. Demion werd wel verrast door de woorden van de raaf. "Vertrouw me, dienaar van Gaisha. We dienen dezelfde doel." was dit waar de wachter het over had des tijds? toen kwam Linctus aan het woord gevolgd door Madarian. Demion knikte "Mij lijkt het opzich wel een plan, maar is het wel de juiste beslissing om Akroma en Linctus samen in een groep te stoppen? Hoe ver is eigenlijk die Bibliotheek? ik heb dan geen zin om jullie heel de weg uit elkaar te houden".

"Er is een ingang te vinden op nog geen halve dag reizen te paard. Daarbij lijkt het me verstandig als we zorgen dat we zo snel mogelijk bij de rest kunnen voegen." Antwoordde Linctus. "Daarom denk ik dat het beter is dat de drakenjagers deze rol meenemen. Mochten wij er om vragen, dan moeten jullie de rol open rollen en op de grond liggen. Dan kunnen we in ieder geval een portaal openmaken. Dat scheelt wat gehobbel op een paard." Linctus had echt geen voorkeur voor ritjes te paard, maar meestal kon hij er niet onderuit.

"Alles goed en wel, maar heeft niemand er nog aan gedacht waar Arya en Muad kunnen zijn? Ik heb ze al een tijd niet gezien. Jullie wel?" Vragend keek Odysseus de kring rond. Niemand scheen het te weten. Totdat Madarian zich zijn visioen herrinnerde. Hij vertelde de rest over zijn aanwezigheid bij de bruiloft van Arya en Muad. Een stilte volgde, die niemand durfde te doorbreken. Totdat Odysseus Arya's zwaard tevoorschijn haalde. "Dit is dus het enige wat er van die twee over is in deze wereld. Wat doen we ermee? Ik denk dat we dat af moeten handelen voor dat we verder gaan met wat dan ook."

Madarian: "En nog eventjes terugkomen op die portaal rol... Als we op het schip zijn, en we varen een redelijke snelheid, werkt die rol dan dat het portaal mee gaat, of wordt dat portaal geopend, schip vaart er onder weg, en jullie vallen in het water, met alle gevolgen van dien? Dat Linctus met alles het water in valt is wel leuk om te zien natuurlijk, maar met volledige uitrusting aan zakt ie als een baksteen naar de bodem! Als niemand dat heeft uitgeprobeerd, dan moeten we wachten met die rol totdat we bij de Dark Elves zijn..."

Demion keek wat droevig naar het zwaard en zuchtte diep. even was hij het helemaal ontschoten. Hij sprak zacht en gecontroleerd. “Arya…Muad, ik zal ze missen. Hopelijk komen we zo ooit nog tegen, maar ik weet dat ze nu op een betere plek zijn”. Hij keek Odysseus aan “wat wilde je met dat zwaard doen, grote vriend?

"Ik heb dit zwaard gemaakt, dus ik kan het verbuigen op ieder moment dat ik wil. Ik zou het staal kunnen omsmelten tot armbanden, zodat iedereen die het wilt nog een stukje van Arya kan meedragen. We mogen haar en Muad niet vergeten. Wie wil er allemaal een dragen?" Amber en Madarian bevestigden snel, en ook Demion knikte. Linctus leek de keuze te overwegen, van Akroma's gezicht viel niets af te lezen, afgezien van de nijdige blikken die om de zoveel tijd naar Linctus werden geworpen.

"Muad heb ik nooit gekend, en Arya maar heel even ontmoet, dus echt veel aan een armband zal ik niet hebben. Informatie verzamelen vind ik prima, maar ik denk niet dat er in deze dimensie veel te vinden is. ik stel een splitsing in drie groepen voor, waarvan er een achter de de draak aangaat, in mijn ogen Madarian en Amber, een die met linctus naar de bieb gaat voor onderzoek daar, in mijn ogen Linctus en Demion of Odysseus, en een iemand die met mij meegaat opzoek naar informatie in andere dimensies. Echter, daarbij kan ik niet meer als 1 persoon meenemen, en dat zal al lastig genoeg zijn. Ook hier dus de optie voor Demion of Odysseus. OF jullie moetne het hier niet mee eens zijn natuurlijk." En met een laaste boze blik naar Linctus stap Akroma naar achter toe.

Madarian: "Alleen wij tweeën tegen dat monster? Wil je van ons af of zo? Die kunnen we niet met z'n tweeën verslaan! Dat beest is veel te sterk!"

Amber: "Klopt. Maar we hebben misschien een kansje als we hem kunnen aanvallen tijdens de schemering. Draken kunnen dan veel slechter zien."

Madarian: "Hoe weet je dat?"

Amber: "Geen idee. Zal ik wel ergens gelezen of gehoord hebben, maar waar weet ik niet meer."

Linctus: "Dat is geen bekende informatie. Ik heb hier nog niet eerder van gehoord. Als dat zo is, dan is die informatie van onschatbare waarde, als we ooit tegen draken moeten vechten. Laat me weten of die informatie klopt, als jullie die kans ooit krijgen..."

"Dus dan toch de groep opsplitsen?" Linctus lachte even. "Haha. Jullie kunnen het ook niet eens zijn over een beslissing om er later weer op terug te komen. Wie weet wat jullie allemaal in die andere dimensies tegenkomen. Ik zeg dit niet graag, maar het lijkt mij verstandiger als we niet te veel opsplitsen op dit moment." Linctus was ondertussen veranderd van een vrolijke toon naar een serieuze. "We zullen uiteindelijk toch wel een keer naar een andere dimensie moeten, maar zolang het niet moet blijf ik hier."

Ïk ben zelf al vaak heb genoeg door dimensies gerezen, ik weet dat het reuze meevalt kwa gevaar, of in ieder geval altijd reuze meeviel.
Maar, ik ga me niet met jullie keuzes bemoeien, we moeten met zijn alle beslissen.

"Het probleem is, Akroma, dat ik niet kan zenden. Demion zou dus mee moeten met Linctus, en ik met Akroma. Wat er ook te vinden is in die andere dimensies, ik ben er klaar voor." Odysseus klopte op de bijl die aan zijn gordel hing. "Maar is het echt wel zo'n slim idee om Amber en Madarian alleen op die draak af te sturen? Als we de Raaf mogen geloven is dat beest niet voor de poes. Amber en Madarian kunnen hem traceren, maar als ze hem gevonden hebben, moeten ze ons oproepen. Demion en Linctus kunnen komen via de rol. Akroma, kun jij op iedere plek die jij wilt landen als je een dimensie betreed?"

"Bijna elke plek wel, te precies kan ook niet, en soms zitten er krachtvelden in de weg. Ook kan ik niet te snel achter elkaar door de dimensies heen lopen, en op zon moment, zal ik ook tijdelijk niet meer van waarde kunnen zijn in een gevecht. Zeker als ik iemand mee moet nemen, wat ik nog niet veel vaker heb gedaan. Wat ik me afvraag, is of demion en of mandarian ons daar kan berijken."

Madarian: "Werkt telepathie eigenlijk wel door verschillende dimensies? Hoe kan ik jullie een seintje geven? Als jullie in een andere dimensie zitten waar de tijd heel anders gaat, als jullie het kunnen opvangen, hoe horen jullie het dan? Als een flits of als een heeeeeeeel laaaaangzaaaaaaaam veeeeeerhaaaaaaal?"

Odysseus krabde zich op zijn achterhoofd. "Daar had ik niet aan gedacht. Hoe lang duurt het voordat je terug kan komen als je net naar een andere dimensie bent gereids? Misschien kunnen we het uitproberen." Stelde hij voor, hopend dat hij niet al te stompzinnig klonk.

Demion dacht even na. Het was een moeilijke beslissing en iedereen leek iets anders te denken. Demion schudde zijn hoofd uit vermoeidheid “Dit gaat ook niet werken. Ik weet ook niet of splitsen de beste manier is om achter dit mysterie te komen.” Iedereen gaf Demion een blik van, hoe wel dan? Maar eigenlijk wist Demion het ook niet precies. Hij vervolgde zijn verhaal dus maar “Madarian heeft een goed punt. De regels in andere dimensies zijn nooit het zelfde. Ik was laatst, tijdens het slagveld, 100 jaar opgesloten in een andere dimensie! Een HEL dimensie! Voor jullie duurde het maar enkele uren… dus stel nou dat we naar de verkeerde dimensie gaan en het HIER 100 jaar duurt voordat er enkele uren voorbij zijn gegaan daar. Dat is dus ook niet bepaald handig. Niet iedereen is onsterfelijk.” De anderen keken hem even aan met de blik van, daar was je dus. maar Akroma keek anders, zij wilde hem onderbreken, maar Demion was haar voor “Ik weet het Akroma” sprak hij tegen haar “Het is niet overal het zelfde, maar willen dat risico nemen?”. Hij keek even de kring rond “eigenlijk is er voor mij gevoel geen haast om het mysterie van de samensmeltende dimensies te onderzoeken. Misschien is het verstandig eerst met die draak af te rekenen voordat er uberhaupt geen dimensie is om te beschermen… ik verwacht dat we onderweg wel meer antwoorden vinden. Tevens kunnen we daarna misschien direct door reizen naar die bibliotheek en gezamenlijk, mocht het echt nodig zijn, naar andere dimensies springen”. Hij sloeg zijn armen over elkaar en sloot zijn ogen “… maar dat is puur mijn menig. Als jullie betere ideeën hebben, zal ik daar mee instemmen”.

"Jullie hebben gelijk. Het is inderdaad beter als we zo lang mogelijk in deze dimensie zijn. Opsplitsing in twee groepen zou het beste zijn. Ik ga in ieder geval mee met Madarian: informatie zoeken is niets voor mij. Wat doen jullie?"

Amber: "Geen haast, Linctus? Ik zeg dat het genoeg haast heeft om ons op te splitsen. Een grote bibliotheek doorspitten op zoek naar informatie over dimensies? Dan heb je alle tijd nodig..."

Madarian: "Ik ben het met Amber en Odysseus eens. Opsplitsen voor de draak en de bibliotheek is een goed idee. Naar andere dimensies gaan NOG niet. Wie weet staat er meer in die boeken dan Akroma vermoedt. Maar we moeten zo langzamerhand wel een beslissing gaan nemen..."

*Amber heeft eventjes geleden een voorbijlopende soldaat de opdracht gegeven wat proviand te gaan halen, en die soldaat komt het nu brengen. Er zit wat rotzooi bij, maar ook genoeg bruikbare dingen. Die soldaat heeft nog niet veel ervaring met proviandpakken maken. Toch scheelt het wel wat zoek en regelwerk...*

Odysseus heeft inmiddels het zwaard van Arya omgevormd naar een paar armbanden met de beeltenis van Arya en Muad er op en deelt deze uit aan degenen die er eentje willen hebben. Amber en Madarian doen deze meteen om.*

Demion doet zijn armband om op zijn bovenarm. Hij zit als gegoten, maar kon het ook anders, ze waren door Odysseus in vorm gebogen. Even wreef hij erover en een kalmerende koelte kwam er van af, die Demion weer even tot rust bracht. Toen keek hij op naar de andere. “jullie weten mijn mening. Ik stel voor dat we eerst gezamenlijk die draak aan gaan pakken”.

Verder was het rustig in de stad. De soldaten trokken langzaam door de straten en ruimde deze aan kant. Langzaam begon de stad weer normaal te worden, de rook van vuren verdwenen en het gegil was gestopt.

De guardians kwamen uit de tent waar hun vriend Ryu nog steeds lag. Bruce bromde diep in zijn keel en wreef met zijn arm langs zijn ogen. De rest wist precies dat Bruce een traan of twee probeerde te verbergen, maar ze begonnen er maar niet over. Tanya liep ijsberend heen en weer voor de tent met haar armen over elkaar. “Wat kunnen we nog doen voor hem?”. “niet veel” begon Sonya, “het is uit onze handen”. Tanya wist dat ze gelijk had, maar liep nog steeds ongeduldig heen een weer. Bruce snikte nog eenmaal en trok toen zijn longen vol met lucht. “ik ga de andere helpen met het opruimen van de stad”. De twee knikte en Bruce liep sloffend weg.

Cassius liep richting de tent waar Ryu lag en werd gepasseerd door Bruce, die rode ogen had. Had hij gehuild? Die grote gozer? Dacht Cassius bij zichzelf en besloot er maar geen aandacht aan te geven. Hij werd begroet door Sonya, die naar hem zwaaide. Hij liep naar hun toe en schraapte even zijn keel, waardoor Tanya opkeek. “…euhm…hallo…ik ben…”. Tanya trok haar wenkbrauw op “ik weet wel wie jij bent…Snotaap!”. Cassius schrok even van haar reactie, maar zag al snel aan haar gezicht dat ze het niet geheel serieus bedoelde. “jij bent net als je vader… trekt een hoop moeilijkheden aan”. Cassius moest zacht lachen en knikte met zijn hoofd. “Dus daar heb ik het van” grapte hij. Tanya en Sonya grinnikte even. Toen liep Cassius richting de ingang van de tent “Hoe gaat het met hem?”. Sonya trok haar schouders op “Dat weten we niet, hij is nu even stabiel, maar voor hoe lang…”. Tanya zuchtte diep “Hadden we maar een manier om hem te helpen”. Sonya legde haar hand op Tanya’s schouder “Tijd zal de antwoorden brengen”.

Madarian: "Demion, eerst moeten we naar de haven van Anchorville. Dat is ongeveer een dag reizen. Daarna moeten we met de boot naar het land van de Dark Elves. Hoe lang dat is weet ik niet. Een ingang van die bibliotheek is een half uurtje weg volgens Linctus, en we hebben een portaalrol om jullie snel bij ons te kunnen krijgen. Die tijd dat wij nodig hebben om bij de Dark Elves te komen, kunnen jullie beter gebruiken om wat boeken door te lezen over die dimensiedingen. Is flink wat tijd winst volgens mij, en ik heb het vreemde gevoel dat we elk beetje tijd nodig gaan hebben."

"Dan maar op jullie niveau, veel verschil zal het toch niet maken, ik denk dat we vooral veel geluk nodig hebben. In ieder geval ga in die bibliotheek niet binnen, ik ga met Madarian mee, en daarover ga ik niet in discussie" zei Akroma, met een boze blik richting Linctus.

Amber met een glimlach tegen Akroma: "Ik denk eerder door het gezelschap dan de inhoud van die bibliotheek, of niet soms?"