Wel verdomd, vervloekt en verdraaid! Die Elf kende de pummel! Dat kwam wel erg slecht uit. In plaats van een bondgenoot had hij een nieuwe potentiele vijand, en het was nog wel een Elf! Overigens wel een vreemde Elf: dat blauwe haar was niet bepaald iets dat normaal was. Astenos vervloekte het dat hij met het aftasten van de lucht alleen vormen kon zien, en geen kleuren, dan had hij er meteen rekening mee gehouden dat dit toch geen vriend zou zijn.

Maar als deze vrouw daadwerkelijk de drager was van wat hij vermoedde dat die boog was, was dit een bijzonder diepgaande vorm van intrige, of het zag er naar uit dat Astenos een groot probleem op zijn nek gekregen. Of toch niet? Uiteindelijk waren het toch pijlen die ze afschoot, en pijlen waren een eitje om te ontwijken met zijn gave. Hij zou zich hier wel uit redden. Dat deed hij altijd.

*Amber en Madarian horen stemmen, maar door de echo is het moeilijk om te horen waar het vandaan komt. Madarian probeert met z'n helm uit te vinden waar de anderen zijn. het lijkt erop dat er meerdere personen aan de andere kant van 'de kamer' zijn, of het is ruis door het metaal. Madarian probeert weer wat te sturen...*

Madarian: .ij hore. .ullie! Wij .taan aa. de a.dere ka.t .a. de kamer. .robeer te .chreeuwe.! Ga o. .et geluid a.!

*Het berucht komt nu wat beter door bij de anderen. Madarian roept: "Hallo! Wij zijn hier!" en wacht op een antwoord...

Er liep een kleine rilling over haar rug heen toen de elf opeens een ijskoude blik naar haar toeworp, echter ze liet het niet merken. Wel was haar nieuwsgierigheid geprikkeld. Wat was er toch in deze groep aan de hand? Zo op het eerste gezicht leek bijna niemand elkaar uit te kunnen staan. Alleen tussen de reus en de mens leken weinig tot geen spanningen te hangen. Plots hoorde ze geroep. "Hallo! Wij zijn hier!" Feryin draaide als de sodemieter haar hoofd om en keek in de richting waar het vandaag kwam. Waren ze met nog meer? de groep leek al groot, maar er warens er minstens twee meer, aangezien er 'wij' werd geroepen.

"Vrienden, neem ik aan?" Ze kreeg het gevoel nogal een indringer te zijn. iets dat ze op zich wel vaker had, maar het leek anders te zijn, er waren hier veel dingen gaande, en ze zou er achter moeten komen wat er precies gaande was. tenminste.. het moest niet, maar ze was het wel van plan. daar was ze nieuwsgierig genoeg voor.

Demion draaide zich weer om en boog zijn hoofd naar voren. Hij wist het niet meer. Hij wist niet meer wat hij moest zeggen, doen of denken. Het enige wat hij dus kon doen en wat hij dus ook besloot te doen. Hij keerde al snel in zichzelf en bleef stil. Volgen is het enige wat hij nu kon doen. Eigenlijk hoopte hij dat deze stomme test snel voorbij was. ze hadden we belangrijkere dingen aan hun hoofd.

Odysseus zuchtte theatraal. “Madarian… die kan nog geeneens een paar uur zonder ons. Zo te horen is hij maar een paar gangen weg, dus kunnen we hem maar beter vinden voordat hij in een val trapt zonder dat Amber hem eruit kan halen.” Hij wierp snel een blik van Akroma naar Linctus, waarmee hij duidelijk wilde maken: “Geen geintjes nu.” De Dark Elf wierp hij een ijskoude blik toe. Daarna bekeek hij de nieuwe Elf. Linctus scheen haar te kennen. Dit was vast weer een van zijn persoonlijke zaakjes waarbij de rest van de groep zoals gebruikelijk niets van wist. Odysseus liet het over zich heen komen. Linctus wist wat hij deed. Hopelijk wist Madarian ook wat hij deed.

Madarian en Amber.. Dat zullen de twee achtergebleven leden van deze samengeraapte Party wel zijn.. Feryin tilde haar hoofd enigsinds schuin, niet precies wetend of er nu wat van haar verwacht werd, en zo ja; wat. Ze wist dat ze weer eens ergens in beland was, en ze was er zelf nog niet eens helemaal achter wat. De koude blikken vlogen werkelijk waar in het rond, en zonder precies te weten waarom leek zij er ook al wat gehad te hebben. wat was er toch allemaal aan de hand?

"Jullie hebben al aardig wat vallen geactiveerd, maar wat is er hier allemaal nog te verwachten?" Het was het meeste wat ze tot nu toe had gezegt, maar het was een van de dingen die ze echt als nodig beschouwde.

*Een niewe stem. Dan de stem van Odysseus. En zo te horen komt die stem bij 'de kamer' vandaan! Madarian probeert nog één poging om 'de cirkel' te vinden. Er ligt veel stof, de muren storen veel. Hij kan geen cirkel vinden. Het enige wat hij wel ziet was een kabel die aan de muur hangt...

"Wat je kan verwachten? Meer vallen, dat kan ik je wel vertellen. Voor de rest een vrouw die er zojuist achter is gekomen dat ze een door Dark Elves getrainde huurmoordenares is, een plasmaschoten afschietende man die rare fratsen uit kan halen -een gevaarlijke combinatie, overigens- , een mysterieuze test waarvan niemand weet wat het is, en misschien..." Odysseus Wierp Mastairon een ijskoude blik toe, die hij met dezelfde snelheid terug kreeg, "Een zwaard in je rug, als je zo dom bent om niet op te letten. Maar ik neem aan dat je dat niet bent. Het spijt me om het te zeggen, maar ik ben bang dat je zojuist in een wespennest bent gestapt, en op het punt staat om helemaal volgestoken te worden, mevrouw...?" Odysseus' gezichtsuitdrukking veranderde van neutraal, met een lichte zweem van een glimlach om de nieuwsgierigheid van de Elf, naar een vragende.

"Feryin" Begon Linctus kortaf. Het had geen zin om nu nog te ontkennen dat hij Feryin niet kende. "En daarmee zijn de introducties wel afgelopen denk ik." Linctus keek daarbij naar Feryin. "We moeten Madarian waarschijnlijk nu redden van een of andere stomme actie van zichzelf. We kunnen niet alles aan Amber overlaten. Daarbij heb ik het wel een beetje gehad met deze test. Waarom zullen we dadelijk niet gewoon kijken of we kunnen ontsnappen in plaats van getest te worden?"

Astenos windt zich op over de uitspraken van Linctus. Wat denkt die pummel wel. Zomaar ontsnappen uit een test waar nog geen een ooit eerder uit is ontsnapt. Daarbij is het alleen mogelijk om deze test te doorstaan als ze de uitverkorene zijn. En zo krachtig is deze groep niet.

Feryin wierp een boze blik naar Linctus. ze mocht dan wel niet zo een grote spreker zijn, maar als dat ook al voor haar ingevuld werdt! "Feryin inderdaad.. lekkere groep hebben jullie bij elkaar verzameld, zo te horen.." Ze was blij dat de reus enige vriendelijk naar haar uitstraalde. "Laten we jullie vrienden dan maar eens gaan helpen.. helaas ben ik het nog met Linctus eens ook, dat we daarna maar eens moeten proberen hier weg te komen.. Ergens zitten als vermaak is nou niet echt mijn favoriete bezigheid" Ze pakte de boog van haar rug, hield met een hand het leer van de boog vast en wou met de ander de pees vastpakken, tot ze besefte dat het tamelijk nutteloos was om hier met een boog rond te lopen, waarna ze deze weer op haar rug deed. "Ehm, alleen iemand enig idee welke kant we op moeten? het enige wat ik zover heb gezien waren geactiveerde vallen, die ik dan maar heb gevolgt.."

Odysseus knikte tevreden naar Feryin. Daarna gaf hij antwoord op Linctus' vraag. "Daar heb ik ook al over na gedacht. Het probleem is dat als we bij de draak willen komen, we door een portaal moeten gaan. Dat portaal opent alleen als we die test goed doen. Als we ontsnappen hebben we de halve Dark Elvenpopulatie achter ons aan, en zijn we nog geen stap dichter bij die vuurspuwende onruststoker. Er zit voor ons niets anders op dan die test even af te ronden en maken dat we bij die draak komen." Het laatste zei hij expres hooghartig en met zijn kin in de lucht om Mastairon te provoceren. De Elf werd weer rood, en tastte weer naar het gevest. Odysseus besloot het hierbij te laten, en liep alvast vooruit. "Ik weet wel waar we moeten wezen." Hij gaf de muur weer een stomp.

______________________________________________________

Nog een laatste ruk aan de riemen, en het kleine bootje raakte wal. Met een vermoeide zucht liet hij zich achterover vallen. Ziekelijk eigenlijk, dat hij het hele eind naar het land van de Dark Elves had moeten roeien. Maar hij had geen keuze: er was geen enkel schip dat het waagde om naar de haven van Nimmilon te varen zonder uitgenodigd te zijn. Dus had hij een bootje 'geleend', en er maar heen geroeid. Hij was doodop.

Gelukkig lag zijn bootje buiten het gezichtsveld van de havenstad waar hij moest wezen. Waar Demion, Odysseus, Linctus, Madarian, Amber, en die nieuwe vrouw waren.

Hij rustte uit, en boog zich ondertussen over de kwestie hoe hij Nimmilon binnen ging komen. Toen hij bijna helemaal uitgerust was, kwam er een hooiwagen voorbij rijden. Dat zou zijn ingang naar de stad wezen. In een bosje langs de weg wachtte hij tot de wagen voorbij reed, en sloop er toen achteraan. Zonder geluid te maken of gezien te worden sprong hij op de wagen en verborg zich in het hooi. [i]Fijn, alweer een warme en benauwde ruimte voor mijn gezicht. Eerst zorgde het masker er wel voor, en nu het hooi. Hij kon er maar beter weer aan wennen, want het masker zou weldra weer op zijn gezicht zitten. Hij voelde aan het masker onder zijn witte gewaden. Ondertussen hobbelde de wagen de poorten door.

De Raaf was weer in het spel

"wacht... wat? Zei je Draak?" Even schoten de ogen van Feryin half uit haar kassen. waren ze echt van plan vrijwillig naar een draak toe te gaan? Ze had wel meerdere idiote missies moeten doen, maar er waren dingen die haar te boven gingen, en dit was er een van. Ik krijg liever de halve dark-elf populatie achter me aan.. ze zijn gek! Maar Feryin kende haarzelf goed genoeg om te weten dat ze uit nieuwsgierigheid, waarschijnlijk in dit geval ook stompzinnigheid toch mee zou gaan. een draak...

Wat ze in kleine tijd van de groep te weten was gekomen leek niet positief te zijn, 2 waren afgedwaalden liepen half verloren rond, sommige zouden zomaar een zwaard in je rug kunnen steken en het feit dat Linctus erbij was maakte het alleen maar erger. waarom kom ik ook altijd in de meest idiote situaties terecht.. Feryin trok een van haar zwaarden vast, en besloot toch maar achter de reus aan te lopen. hij scheen te weten waar hij heen moest. Ergens in haar achterhoofd bleef haar aandacht echter behoorlijk bij de andere elf hangen. Van alles wat ze had gemerkt stak hij iedereen het liefst neer.. waarom was hij dan toch hier? echter ze betwijfelde of hij met haar zou willen praten.

*Madarian blijft de stemmen horen, van de andere kant dan hij en Amber staan. Hij besluit een poging te wagen om zonder kleerscheuren door de kamer te komen. Hij geeft Amber een seintje dat ze moet blijven wachten. Hij gaat naar binnen en blijft de muren volgen totdat hij bij de kabel aangekomen is. Nog niets geactiveerd. De muur tegenover hem bevat de deur met het masker. Even bestudeert hij de kabel, maar een gedeelte zit onder het stof en de puin van de kamer. Z'n helm geeft ook geen uitsluitsel. Voorzichting gaat hij naar de tweede uitgang. Gelukt! Madarian geeft Amber een seintje, en ze heeft alles goed gevolgd. Na een tijdje is ook zij aan de andere kant, zonder het masker geactiveerd te hebben. Dan gaan ze beide op de stemmen af die ze horen. Twee bochten verder zien ze iedereen staan, behalve de Dark Elf en de onbekende Elf. Die staan beide achter Odysseus...*

Madarian: "Dus hier zijn jullie! Ik weet wat de echte test is! Het is..."

*Madarian ziet de Dark Elf achter Odysseus vandaan komen en houdt meteen op met praten. Dan ziet hij ook de andere Elf.*

Madarian aan iedereen van het oorspronkelijke gezelschap: Is het veilig om door te praten?

"Spreek, Madarian. Deze twee zitten in hetzelfde schuitje als wij. Feryin hier kun je wel vertrouwen, Zij en Linctus kennen elkaar. Maar deze hier..." Odysseus gaf Mastairon een por, "Kun je maar beter in de gaten houden. Het is dat hij ons tot nut kan zijn, anders had ik die arrogante schedel al gespleten." Mastairon staarde hem beledigd aan, en liet toen een sluwe grijns zien. "Je zou de kans niet eens krijgen..." Mompelde hij. Odysseus negeerde hem, en keek weer naar Madarian. "En, wat houd de echte test in?"

Madarian keek eerst naar Feryin, toen naar Mastairon, en hij begon te vertellen over wat hij en Amber hadden gezien bij het masker op de pilaar en wat er met de andere Dark Elves was gebeurd. Toen hij eenmaal klaar was fronste vrijwel iedereen. "Een demon. Dit is echt een moment waarop ik Muad nog meer mis dan normaal. Hij zou meteen weten hoe die demon te verslaan was, en het vervolgens voordoen met een glimlach op zijn gezicht." Odysseus zuchtte. Hij miste Muad inderdaad, net zoals Arya. Die twee sleepten elkaar overal doorheen. Odysseus tikte de armband om zijn biceps aan en stuurde de twee een warme gedachte toe.

"Hoe dan ook, Muad is er niet. We zullen het zelf moeten doen. Iemand enig idee hoe?"

Een demon? Dat maakte de zaken niet bepaald makkelijker. Astenos wist niet hoe hij een demon moest doden. En als hij het niet wist, hoe zou enige andere Dark Elf het dan moeten weten? Hij was immers de slimste. Hoewel hij het betwijfelde, zou het toch kunnen dat die buitenlanders met iets dat op een plan leek op zouden komen. Astenos haatte het om de orders van anderen op te volgen, maar in dit geval was het toch wel zo goed voor zijn gezondheid. Astenos kromp inwendig ineen, maar liet er niets van merken. Dit begon te lijken op meer dan dat hij over had om van die cipiersdienst af te komen, maar de reus zei het al: hij zat met hen in het schuitje...

"Verzin zelf maar wat. Ik kan toch niet alles alleen doen hier?" Zei hij met zijn kin zo hoog in de lucht dat hij meer zag van het plafond dan van de gang.

In Feryin hoofd begon het zo onderhand allemaal te tollen. een draak, een demon.. wat krijgen we nog meer, de apocalypse? Echter van de buitenkant stond ze er nog net zo bij als dat ze was aangekomen, koel. En wie is Muad.. Weer antwoorden die alleen maar meer vragen opleven dan dat ze oplossen.. zo onderhand kan ik er wel een boek over gaan schrijven!

"Ehm.. Met hoeveel zijn jullie uberhaupt? aangenomen dat er niet nog meer verdwaald zijn hier is het al een verdomd grote groep" 'aangezien het feit dat de meeste onder jullie het liefst elkaar willen wurgen..' wat ze er stilletjes achteraan fluisterde. " en ook al is een Demon sterk, het zou toch mogelijk moeten zijn als iedereen hem of haar vanuit een andere kant aanvalt? tenminste.. ik neem aan dat het er maar 1 is.."

Odysseus voelt meteen een warm dankbaar gevoel vanuit zijn armband door zijn hele lichaam stromen. Op een of andere manier weet hij dat zijn gedachte aan is gekomen en dat hij wordt bedankt. Hij voelt zich meteen gesterkt door de reactie.

De wagen stond weer stil. De Raaf wachtte totdat de voetstappen van de wagenmenner verstomden, en kwam toen onder het hooi vandaan. Hij klopte de strohalmen van zijn witte kleren en zette zijn masker op. De Dark Elves zouden vreemd opkijken als ze hem zo uitgedost zagen en hem meteen in de cel gooien, dus hij kon maar beter niet te veel aandacht trekken. Zijn sluiptocht begon.

____________________________________________________

Ze leefden dus nog! Nu hij dit gevoel had gekregen, wist hij het zeker. Dat verwarmde hem bijna net zo als het dankbare gevoel dat hem zo plotseling overspoeld had. Even staarde hij voor zich uit met een scheve grijns op zijn gezicht, en keerde toen terug naar aardse zaken en zorgen. "Nou, niet iedereen hier wil elkaar dood hebben... Mas... Deze elf hier hoort niet bij ons en voor de rest kunnen alleen Akroma en Linctus elkaar niet uitstaan. Voor de rest zijn we een grote blije familie." Hij fronste zelf bij die op dit moment veel te luchtige grap. "Maar als het 1 masker op de pilaar is, dan ga ik er vanuit dat er ook maar 1 demon is. Hoewel dat probleem al groot genoeg is op zich."

"je wilt me toch niet zeggen dat jullie Linctus wel uit kunnen staan? dat kan ik zelfs niet." Feryin trok een wenkbrouw omhoog, en kreeg al meteen weer een aardig boze blik toegeworpen. Ze trok zich er maar even niks van aan en ging verder met het probleem Demon. "Ik neem niet aan dat een van jullie toevallig het een en ander weet over demonen, of er een hele tijd met een is opgetrokken of iets dergelijks? zou makkelijk zijn.. " Haar eigen idee al wegschuddend sloot ze haar ogen en probeerde in haar hoofd de boeken af te gaan die ze had gelezen, en haar eigen ervaringen af te speuren. echter zij had nog nooit oog in oog met een Demon gestaan, wat veel van haar eigen ervaringen al behoorlijk nutteloos maakte. Ook in de boeken die ze in de bieb had mogen lezen stond verdomd weinig.

Er sprong iets anders door haar hoofd waarom reizen met iemand die er niet bij hoort? stom natuurlijk, alleen zelf doe ik het ook.. Heel snel sloot ze alle gedachtegangen in haar hoofd af. ze dacht weer eens te veel na.

"We kunnen natuurlijk onze superieure Elf hier op hem afsturen zodat hij de demon af kan leiden met zijn opgeblazen kop en wat luchttrucjes, zodat wij vervolgens die pilaar slopen." Odysseus had het weer luchtig bedoeld, maar eigenlijk klonk het zo gek nog niet. "In ieder geval heb ik het gevoel dat die pilaar de sleutel is."

*Amber en Madarian denken even aan Muad en Arya terug bij de opmerking van Odysseus. Dan een tweede opmerking...*

Amber: "Luchttrucjes? Die kamer zit vol met rotzooi. Misschien kunnen we wat meer zien als die kamer wat schoner is."

Madarian: "Wie weet. En deze demoon is er eentje die ik niet eerder gezien heb. Hij bestaat volledig uit elektriciteit."

Astenos: "WAT?!? Je wil dat ik schoon maak?!? Ik hoor bij een elite eenheid, en je vraagt MIJ om schoon te maken?!?"

Madarian: "Om een kans te hebben tegen die demoon? Ja! Zonder dat die kamer schoon wordt, hebben we geen schijn van kans. Die demoon elektrocuteert je terwijl hij je in stukjes hakt! We moeten zoeken naar een cirkel daarbinnen, maar die is niet zichtbaar door die zooi."

Feryin: "Elektriciteit? Wat bedoel je daar nou weer mee?"

Madarian: "Sorry, waar ik vandaan kom is dat vanzelfsprekend. Bliksemschichten. Als je die raakt, verbrandt je, trekken je spieren samen, en het kan je hart stil zetten. En die demoon is ERG sterk."

Linctus had zich terug getrokken uit het licht. Vanuit de schaduw had hij het gesprek aangehoord. Hij had gehoopt nooit meer een Demoon te moeten bestrijden, maar hij was de enige met ervaring. Langzaam stapte Linctus uit de schaduw. "Herinneren jullie nog het moment waarop ik jullie ontmoette?" Linctus keek nu richting de andere. "Jij werd toen heen en weer geslingerd door een Demoon." Begon Odysseus. "Maar jij hebt hem niet verslagen. Dat was een engel die de demoon versloeg." Linctus was wat geërgerd. "Dat was niet de eerste demoon die mij achtervolde en ik denk ook niet de laatste." Linctus keek nu dankbaar naar Demion en Odysseus. "Dankzij jullie gezelschap ben ik al een geruime tijd demoon vrij." Nu richtte Linctus zich tot Madarian. "Het slechte nieuws is dat ik de Demoon niet kan inschatten totdat ik hem in actie zie. Oftewel aan voorbereidingen kunnen we niets doen."

Demions armband gaf een warm gevoel af. Hij tilde zijn arm op en keek ernaar. Ooit zal hij zijn vrienden terug zien, dat wist hij zeker. Muad en Arya had hij als eerst ontmoet sinds de gebeurtenissen die elkaar zo snel opvolgden dat zijn hoofd wel kon tollen. Even kwam zijn gedachte weer op het probleem van het heden, de demon. Demion had even diep zitten graven in zijn gedachte en herinnerende zich weer de periode uit zijn verleden, waar hij niet alleen trainde om sterker en sterker te worden, maar waar hij dagen en nachten had versleten in boeken. Vele zouden niet verwachten dat Demion boeken las, maar zijn kennis over de wereld en dat daar buiten was vaak nuttig. Hij keek op terwijl de discussie door ging. Hij hoorde de woorden weer voorbij komen, zoals “deze demon is sterk” en “Hoe wilde je hem dan verslaan”. Even bleef het stil en blijkbaar was er nog geen definitief besluit genomen. Demion duwde zich van de muur af waar hij tegen aan het leunen was, terwijl hij luisterde en begon in de richting van de kamer te bewegen. Odysseus draaide zijn hoofd “Demion! Waar ga je heen?”. Hij stopte in zijn pas en zonder zijn hoofd sprak hij zacht. “Discussie helpt nu niet, legenden uit oude boeken helpen ook niet…ik ken nog maar een andere optie en die zal ik ook gebruiken”. Linctus en Madarian stapte beide achter Odysseus vandaan. “Ben je gek, wil je soms dood” spraken ze in koor, alsof ze het geoefend hadden voor dit moment. Demion schudde zijn hoofd “Dood, nee. Maar leven ook niet”. Hij liep door richting de kamer. Madarian keek naar Odysseus “Die is gek geworden” en draaide zijn vinger langs zijn hoofd. Odysseus rolde zijn ogen en zuchtte diep “Wie weet, misschien. Je weet het nooit met hem”.
------------------------------------
Cassius keek over het uitzicht van de tempel naar de horizon. Zijn vader en zijn nieuwe vrienden waren daar ergens en waren druk bezig met de wereld redden. Zijn inzegening was net geweest, maar hij was niet blij. Hij had mee gewild om de andere te helpen. Tanya stond stil achter hem en legde haar hand op zijn schouder. “Mis je hem”. Cassius schudde zijn hoofd “ik zou bij hun moeten zijn om te helpen”. Tanya begon te lachen “Ga dan…” en gaf hem een knipoog.
----------------------------------
Ook hij was in de stad aangekomen. Deze wereld is heel anders dan die van hem, nog wel in ieder geval. Hij moest snel Demion en zijn kameraden vinden. Het kwaad was onderweg en hun moesten voorbereidingen treffen voordat ‘ze’ kwamen. Hij sloop over de daken en keek naar een groot plein. Hij kon ze voelen in de buurt, maar hij kon ze nergens vinden. waar waren ze nou?!

Schoonmaken! Die gek wilde hem laten schoonmaken! Sinds Feryin met hen meeliep was Astenos druk bezig om zo veel mogelijk gruwelijke manieren om te sterven te bedenken. Nu hij hoorde dat de demon uit bliksem bestond, kwam het idee bij hem op om de demon te lokken, en als die dichtbij genoeg was, zou hij Linctus, en Madarian erbij, in de armen van de demon blazen. Zou die pummel ook meteen zien hoe die demon in actie was. Van heel erg dichtbij. Astenos zou het heerlijk vinden om dat te doen, maar aangezien de pummel de enige was met echte ervaring op demongebied, leek hem dat toch niet zo'n goed idee.

"Je wilt iemand in actie zien? Geen probleem toch? je werpt gewoon een van jullie voor de neus van die demon, en dan kan je vast heel goed zien hoe die zijn werk doet. Ik stel voor dat jullie haar nemen." Astenos knikte naar Akroma. "Ik heb het vermoeden dat zij heel goed zal branden." Toen liep Demion naar de kamer. "Of hij natuurlijk, als hij zo graag wilt... Mij is het om het even."

"An sich niets tegen op het idee, op het feit na dat 'we' dan wel een minder zijn, en het is wel een Demon he.. Die hebben geloof ik niet zo heel veel op met tactieken, die proberen gewoon iedereen te verscheuren. als daar een patroon in zit.. dan hebben we waarschijnlijk wel meer als 1 slachtoffer nodig om daar achter te komen. als we geluk hebben is er net eentje over die het dan echt tegen de demon mag opnemen.." bijna iedereen hier lijkt wel een doodswens te hebben..

Ze schudde haar hoofd, begreep nu al niks meer van de groep. hoe konden ze het nu ongeveer vrijwillig tegen een demon op willen nemen? en ze hadden het al over een Engel gehad. alsof die naar beneden zouden komen.. Misschien was het maar handig zich niet te veel met het plannen te bemoeien, want er leek alleen nog maar meer chaos te ontstaan. Ze zou wel luisteren naar wat er uit kwam en doen wat ze zelf uiteindelijk het handigst vond, of dat nu aanvallen of wegrennen was. het enige probleem was dan waarschijnlijk dat ze daarna wéér op zoek zou moeten naar die idioot van een Linctus, waar ze eigenlijk net zo min zin in had.

Ze keek naar de elf. Wat deed hij hier toch? Alhoewel ze waarschijnlijk op zou moeten passen voor rondvliegende messen en zwaarden zou ze toch echt eens willen proberen wat te vragen.