Madarian: "Ik wou dat ik m'n helm nog had..."

Amber: "Niets aan te..."

Amber: SHH!! Rechtsboven op het dak! Ik zag volgens mij iemand...

*Even later komt er weer een glimp van een onbekende Dark Elf vlak boven de rand van het dak uit. De illusie wordt meteen van kracht. Net als de illusie klaar is, wordt het hoofd van de Dark Elf goed zichtbaar en kijkt naar waar het gezelschap is. De illusie werkt! Een aantal Dark Elves zoeken nu het gedeelte af waar het gezelschap is. Al snel zijn ze klaar, en verdwijnen weer. De illusie wordt daarna opgeheven.*

Madarian: "We moeten onze spullen gaan halen, maar waar zijn ze?"

---

*Criag vindt het nu toch wel lang duren voordat de vreemdelingen gevonden zijn. Hij is er niet gerust op. Gelukkig hebben ze geen wapens... De spullen van die vreemdelingen! Ze zullen daar vast naar op zoek gaan...*

Craig Unsh'allach: "Luitenant! Neem twintig man mee, en ga de spullen van de vreemdelingen halen, en leg deze aan het begin van de test. Misschien kunnen we die gebruiken om ze in de val te lokken..."

Wat in de... Ze waren weg! Opgelost in het niets! Verdwenen! Wat was er ge... Natuurlijk, die illusie waar ze het over hadden. Astenos had geweten dat er iets zou gebeuren, en alsnog trapte hij erin. Hij, Astenos, belazerd door een simpele truc. Hij was woedend, nee, ziedend! Ze zouden boeten voor hun spot, allemaal! Astenos schreeuwde het uit van machteloze woede en sprong van het dak. Op de plek waar hij neerkwam liet hij een immense luchtkolom ontstaan, die het stof tot enkele honderden meters de lucht in wierp. In het midden van die stofpilaar stond hij te hijgen van woede. Hij zou ze krijgen. Alle zes! Tegelijk of een voor een, nu of over een jaar. Het was niet van belang.

Zijn zilveren haar en zijn zwarte gewaden wapperden in de turbulentie van de luchtkolom. Hij liet zijn woede razen, totdat hij zich in een flits bedacht dat dit stof zijn kapsel zou ruïneren. In een klap loste de luchtkolom op, en het stof waaide uit over zee. Astenos kalmeerde. Hij had nog een kans. De buitenlanders zouden hun wapens terugwillen, en Craig Unsh'allach kennende zou de hogepriester ze in het zicht leggen, zodat ze in de val zouden lopen. En de val kon het best geplaatst worden bij... Hij keek om zich heen.

De tempel zou slim zijn. Astenos maakte dat hij bij de tempel zou komen voordat de buitenlanders zouden doen. Hij wist immers de weg, en had ook nog eens de daken tot zijn beschikking. Maar ze waren hem al eerder te snel af geweest. Deze keer zou hij beter opletten.

"Hij is weg" Zei Demion zacht en de nepmuur werd weer opgeheven. "Wat doen we nu?" Begon Odysseus. "We moeten onze wapens hebben, maar met zo veel ogen die naar ons op zoek zijn zal het lastig worden om die te vinden." De groep was aan het nadenken.

"Misschien kan ik met jouw hulp wel onze wapens opsporen?" Begon Linctus. Hij was er van overtuigd dat er op elke hoek een hinderlaag kon zijn en bleef dus om zich heen kijken. "In mijn zwaard zitten enkele rune stenen die het hun kracht geeft. Misschien kun jij me helpen om een steen te maken die ons naar de spullen lijdt." Begon Linctus terwijl hij ondertussen een steen uit de straat trok. "Waarom moet Odysseus jou dan helpen?" begon Madarian. "Hij heeft toch niet bepaald de middelen om zelf een steen te bewerken of wel?" Begon amber geirriteerd. Ze leek nog wat van slag over wat de dark elf had gezegd in de tempel. "Ik help je wel." Zei Odysseus. Hij legde nu Akroma op de grond. "Maar we moeten wel snel zijn. Op deze plek zullen ze ons vinden. Zeker zonder illusies." Begon Odysseus. Odysseus maakte op de instructies van Odysseus een 'el' rune steen. Linctus pakte de steen en legde hem op de grond. Hij sprak wat woorden uit en de rune begon te gloeien. De punt van de rune draaide rond en stopte in de richting van de tempel. "Het is dus in ieder geval die richting uit."

*Madarian kijkt even naar Amber en de rest. De wind heeft hun haren flink door de war geblazen. Hij moet daarom glimlachen. Langzaam en behoedzaam gaat het gezelschap op pad. Het lukt om ongezien redelijk in de buurt van de tempel te komen. Ze kunnen het gebouw zien liggen, maar de weg voor de tempel is breed, en er is teveel activiteit in en om het gebouw om ongezien naar binnen te kunnen sluipen.*

---

*Er wordt bij de tempel overal gezocht, maar uiteindelijk wordt het gezelschap niet gevonden. Craig is stomverbaasd! Hoe is het die vreemdelingen gelukt te ontsnappen?!? Zoekmethode 14 is de meest grondige zoekmethode die ze hebben! Nog nooit is iemand ontsnapt aan zoekmethode 14! Zelfs Astenos heeft ze niet om de tuin kunnen leiden, en hoewel hij moeite heeft met superieuren, is hij de beste van allemaal! Natuurlijk zou Craig dat niet tegen Astenos zeggen... Zouden ze ontsnapt zijn en hebben ze hun bezittingen achtergelaten? Hij pakt een goudkleurige zwaard van de stapel. GoldBrand. Hij inspecteert het wapen, pakt een plank en probeert het uit. De plank gaat dwars door midden en vliegt spontaan in brand! Nee! Die vreemdelingen zullen deze spullen niet zomaar achterlaten. Het is te waardevol...*

Craig: "Stop maar met zoeken. Ze zijn gevlogen. Waarschijnlijk zijn we te laat begonnen met zoeken. Verdubbel alle wachten op de stadsmuren. Laat ook hun spullen bewaken door twee man."

*De spullen liggen in het midden van een ruimte met aan alle kanten een brede deur met niet zichtbare valhek, en ook het plafond kan open en heeft tralies. Wat niet te zien is, is dat alle wapens op een kamerbrede valluik liggen...*

De elrune wees nog steeds naar de tempel. "Onze wapens zullen ze daar ergens hebben liggen. Hoe gaan we daar komen? We kunnen niet zomaar naar binnen wandelen en zeggen 'hallo, wij komen even onze wapens ophalen, we zijn zo weer weg!'" Mopperde Odysseus. Ze dachten allemaal na. "Misschien..." Begon Demion, "Kunnen we dat wel. Het naar binnen lopen gedeelte in ieder geval." De rest keek hem aan alsof hij krankzinnig was. "Dat zul je ons uit moeten leggen." Zei Linctus. Demion glimlachte. "Luister.

Op onze weg hier naartoe heb ik een paar Dark Elves in zwarte gewaden gezien, dezelfde kleren als die persoon die ons had bevrijd. Waar zij gingen, stapten de anderen uit de weg en bogen hun hoofd. Ik denk dat het een soort van elite is. Als we een paar van die kleren kunnen bemachtigen, kunnen we binnenkomen." Demion keek triomfantelijk. "En ik dan? Ik durf te wedden dat er geen wezens rondlopen die dezelfde maat kleren hebben als ik." Zei Odysseus. "En Akroma? Ze is te zwak om te lopen, laat staan om te doen alsof ze een priester of iets dergelijks is." Linctus stak een vinger op. "Daar weet ik wel wat op. Hier in de buurt heb ik een kar met een zijl gezien. Odysseus en Akroma kunnen zich onder het zijn verbergen en voor vracht spelen, ik kan de wagen mennen, terwijl Demion, Madarian en Amber in die priesterpakken een vrijgeleide door een achterdeur af kunnen dwingen. Iedereen is naar ons op zoek, dus de tempel zal leeg zijn. Wat vinden jullie?"

Odysseus leek het in ieder geval een goed plan. Er zat maar een hijkel punt aan. "Hoe komen we aan die priesterkleren? We hebben geen wapens om ze te overmeesteren, en het is moeilijk om ze op mijn manier uit te schakelen zonder dat iemand het merkt." Amber grinnikte. "Die Dark Elves zijn niet zo goed in fouilleren." Zei ze, en uit een paar mouwen haalde ze een aantal werpmesjes. "Deze heb ik bewaard voor als ze nodig zouden zijn. Dit lijkt me een goed moment." Ook Demion haalde er een paar uit zijn laars. Odysseus kreunde "Hoeveel van die dingen hebben jullie eigenlijk?" "Niet veel. We zullen zuinig moeten zijn." Odysseus snoof. "Dan kan voor mijn part de jacht beginnen."

Demion trok zijn wenkbrauw op en keek even naar boven. Madarian keek ook omhoog “Wat is er, hoor je soms wat?”. Demion glimlachte even “ik ben zo terug”. Hij zetten zich af en landen tegen de overstaande muur. Opnieuw zette hij zich af en greep de afvoer beet van het huis waar ze naast stonden. Hij trok zich in een ruk op zonder een geluid te maken en verdween uit het zicht. Odysseus keek even vreemd naar Linctus “wat is dat toch met hem, elke keer verdwijnt hij na dat we een plan hebben gemaakt”. Linctus trok zijn schouders op “Wees blij dat hij er wel is zodra we hem nodig hebben”. Odysseus zuchtte opnieuw “Dat is waar, maar…”zijn woorden werden onderbroken door een harde plof achter hun. Ze keken om en zochten naar wat het stof deed opwaaien. Daar lag een van de elite eenheden met zijn gezicht in de modder gedrukt. Demion sprong van het dak en landen naast de bewusteloze Dark elf. Hij keek even geniepig op “en dat is een…”.

"Ik voel me zo hulpeloos zonder mijn wapen." Zeurde Linctus. Hij kon zich wel redden met zijn vuisten, maar met zijn eigen zwaard kon niemand hem te baas. "Misschien heeft deze aardige meneer waarvan we de kleding mogen lenen ook wel een wapen?" Vroeg Linctus hardop terwijl hij onder het gewaad keek. "Een Dark Elf zwaard." Zei Linctus een beetje teleurgesteld. Toch stopte Linctus het weg onder zijn mantel. Misschien zou het nog van pas komen.

Onder hem kwam de stad weer tot rust. Blijkbaar was het zoekorder ingetrokken. Dat kon twee dingen betekenen: de buitenlanders waren gevangen, of Craig Unsh'allach probeerde ze in de val te lokken. Mogelijkheid 1 was het in ieder geval niet, wist Astenos. Als de buitenlanders gevangen waren genomen had hij het geweten. Het moest dus een val zijn. Vanaf een hoger gelegen dak zag hij dat de wachters bij de tempel vandaan renden, naar de muren, maar dat er meer dan genoeg achter bleven om de buitenlanders op te vangen als ze het toch waakten bij de tempel in de buurt te komen.

Wat waren die buitenlanders nou eigenlijk van plan? Ze hadden al weg kunnen zijn, en toch waren ze nog hier. Waarom? De wapens, waarschijnlijk. Ze waren ongewapend. Ze wilden hun strijdtuig terug. Hij had het kunnen weten. Buitenlanders gaven altijd zo veel om wapens. Astenos niet. Hij had de wind, wat had hij nog meer nodig? Hij voelde aan het gevest onder zijn gewaden. Achja, dat. Dat zou nog een leuke verrassing kunnen worden voor de buitenlanders...

Als je het over de god van de onderwereld hebt, zul je hem net aan zien komen! Daar waren ze! Hij zag dat de uitverkorene, Black Widow, en de man die hem had uitgeschakeld Black Squadrongewaden aan hadden gedaan. Astenos keek verder langs de steeg. Daar stond een paard en wagen, met een zijl over de kar. Natuurlijk! Hij had door wat ze van plan waren. Slim eigenlijk.

De groep was nog twee straten verwijderd van de kar, en deze was dus nog niet in hun zicht. Astenos dacht na. Het zou veel leuker zijn om ze in hun eigen list te laten lopen dan ze nu te grazen te nemen. Hij wist al snel wat hij ging doen: hij zorgde dat hij snel bij de kar was en ging onder de wagen liggen. Met behulp van een luchtzak tilde hij zich tegen de bodem van de kar aan, zodat hij buiten het zicht was...

*Amber ziet al snel waarom haar vechtwijze is zoals hij is. Ze heeft vooral getraind met/tegen deze gasten. Elke zwakke plek kan ze meteen zien in de gewaden. Dan lopen twee elitestrijders de doorgang in, waar het steegje van het gezelschap schuilt.

Amber:Shh!

*Amber pakt twee werpmesjes beet. In een flits staat ze voor de twee elitestrijders, dan liggen de elitestrijders op de grond. De werpmesjes zijn zo gegooid dat de achterkant de Dark Elves geraakt hebben, precies op een plek waardoor ze bewusteloos zijn.*

Amber: "Weer twee binnen. Help eens eventjes met slepen..."

Amber en Madarian kwamen aanslepen met nog twee bewusteloze lichamen. Mooi, dan hadden ze nu genoeg gewaden om iedereen in de juiste vermomming te krijgen, want voor Linctus was het niet moeilijk om aan een simpel pak te komen om voor wagenmenner door te gaan. Toen iedereen de vereiste kleren aan had getrokken gingen ze onder Linctus' aanwijzingen naar de kar.

Daar aangekomen sprong Linctus op de bok terwijl Amber en Demion snel het paard inspanden. Odysseus legde Akroma voorzichtig in de bak, en ging er toen zelf naast liggen. Madarian gooide het zijn over ze heen. Voordat hij het zijl vastmaakte vroeg hij nog snel iets aan Odysseus. "Als we bij de ingang komen, wat zeggen we dan?" Odysseus knipoogde. "Gebruik je fantasie, ze zullen je wel snel geloven." Madarian knikte en maakte het zijl vast.

Het was benouwd onder het zijl, en hij hoorde een continu zacht gefluit, dat erg irritant was. "Het zal de wind wel zijn." Mompelde hij tegen niemand in het bijzonder.

Read all about it

ik snap het spel niet helemaal, maar ik probeer het.Hij keek stiekem voor de zekerheid achterom. Stond daar niet... dacht hij nog. maar hij werd al afgewend door de wind die hard in de zijkant van zijn gezicht blies. hij keek rechtvooruit en zag totale duisternis.

Dusseldorp, lees t eens van t begin tot end door

Schokkend kwam de kar in beweging. Met moeite zorgde Astenos dat de luchtzak die hem tegen de bodem van de kar gedrukt hield met dezelfde snelheid bewoog. De zak floot daarbij licht. "Het zal de wind wel zijn." Klonk het vanaf de andere kant van de bodem. Inderdaad, grote sukkel, het is de wind. Astenos grinnikte in zichzelf, maar zorgde ervoor dat de buitenwereld het niet kon horen.

De wagen hobbelde voort over de weg, die vol met kuilen zat. Astenos kreeg er heel snel genoeg van om continu op en neer te worden geslingerd. Hopelijk zouden ze snel bij de dienstingang zijn. Door een grote kuil in de weg schokte de wagen weer. Bijna was zijn wapen uit zijn berijk gevallen, maar Astenos kon het gevest nog net op tijd beetpakken en terugstoppen onder zijn gewaden. Hij moest er niet aan denken wat er zou gebeuren als hij het zou verliezen...

Linctus reed rustig met de kar verder richting de tempel. Amber, Demion en Madarian liepen vooruit om ervoor te zorgen dat de weg veilig was. Ondanks dat Linctus een hoge dunk had van de kwaliteiten van zijn reisgenoten bekroop hem toch het gevoel dat er gevaar dreigde. Hierdoor raakte Linctus wat afgeleid en leek wel elke kuil mee te nemen in zijn rit.

Opeens gaf Demion het stop teken. Ze waren dicht bij het plein voor de tempel. Vreemd dat ze niet meer bewakers zagen.

Iets voelde raar aan en dat deed Demions rug rillen. Hij had dit vaker en meestal was dit teken altijd juist. iets klopte er niet helemaal. De wachters liep rustig heen en weer en een van hun liep op de kar af. Demion wist niet wat hij moest doen en groeten hem door zijn vinger naar zijn voorhoofd te brengen en licht te knikken. De wachter schrok een beetje van zijn reactie en groeten gespannen terug. Oh shit, dacht Demion, hij was helemaal vergeten dat zein Elite uniformen liepen. snel draaide hij zijn hoofd en gaf het teken om de kar weer in beweging te krijgen.

Linctus gaf de teugels weer een zwiep en zag door een zijstraat hun wapens op een hoop in het midden van het plein liggen. "Demion zie jij wat ik zie?" Begon Linctus. Demion knikte en antwoordde. "Het lijkt me alleen overduidelijk dat het een val is. Wie bergt er anders een stel in beslag genomen wapens in het midden van het plein op een stapel op? Het stinkt naar een val op elke mogelijke manier." Linctus knikte. "En wat nu?" Vroeg Linctus. "In iedergeval doorlopen. Als we nu stil gaan staan verraden we onszelf." Antwoordde Demion.

met zijn blik recht vooruit, maar zijn zicht op de wapens gericht liepen ze door. aan de zijkant van het gebouw kwamen ze tot stilstand en keek Demion naar Linctus boven op de kar. "We moeten ons plan aanpassen". Linctus knikte. even was een gebrom van Odysseus te horen onder het zeil van de kar "Schieten jullie eens op, zo lekker lig ik hier niet". Madarian moest even zacht lachen, maar wist zijn lach al snel in de hand te houden voordat iemand het merkte. Demion voelde een zachtte tocht in deze steeg. waar kwam die wind toch telkens vandaan? dacht hij bij zichzelf, we staan toch tussen hoge gebouwen?

*Amber keek omhoog. Een raam... Amber springt en klimt behendig omhoog langs de muur en weet het in raam te kijken. Verlaten... Een val. Duidelijk een val... Amber glipt naar binnen.*

Amber: Ik ga even verkennen. Misschien kan ik een andere ingang vinden...

*Amber is zo stil dat niemand haar hoort. Ze zorgt ervoor dat ze uit het zicht en in de schaduw blijft. Af en toe komen er een paar wachters langs, maar deze zien haar niet. Ze hebben haar te goed getraind... Dan komt ze bij de achterdeur aan. Een dubbele deur. Hier worden normaal de goederen afgeleverd. Amber kijkt door een raampje vlakbij de dubbele deur. Er staan twee wachters, vlak achter de deuren. Iets wat ze niet hadden moeten doen... Amber doet geruisloos beide deuren op een kier open. Dan geeft ze beide een flinke duw. De wachters worden beide vol geraakt en vallen op de grond. Eén wachter is bewusteloos, de andere weet niet wat hem overkomt. Nog voor hij wat kan zeggen heeft Amber de tweede ook bewusteloos geslagen. Dan begint ze met de lichamen weg te slepen.*

Amber: De achterdeur is open en onbewaakt...

"Ik vertrouw het nog niet helemaal." Begint Linctus. "Gaan jullie maar naar binnen en dan blijf ik bij de kar met Akroma. Als er dan iets mis gaat dan is dit een veilige uitgang." Madarian keek even met twijfel naar Linctus. Hij leek even te twijfelen of het wel slim zou zijn om nu op te splitsen. "Schiet wel op met die wapens, want ik wil mijn zwaard en mijn zak terug." Zei Linctus.

Odysseus had zo zijn bedenkingen. Linctus en Akroma konden erg slecht met elkaar overweg. Hij herrinerde zich hoe Linctus ooit eens had voorgesteld om een van haar vingers af te snijden voor onderzoek. Odysseus kreeg de koude rillingen. Nee, het zou geen goed idee zijn om Linctus alleen achter te laten bij Akroma. Hij moest iets verzinnen.

"Misschien is het maar beter als jij meegaat Linctus. Jij hebt een slagwapen, en als we moeten sluipen ben ik een blok aan jullie been. Ik zorg er wel voor dat Akroma en ik verborgen blijven, en dat die bewakers niet wakker worden en groot alarm slaan." En dat Linctus van Akroma afblijft, voegde hij er in stilte aan toe. "Als jullie in de problemen komen kunnen we een soort van sein doorgeven. Linctus, kan je een paar runen maken waarvan de ene begint te tollen als de andere geactiveerd word?" Linctus dacht na. "Ja, dat kan ik wel. Als je me helpt de runen te maken zijn we daar zo mee klaar." "Mooi. Laten we snel beginnen, dan kunnen jullie gaan."

Vervloekt, vervloekt, en nog eens vervloekt! Waarom gingen die buitenlanders niet gewoon met z'n allen op weg? Dat zou zijn werk zo veel simpeler maken. Nu zou hij eerst of de pummel, of de reus buiten gevecht moeten stellen. Als hij dat niet snel genoeg zou doen werd er alarm geslagen, en dan was Astenos verder van huis. Als hij dan eerst iemand 1 op 1 uit moest schakelen, dan hoopte hij dat het de pummel zou zijn. De pummel -Linctus had de reus hem genoemd- had nog wat van hem tegoed van dat paarse poeder. Astenos zette zijn dodelijke grijns weer op. Misschien was het toch niet zo slecht als er iemand achter zou blijven.